پیکان در ورزشگاه شهدای شهر قدس و بازی هفته بیست و ششم از لیگ بیستم، میزبان سپاهان بود. متاسفانه موفق به تماشای یک ربع آغازین این بازی نشدیم، چرا که برق ورزشگاه همراه با برق منطقه قطع بود. داور با توجه به روشن بودن هوا بازی را راس ساعت مقرر آغاز کرد و بینندگان تلویزیونی از دقیقه 15 موفق به تماشای بازی شدند. احتمالا به کمک برق اضطراری بازی برگزار و پخش شد چون بین دو نیمه هم بازیکنان و کادر فنی دو تیم به دلیل نبود برق در رختکن کنار زمین ماندند!
با تماشا نکردن 15 دقیقه ابتدایی نفهمیدیم دو تیم چطور وارد بازی شدند و بازی جریان گرفت اما به محض پخش تصاویر تلویزیونی شاهد حمله سپاهان بودیم. سپاهان به مانند همیشه، با پاس و جابجایی زیاد بازیکنانش سعی در شکستن خط دفاعی حریف داشت. دفاع پیکان در این بازی نمایش قابل دفاعی داشت. تقریبا اکثر لحظات بازی پیکانی ها مرکز را بسته بودند و اجازه نفوذ از عمق و قلب دفاع را نمی دادند. همین موضوع باعث می شد سپاهان توپ را به کناره ها ببرد و بیشتر روی به ارسال بیاورد. ارسال هایی که پیکان در نبود کی روش استنلی از آن استقبال می کرد. سجاد شهباز زاده در نوک خط حمله سپاهان حضور داشت که با یارگیری پیکانی ها چندان در زدن ضربه سر موفق نبود. استنلی هم زمانی که به میدان آمد فرصت چندانی نصیبش نشد.
پیکان به قدری تاکتیک سپاهان را خوب خنثی کرد که تک گل این تیم روی یک ضربه ایستگاهی و اتفاق عجیب در آفسایدگیری رقم خورد. وارد بحث داوری این صحنه نمی شویم اما احتمالا مدت ها درباره این صحنه صحبت خواهد شد.
بازی با حوصله سپاهان، رفته رفته تبدیل به بازی مستقیم شد. هرچه به لحظات پایانی بازی نزدیک می شدیم، سپاهانی بیشتر به ارسال های بلند و پاس های هیجانی برای کسب پیروزی روی آوردند. شاید این همان چیزی بود که پیکان می خواست اما شاگردان محرم در آن وضعیت چاره دیگری نداشتند.
در سوی دیگر میدان، به نظر می رسید پیکان می داند از این بازی چه می خواهد. دفاع خوب، بستن راه های نفوذ، هدایت بازیکنان سپاهان به کناره ها و استفاده از ضدحملات. برعکس سپاهان، پیکان از همان ابتدا بازی طولی را در دستور کار داشت. پیکانی ها به محض گرفتن توپ، به سرعت تغییر فاز می دادند و با چند بازیکن سرعتی به سمت دروازه سپاهان یورش می بردند. اتفاقی که در گل پیکان رخ داد، گلی که کاملا غیرمنتظره بود. یک ضدحمله و کار ترکیبی سه نفره، پیکان را به گل اول رساند. آن هم درست در لحظاتی که کسی فکرش را نمی کرد پیکانی ها بتوانند توپ را از پرس سنگین حریف نجات دهند. شاید بتوان گفت تک موقعیت هایی که سپاهان از مرکز و عمق به دروازه پیکان نزدیک شد، با پرسینگ سنگین بود و پیش از اینکه پیکان به آرایش دفاعی خود برسد.
اما رفته رفته سپاهان تحلیل رفت. مشخص بود که در این گرما، سپاهانی ها توان اجرای آن پرس پرفشار را برای 90 دقیقه ندارند.
جدای از بحث فنی، در دقایق زیادی از بازی شاهد آشفتگی بودیم. مسائل فنی و برنامه دو تیم قابل درک و مشاهده بود اما نه در تمام طول بازی. وقتی حتی مربیان دو تیم به دلیل قطع برق قادر نیستند تیم شان را بین دو نبمه به رختکن ببرند، ناظر بازی در آسانسور گیر می کند، داوران در جنجالی ترین صحنه بازی بدون گوشی و کنار یکدیگر مشورت می کنند و بعد از چند دقیقه تصمیم می گیرند گل اعلام کنند، و چندین بار بازی به دلیل اعتراض به داوری متوقف می شود، مسلما شاهد 90 دقیقه تاکتیک نخواهیم بود. دقایق زیادی از این بازی، با جنجال و هیجان دنبال شد و شاهد آشفتگی بودیم.
بی شک نقطه عطف بازی صحنه گل سپاهان بود. فوتبال را لحظه ها رقم می زند و شاید اگر سپاهان آنگونه به گل نمی رسید، می توانست پیروز این بازی باشد. صحنه جنجالی دقیقه 37 همه چیز را تحت تاثیر قرار داد.
