تیم های ایران و کامبوج از ساعت 19:00 به مصاف هم رفتند و این بازی با پیروزی 10-0 ایران به پایان رسید.
به گزارش طرفداری، همان طور که پیش بینی می شد دراگان اسکوچیچ ترکیب تیم ملی را برای تقابل با کامبوج دچار تغییراتی کرد و به برخی بازیکنان تیم ملی استراحت داد. ترکیب تیم ملی از لحاظ چینش نفرات نسبت به دیدار قبلی چهار تغییر را تجربه کرد. امیر عابدزاده جای علیرضا بیرانوند را درون دروازه گرفت، مرتضی پوررعلی گنجی زوج خط دفاعی ایران را به همراه شجاع خلیل زاده تشکیل داد، علیرضا جهانبخش در سمت چپ زمین جایگزین وحید امیری ای شد که مصدوم است، پس از انتقادات فراوان از حاج صفی، عزت الهی جای این بازیکن را در میانه میدان گرفت و سامان قدوس هم جایگزین سردار آزمون شد تا تیم ملی با تک مهاجم در این دیدار به میدان رود.
منتظر تغییراتی عجیبی مقابل عراق نباشید
اسکوچیچ در بازی امروز می توانست تغییرات بیشتری را در تیمش به وجود می آورد و حداقل در پست دفاع راست بازیکنان دیگری را تست می کیرد تا شاید به نتایج مطلوبی می رسید چرا که تیم ملی در بازی های قبلی نشان داد که نمی تواند به خوبی از فلانک ها و سانتر از جناحین استفاده کند اما ظاهرا دراگان نسبت به فکراتش مطمئن است و با ترکیبی که امروز راهی میدان کرد، قصد داشت بازیکنان اصلی اش را آماده و در شرایط مسابقه نگه دارد و با توجه به این که تیم ملی قبل از مسابقات بازی دوستانه ای نداشته، بازیکنان اصلی تیم به هماهنگی بیشتری برسند. برای تیم ملی این یک بازی دستگرمی عالی بود. صادق محرمی که این اواخر خیلی کم در باشگاهش بازی کرده بود، باز هم در جناح راست بازی کرد تا مشکل کمبود بازی اش حل شود، سامان قدوس با بچه ها هماهنگ تر شد، مهدی پایش را برای گلزنی به عراق گرم کرد و مهره هایی مثل سردار آزمون و احسان حاج صفی و علیرضا بیرانوند هم استراحت کردند. باید از روحیه حرفه ای سردار آزمون هم تقدیر کرد. شاید اگر هر مهاجمی جای او بود، دلش می خواست با توجه به ضعف حریف، بازی کند و آمار گل های زده اش را بالا ببرد اما سردار با درک این موضوع که تک اخطاره است و با یک لحظه غفلت بازی با عراق را از دست می دهد، طرح دراگان را پذیرفت و قید باز کردن دروازه کامبوج را زد. به هرحال هم دست و پای بچه ها حسابی گرم شد، هم آنهایی که کمتر بازی کرده بودند، روحیه گرفتند و هم خوشبختانه بدون تلفات به بازی بزرگ رسیدیم.
با این شرایط اگر مصدومیت ها را کنار بگذاریم، برای بازی با عراق پیش بینی می شود تیم ملی نسبت به بازی با بحرین بیشتر از یک یا دو تغییر را تجربه نکند و این تغییرات هم مربوط به خط دفاعی و خط هافبک تیم ملی خواهد بود. جایی که ممکن است عزت الهی از ابتدا به جای حاج صفی بازی کند و پور علی گنجی هم وارد ترکیب تیم شود.
قبل از این دیدار با توحه به لیست نفرات پیش بینی می شد آرایش ابتدایی تیم ملی 1-3-2-4 باشد و مهدی طارمی در نوک حمله، سامان قدوس، جهانبخش و علی قلی زاده پشت او بازی کنند اما در مقاطع زیادی از بازی تیم ملی آرایش 3-3-4 داشت و سامان قدوس به جای این که نقش یک بازیکن پشت مهاجم یا وینگر را داشته باشد، نقش یک هافبک شماره 8 را بازی کرد.
سامان قدوس، بازیکنی که می توانست الان منتظر بازی کردن در یورو 2020 باشد
سامان قدوس از آن دست بازیکنانی است که انعطاف بسیار خوبی به هر تیمی می دهد و نعمتی برای هر مربی فوتبال است. در دنیای فوتبال شما کمتر بازیکنی را پیدا می کنید که هم دارای تکنیک و قدرت بالای شوت زنی ای باشد و هم بتواند در دوئل ها با جنگندگی بالا پیروز شود. سامان در بازی قبلی مقابل بحرین ارزش های خود را به نمایش گذاشت و به کلی ریتم بازی را عوض کرد. بد نیست کمی دقیق تر به بازی سامان بپردازیم.
قدوس پس از حضور در لوشامپیونای فرانسه راهی تیم برنتفورد که در چمپیونشیپ انگلیس حضور داشت، شد.
چمپیونشیپ انگلیس یک لیگ 24 تیمی است که از فشردگی بالایی برخوردار است و بازیکنانی که به دنبال موفقیت در این لیگ هستند معمولا باید فیزیک مناسبی داشته باشند. سامان قدوس در این فصل به همراه تیمش به لیگ انگلیس صعود کرد و علاوه بر 46 بازی در لیگ، آنها در پلی آف با شکست بورنموث و سوانسی راهی بالاتزین سطح فوتبال انگلیس شدند.
سامان شاید از بهترین بازیکنان برنتفورد در این فصل نبود اما چیزی حدود 40 بازی برای تیمش انجام داد و از این تعداد 16 بازی به عنوان بازیکن فیکس برای تیمش به میدان رفت. قدوس به دلیل حضور در پلی آف صعود به لیگ برتر نسبت به بقیه بازیکنان دیرتر به تیم ملی اضافه شد و به همین دلیل پیش بینی می شد نتواند از همان ابتدای بازی ها برای تیم بازی کند اما قدوس زودتر از چیزی که تصور می شد خودش را به ترکیب تیم رساند..
نکته ای که این روز ها در بازی سامان به چشم می آید چند پسته بودن این بازیکن است. هواداران فوتبال قدوس را با حضور در پست پشت مهاجم یا وینگر می شناختند اما این بازیکن این فصل برای برنتفورد در پست هافبک میانی نیز بازی کرد و عملکرد خوبی را از خود بر جای گذاشت.
قدوس این فصل 3 گل و 2 پاس گل را به ثبت رساند که 3 گل و یک پاس گل آن مربوط به زمانی بود که این بازیکن در پست هافبک بازی می کرد.
زمانی که سامان قدوس در ترکیب تیم ملی حضور دارد اسکوچیچ می تواند هر زمانی که اراده کند یک نفر از خط حمله تیم کم و به خط هافبک اضافه کند و یا این کار را برعکس انجام دهد. همین انعطافی که قدوس به ترکیب تیم ملی می دهد بسیار ارزشمند است.
قدوس در لیگ سوئد مطرح شد و پس از بازی با آرسنال در لیگ اروپا پس از این که از آرسن ونگر پرسیدند، آیا بازیکنی در استراسوند وجود داره که به بازیکن هایت گفته باشی بیشتر مراقبش باشند؟ گفت:
ببین، به اعتقاد من در بازی اول تاثیرگذارترین بازیکن قدوس بود (اسم قدوس را گدس تلفظ می کند). او بازیکن شگفت انگیزی است، می دانی، هم تکنیکی هم تاکتیکی و من تحت تاثیرش قرار گرفته بودم.
دلایل این همه تفاوت کیفی چیست؟
از سامان قدوس که بگذریم و به بازی ایران و کامبوج که برگردیم، اختلاف 10 گل بین فوتبال دو کشور دلایل زیادی دارد. از تفاوت نیروی انسانی گرفته تا مهارت های فردی و تجربه و استعداد و ... دلایل زیادی برای اختلاف سطح فنی تیم های شرق آسیا و غرب آسیا در نظر گرفته می شود اما اگر کره جنوبی و ژاپن را از تیم های شرق آسیایی فاکتور بگیریم که به خوبی از پایه توانسته اند با مشکلات مختلف کنار بیایند و تیم ملی قدرتمندی بسازند، باقی تیم های شرق آسیایی آن چنان رقبای دست و پا گیری نسیتند. یکی از دلایل مهم این قضیه فیزیک بدنی است. قطعا هنگام تماشای بازی ایران - کامبوج متوجه تفاوت جثه های بازیکنان دو تیم شده اید. همین جثه های کوچک برای تیم های شرق آسیایی گاهی دردسر ساز می شود.این قضیه از لحاظ علمی اثبات شده است که فیزیک بدنی بازیکنان شرق آسیایی به قدرت کشور های خاور میانه نیست.
البته این قضیه را می توان به خوبی کنترل کرد و تیم هایی مثل ژاپن و کره جنوبی را الگو قرار داد.