بهترین و تاثیرگذارترین مربی فوتبال جهان در یک دهه اخیر، پپ گواردیولا، به سومین فینال لیگ قهرمانان در حرفه خود به عنوان مربی، پس از ده سال، رسید. او در این دهه بدون لیگ قهرمانان چه کرده است؟ بله ۲۰ عنوان کسب کرده است. ای کاش همه ما می‌توانستیم مثل پپ در لیگ قهرمانان شکست بخوریم! منچسترسيتى ۲۰۲۰/۲۱ گوارديولا بدون شک كم نقص ترين تيم او در سال هاى اخير است. تيمى كه بدون مهاجم نوک و شماره ٩ تخصصى بازى مى‌كند، دقيقا همان فلسفه‌اى را پياده مى‌كنند كه گوارديولا مى‌خواهد؛ پرس سنگين از بالا، حفظ توپ‌هاى برنامه ريزى شده، حملات پر تعداد و خطرناک و بالاخره، دفاعى آهنين كه روبن دياس، تكه گم شده پازل گوارديولا در اين سال‌ها، به بهترين شكل آن را رهبرى مى‌كند. این نابغه چه تیم خارق العاده‌ای ساخته است.
از آنجا که پول همه چیز نیست، اما استفاده درست از آن (بدون شکستن رکورد نقل و انتقالات) یک ایده است که شما را به موفقیت می‌رساند. گواردیولا، گاهی اوقات از نظر یک عده مربی پرخرجی به شمار می‌رود اما آن عده نمی‌دانند خرید بازیکن درست خود یک هنر است. از سال ۲۰۱۷ او روی مدافعان و فولبک‌ها سرمایه گذاری کرد (طبق آمار)، او همیشه می‌داند چگونه بهترین استفاده را از منابع و فوتبالیست‌های خود بکند و به آنها بیاموزد تا در نهایت به عنوان یک فرد در یک "تیم" پیشرفت کنند. سیتی او همانند بایرن و بارسا نیست. اما هنوز ذات پپ مثل همیشه سر زنده است. او کیفیت هر بازیکن را افزایش می‌دهد، به آنها کمک می‌کند تا با درک بازی و فضا تصمیمات بهتری بگیرند و نقاط قوت حریف را تحلیل و به حداقل برسانند.
شب گذشته نمایشی از چگونگی منطقی بودن، آرام بودن و تهاجم همزمان در برابر PSG بود که بدون شوت به سمت دروازه سیتی حذف شد. سیتی به طور کلی در هنگام مالکیت و خارج از مالکیت تسلط داشت. پپ کاملاً لیاقت این پیروزی را داشت، نه به خاطر تمام انتقادهایی که در طول این سالیان به او شد بلکه به خاطر همه چیزهایی که به فوتبال داده است. روند بى نقص پپ هم ادامه پيدا كرد؛ پپ اولین مربی یک تیم انگلیسی شد که در یک فصل یوسی‌ال ۱۱ پیروزی را ثبت می‌کند. او رکورد فرگوسنی را شکست که امروز به اردوی پاریسی‌ها رفته بود. پپ بخاطر خیلی چیزها مورد انتقاد قرار گرفته است. اما من ناشکر نیستم و برای همیشه از او سپاسگزارم برای همه سهمی که در زندگی ما داشته و خواهد داشت. منچسترسیتی حالا مهمترین بازی تاریخ خود را برگزار خواهد کرد و مردی از کاتالونیا و بارسلونا برای هدایت آنها در آنجا خواهد بود. نابغه‌ای که همانندش نخواهیم دید.
اما آیا گواردیولا به بارسلونا باز می گردد؟
برای دانستن اینکه چرا پپ گواردیولا می‌گوید به عنوان مربی به تیم اصلی بارسا برنخواهد گشت، کافی است به تیتر امروز روزنامه‌های موندو دپورتیوو و اسپورت نگاه کنید. روی جلد اسپورت اینگونه می‌خوانید: نیمار اوت. در بخشی از مقاله خاویر بوش در موندو تحت عنوان "من دوست نداشتم ..."، عنوان فرعی با این مضمون بود: "PSG و نیمار بدون شکوه اروپایی ادامه خواهد یافت!" را می‌بینید.
روزنامه‌های کاتالان که از بارسلونا حمایت می‌کنند بیش از آنکه به موفقیت سیتی که به دست یک کاتالان ساخته شده افتخار کنند و از او بگویند، نسبت به نیمار واکنش نشان می‌دهند و وسواس دارند. در حقیقت، آنها نه تنها موفقیت‌های او را "فراموش می‌کنند" بلکه هواداران را از آنها متنفر می‌کنند. اگرچه برای همه ما هواداران، تیم‌های تحت هدایت پپ تقریباً تیم دوم خواهد بود و آرزوی موفقیت او را داریم، اما آن روزنامه‌نگاران همانطور که ما می‌توانیم خوزه مورینیو را تحقیر کنیم، او را تحقیر می‌کنند.
سوال این است که چرا؟ بارسا یک باشگاه پیچیده است که در اطرافیان آن سر و صدای زیادی ایجاد می‌کنند و از نظر ایدئولوژیک به کرویفیسم مترقی یا رادیکال و نوسیسم محافظه کار محلی تقسیم می‌شود. بدیهی است که گواردیولا اکنون به بازگشت خود به بارسا حتی فکر هم نمی‌کند، چرا که ساندرو راسل و جوزپ ماریا بارتومئو، در رسانه ها هدفمند بدنبال بی اعتبار کردن او و کوچک نشان دادن دستاوردهایش هستند.
بازگشت گواردیولا به بازیکنان، جام ها و یا حتی رئیس باشگاه بستگی ندارد؛ با وجود اینکه احتمال بازگشت او با بارتو صفر بود با خوان لاپورتا ممکن است ۰.۱ باشد. اما دلیل این امر، در کنار تمایل او به کاوش در فرهنگ‌ها و باشگاه‌های دیگر، کشتار جمعی و انتقادات شدید اللحن رسانه‌های محلی پس از هر بازی است. آنها اکنون هم او را - حتی وقتی بارسا را ترک کرده - تنها نمی‌گذارند. سیتی برای پپ عالی است: فشار و نفرت کمتر از طرف رسانه‌ها، دوستان نزدیک در هیئت مدیره از جمله فران سوریانو و چیکی بگریستین، منابع فراوان و... اگرچه، از نظر من، ما باید تمام تلاش خود را برای برگرداندن او به جای نیمار، بکنیم. اما این تقریباً امری محال به نظر می‌رسد.
