شاید اگر آن رفتار غیرمتعارف چند والیبالیست سرشناس در المپیک قبلی نبود حالا مسئولان کمیته ملی المپیک کاپیتان تیم ملی والیبال را پرچمدار کاروان ورزش ایران در توکیو می کردند اما آن رفتار غیرمتعارف ستاره های والیبال که به بهانه آماده نشدن کت امیر خوش خبر، در مراسم رژه شرکت نکردند (صرف نظر از این شایعه که گفته شد موقع رژه حال طبیعی نداشتند و سعید معروف، شهرام محمودی و سید محمد موسوی انرژی زیادی صرف کردند تا کذب بودن این شایعه را ثابت کنند) احتمالا باعث شد این بار هم برای انتخاب پرچمدار کسی سراغ والیبال نرود و قرعه به نام بسکتبال بیفتد.
به گزارش طرفداری، انتخاب صمد نیکخواه بهرامی کاپیتان محبوب بسکتبال ایران به عنوان پرچمدار کاروان ورزش کشورمان در المپیک توکیو، یک اتفاق ایده آل برای این رشته ورزشی است. بسکتبال حالا بعد از سال های طولانی احساس قدرت می کند.
قرار بود سهراب مرادی پرچمدار باشد؟
برخی منابع آگاه خبری مدعی هستند قرار بود پرچمدار ورزش ایران در المپیک توکیو سهراب مرادی برنده مدال طلای المپیک قبلی باشد و مرادی با از دست دادن سهمیه المپیک و نرسیدن به حدنصاب لازم برای ورود به عرصه رقابت در توکیو، این شانس بزرگ را از دست داد اما اگر بنا بود مسئولان ورزش پرچم کاروان را به یکی از طلایی های المپیک قبلی بدهند، می شد این پرچم را به دست حسن یزدانی سپرد. هرچند زمان برگزاری رژه افتتاحیه با زمان برگزاری رقابتهای کشتی المپیک سازگاری ندارد و همین مساله، شانس پرچمداری حسن یزدانی را به صفر می رساند اما به نظر می رسد ماجرای قرار مدار انتخاب یک طلایی برای پرچمداری بیشتر گمانه زنی باشد.
کشتی پرچمدار رکورددار!
قابل پیش بینی بود این بار برای پرچمداری یک نفر از ورزش های تیمی انتخاب شود و این انتخاب باید بین والیبال و بسکتبال صورت می گرفت که به نظر می رسد غیبت سه ستاره والیبال ایران در رژه المپیک قبلی، شانس را به بسکتبالی ها داد و چه گزینه ای بهتر از صمد نیکخواه بهرامی... این برای اولین بار است که پرچم ایران در رژه المپیک را یک نفر از خانواده بسکتبال ایران در دست می گیرد. پیش از این کشتی و وزنه برداری رکورددار پرچمداری کاروان ورزش ایران در المپیک ها بودند. البته بدون در نظر گرفتن المپیک های زمستانی و پرچمداری اسکی بازهای ایرانی... اگر ملاک فقط المپیک های اصلی یا همان المپیک های تابستانی باشد، کشتی و وزنه برداری ایران در جایگاه اول و دوم ورزش های ما از لحاظ پرچمداری المپیک هستند.
زنده یاد محمود نامجو پرچمدار موفق و پیشرو
محمود نامجو اولین ورزشکار ایرانی است که پرچم ایران را در رژه افتتاحیه المپیک در دست گرفت. المپیک 1952 محمود نامجو پرچمدار کاروان ورزش ایران بود. صرف نظر از المپیک 1900 که تنها یک ورزشکار ایرانی زمان قاجار به المپیک رفت، در اولین حضور ایران در المپیک، پرچم به یک نماینده انجمن ورزشی ارتش سپرده شد. مصطفی بهارمست در المپیک 1948 به عنوان نماینده ارتش کاروان ورزش ایران را همراهی کرد و نقش پرچمدار را برعهده داشت. در المپیک 1952 نامجو این پرچم را به دوش کشید اما در المپیک زمستانی 1956 یک نفر از پرسنل کاروان ورزش کشور، پرچمدار شد. این بار سیمون فرزامی در المپیک زمستانی 1956 پرچمدار ما بود ولی در المپیک تابستانی سیاست ورزش این بود که یک ورزشکار پرچمدار باشد و چه کسی بهتر از زنده یاد محمود نامجو که در المپیک 1952 پرچمدار بود و دو نقره هم برای وزنه برداری ما به ارمغان آورد. زنده یاد نامجو در المپیک تابستانی 1956 پرچمدار بود و سه برنز هم در وزنه برداری تصاحب کرد تا از این حیث صاحب رکورد شود؛ دو بار پرچمداری با 5 مدال.
پرچم در ازای مدال
در المپیک 1960 پرچم دوباره به وزنه برداری رسید اما این بار جعفر سلماسی پرچمدار شد. دارنده اولین مدال تاریخ ورزش ایران در المپیک ها که در لندن 1948 مدال برنز گرفته بود، این بار به عنوان مربی وزنه برداری پرچمدار شد تا شاید این پرچمداری پاداش آن مدال نوبرانه باشد. 4 سال بعد پرچم به نصرت الله شاهمیر رییس فدراسیون شنا سپرده شد و در المپیک 1964 دیگر وزنه برداری پرچم را به دست نداشت و این افتخار نصیب شنا شد. در المپیک 1968 ابوالفضل انوری از کشتی پرچمدار کاروان شد و به مقامی بهتر از ششمی دست نیافت. 4 سال بعد در المپیک 1972، پرچم را به عبدالله موحد سپردند تا کشتی برای بار دوم این افتخار را تجربه کند. اما موحد دچار بدشانسی شد و با آسیب دیدگی از دور رقابتها کنار رفت. در المپیک 1976 کشتی با وزنه برداری برابر شد و برای بار سوم یک نفر از خانواده کشتی پرچم را به دست گرفت؛ مسلم اسکندر فیلابی اما او هم هفتم شد!
از طلسم پرچم تا انتخاب ایدئولوژیک
ورزش ایران در المپیک های 1980 مسکو و 1984 امریکا شرکت نکرد و در المپیک 1988 سئول، حسن زاهدی از تکواندو پرچمدار شد و در کمال تعجب اصلا سر وزن نرسید و هیچ مسابقه ای نداد تا طلسم پرچم پابرجا بماند. المپیک 1992 بارسلون با پرچمداری علیرضا سلیمانی، کشتی را از وزنه برداری پیش انداخت. سلیمانی هم در المپیک به رتبه ششم قناعت کرد. 4 سال بعد در المپیک 1996 لیدا فریمان به اولین بانوی ایرانی پرچمدار المپیک تبدیل شد. او که تیرانداز بود در رتبه چهل و ششم مرحله مقدماتی تفنگ بادی به کار خود خاتمه داد. انتخاب او برای پرچمداری بیشتر یک انتخاب ایدئولوژیک بود. المپیک 2000 پرچم به امیر رضا خادم سپرده شد. خادم با رتبه چهارم به کار خود خاتمه داد تا این بار هم پرچمدار ایران روی سکو نرود و همچنان محمود نامجو تنها پرچمداری باشد که همزمان با پرچمداری موفق به کسب مدال شده است.
پرچمداری که انصراف داد، پرچمداری که الهام بخش شد
در المپیک 2004 آرش میراسماعیلی برای پرچمداری انتخاب شد و او هم به دلیل هم قرعه شدن با نماینده اسراییل از مبارزه انصراف داد تا طلسم پرچم ادامه داشته باشد. 4 سال بعد در المپیک 2008 هما حسینی ورزشکار رویینگ ایران پرچمدار شد که او هم در مرحله مقدماتی موفق بود اما در دور نهایی حذف شد و از دور رقابتها کنار رفت. المپیک 2012 پرچم به علی مظاهری بوکسور ایرانی رسید که در همان مسابقه اول در اعتراض به داور، از رینگ خارج شد. المپیک قبلی هم پرچم به زهرا نعمتی بانوی اراده سپرده شد. تیراندازی که هم در پارالمپیک شرکت کرد و هم به رغم معلولیت سهمیه المپیک گرفت. زهرا نعمتی با رتبه 33 به کار خود خاتمه داد اما همین که در المپیک شرکت کرده بود، نامش در صف قهرمانان قرار گرفت و الهام بخش هزاران بانوی معلول شد.
حالا در المپیک توکیو برای اولین بار یک نفر از خانواده بسکتبال پرچم را به دست می گیرد، کاپیتان صمد نیکخواه بهرامی... جای برادرش آیدین نیکخواه بهرامی در المپیک خالی است. صمد به یاد برادر رعنایش که در سانحه رانندگی جان باخت، در رژه المپیک شرکت می کند.
