تیم های ایران و بحرین از ساعت 21:00 به مصاف هم رفتند و این دیدار با نتیجه 3-0 به سود ملی پوشان ایرانی به پایان رسید.
به گزارش طرفداری، تیم ملی ایران در این دیدار با سیستم 2-4-4 راهی میدان شد و کادر فنی تغییراتی را هم نسبت به بازی با هنگ کنگ در ترکیب تیم لحاظ کرده بود. سعید عزت الهی ای که در بازی مقابل هنگ کنگ فیکس بود در این بازی نیمکت نشین شد و جای خود را به احسان حاج صفی داد. وحید امیری نیز که در بازی اول به عنوان یک دفاع چپ برای تیم ملی بازی کرد یک پست به جلوتر رفت و جای علیرضا جهانبخش را گرفت تا میلاد محمدی به عنوان مدافع چپ به ترکیب تیم ملی اضافه شود.
در بقیه پست ها ترکیب تیم ملی مثل بازی با هنگ کنگ بود. بیرانوند درون دروازه ایستاد و جلوتر از او کنعانی زادگان و خلیل زاده به عنوان زوج خط دفاع و صادق محرمی و میلاد محمدی نیز دفاع راست و چپ تیم ملی بودند، نوراللهی، امیری، حاج صفی و قلی زاده در خط هافبک بازی کردند و سردار آزمون و مهدی طارمی نیز مهاجمان تیم ملی ایران بودند.
تیم ملی در فاز دفاعی همان آرایش 2-4-4 خود را حفظ می کرد اما از حالت لوزی خارج و به حالت خطی می رسید. در مواقعی که بحرینی ها صاحب توپ بودند معمولا مهدی طارمی به سمت چپ می رفت و حاج صفی به همراه آزمون لاین دو نفره ایران را تشکیل می دادند. البته در لحظاتی نیز تیم ملی با آرایش 2-3-1-4 بازی می کررد و احمد نوراللهی به عنوان تک هافبک دفاعی تیم عقب تر می ایستاد.
آرایش 2-4-4 تیم هنگام دفاع
در مورد نیمکت نشینی سعید عزت الهی می توانیم ادعا کنیم با توجه به این که دراگان اسکوچیچ پیش بینی می کرد تیم بحرین مقابل ایران دفاعی بازی می کند و با ایجاد فشردگی در خط دفاعی اش فضاهای مفید را از تیم ملی می گیرد. سعید عزت اللهی ای را که یک شماره 6 تخریبی است نیمکت نشین کرد و بازیکن شماره 8 تیم ملی یعنی احسان حاج صفی را بازی داد. (شماره 8 با شماره پیراهن احسان اشتباه نشود) در هر سه بازی دوستانه تیم ملی با هدایت اسکوچیچ هم ما شاهد حضور همزمان نوراللهی و حاج صفی در ترکیب بودیم و به نظر می رسد مقابل هنگ کنگ دراگان به احسان استراحت داد تا جهانبخش که از او دلخور بود، با بازوبند کاپیتانی بازی کند و مطمئن شود آنچه درباره دعوت نشدن به تیم ملی تصور می کرده، سوتفاهم بوده است.
هنگام حمله ترکیب 2-4-4 ایران با این نفرات حالت لوزی شکل به خود می گرفت به طوری که احمد نوراللهی به عنوان راس عقب و هافبک دفاعی بازی می کرد، حاج صفی کمی جلوتر و پشت دو مهاجم تیم قرار می گرفت و وحید امیری و علی قلی زاده هم در سمت چپ و راست خط میانی بازی می کردند. در روز های اخیر صحبت های زیادی در مورد بازی دادن همزمان حاج صفی و نوراللهی انجام داده ایم و حالا بهتر است به یک مثال عینی در بازی امشب بپردازیم.
در این صحنه مشاهده می کنید که تنها هافبک تیم که وظایف تخریبی را برعهده دارد جلوتر از آن چیزی که فکر می کنید قرار دارد و بازیکن شماره 12 بحرین در موقعیت بسیار خطرناکی قرار دارد و شاید اگر به هر طریقی توپ به این بازیکن می رسید برای تیم ملی دردسر ساز می شد. این اولین بار نیست که در زمان حضور همزمان حاج صفی و نوراللهی بین خطوط هافبک و دفاع تیم شکاف عظیمی به وجود می آید و منطقه 14 تیم ملی در اختیار مهاجمان حریف قرار می گیرد. برای درک بیشتر این قضیه کافی است به گلی که تیم ملی ایران از ازبکستان در دیدار دوستانه دریافت کرد نگاهی بیاندازید و یا به موقعیت هایی توجه کنید که تیم بوسنی روی دروازه ایران خلق کرد و مسیر تمام این موقعیت ها از منطقه 14 زمین تیم ملی ایران می گذشت.
در این دیدار هم زمانی که اسکوچیچ متوجه این اتفاق شد و در چند صحنه تیم ملی روی این قضیه ضربه پذیر ظاهر شد. وحید امیری که در دقایق ابتدایی در پست هافبک کناری بازی می کرد عقب تر آمد و کنار نوراللهی نظم بسیار مناسبی به خط میانی تیم داد و به واسطه توپ گیری ها و جنگندگی بسیار مناسبی که داشت ریتم بازی را به کلی تغییر داد.
به جایگاه وحید امیری که شماره 11 را بر تن دارد توجه کنید
در این صحنه هم وحید امیری را کاملا نزدیک به خط دفاعی می بینیدکه جای صادق محرمی را پر کرده است...
تمام این مثال ها به ما اثبات می کند که حضور همزمان احسان حاج صفی و احمد نوراللهی در مرکز خط هافبک، در فاز دفاعی دارای اشتباهات متعددی از لحاظ ساختاری است و در فاز هجومی نیز این زوج هیچ بازدهی مثبتی ندارد. احسان حاج صفی در نیمه اول چند پاس کلیدی یا موثر داد؟ حاج صفی به عنوان بازیکن پست 8 چه تاثیری در ریتم حملات تیم داشت؟
وحید امیری با این که یک وینگر است در پست هافبک در نیمه اول کاری را کرد که تمام هافبک های تیم ملی نتوانستند در طول 45 دقیقه اول انجام دهند و امیری یک بار طارمی را با پاس طولی مناسب در موقعیت تک به تک قرار داد.
مستر اسکوچیچ باید بداند نباید تیمش را طوری به زمین بفرستد که در همان دقایق ابتدایی بازی آن قدر تیم نا امید کننده بازی کند که مجبور تغییر پست بازیکنانش شود. بحرین نتوانست از این اشتباهات استفاده کند، هنگ کنگ هم نتوانست، اما آیا تضمینی وجود دارد که تیم های بزرگ تری مثل تیم ملی عراق هم استفاده نکنند؟ تیم ملی 3-0 بازی را برد اما این نتیجه یک نتیجه فیک است و به هیچ عنوان نباید در باد این این برد بخوابیم. اصل قضیه در بازی این بود که تیم ملی ایران یک نیمه اول بسیار بد را پشت سر گذاشت و روی تک تک صحنه های تاثیر گذار بازی، بیشتر این مهارت فردی بازیکنان مان بود که کمک کرد تا تیم به نتیجه برسد...
نمونه ای از شکاف میان خط هافبک و خط دفاعی تیم ملی پرستاره ایران که هافبک دفاعی ای مثل سعید عزت اللهی روی نیمکتش نشسته است
یکی دیگر از اشکالات ترکیب و استراتژی های تیم ملی ایران استفاده نکردن از فلانک ها و کانال های مرکزی بود. منطقه ای که در بازی مقابل تیم های دفاعی از اهمیتی بسیار بالایی برخوردار است اما ما هیچ سانتر شاخصی از سوی مدافعین کناری و گوش های تیم ندیدیم. وقتی که در نیمه اول تیم ملی در کانال های مرکزی برای ایجاد موقعیت ناکام بود باید از کناره ها استفاده می کرد اما تیم ملی در این منطقه هم از نظر استراتژیک و هم از لحاظ کیفیت مهره ها به مشکل خورد. میلاد محمدی و صادق محرمی در دو بازی اخیر به هیچ عنوان عملکرد مناسبی در خط حمله نداشته اند و این قضیه هم یکی دیگر از اشکالات و خلا های ترکیب تیم ملی ایران است. شاید یک رامین رضاییان یا یک مدافع کناری مثل او و با خصوصیات شبیه به او و در جناح مقابل هم یک وحید امیری یا حتی همان حاج صفی که نیمه دوم بک چپ شد، بیشتر به شکل تهاجمی تیم کمک کنند. ما اگر یک هافبک دفاعی متخصص برای فضای مقابل دو مدافع میانی مان داشته باشیم، دیگر نیازی ندارد هر دو مدافع کناری مان را موقع حمله، در دفاع «گرو» نگه داریم. هافبک دفاعی متخصص، این اجازه را به دو مدافع میانی می دهد که کمی باز شوند و جای خالی مهره پیش رونده در هر یک از جناحین را پر کنند.
تغییراتی به موقع در نیمه دوم
قبل از اشاره به هر اتفاقی باید بگوییم تیم ملی ایران باید از همان ابتدا با ترکیبی درست وارد میدان می شد نه این که یک نیمه بسیار بد را پشت سر بگذارد و بعد اشتباهات را اصلاح کند. این که اسکوچیچ چند تغییر مناسب را در نیمه دوم اعمال کرد کاملا با ارزش است اما در واقع اسکوچیچ اشتباهات ابتدای بازی اش را اصلاح کرد و انتظارات از اسکوچیچی که بحرین را به قول خودش مثل کف دست می شناخت برای نیمه اول و ترکیب ابتدایی بازی بیشتر از این حرف ها بود. با این همه باید این اعتبار را بابت تعویض های درست و تغییرهای درست تر به دراگان داد. او با تصمیم های به موقع، ایرادهای نیمه اول را اصلاح کرد.
مهم ترین و اصلی ترین تعویض تیم ملی ایران در نیمه دوم ورود سامان قدوس به ترکیب تیم بود. همان طور که روز قبل از بازی مقابل هنگ کنگ اشاره کردیم سامان قدوس می تواند ستاره تیم ملی ایران در رقابت های انتخابی جام جهانی باشد و همین اتفاق نیز در همین بازی دوم رخ داد.
سامان قدوس پس از ورودش به زمین به نوعی همان نقشی که وحید امیری از لحاظ تخریبی در میانه میدان بر عهده داشت را انجام داد و علاوه بر این خط حمله تیم ملی ایران را سازماندهی کرد و با پاس هایش به خوبی مهاجمان تیم را صاحب توپ کرد و با توجه به استیل بدنی خاصش با قلدری در بسیاری از صحنه های توپ گیری می کرد.
یکی دیگر از تعویض های تاثیر گذار نیز ورود سعید عزت اللهی به ترکیب بود و مجموع این تغییرات احسان حاج صفی را به پست دفاع چپ و وحید امیری را به پست هافبک چپ منتقل کرد
مجموعا ترکیب تیم ملی در نیمه دوم بسیار ترکیب متعادل تری نسبت به ابتدای بازی بود.
انتقادات خارج از زمین در مورد آقای اسکوچیچ بسیار زیاد است. از ادعای فدراسیون نشین ها که می گویند خود اسکوچیچ تقاضای بازی دوستانه نداشته تا لو رفتن ترکیب تیم و یکسری اتفاقات غیر حرفه ای هر کدام از این موضوعات مفصلا جای بحث دارد اما حالا مهم ترین نکته این است که مستر اسکوچیچ مقابل عراق باید با ترکیبی متوازن تر به میدان برود و مثل دیدار با بحرین نیمه اول را از دست ندهد. دراگان حالا به پشتوانه این برد با ارزشی که به دست آورده، باید تعارف را کنار بگذارد و از همان ابتدای بازی ترکیبی که در ذهن دارد را به میدان بفرستد.
توضیح ضروری: پرداختن به بازی بد تیم ملی در نیمه اول به منظور زیر سوال بردن بازی خوب این تیم در نیمه دوم نیست. قصد کمرنگ کردن برد با ارزش تیم ملی را نداریم اما قرار هم نیست در باد این برد بخوابیم. بازی با عراق دومین فینال ما بعد از این بازی بزرگ است و برای بردن فینال دوم، نباید فقط دلخوش به نیمه دوم باشیم. یک نگاه به جدول می گوید؛ روز آخر تیمی که برای صدرنشین شدن به برد احتیاج دارد ما هستیم و تیمی که با مساوی صدرنشین می ماند، عراق است. در چنین شرایطی یک دقیقه از بازی را هم نباید مفت از دست داد، چه برسد به این که یک نیمه را از دست بدهیم و با شروع نیمه دوم تازه دنبال اصلاح باشیم.
