از قدیم گفته اند از آن نترس که های و هو دارد، از آن بترس که سر به تو دارد اما در استقلال ضرب المثل ها کاربرد خود را از دست داده و اتفاقا باید از عواقب کار آن کسی ترسید که هیاهو دارد! باور نمی کنید؟ حال و روز امروز استقلال را ببینید؛ استقلال با های و هوی خود چند بازیکنش را از پای میز مذاکره پرانده اما پرسپولیس بی سر و صدا اغلب آنها را حفظ کرده است.
به گزارش طرفداری، این روز ها که بازار نقل و انتقالات داغ است و تیم های لیگ برتری در حال یارگیری هستند، دو تیم بزرگ پایتخت نقش پر رنگی در جذابیت این روز های فوتبال ایران ایفا کرده اند و با خرید های ریز و درشت خود رقابت خاصی را هم با خود به راه انداخته اند. هر دو تیم بزرگ پایتخت خرید های نسبتا خوبی داشته اند و به نوعی می توان گفت اغلب بازیکنانی که سرمربی ها خواسته بودند را جذب کرده اند اما رویکرد دو باشگاه در قبال بازیکنانی که قراردادشان باید تمدید می شد، متفاوت بوده است!
از یکسو باشگاه پرسپولیس در هیاهوی کمتری کار خود را به پیش می برد و خبری از حضور سرمربی و اطرافیان و اقوام او در باشگاه نیست و مدیریت باشگاه نیز چندان مشتاق به انجام مصاحبه نیست. سرخ پوشان احمد نوراللهی را در فصل نقل و انتقالات را از دست دادند اما خبری از مصاحبه های مدیران باشگاه علیه این بازیکن نبود. نوراللهی پیشنهاد 15 میلیارد تومانی به پرسپولیس داد و مدیران هم تا جایی که توانستند با جا دادن پاداش های سهل الوصول سعی کردند شماره هشت پرسپولیس را راضی کنند اما این اتفاق رخ نداد و در پایان هم باشگاه بدون گلایه از نوراللهی اعلام کرد زورش به پول های تیم های عربی نمی رسد و از زحمات بازیکنش تشکر کرد.
اما اوضاع در استقلال کمی که چه عرض کنیم خیلی متفاوت تر است. باشگاه رفتار مناسبی با بازیکنانی که قراردادشان تمام شده ندارد و به نوعی بازیکنانش را سر لج می اندازد. البته در این بین خواسته های نامعقول بازیکنان در این رفتارها بی تاثیر نیست اما نحوه برخورد با این خواسته های نامعقول هم درست نیست. مدیران استقلال باید تا جایی که از دایره منطق خارج نشوند خواسته های بازیکن را برآورده کنند و در این بین از نام، ارزش و اعتبار باشگاه هم استفاده درستی کنند و به بازیکن بفهمانند اگر از استقلال خارج شوی دیگر آن اعتبار و محبوبیت سابق را نخواهی داشت اما احمد مددی و اطرافیان با مصاحبه های آماتور گونه بازیکن را سر لج می اندازند. از سوی دیگر فرهاد مجیدی به عنوان سرمربی تیم، خودش سر تمرین می گوید ارسلان مطهری و فرشید اسماعیلی تقاضای بیجا دارند اما شاید اگر سرمربی موضعش را در مورد این بازیکنان دقیقا مشخص می کرد اوضاع این گونه پیش نمی رفت و بازیکنی مثل ریگی نیز در تیم ماندنی می شد.
اگر تصور می کنید فقط بازیکنان استقلال به دستمزدشان معترض بودند و بازیکنان پرسپولیس هیچ اعتراضی نداشتند، سخت در اشتباه هستید. در پرسپولیس هم این اتفاقات رخ داد و برخی بازیکنان با سابقه تیم با دیدن پیشنهاد نوراللهی گفتند باید رقمشان بالای 10 میلیارد باشد، مدیران پرسپولیس هم بدون رسانه ای کردن این موضوع با پیشنهاد منطقی تر و ترفند های نقل و انتقالاتی بازیکنی مثل امید عالیشاه را تمدید کرد و خبری هم از مصاحبه های مدیرعامل، سرمربی و اطرافیان باشگاه هم در راستای تخریب بازیکن و قراردادن او رو به روی هوادران نبود. سرخ ها اگر قرارداد سنگینی هم ببندند چراغ خاموش این اقدام را انجام می دهند و فشار را از روی تیم بر می دارند و در آرامش خاصی کار را جلو می برند اما استقلال تا بازیکنی را جذب می کند هزاران برچسب مختلف مثل دربی نقل و انتقالاتی روی آن می زنند و نام های مختلف تنها به فکر محبوبیت و شهرت خودشان هستند.
باور کنید امید عالیشاه، وحید امیری و کمال کامیابی نیا هم در مقطعی به دنبال بالا بردن رقمشان بودند، عالیشاه گفته بود چون سال قبل دستمزدش پایین بوده، 12 میلیارد می خواهد، امیری تلفنش را جواب نمی داد و کامیابی نیا هم متنظر رسمی شدن قرارداد اسدی بود تا رقمش را در حد این بازیکن بالا ببرد اما نه گل محمدی، نه سمیعی، نه اسماعیلی و نه شکوری هیچ کدام این قضیه را رسانه ای نکردند و روند مذاکرات با این بازیکنان به بهترین شکل ممکن پیش رفت. اگر یحیی گل محمدی هم همان روزها مصاحبه می کرد و می گفت عالیشاه رقمی از ما خواسته که پرداختش در توان پرسپولیس نیست یا سمیعی مصاحبه می کرد و می گفت وحید امیری تلفنش را خاموش کرده و جواب ما را نمی دهد یا شکوری درباره کمال می گفت جناب کامیابی نیا یک هفته است خودش را مخفی کرده و ما را سرکار گذاشته، الان عالیشاه با فولاد قرارداد بسته بود، امیری با پیراهن زرد سپاهان عکس داشت و کمال هم سرگرم امضای قرارداد با گل گهر سیرجان بود اما باشگاه پرسپولیس با رویه ای منطقی، تک تک این بازیکنان را پای میز مذاکره کشاند و یکی را با آپشن های سهل الوصول و وعده بازوبند کاپیتانی، دیگری را با قرارداد سه ساله و آن یکی را با مرام و معرفت به بستن قراردادهایی که مدنظر باشگاه بود، مجاب کرد.
استقلال اما علاوه بر فروش قائدی که معتقدیم فصل و وقت فروش او رسیده بود، با لج و لجبازی دانشگر را تا فسخ قرارداد در سازمان لیگ فرستاد، حسینی و مظاهری را تا آستانه جدایی برد، ریگی را به سپاهان بخشید و اسماعیلی و مطهری را هم از دست داد!
تفاوت های دو تیم بزرگ تنها در زمین بازی مشخص نمی شود بلکه تمامی این تصمیمات و رویکردها است که روی موفقیت و نتایج به دست آمده یک تیم تاثیر می گذارد.
