لیگ بیست و یکم از اواخر مهر ماه آغاز خواهد شد. اگر می خواهیم یک لیگ با کیفیت داشته باشیم باید از برگزاری 20 دوره قبلی این رقابت ها درس بگیریم و درس ها و دستاورد های لیگ بیستم را بررسی کنیم. طرفداری برای این کار پرونده لیگ بیستم را روی میز کارشناسی قرار داده است. همکارمان علی کلهری به اتفاق امیر میرزاییان، کارشناس مهمان در میز کارشناس طرفداری به بررسی کامل لیگ بیستم از زوایای مختلف می پردازد و حسین باقرشاهی نیز آمار های جالبی از این رقابت ها به شما ارائه می کند. اگر دوست دارید لیگ را از دریچه تحلیل، فنی تر و دقیق تر دنبال کنید این برنامه که در 6 قسمت تقدیم شما می شود را دنبال کنید.
به گزارش طرفداری، در قسمت اول علی کلهری و امیر میرزاییان در مورد موضوعات زیر صحبت کرده اند:
- بررسی مدت زمان برگزاری لیگ
- برنامه ریزی نادرست مسابقات
- ظرفیت تماشاگران ایران
- اهمیت و ارزش جلسه تمرینی در فوتبال
- موضوع پیش فصل تیم ها
- بدنسازی تیم های ایرانی
مدت زمان مسابقات
سلام حسین باقرشاهی هستم با یک میز کارشناس دیگر به دیدارتان آمدیم و در استودیو طرفداری برای تان یک برنامه بررسی و ارزیابی لیگ بیستم را در نظر گرفتیم. علی کلهری همکار خوبم که با آنالیزها و مطالب فنی و تحلیلی اش آشنا هستید همراه امیر میرزاییان، مربی و کارشناس فوتبال، لیگ بیستم را به صورت دقیق مورد بررسی قرار دادند. به علاقه مندان به مطالب فنی حتما پیشنهاد می کنم این برنامه را تماشا کنند. میز کارشناس به شما کمک می کند، فوتبال را از دریچه فنی دنبال کنید.
سلام من علی کلهری هستم، اینجا استودیو طرفداری است. در روزهایی که در فاصله بین شروع لیگ بیست و یکم و پایان لیگ بیستم هستیم، برخی تیم های لیگ برتری در حال انجام فرآیند نقل و انتقالاتی شان هستند و برخی تیم ها هم درگیر مشکل مدیریتی و یا کادر فنی شان هستند. کمتر کسی به خروجی و نواقصی که که در لیگ قبلی ما بوده، فکر می کند. کنار آقای امیر میرزاییان، کارشناس و مربی فوتبال هستند تا در مورد خروجی لیگ بیستم و موضوعاتی که در لیگ بود، صحبت و بحث کنیم. آقای میرزاییان سلام، این شما و این مخاطبان رسانه طرفداری.
به نام خدا، جناب آقای کلهری من هم سلام و عرض ادب دارم خدمت شما و همکاران تان و همچنینی مخاطبین رسانه طرفداری. امیدوارم بتوانیم امروز درباره مباحثی که درباره لیگ بیستم اشاره کردید، بررسی جامع و کاملی داشته باشیم تا به لیگ بیست و یکم کمک کند.
آقای میرزاییان اکر بخواهیم مقداری به ترتیب این قضایا را شروع کنیم به زمانبندی مسابقات می رسیم. زمانبندی که سازمان لی برای لیگ در نظر می گیرد و تیم های بر اساس آن باید بازی های خودشان را انجام بدهند. لیگ بیستم ار لحاظ زمانبندی شلخته بود، بازی های زیادی تعویق شد، تیم های زیادی به این برنامه اعتراض کردند، برنامه بازی ها عوض شد و مسائلی که همه به آن اشراف داریم. لیگ قبلی ما از 16 آبان شروع شد و تا 8 مرداد 1400 ادامه داشت. یک چیزی حدود 260 روز لیگ ما ادامه داشت و از لحاظ زمان بندی پر از تنش بود. تیم ها برنامه خودشان را نمی داستند و خبر نداشتند یک ماه دیگر در چه زمان و مکانی مقابل چه تیمی به میدان می روند. این در حالی است که شاید در لیگ های حرفه ای این قضیه برای شان واضح تر است و یکی از نیازهای اولیه باشگاه است که حداقل برنامه مسابقات پیش روی خودش را بداند تا در مورد آن برنامه ریزی کافی را داشته باشد.
خب قطعا هر لیگی که برگزار می شود، خصوصا لیگ خودمان نقایصی دارد. امیدوارم این مشکلات که به آن اشاره کردید و درباره اش صحبت می کنیم بتواند کمک کند خحداقل این مشکلات در سال آینده کمتر باشد. این مشکلات مخصوصا به بیماری کرونا هم ربط داشت که امیدوارم هرجه زودتر این بیماری ریشه کن شود تا هواداران هم به ورشگاه ها بیایند چون روح فوتبال با تماشاگران عجین است. باید قبول کنیم برنامه ریزی که سازمان لیگ انجام داد به خصوص در انتهای فصل به خاطر بازی های بسیار حساس تیم ملی کشورمان سخت بود. قطعا اولویت مان این بود که تیم ملی کشورمان بتواند از این مرحله گذر کند و تمام هم و غم ملت ایزران این بود که تیم ملی مان شرایط بهتری داشته باشد. قطعا اگر در قسمت انتهایی لیگ، مشکلاتی بود همه پذیرفتند که تیم ملی اولویت دارد و باشگاه های مان با یک تعامل خوب با موضوع کنار آمدند. باشگاه های آسیایی ما هم مشکلاتی از قبیل قرنطینه ها، رفت و آمدها و ... را داشتند و همچنین بازی های عقب افتاده آنها در لیگ و جام حذفی داشتند، مشکلاتی بودند که سر راه مان بود. امیدوارم در لیگ جدید با برنامه ریزی خوب؛ شرایط بهتر شود. واقعا تیم را در شرایط مسابقه نگه داشتن با وجود تعطیلات متعدد، سخت است. این مسائل روی کیفیت بازی ها هم بسیار اثر گذار است و شاید هم نبود هواداران در ورزشگاه به آمدن مربیان جوان در لیگ کمک کرد. شاید تماشاگران ما آن صبوری را نداشتند ولی باید قبول کنیم که در حال پوست اندازی است و مربیان ما به لیگ کمک می کنند. امیدوارم این مربیان جوان در ادامه با آمدن تماشاگران، آرامش لازم را داشته باشند که تیم های مان در کنار برنامه ریزی خوبکیفیت بهتری را در لیگ از آنها ببینیم.
وضعیت پیش فصل در ایران
به نکات خوبی اشاره کردید. می توانیم لیگ خودمان را با لیگ 16 تیمی عربستان که تعداد تیم هایش مانند لیگ خودمان است، مقایسه کنیم. همان طور که می دانید کشورشان هم درگیر انتخابی جام جهانی است و باشگاه هایش هم در رقابت های لیگ قهرمانان آسیا حضور دارند. آنها لیگ شان را در مهر ماه شروع کردند و خرداد ماه، منظم تر و جمع و جورتر از لیگ ما به پایان رساندند. نکته جالب هم این است که اگر بخواهیم اوضاع پیش فصل تیم های عربی را با تیم های ایران بسنجیم، قضیه مقداری در ذوق می زند. الهلال عربستان زیر نظر مربی بزرگی مثل لئوناردو ژاردیم در اردوهیا خارجی پیش فصل را می گذراند و تیمی مثل پرسپولیس و استقلال و تیم های مدعی لیگ ما، هنوز که هنوز است درگیر مسائل داخلی هستند. یک تیم دنبال این است که تمریناتش را شروع کند یا نه، یک تیم دیگر دنبال تمدید کردن قرارداد بازیکنانش هست و در تیم های دیگر هم مشکلاتی بین کادر فنی و میدریت وجود دارد. فکر کنم یکی از مشکلات اصلی فوتبال ما، همین قضیه پیش فصل است که نه بدنسازی خوبی در آن انجام می شود و نه سیستم تیم در فصل آینده به خوبی اجرا می شود و نه اتفاقات مثبتی که می تواند باعث پیشرفت تیم های مان شود، اتفاق می افتد.
به نظرم فنداسیون فوتبال ما پیش فصل است. وقتی شما فنداسیون خوبی را به وجود نیاورید نمی توانید شرایط خوبی هم برای تیم ها متصور شوید. وقتی مشکلات در قسمت مدیریت وجود دارد اتوماتیک رو کیفیت تیم هم تاثیر می گذارد. وقتی شما 5 بازیکنی که در ادامه به شما اضافه می شوند و 20 روز سر تمرین نیستند، با کیفیت پایین تر داخل بازی می شوند و به خاطر مسائل اقتصادی 5 بازی را از دست می دهند. بازیکنانی هم که در پیش فصل بودند، در ادامه لیگ دچار افت بدنی می شوند و تازه خریدهای جدید هم تازه به شرایط بازی می رسند. یک تیمی ه با سرمایه خوب وارد لیگ شده نتوانسته از تمام ظرفیت هایش در یک زمان مشخص استفاده کند. بعد از این مسائل وقتی بازیکنی که امادگی بالایی دارد، دوباره آسیب می بینند و باشگاه متضرر می شوند. بازیکنان در ادامه فصل دچار عدم آمادگی و خستگی می شوند. وقتی پیش فصل خوبی تداشته باشیم، تیم های مان آن کیفیت را در لیگ ندارند. من از مدیران خواهش می کنم تیم ها را با بازیکنان کامل راهی پیش فصل کنند تا آنها به هماهنگی کاملی با هم برسند. قطعا اردوهایی که چند روز طول می کشد و بازیمان شب و روزشان را با هم می گذارند، رفته رفته از نظر ذهنی حس مثبتی برای بازیکنان به وجود می آورد. وقتی پیش فصل نداشته باشید، خیلی از این آیتم ها را نخواهید داشت. هوداران جوان ما درک کنند مربی در چه شرایط و زمانی تیم را تحویل گرفته و چقدر بازیکن را در اختیار داشته که بتواتند انها را آماده کند و مهیای بازی کند. امیدوارم به این موضوعات، مدیران، بازکینان و مربیان دقت کند.
سال گذشته به خاطر نبود بازیکنان خارجی، مبلغ بازیکنان داخلی بالا رفت و کیفیت شان پایین آمد و به خاطر نبود رقیب و نیامدن بازیکنی از خارج حاشیه امنیتی برای بازیکنان به وجود آورد و بازیکنان هم بعد از قرارداد با اطمینان خاطری فوتبال شان را دنبال می کردند. بیماری کرونا هم شرایط را برای بازیکنان متفوات کرده بود. اگر بخواهیم جمع بندی کنیم، کیفیت لیگ ما با این همه خرج، کیفیت لازم را نداشت.
ارزش و جایگاه تمرین
یکی از دلایلی که می گویند فوتبال ما از این قافله عقب مانده، همین قضیه پیش فصل بود و جایگاه تمرین نزد مربیان ما کوچک شمرده می شود. به قول گزارشگر معروف که اواسط فصل درباره بازی یکی از تیم های بزرگ می گفت، مربی، بازیکن را تمرین کرده و نکرده داخل زمین گذاشته و فقط به دنبال نتیجه گرفتن است. شاید اگر جایگاه تمرین نزد مربیان ما ارزشمندتر شمرده بشود . بدانند بازی و چیزی که قرار است در طول فصل برای یک مجموعه اتفاق بیفتد، از همان پیش فصل و تمرینات ابتدایی تیم آغاز می شود، به جاهای بهتری برسیم. شاید ما مربیان صاحب سبکی در ایران نداشته باشیم اما مربی ای صاحب سبک و تعیین کننده هستند که به استراتژی و برنامه های خودشان ایمان داشته باشند و با یک شکست از عقاید خودشان پا پس نکشند. البته مرز خیلی باریک و جدانشدنی هم بین این که یک مربی انعطاف نداشته باشد و یک مربی به برنامه اش ایمان داشته باشد، وجود دارد که مقداری رعایت کردن آن سخت است. برای قضیه تمرینات و ارزشمند شمرده شدن جلسات تمرین، کادر فنی تیم تاثیر به سزایی دارد. اینکه یک مربی چه ترکیبی را برای کادر فنی اش در نظر می گیرد و در کادر فنی تیم هرکس چه وظیفه ای دارد، مهم است. یک مقدار درباره نحوه بستن کادر فنی تیم ها صحبت کنیم و اینکه کادر، بر اساس شایستگی های فنی شان انتخاب می شوند و یا بر اساس یک سری توصیه ها و ویژگی هایی که اصلا فوتبالی نیست؟
اول یک نکته کوچک درباره پیش فصل بگویم. پیش فصل حدود 6 تا 8 هفته است و در بحث آمادگی جسمانی، ظرفیت سازی و اکسیژن رسانی که تیم ها در ارتفاعات تمرین می کنند و مباحث تاکتیکی است. همان طور که اشاره کردید کادر فنی متشکل از یک سری ادم و افراد متخصص است. در فوتبال دنیا خط به خط مربیان تفکیک می شوند و در فوتبال به این موضوع کمتر پرداخته می شود. به طور مثال یک مربی برای خط دفیعی، یکی برای خط هافبک و دو مربی هم برای دروازه بان و حمله در نظر گرفته می شوند. سرمربی هم بر این موضوعات نظارت می کند و هر کجا که مشکلی بود، ورود و آن را برطرف کند. مربیانی که برای این خطوط انتخاب می شوند باید در همین خطوط هم بازی کرده باشند. برای مثال یک مربی ای که دروازه بان بوده، نمی تواند تمام خطوط زمین را تحلیل کند. سن و میزان دوندگی بازیکنان با توجه به پست های شان، باید بررسی شود. بازیکن سن بالا نمی تواند با یک بازیکن 24 ساله مقایسه شود. در فوتبال ایران اعتماد حرف اول را می زند. در فوتبال این قضیه شرایط خوبی را در فوتبال ما به وجود نمی آورد. بارها دیده ایم که کمک مربی به جای مربی روی نیمکت می نشیند. کمک ها هم باید از لحاظ فنی خوب باشند و هم امین باشند که اگر سرمربی به بن بست تاکیتی خورد، وسط بازی از او کمک بگیرد. مدیران باید بدانند که مربی ها باید سابقه فوتبالی داشته باشد که به تیم اضافه شود اما صرفا هر بازیکن بزرگی هم نمی تواند مربی بزرگی هم شود. مربی بدنساز هم بسیار مهم است مخصوصا در وقفه هایی که در لیگ ما می افتد که چگونه می تواند بالانس را ایجاد کند.
پایان قسمت اول...
اعداد و ارقام در طول 6 قسمت از مرجع آماری متریکا استخراج شده است...
