به گزارش طرفداری، تیم ملی اسپانیا شب گذشته با شکست سوییس در ضربات پنالتی به نیمه نهایی رقابت های یورو 2020 رسید. همانطور که از قبل هم پیش بینی می شد اسپانیا در دیدار شب گذشته تیم مالک میدان بود و سوییسی ها هم با رویکردی دفاعی شروع کردند.
خیلی زود سر اصل مطلب می رویم. اسپانیا در این دیدار با سیستم 3-3-4 به میدان رفت و سوییس هم در حالی که در بازی های مرحله گروهی با سیستم سه دفاعه بازی می کرد در این دیدار با سیستمی 4 دفاعه بازی کرد.
البته قبل از آغاز بازی سایت های مختلفی شماتیک ترکیب شاگردان پتکوویچ را به اشتباه به صورت 2-1-4-3 رسم کرده بودند اما واقعیت قصه این بود که سوییسی ها با سیستم 1-3-2-4 به میدان رفتند. دلیل این اشتباه هم حضور همزمان زوبر و ریکاردو رودیگز در ترکیب بود دو بازیکنی که هر دو قابلیت بازی در پست دفاع چپ و وینگ بک چپ را داشتند و بسیاری گمان می کردند ریکاردو رودریگز به عنوان یکی از سه مدافع میانی بازی می کند اما واقعیت چیز دیگری بود و ریکاردو رودریگز به عنوان دفاع چپ و زوبر نیز به عنوان وینگر چپ برای سوییس بازی کردند.
قبل از بازی پیش بینی می شد سوییسی ها با رویکردی کاملا دفاعی راهی میدان شوند. شاگردان پتکوویچ در مقاطع زیادی از بازی با تشکیل یک بلاک دفاعی بسیار فشرده مانع گلزنی اسپانیا می شدند. یکی از نکات شاخص این بود که سوییس خیلی زود دروازه اش در این دیدار باز شد. قبل از بازی به این نکته اشاره کرده بودیم که گل اول برای اسپانیا بسیار ارزشمند است و تیم هایی که معمولا با بلاک دفاعی فشرده بازی می کنند پس از دریافت گل اول هم روحیه خود را از دست می دهند و هم بلاک دفاعی خود را برای جبران نتیجه باز می کنند و همین قضیه ریسک دریافت گل بعدی را برای آن ها بالا می برد. اما سوییس دست به چنین کاری نزد. شاگردان پتکوویچ خیلی زود گل را دریافت کردند و پس از این گل همان فشردگی و همان رویکرد دفاعی خود را حفظ کردند. این جا است که همان قضیه ایمان به برنامه و استراتژی ها به میان می آید. تیمی مثل سوییس قرار بود دفاعی بازی کند و روی ضدحملات چشم به گل زدن داشته باشد، سوییسی ها تا دقیقه 120 و حتی زمانی هم که اخراجی دادند این رویکرد را رعایت کردند و حتی دریافت یک گل زود هنگام هم باعث نشد آن ها به طور احساسی به دنبال جبران گل باشند. این تیم را می توان در یورو 2020 به یکی از همان ساعت های دقیق سوییسی ای تشبیه کرد که تحت هر شرایطی از برنامه ها و رویکرد خود پا پس نمی کشیدند، چه زمانی که 3-1 از قهرمان جهان عقب بودند و چه زمانی که در همان دقایق اول از تیمی مثل اسپانیا گل اول را دریافت کردند.
میانگین جایگیری بازیکنان دو تیم
حالا نگاهی به همین گل اول اسپانیا بیاندازیم که می توانست شیرازه سوییسی ها را از هم بپاشد. مواقعی که یک تیم با رویکرد مالکانه مقابل تیمی مثل سوییس با بلاک فشرده دفاعی بازی می کند ضربات ایستگاهی، کرنر و شروع مجدد از اهمیت بالایی برخوردار می شود چه برای تیمی که حمله می کند و چه برای تیمی که دفاع می کند. اسپانیایی ها شب گذشته روی کرنر ها برنامه متنوعی داشتند و حتی اگر هایلایت بازی شب گذشته را ببینید متوجه می شوید کرنر ها بخش قابل توجه ای از هایلایت بازی را تشکیل داده اند.
اسپانیایی ها از لحاظ قدی برتری خاصی نسبت به سوییسی ها نداشتند و به واسطه همین قضیه باید دست به راه های دیگری می زدند تا روی کرنر ها به موفقیت برسند. در چتنین مواقعی شما باید سعی کنید تیم مدافع را از لحاظ روانی به هم بریزید و این قضیه در روی اعصاب بازیکنان حریف رفتن و زد و خورد های داخل محوطه خلاصه نمی شود بلکه شما باید گارد چند پلان و الگوی کرنر زدن را به خود بگیرید تا تمرکز تیم حریف به هم بریزد. به طور واضح تر یعنی نحوه جایگیری بازیکنان شما باید به گونه ای باشد که زننده ضربه کرنر برای تیم شما همزمان این امکان را داشته باشد کرنر را کوتاه کار کند یا به تیر یک بفرستد، یا به تیر دورتر بفرستد و یا اصلا توپ را به مقصد پشت محوطه جریمه ارسال کند. وقتی گارد تیم شما به گونه ای باشد که بازیکن ضربه زننده تمام این انتخاب ها را داشته باشد بالطبع تیم مدافع هم باید تمام این احتمالات را در نظر بگیرد. وقتی تیمی قصد داشته باشد تمام این احتمالات را در نظر بگیرید درصد تمرکز بازیکنانش تا حد زیادی کاهش پیدا می کند.
به تصویر بالا نگاه کنید، زننده کرنر هم می تواند کوتاه کار کند، هم به تیر دو بفرستد، هم به تیر نزدیک ارسال کند و هم کرنر را راهی پشت محوطه جریمه کند این اتفاق علاوه بر پایین آودن تمرکز حریف، محوطه جریمه سوییسی ها را هم خالی می کند. دو نفر همزمان پشت توپ ایستاده اند و اسپانیایی ها می دانند مقصد این توپ کجاست اما سوییسی ها باید هزمان به هر 4 حالت فکر کنند.
روی گلی که اسپانیا به ثمر رساند بعد از ارسال ضربه کرنر هم یک بازیکن رها شده برای ضربه سر در محوطه جریمه دارند و هم منطقه 14 زمین سوییس را در اختیار دارند و روی همین صحنه هم به گل می رسند.
یکی از استراتژی های اسپانیا برای خلق موقعیت عقب نگه داشتن فولبک هایش هنگام بازیسازی از عقب بود. یعنی دفاع کناری ها به جای نفوذ زود هنگام به همراه دو مدافع میانی لاین 4 دفاعه بازی را تشکیل می دادند و نحوه ایستادن آن ها در زمین هم به طوری بود که لاین دوم دفاعی سوییس را به خود جذب و فضای خالی ای پشت آن ها ایجاد می کرد.
در تصویر بالا هم می بینید فولبک اسپانیا طبق همان استراتژی دو بازیکن سوییس را به سمت خودش کشیده است. در مورد بقیه استرتژی های هجومی اسپانیا در این مطلب توضیح داده ایم.
حالا کمی در مورد خط دفاعی سوییس صحبت می کنیم. سوییس از آن دست تیم هایی است که وقتی رویکردی دفاعی دارد باز هم از بالا تیم حریف را تحت فشار قرار می دهد و بازیکنان حریف را مارک می کند. البته بعد از اخراج فروئلر و ده نفره شدن سوییس بالطبع این تیم نتوانست این کار را انجام بدهد و صرفا به دنبال کشاندن بازی به پنالتی بود اما ابتدای بازی ما شاهد این اتفاق از سوی سوییسی ها بودیم.
در تصویر بالا شاهد این اتفاق هستیم که بازیکنان اسپانیا نفر به نفر یارگیری شده اند. در مقاطعی هم شاهد این قضیه بودیم که همین پرس از بالا و یارگیری سوییسی ها اسپانیایی ها را مجبور به بازی با ارسال های بلند می کرد.
همین پرس از بالا گاها برای سوییسی ها دردسر ساز می شد و اسپانیایی ها با یک پاس با مسافت بالا دو یا سه لاین دفاعی سوییس را جا می گذاشتند.
اخراج فروئلر از بازی تکلیف روند مسابقه را مشخص کرد و به نوعی سوییسی ها کاملا به فکر به پنالتی کشاندن بازی بودند و همین اتفاق هم اسپانیایی ها را مالک توپ و میدان کرد اما باز هم این تیم نتوانست از موقعیت هایش استفاده کند. اسپانیا در این دیدار XG 2.94 را به ثبت رساند اما تنها یک گل به دست آورد آن هم روی موقعیتی که از XG پایینی برخوردار بود. سوییس در این میدان بازنده ای سربلند بود و سبک جالبی از بازی را بعد از خوردن گل به نمایش گذاشت. صبوری آنها و خودداری شان از شتاب دادن به بازی، می تواند به عنوان الگو در فوتبال ایران مورد استفاده قرار بگیرد.
اسپانیا اما جنازه اش به نیمه نهایی رسید. این تیم دو بازی 120 دقیقه ای مقابل کرواسی و سوییس را پشت سر گذاشت و بخش عمده ای از انرژی اش در همین دو بازی تخلیه شد اما باید دید انریکه چگونه آنها را به شرایط آرمانی برمی گرداند؟
