محمد پنجعلی یکی از پیشکسوتانی بود که در پروژه قرن رسانه طرفداری شرکت کرد.
برنامه برترین های قرن رسانه طرفداری با محمد پنجعلی روز شنبه تقدیم تان شد. در حاشیه این برنامه با محمد پنجعلی به خاطره بازی پرداختیم و سامان خدائی با نشان دادن برخی عکس های زیر خاکی و قدیمی به پنجعلی، اسطوره سرخ ها را سورپرایز کرد.
از روز شنبه تا چهارشنبه هر هفته، برنامه تیم منتخب قرن با اهالی ورزش تقدیم تان می شود، پنجشنبه ها اعلام نتیجه تیم قرن و روزهای جمعه هم پشت صحنه یا خاطره بازی از طریق رسانه طرفداری پخش خواهد شد.
امروز نوبت خاطره بازی محمد پنجعلی است، این برنامه دیدنی را تماشا می کنید:
سلامی دوباره به مخاطبین رسانه طرفداری، شما برنامه منتخب قرن را با جناب آقای پنجعلی تماشا کردید. من از این فرصت استفاده کردم و با برنامه خاطره بازی در خدمت شما هستیم. چند عکس قدیمی داریم که با آقای پنجعلی مرور می کنیم. ایشان هنوز این عکس ها را ندیده اند. اگر اجازه بدهید من اولین عکس را نشان شما بدهم. یک جورایی خیلی زیر خاکی است این عکس.
موهایم بلند است.
بله خودش است.
برق تهران بود.
اتفاقاً نمی دانستیم کدام تیم است.
آره برق تهران با ناصرخان ابراهیمی، ایرج خان قلیچ خانیکه مربیان ما بودند که خیلی کمک من کردند. این تیم جوانان ماست. قهرمان تهران شدیم. تیم منتخب تهران بودیم که به تبریز رفتیم. در قهرمانی کشور شرکت کردیم. استادیوم هم پر بود. ما و خوزستان فینال آمدیم که یک هیچ بردیم. محمود نور در آن تیم بود که شهید شد.
خاطرتان هست که چند سالتان بود؟
جوانان بودیم. 17-18 سال. اوفارل خدابیامرز هم آمده بود بازیکن برای تیم ملی امید انتخاب کند. من را انتخاب کرد و از آن موقع در تیم ملی بودیم. جام جهانی با حشمت خان رفتیم.
این عکس را هم برای مخاطبان ما امضا کنید. تا عکس بعدی را ببینیم. عکس دربی است. سال 1360. این عکس را قبلاً به آقای حمید درخشان نشان دادیم و امضا کردند. آن موقع فکر می کنم فوتبال یک جورایی متفاوت بود. دفاع کردن آن موقع سخت تر بود. چون الان تیم ها، تیمی دفاع می کنند. پرسپولیس دهه شصت شما که همه 18 قدم حریف بودند و فقط شما بودید.
آره علی آقا همیشه به من می گفت تو تکان نخور. چون سعید نعیم آبادی از آن ور و مجتبی محرمی از این ور می رفتند. مردم آنطوری دوست داشتند. الان تیمی دفاع می کنند، تیمی حمله می کنند. آن موقع هم تیم ما خوب بود. یک بازیکنی مثل حمید درخشان راحت دو سه نفر را رد می کرد. ناصر محمدخانی هم. ضیاء عربشاهی هم بعضی موقع ها در دفاع کمک من می کرد. همیشه هم این را به رخ می کشد و می گوید کی کمک تو می کرد؟ الان خب تفاوت کرده سیستم فوتبال.
آن موقع کار برای دفاع ها و دروازه بان ها سخت تر بود.
سخت تر بود. به خصوص که ما همیشه در حمله بودیم و ضد حمله می خوردیم. هم گلرها هم دفاع ها در فشار بودند. اما آن موقع من یک سری دفاع ها را می دیدم که فوتبال را از زمان خودشان جلوتر بازی می کردند. یک بازیکنی مثل مسی. کسی حالا حالاها نمی تواند مثل او باشد مگر این که معجزه گر باشد. کسی در تاریخ مثل مسی با این وزن و قدش نبوده است. اکثر انتخاب مربیان دنیا و کارشناسان مسی است. رونالدو حالا خوشتیپ و خوش هیکل است وگرنه مثل رونالدو زیاد آمده و رفته است. بکن بائر مثلاً می توانست جز تیم قرن باشد. تکنیک داشت و فورواردها را دریبل می کرد. یک سری از بچه ها توپ را می گرفتند و در 18 قدم استپ می کردند. اعتماد به نفس بالا داشتند. اگر زیر توپ می زدیم کری می خواندیم. محمد مایلی کهن مثلاً می گفت ترسیدی و زدی زیرش؟ خدا حفظشان کند این ها بزرگتر از ما و الگوی ما بودند در پرسپولیس. ما از زندگی سالم آن ها درس می گرفتیم.
اسم از آقای مایلی کهن آمد، در عکس بعدی حضور دارند. ولی این عکس را نه می دانیم برای چه سالی است، نه چه استادیومی است و نه می دانیم پرچم دست بازیکنان پرسپولیس می بینیم چیست.
نمی دانم. فکر می کنم مراسمی بود در یکی از زمین های ارتش. فکر می کنم آقای بنی صدر رئیس جمهور وقت هم بودند. بابت چه بود را یادم نمی آید.
پس این باید پرچم ایران باشد که در دست های تان است یا پرسپولیس ؟
فکر کنم ایران باشد. وسطش سفید است. عکس رنگی نیست. برادر آقا جواد الله وردی هست. خداحفظشان کند. ایشان یکی از دفاع های خوب فوتبال ما بود. خیلی فداکاری بود. چهارتا منیسک پاره کرد. هم در استقلال بازی کرد هم پرسپولیس. به قول خودمان ملخک های خیلی خوبی می زد. ملخک یعنی همان قیچی برگردان. جلوی چشم فوروارد قیچی می زد.
اما خب دو عکس آخری که داریم، مربوط به بازی خداحافظی شما جلوی الجزایر و شماره پنج تیم ملی است که بازوبند کاپیتانی دارید.
بله دست شما درد نکند. یادش بخیر
استادیومی که گوش تا گوش جمعیت نشسته است.
این روز را یادم نمی رود. به خاطر این که با الجزیره بود. من می خواستم خداحافظی کنم. علی آقا پروین به من گفت که بمان و جام ملت های آسیا هم برویم. گفتم علی آقا می اندازند بغل مان و می روند، همین قدر آبروی ما هم می رود. راضی شد. با الجزایری ها هم صحبت کردیم. چون نمی شود در بازی رسمی خداحافظی کرد. برای اولین بار این اتفاق افتاد. قبول کردند. چون نیم ساعت وسط نیمه معطل شدند. دور زمین را زدیم. این یک واقعیت است. اگر آبروی ورزشکاری دارد صدقه سر مردم است. آن ها ما را رنگ می زنند و زیبا می کنند. خب گردن ما هم حق دارند و وظایفی داریم. ما نمی توانیم هر کاری بکنیم. شاید من دوست داشته باشم بزنم توی خیابان آواز بخوانم. خب نمی توانیم این کار را بکنیم. یک سری ها را ما نگاه می کنند. حتی لباس پوشیدن. آن شب برای من خیلی قشنگ بود. من چهار گوشه زمین را بوس می کردم. یک تاج گل بود می انداختم داخل تماشاچی ها. طرفداران خودمان را که هیچی. هنوز هم داریم زندگی می کنیم، نهار و شامم را یکجا هستیم و خیلی به من لطف دارند. خیلی ها هم اول طرفداران بودند و بعد رفیق ما شدند. اما آن شب ما دور افتخار زدیم و تاج گل را می انداختم. بچه ها کنار من بودند. یک سری ها گریه می کردند. خود من هم تحت تاثیر قرار گرفتم. نزد استقلالی ها که رفتم با چشم هایم دیدم که دارند گریه می کنند. چون ما بازیکن ملی بودیم و به همه تعلق داشتیم. اما احساسات آن ها را دیدم یادم نمی رود و برای من خیلی خاطره انگیز است. خوشحال بودم که از من رضایت دارند. هیچ وقت یادم نمی آورد.
این یکی عکس دو پسر کنار شما هستند.
بچه هایم هستند.
خداحافظشان کند. الان دیگر بزرگ شده اند.
بله الان بزرگ شده اند دیگر. آن کسی که کوچک است سجاد است و بزرگ هم میثم.
برای آن ها هم روز خاطره انگیزی بود. آن روز را راحت بالای صد هزار نفر پدرشان را تشویق می کردند. جناب آقای محمد پنجعلی خیلی ممنونیم از حضور شما. من دیگر سوالی ندارم و صحبتی با مخاطبین طرفداری، دوربین طرفداری را به شما واگذار می کنم.
من جا دارد از شما و برنامه خوبتان تشکر کنم. خیلی برنامه خاصی بود. ما را هم بردید آن دوران. اینجا جا دارد مجدداً از همه آن هایی که انگیزه شدند برای ما در سطح آسیا و ملی تشکر کنم. تا حدودی خیلی کم توانستیم جبران کنیم و باعث شادی آن ها بشویم. همیشه هم دعاگوی ما بوده اند به خصوص در عرصه بازی های بین المللی. جا دارد از طرف خودم و همه پیشکسوت ها تشکر کنم. از این همه محبت که هنوز ما داریم می بینیم و سیراب هم نشده ایم. دست همه را می بوسم. امیدوارم این پرسپولیس هم قهرمان بشود. تیم های ما نتیجه بگیرند و باعث خوشحالی مردم بشوند و تیم ملی هم به جام جهانی برود.
جناب آقای محمد پنجعلی خیلی ممنون از حضور شما و مخاطبین وب سایت طرفداری که در این برنامه همراه ما بودند.
بیشتر بخوانید:
برترین های قرن با محمد پنجعلی: طرح 28 ساله ها گذاشتند، معلوم نبود طرح است یا نقشه!
