مهرداد رستم‌جبری: حسرت تیم ملی انگلستان برای قهرمانی در اروپا ۶۰ ساله شد و برد دل‌چسب ایتالیا برای طرفدارانش خاطره‌ساز! چرا که انگلیس در خانه خود و ورزشگاه ومبلی در شهر لندن بود و ادعای ماندگاری جام در انگلستان داشت ولی سرنوشت چنان رقم زد که جام در دستان گلادیاتورها با اشکِ سه‌شیرها تا رُم بدرقه شود!
تاریخ می‌گذرد و هنوز هم انگلیسی‌ها دنبال فتح‌الفتوح‌اند، این بار نه خاک و سرزمین، بلکه جام قهرمانی قاره سبز، قاره‌ای که تا اندکی پیش خود را مالک آن می‌دانستند. البته که دیگر خبری از مالکیت نیست، کشوری که مدعی صادرات فوتبال است و «اصالت» را برتر از اخلاق و اعتقاد و همه‌چیز می‌پندارد، حال ۶۰ سال گذشته و اصالتش آورده‌ای که نداشته هیچ، جز حقارت چیزی نصیبش نشده است.
انگلیسی‌ها یک ضرب‌المثل فوتبالی معروف دارند که هر وقت تیم‌هایشان به مراحل بالا می‌رسد، می‌گویند: «داره میاد خونه» (it’s coming home) که یعنی فوتبال و جام قهرمانی به خواستگاه خود یعنی انگلستان برمی‌گردد. کاربری هم با طعنه از قول چشم‌رنگی‌ها در مورد وضعیت کنونی‌شان نوشت: «ما داریم میایم خونه!» (we’re coming home!) که یعنی انگلیسی‌ها دست از پا درازتر و بدون جام به خانه برمی‌گردند.
بحث کری‌خوانی و دعواهای فوتبالی نیست و اشاره به فینال جام قهرمانی ملت‌های اروپا و شکست انگلستان فقط بهانه‌ای برای یادآوری تاریخ است. البته که برای بوشهری‌ها باخت انگلستان شادمانی دوچندان دارد، چرا که نام انگلیس و انگلیسی، بوشهری را یاد دو قرن مقاومت برابر استعمار می‌اندازد. یک‌زمانی چشم‌رنگی‌ها از جنگل‌هایشان به بندر خشک بوشهر قشون‌کشی می‌کردند و می‌گفتند: «ما آمده‌ایم که بمانیم!»؛ البته که ماندند ولی در گورستان انگلیسی‌ها در محله بهمنی بوشهر!
بیشتر که فکر می‌کنم می‌بینم بوشهری‌ها خیلی خون گرم و مهمان‌نوازند و شاید اجنبی را هم به میهمانی بپذیرند اما اگر میهمان انگلیسی باشد باید برایش تدارک ویژه‌ای دید! اگر همین فردا انگلیسی‌ها قصد آمدن داشته باشند بوشهری‌ها ضرب‌المثل را این‌گونه بیان می‌کنند: «برگردید به خانه!» و تصویر قبرستان انگلیسی‌ها را هم ضمیمه‌اش می‌نمودند...
هنوز هم وجب‌به‌وجب این خاک را رنگ و بوی مقاومت ۲۰۰ ساله برابر استعمار روباه پیر پر کرده، این خطه از جنوب زخم‌هایی از چشم‌رنگی‌ها خورده که هنوز التیام نیافته است. دست خودشان نیست، هر جا که نامی از انگلیس می‌آید یاد بلادی و رئیسعلی می‌افتند. چطور انتظار دارید تشویقشان کنند یا از شکستشان ناراحت باشند؟!
وقتی که رئیسعلی تفنگ به دست گرفت و قیام کرد احتمالا خطاب به انگلیسی‌ها گفته: «آهای اجنبی! اینجا خانه تو نیست!» و بعد هم لشکریانش را به سمت متجاوزین گسیل کرده باشد. سردار رفت اما ما شاهد بودیم، بوشهر که هیچ، لندن و ومبلی هم خانه انگلیس نبود...
