به گزارش طرفداری، هواداران میلان نیز مثل هواداران اینتر چیزی حدود یک دهه شاهد چیزی به غیر از ناکامی و شکست های عجیب و غریب از تیم شان نبودند و برای سال های سال این تیم از رقابت های لیگ قهرمانان اروپا به دور بود. میلانی ها در سال های اخیر با همان روند دهه گذشته پس از ناکامی ابتدا دست به تغییر مربی می زدند و پس از از جنارو گتوزو و مارکو جیامپائولو به پیولی رسیدند. با این تغییر ظاهرا قرار نبود اتفاق خاصی برای این تیم بیافتد و ما شاهد کسب نتایج عجیب و غریبی باشیم اما پس از شکست تحقیر آمیز 5-0 مقابل آتالانتا و ورود زلاتان ابراهیموویچ به تیم اتفاقات جدیدتری برای این تیم رخ داد. در باب ذهنیت و جو حاکم بر تیم و تاثیر این قضایا روی مسائل فنی صحبت های زیادی را در قسمت های قبلی مطرح کرده ایم و خود هواداران میلان هم به خوبی می دانند که پس از ورود زلاتان چه چیزی به تیم شان اضافه شده است...
سوابق، تیپ و استایل مربیگری استفانو پیولی به گونه ای بود که هواداران میلان معتقد بودند که باید پس از نیم فصل حضور در تیم برکنار شود و جایش را به مربی ای مثل رانکینگ بدهد اما مالکان میلان تصمیم گرفتند تا با همین سرمربی ادامه بدهند و پیولی نیز در ابتدای فصل جدید هواداران را با بازی های میلان سورپرایز کرد و این تیم در حضور یوونتوس، آتالانتا، اینتر و ناپولی چیزی حدود 20 هفته صدرنشین بود و پس از سال های سال میلان خودش را در قامت یک مدعی اصلی قهرمانی نشان داد اما واقعا عمق ترکیب این تیم به حدی نبود که بتواند به مدت 38 هفته برای قهرمانی پا به پای اینتری که در سال دوم پروژه اش قرار داشت بجنگد. عملکرد فصل گذشته میلانی ها با پیولی قابل ستایش بود و باید به این سرمربی اعتبار کسب سهمیه لیگ قهرمانان را داد چرا که در بازی های زیادی نیز زلاتان به دلیل مصدومیت تیمش را همراهی نکرد اما روسونری به خوبی همان بازی ها را هم مدیریت کرد.
میلان برای فصل جدید به یک تقویت جدی نیاز داشت تا این بار با ترکیبی شایسته قهرمانی به سوی فتح اسکودتو حرکت کند اما گروه الیوت به عنوان مالک های باشگاه هواداران این تیم را ناامید کردند. جانلوییجی دوناروما و هاکان چالهان اوغلو دو مهره بسیار کلیدی میلان از این تیم جدا شدند و این در حالی بود که این جدایی ها هیچ بازدهی مالی ای برای باشگاه نداشتند و از همه بدتر این که چالهان اوغلو راهی تیم رقیب یعنی اینتر شد. در قسمت بررسی باشگاه اینتر گفتیم این باشگاه به دلیل مشکلات مالی برخی از بازیکنان کلیدی اش را به فروش رسانده اما اوضاع در میلان بدتر است چرا که این دو بازیکن به صورت آزاد از تیم جدا شده اند و هیچ سود دهی مالی برای باشگاه نداشته اند...
میلان فصل نقل و انتقالات خیلی خوبی را پشت سر نگذاشته، مایک مایگنان به عنوان جانشین دوناروما و اولیویر ژیرو بازیکنان نامداری هستند که به تیم اضافه شده اند و در این بین هیچ فکری هم برای جذب یک جایگزین برای هاکان در نظر گرفته نشده است. با این شرایط اگر پیولی بتواند همان عملکرد فصل قبل خود را تکرار کند، دست به کار بزرگی زده است. البته دیگر تیم های سری آ هم اوضاع خوبی ندارند و همین می تواند حداقل کمی شرایط میلان را بهتر کند.
باید کم کم سراغ مسائل فنی برویم اما با این ابزاری که پیولی در دست دارد و بازیکنانی که تیم میلان از دست داده، خیلی سخت است توقع بالایی از این تیم داشته باشیم...
استفانو پیولی علاقه خاصی به استفاده از سیستم 1-3-2-4 دارد و اگر مهره های اصلی اش را در اختیار داشته باشد، همواره با این سیستم تیمش را راهی زمین می کند. در جریان بازی های فصل قبل سری آ نیز این سیستم، سیستم قالب تیم پیولی بود.
ترکیب میلان در فصل گذشته (themastermindsite)
با توجه به نقل و انتقالات این فصل میلان باید برای پر کردن جای چالهان اوغلو رویکرد مناسبی داشته باشد. در بازی های دوستانه پیولی از براهیم دیاز برای این پست استفاده کرده است. میلان در رقابت های پیش فصل با تیم های مودنا، نیس، رئال مادرید و والنسیا بازی کرده و به نسبت سایر تیم های سری آ بازی های دوستانه بهتری داشته است.
در فاز هجوم و بازیسازی میلانی ها از متدهای مختلف و خوبی بهره می برند. از ارسال توپ های بلند برای زلاتان ابراهیموویچ گرفته تا بازیسازی با حوصله از عقب... این تیم برای شرایط مختلف استراتژی های خاص خودش را دارد. برای مثال در بعضی از بازی ها آن ها به ارسال توپ های بلند برای زلاتان ابراهیموویچ، مهاجم فیزیکی و بلند قد تیم که مهارت خاصی در کنترل توپ دارد، رو می آورند.
اما این استراتژی برابر تیم هایی که با رویکرد low-block بازی می کنند جواب نمی دهد و در چنین مواقععی آن ها یکی از نفرات دابل پیوت خود را کم و به عقب می آورند و عرض سه نفره ای در خط دفاعی تیم برای بازیسازی و ساختن گزینه پاس های بهتر ایجاد می شود و در چنین شرایطی دو فولبک تیم که معمولا کالابریا و تئو هرناندز هستند، نفوذ می کنند. البته میزان نفوذ این دو فولبک معمولا یکسان نیست و ما شاهد یک عدم تقارن در راست و چپ زمین خواهیم بود که همین قضیه یکی از اتفاقات خوب بازی تیم میلان است و زمان هایی هم که راه نقوذ فولبک های تیم بسته می شود، مهاجمان کمی عقب تر می آیند و فولبک ها دست به آندرلپ می زنند. در واقع روسونری یکی از غیرقابل پیش بینی ترین رویکرد ها را بین تیم های سری آ در فاز بازیسازی دارد و همین قضیه نیز کمک زیادی به آن ها کرده است.
یکی دیگر از ویژگی های بازی تیم پیولی انتقال توپ از یک سمت به سمت دیگر به صورت تاثیر گذار و مفید است. برای مثال در بازی های زیادی دیده ایم که با حضور فولبک راست، وینگر راست و یکی از هافبک های این تیم نزدیک خط اوت یک شلوغی غیر عادی ایجاد می کنند و همین قضیه باعث می شود تا مدافعان حریف را به سمت خود بکشند و در همین حین نیز سمت دیگر زمین خالی می شود و میلانی ها با انتقال سریع توپ به سمت دیگر برای خود ایجاد موقععیت می کنند. البته همین شلوغی لب خط گاها خود باعث ایجاد موقعیت از لب خط می شود...
ولی در مجموع همواره این قانون در زمین فوتبال وجود دارد؛ اوورلود و ایجاد برتری عددی در یک سمت از زمین باعث خالی شدن و ایجاد آندرلودی در سمت دیگر زمین می شود.
یکی از اصول کانتر پرس نیز انتقال سریع توپ از خط دفاعی به خط حمله پس از بازپس گیری آن است و در چنین شرایطی بازیکن باید با یک پاس طولی بلند، بازیکن هم تیمی خودش را صاحب توپ کند. در این قضیه نیز میلانی ها به خوبی عمل کردند.
در فاز دفاعی هم میلانی ها شکل و آرایش 1-3-2-4 خود را حفظ می کنند و گاهی اوقات فقط به آرایش 1-2-3-4 سوییچ می کنند.
میزان پرس از جلوی این تیم بستگی به کیفیت رقیب مقابل دارد و در این قضیه انعطاف خوبی از خود نشان می دهند. زمانی که ابراهیموویچ در خط حمله حضور داشته باشد، بالا باقی می ماند و به عقب بر نمی گردد تا هم در فاز انتقال توپ به تیم کمک می کند و هم تیم را در شرایط مناسب بالا نگه دارد.
زمانی هم که فولبک های تیم نفوذ می کنند، فرانک کسیه یا بن ناصر به عنوان دابل پیوت تیم به توپ نزدیک می شوند تا در پیشبرد توپ کمک کنند. البته تیم میلان یک اشکال اصلی دارد و آن هم مربوط به زمانی است که مدافعان تیم وارد فاز هجومی می شوند و در چنین مواقعی مدافعان این تیم جا می مانند. این قضیه برای فولبک های تیم پر رنگ تر است.
در مجموع میلان از لحاظ فنی توازن خاصی دارد و این تیم باید دقیقا در چنین مقطع زمانی ای تقویت شود، چرا که با تضعیف تیم های دیگر فرصت خوبی برای اوج گرفتن میلان پیش آمده بود اما فصل نقل و انتقالات به قدری بد بود که بتواند این تیم را از دور قهرمانی خارج کند. در ادامه فصل بررسی های دقیق تری از این تیم خواهیم داشت...
شاید بهتر باشد، فعلا فقط به نقل قولی از پیولی بسنده کنیم:
اینکه مدام همه می گویند من یک آدم معمولی هستم مرا آزار می دهد؟ برعکس! این باعث شادی من است. اگر منظور همه از "معمولی" کسی است که دائما در پی رشد و پیشرفت است، من معمولی ام...
گاهی اوقات، آدم هایی که خیلی معمولی به نظر می رسند، تیم های خاصی می سازند و کارهای خاصی انجام می دهند!
قسمت های قبلی:
اینتر و اینزاگی برای دفاع از قهرمانی؛ ذهنیت برنده ای که باید حفظ شود
رم شهر با دفاع؛ جوزپه در خدمت ژوزه! | تحلیل فنی
آلگری - آنیلی؛ دو خط موازی به هم می رسند!
