فصل جدید برای چلسی بهتر از این نمی‌توانست آغاز شود؛ دو بازی و دو پیروزی به همراه یک جام اروپایی. این نتایج به خوبی نشان‌دهنده فعالیت‌ها و برنامه‌های توماس توخل در جریان آماده‌سازی پیش فصل تیمش می‌باشد.
توخل نه تنها در میان بازیکنانش بلکه در سطح اروپا با قهرمانی در لیگ قهرمانان اثبات کرده که یکی از برترین مربیان اروپاست اما چند هفته ابتدایی فصل جدید ۲۰۲۱/۲۲ اطلاعات بیشتری از نحوه آماده‌سازی تیمش به ما می‌دهد.
همانطور که خودش در کنفرانس خبری اشاره کرده بود، پیش فصلی که سپری کرد به هیچ عنوان ساده نبود. برگشت بازیکنان قرضی و برخی از بازیکنان آکادمی به همراه بازیکنان تیم اصلی به این معنا بود که توخل می‌بایست حدود ۴۲ بازیکن را همزمان مدیریت کند. اما در مصاحبه با برخی از اعضای داخل باشگاه، همگی اتفاق نظر داشتند که توخل از شغلش نهایت لذت را برده است!
یکی از اعضای باشگاه می‌گوید:
«او برنامه پیش فصل را به مانند یک بوم نقاشی سفید می‌بیند. او به بازیکنان می‌گوید “فکر نکنید چون قهرمان اروپا شدیم پس تکلیفمان مشخص است!” او به برخی از بازیکنان نگاه بیشتری داشت بخصوص آنهایی که عملکردشان را از نزدیک ندیده بود. به عنوان مثال تروو چالوبا یکی از آنها بود.»
او ادامه می‌دهد:
«او به بازیکنان می‌گفت “این فرصت شماست که بدرخشید!”. او می‌خواست همه این را بدانند. او نمی‌خواست بازیکنان احساس راحتی کنند. اگر بازیکنی تصور می‌کرد که بلافاصله پس از بازگشت از تعطیلات به ترکیب اصلی باز می‌گردد، توخل بیشترین سخت‌گیری‌ها را بر او می‌گرفت.»
«یکی از پیام‌هایی که به بازیکنانش داده بود این بود که می‌خواست سخت تلاش کردنشان را ببیند. او در کنفرانس خبری پس از پیروزی مقابل آرسنال نیز در مورد لوفتوس چیک گفته بود “۱۰۰٪ توان کافی نیست. من ۱۵۰٪ از او می‌خواهم!”. او بدون هیچ ابایی جلوی رویشان این حرف‌ها را می‌زد. هیچ بازیکنی نباید احساس راحتی کند و او می‌خواست تلاش بیشتری از سمت بازیکنانش ببیند.»
بسیاری از بازیکنانی که از ابتدا به برنامه پیش فصل ملحق شدند، شانس کمی برای ورود به ترکیب داشتند. بسیاری از ملی‌پوشان پس از حضور در یورو و قهرمانی در اروپا و همچنین تیاگو سیلوا در کوپا آمریکا، در تعطیلات به سر می‌بردند. خریدهای ناموفق سال‌های پیشین چلسی نظیر دنی درینک‌واتر، باکایوکو و راس بارکلی که مجموعا حدود ۹۰ میلیون پوند هزینه در بر داشته بودند، در برنامه‌های توخل برای فصل بعد جایی نداشتند و شماره‌ای نیز برای پیراهن آنها در نظر گرفته نشده است. به آنها گفته شده بود که باید به دنبال تیم جدیدی باشند. وقتی به برخی از بازیکنان گفته شود که آینده‌ای در باشگاه ندارند، ممکن است جوی سمی در کمپ تیم ایجاد شود اما برعکس این اتفاق افتاد! عکس‌هایی که از کمپ چلسی در ایرلند منتشر شده بود نشان دهنده جو مثبتی بود که توخل در تیم ایجاد کرده بود. در یکی از جلسات تمرینی او شرط گذاشته بود که تیم بازنده باید آهنگ Backstreet Boys را برای تیم برنده پیش از شام بخوانند!
یکی دیگر از اعضای باشگاه می‌گوید:
«این تنها کاری نبود که توخل برای حفظ جو مثبت تیم انجام می‌داد. آواز خواندن، رقصیدن و رقابت‌های بسکتبال از کارهایی بود که او برای تیم تعیین می‌کرد. همه بازیکنان خوشحال بودند. بازیکنان احساس می‌کردند که می‌توانند از فرصتی که نصیبشان شده بیشترین بهره را ببرند. آنها فصل گذشته این فرصت را در اختیار نداشتند زیرا او در اواسط فصل به چلسی پیوست. اکنون بازیکنان می‌دیدند که او چه مرد جذاب و خوش‌مشربی است.»
بدون شک همیشه بازیکنانی پیدا می‌شوند که احساس خوبی نداشته باشند و این طبیعی است اما به هیچ عنوان باعث نمی‌شد که برای سرمربی احترام قائل نشوند.
با ترکیب گسترده‌ای که در اختیار داشت و به دلیل تفاوت آمادگی بدنی بازیکنان، او مجبور بود آنها را به ۳ یا ۴ گروه تقسیم کند. او در این مساله به مربیان بدنسازش اعتماد کرده و از آنها خواست تا برنامه‌ای برای هر گروه تدوین کنند. او از نتیجه تصمیماتشان بسیار رضایت داشت.
طبیعتا بازگشتن هر چه سریع‌تر ملی‌پوشان ترکیب اصلی به کمپ تمرینی خواسته هر سرمربی‌ایست اما توخل با هر کدام از آنها جداگانه صحبت کرده و گفته بود که برای حفظ آمادگی بدنی و جلوگیری از مصدومیت، عجله‌ای برای اینکار ندارد. از طرفی اما جورجینیو و میسن مونت که تا فینال یورو با تیم‌های کشورشان پیشرفتند و به عنوان یار تعویضی در سوپرکاپ به میدان رفته بودند، در ترکیب اصلی چلسی در برابر کریستال پالاس قرار گرفته بودند زیرا حضورشان از نظر توخل برای چلسی حیاتی بوده است.
حفظ یکپارچگی در میان اعضای تیم یکی از اهداف اصلی توخل بوده است. یکی از اعضای باشگاه می‌گوید:
«او به همراه تیم به ایرلند سفر کرد درحالیکه برخی از بازیکنان می‌دانستند که جایی در تیمش نخواهند داشت اما او جو بسیار مثبتی ایجاد کرده بود. او دست به دور گردن آنها می‌انداخت و آنها را به خوبی تشویق می‌کرد.»
او ادامه می‌دهد:
«توخل در برنامه‌ریزی‌هایش بسیار به جزئیات اهمیت می‌دهد اما سعی می‌کند مته به خشاش نزند. دو دستگی در تیم دیده نمی‌شد به طوریکه برخی تصور کنند در برنامه‌های پیش فصل جایی ندارند. او دو جلسه تمرینی در روز برگزار می‌کرد و یک گروه بر روی یک تمرین در روز تمرکز می‌کرد و سپس او تمرین را بعد از ظهر عوض می‌کرد. او همه را آماده نگه داشته بود. این رفتار او در تضاد کامل با بسیاری از سرمربیان پیشین چلسی، که بیشتر بر روی بازیکنان اصلی تیمشان تمرکز می‌کردند، قرار داشت.»
«او در همه فعالیت‌های تمرینی شخصا حضور داشته و یک به یک با بازیکنان صحبت می‌کرد. او با برخی از بازیکنان با جدیت بیشتری حرف می‌زد و هر جا که لازم می‌دید تمرین را متوقف کرده، نزد بازیکن می‌رفت و نکاتی را به او یادآور می‌شد.»
حال و هوای مثبت توخل واگیردار است اما خوشحالی توخل، خود نتیجه‌ی بودن در چنین وضعیتی است. او قراردادش را تا ژوئن ۲۰۲۴ تمدید کرد تا به ثبات بیشتری برسد.
او دیگر در هتل زندگی نمی‌کند و اکنون به همراه همسر و دو فرزندش به یک خانه نقل مکان کرده است. زمانی که توخل کار در چلسی را آغاز کرد، خانواده‌اش باید در فرانسه می‌ماندند.
همانطور که او خودش هفته پیش گفت:
«کار و خانواده هردو در جایگاه خود مهم هستند اما مطمئناً که دیگر در هتل زندگی نمی‌کنم، زندگی لذت‌بخش‌تر خواهد بود.»
زمانی که توخل استخدام شد، همه‌ی توجه‌ها جلب مشکلات او با کارفرمایانش در ماینتس، بروسیا دورتموند و پی‌اس‌جی قبل از اتمام همکاری شده بود. با توجه به رکورد استخدام و اخراج چلسی، به نظر نمی‌رسید همکاری چلسی و توخل، یک وصال آسمانی و ایده‌آل باشد.
اما تا اینجا که همه چیز خوب بوده است؛ و نه فقط بخاطر اینکه توخل قهرمان دو جام شده است. به طور مثال، نقل و انتقالات. چلسی تنها روملو لوکاکو را با قیمت ۹۷.۵ میلیون پوند جذب کرده است. برای جذب این بازیکن، چلسی زمان زیادی صرف کرد. به طوری که مهاجم بلژیکی، پیش فصل و بازی‌های آغازین فصل را از دست داد.
می‌توان به یاد آورد که مربیان قبلی در شرایطی مشابه، به‌خاطر عدم فعالیت زودهنگام در نقل و انتقالات، تیم را چند روز قبل از شروع فصل وارد جو و اتمسفری پرتشنج می‌کردند. اما توخل که به هنگام ورود، تأکید کرد که از تجربیات گذشته‌اش درس گرفته است، سر قولش مانده است.
مکالمات او با مارینا گرانوفسکایا، مدیر چلسی، و پتر چک، مشاور فنی و عملکرد چلسی، آرام دنبال شده است.
توخل امیدوار بود برای تقویت تیمش دو یا سه بازیکن جدید داشته باشد اما گفت در صورتی که این اتفاق نیفتاد، نگران نخواهد بود. او از انتقال لوکاکو هم بسیار خوشحال است.
رفتار توخل به گونه‌ای است که به گفته‌ی یکی از منابع «انگار او سال‌ها اینجا کار کرده است، نه فقط شش ماه».
توخل از شرایطش راضی است - خوشحال از اینکه کسی حین تمرینات در کار او دخالت نمی‌کند. در پی‌اس‌جی و دورتموند، شرایط توخل کاملاً برعکس بود. او معتقد است چلسی بهترین باشگاهی است که تا به حال در آن کار کرده است. او و کادرش قبلاً به اندازه‌ی کافی با مسائل غیرفوتبالی دست و پنجه نرم کرده بودند.
البته تجربه‌های قبلی نشان می‌دهد که در چلسی، چنین شرایط خوبی هم ممکن است با سرعت برق و باد تغییر کند.
قهرمانی در لیگ قهرمانان، انتظارات را افزایش داده است. هم در میان هواداران و هم در میان افراد بالارتبه‌ی باشگاه. سرمایه‌گذاری رو لوکاکو هم پیامد مشابهی با قهرمانی در لیگ قهرمانان خواهد داشت.
توخل تمام تلاشش را کرده است تا شرایط را تحت کنترل نگه دارد. او پذیرفته است که چلسی کاندید قهرمانی محسوب می‌شود، به همین دلیل است که از لقب «شکارچی» برای توصیف تیمش استفاده کرده است.
با این حال، توخل معتقد است که قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا خیلی زودتر از موعد شکل گرفت [تیم هنوز جای پیشرفت دارد] و همچنین هشدار می‌دهد که اکثریت بازیکنان فعلی، سال ۲۰۱۷ در تیم حضور نداشتند و تجربه‌ی قهرمانی در لیگ برتر را ندارند.
ممکن است برای هواداران سؤال باشد که آیا توخل چینش‌های آلترناتیو را نیز در نظر دارد یا خیر. چندین منبع تأیید کرده‌اند که توخل در کنار چینش سه‌دفاعه‌ی موردعلاقه‌اش، به چینش‌های چهاردفاعه هم نیم‌نگاهی دارد. بازیکنان هجومی در چندین نقش به کار گرفته شده اند. به همین دلیل است که شما دیده‌اید کریستین پولیسیک و کالوم هادسن اودوی در پست وینگ بک و وینگر بازی کنند.
بیش از هر چیزی، استقامت در اولویت بوده است. یک منبع گفته است:
«توخل زمان زیادی را به بدنسازی اختصاص داد. بازیکنان دوندگی زیادی انجام داده‌اند و آمارهایشان بررسی شده است. چون در نهایت برای پیاده کردن سبک بازی او، بازیکنان باید تناسب اندام خیلی خوبی داشته باشند. باید در زمین بالا و پایین بروند، فشار رو به جلو و رو به کنار وارد کنند. ربطی به پست بازی ندارد، همه باید آماده باشند. به طور مثال، او از یکی از بازیکنانش خواست که در بازی سلطه‌جوتر و بلندپروازتر باشد و با انرژی بیشتری بازی کند. اکنون تمرینات نسبت به فصل قبل زیر نظر توخل، سخت‌تر هستند. شدت تمرینات وحشتناک بود. دو جلسه تمرین در روز، به مدت دو هفته.»
یکی از نمونه‌های بارز پیچیدگی تمرینات چلسی، بازی دوستانه‌ی یکشنبه عصر مقابل ویموث اف. سی. از لیگ ملی است. در این بازی توخل می‌خواست به بازیکنانی مثل هادسن اودوی و تیاگو سیلوا بازی دهد.
توخل تا قبل از پایان وقفه بازی‌های ملی بعدی انتظار ندارد بازیکنانش کامل آماده باشند. اما چلسی با توجه به بازی‌های دشوار مقابل آرسنال و لیورپول قبل از وقفه و بازی مقابل استون ویلا، تاتنهام و منچسترسیتی بعد وقفه فرصت اشتباه ندارد.
اما سرمربی چلسی بیش از این نمی‌توانست به چلسی کمک کند که در چنین شرایطی، آماده‌ی رقابت در این فصل باشند.
Authors: Simon Johnson and Raphael Honigstein
مترجم‌ها: رامین شکرخدا، محمد پهلوانی
