اختصاصی طرفداری - یک سال پیش در چنین روزهایی پس از حذف مقابل سویا در نیمه نهایی لیگ اروپا و رونمایی حیرت انگیز از دستاورد عظیم و کبیر حضور در سه نیمه نهایی (!) توسط سپر رسانه ای منزجرکننده اوله گونار سولسشر، سرمربی یونایتد، در بی تی اسپورت، اینجا نوشتم که این پروپاگاندای مضحک نه تنها کمکی به یونایتد و هوادارانش نمی کند بلکه مانع از دیده شدن روند واقعی تیم با سرمربی نروژی خواهد شد.
حالا یک فصل دیگر هم گذشت و سپر رسانه ای سرمربی نروژی مدام با تکرار جملات سرگرم کننده "ما در مسیر درست قرار داریم"، "پیشرفت تیم مشخص است" و یا "یونایتد با اوله به اصل خویش بازگشته است"، سر هواداران را در سراسر دنیا گرم کردند تا بعد از دو و نیم فصل تکرار مکررات و حباب سازی از وضعیت رو به رشد تیم، تنها دستاورد سرمربی نروژی یک سهمیه تک ماده ای و یک سهمیه با آرامش باشد که با کمترین دستاورد ژوزه مورینیو نیز فاصله دارد. البته اگر به سپر رسانه ای باشد، که دستاوردهای خارق العاده ای همچون حضور در سه نیمه نهایی یا حضور در یک فینال اروپایی نیز وجود دارد که البته دیگر بعید است خریداری در بی تی اسپورت، بی بی سی و یا اسکای اسپورتس داشته باشد.
دو و نیم فصل پس از خیانت مستقیم اد وودوارد، خائن بالفطره، به ژوزه مورینیو کاملا مشخص شده که دلایل اخراج سرمربی پرتغالی بهانه ای بیش نبوده است. حالا مشخص شد که ژوزه مورینیو حق داشت پل پوگبا را یک «ویروس فرانسوی» بداند و حمایت مدیریت از هافبک میانی بی مسئولیت تیم در برابر سرمربی، آثارش بازیکن سالاری شد که همین فصل هم دامن گیر یونایتد شده است. فراموش نکنید که چگونه مصاحبه مینو رایولا یک روز قبل از بازی با لایپزیش، یونایتد و پوگبا را وارد حاشیه کرد. مضاف بر این، «ویروس فرانسوی» بعد از خروج مورینیو با فراغ بال به بی نظمی هایش ادامه داده. او کاملا صاحب اختیار است، هر موقع بخواهد مصدوم می شود، هر موقع بخواهد ریکاوری اش طول می کشد و در هر کشور و جزیره ای هم که بخواهد می تواند ریکاوری کند و در آن جا با سرمربیان و بازیکنان تیم های دیگر ملاقات کند.
حالا مشخص شده که که بهانه خریدهای پیر و عدم اعتقاد مورینیو به جوانان باشگاه نیز کاملا بیهوده بوده. اد وودوارد در شرایطی در فصل آخر نقل و انتقالاتی مورینیو لیست او را پاره کرد (به بهانه سن بازیکنان) که دو مهاجم نوک با میانگین سنی 32.5 برای سولسشر به ارمغان آورده و سرمربی نروژی بازیکنی همچون روملو لوکاکو را نیز فروخته است. بازیکنی که از همان روز اول مشخص بود از پکیج طلایی (!) مارسیال، رشفورد و گرینوود به تنهایی موثرتر است. مورینیو همواره متهم بوده که نتوانسته از پکیج استثنایی (!) مارسیال و رشفورد بازی بگیرد و در عین حال به آکادمی باشگاه نیز بی توجه بوده است. دو و نیم فصل پس از این ماجرا اکنون مارسیال و رشفورد کجا قرار دارند و سولسشر چند جوان آکادمی رو کرده است؟ پل اسکولز، ریو فردیناند، گری نویل و باقی رفقای سولسشر گوش فلک را کَر کرده بودند که مورینیو جواهری همچون مارسیال را نابود کرده و حالا پس از دو فصل و نیم همین رفقا، از آنتونی مارسیال و بی مسئولیتی و بی تفاوتی این بازیکن انتقاد می کنند. یعنی دقیقا همان مسائلی که مورینیو همواره به آن ها اشاره کرده است.
دو و نیم فصل پس از خیانت مستقیم و برنامه ریزی شده به ژوزه مورینیو، سرمربی سابق یونایتد، تفنگِ پدریِ سِر الکس فرگوسن هنوز به کمترین - دقت کنید - کمترین دستاورد ژوزه مورینیو نیز نرسیده اما تا دلتان بخواهد پل اسکولز، ریو فردیناند، گری نویل، فیل نویل و باقی رفقا از وضعیت یونایتد حماسه سرایی کرده اند. افرادی که به خوبی نشان داده اند استعداد خارق العاده ای در عادی جلوه دادن شرایط دارند و می توانند همین حالا به عنوان وزیر امور خارجه در یکی از کشورهای جهان منصوب شوند! این فصل یونایتد در گروهش به باشاک شهیر باخت و از دور رقابت های لیگ قهرمانان کنار رفت در شرایطی که ژوزه مورینیو در همان فصلی که اخراج شد، در گروهی که یوونتوس و والنسیا حضور داشتند، توانست تیم را راهی یک هشتم نهایی کند تا همین آقای سولسشر با حماسه خیالی مقابل پاریس، داستان ها بسازد. مورینیو با تیمی که در جشن قهرمانی اش نصف بازیکنانش با عصا در حال راه رفتن بودند، توانست با یک بار حضور، قهرمان لیگ اروپایی شود که سولسشر دو بار نتوانسته در آن عنوانی را کسب کند. مورینیو در همان فصل نخست علاوه بر لیگ اروپا، قهرمانی در لیگ کاپ را نیز به ارمغان آورد که حالا حضور در نیمه نهایی اش دستاورد محسوب می شود و لسترسیتی را نیز در کامیونیتی شیلد شکست داد. سولسشر این فصل با 74 امتیاز تیم را به مقام دوم لیگ رسانده و رفقایش در بی تی اسپورت و اسکای اسپورتس گوش فلک را کَر کردند در حالی که مورینیو در دومین فصلش با 81 امتیاز این کار را انجام داد و کسی کوچک ترین حماسه سرایی نکرد.
یک لحظه تصور کنید که اوله گونار سولسشر از هدایت یونایتد استعفا کند، به نظرتان از میان 20 تیم بزرگ فوتبال اروپا، چند تیم به دنبال جذب او خواهند رفت؟ پاسخ به این سوال را هم من می دانم، هم تک تک شما و هم رفقای سولسشر در بی تی اسپورت و اسکای اسپورتس. در شرایطی که مربیان صاحب سبکی همین حالا در بازار وجود دارند به احتمال فراوان یونایتد قرار است یک فصل دیگر را هم با اوله گونار سولسشر آغاز کند به این امید که سرانجام فصل برداشت از راه برسد. تا این لحظه اما اگر پروپاگاندای رفقای سرمربی نروژی، حباب سازی ها و توهم سازی های رسانه ای را کنار بگذارید، دستاورد یونایتد از زمان خیانت به ژوزه مورینیو، «تقریبا هیچ» بوده است، به همین سادگی و چیزی هم برای انکار وجود ندارد.
