اخه کدوم باشگاه تا حالا از هوادارا نظر خواسته که این سوپرلیگ رو برگزار کنه که حالا از هوادار مایه میذاره؟ خیلی آشناس مردم هیچکاره و بازیچه که فقط از اسمشون استفاده میشه
واقعا چرا باید یه تعداد باشگاه خودشون رو تافته‌ی جدابافته بدونن؟ اگه تعداد هوادار و سرمایه‌س، میشه توی قالب همین لیگ‌ها و لیگ قهرمانان و اروپا، بهشون قدرت بیشتری داد اما اینکه فوتبال رو ملک شخصی بدونن نامعقوله،توی دنیا هنوز کشورا از تمرکز قدرت توی حق وتو مینالن حالا نوبت اینه که این قدرت به فوتبال برسه! شاید بگید ربط قوتبال و سیاست چیه؟ مگر نه اینکه توی هردو قدرت حرف میزنه
قطعا فوتبال با اینکار خیلی تضعیف میشه، شرکت‌های بزرگ و سرمایه‌های بزرگ میرن یه جای دیگه و... اما ناکام نهایی این پروژه، همین تیمای یاغی هستن که آخرش به زانو در میان.
واسه من که دوست دارم هرچند مدت یه‌بار، استرس شکست از تیم پایین جدولی مثل برنلی بگیرم یا یه برد خوب یا یه تساوی یا کامبک و... و سالی یکی دوبار هم با بزرگایی مث میلان، یونتوس و مادریدیا و بارسا و... یا ترس و امید فرصت یکباره‌ی بازی در نیمه‌نهایی جامی معتبر مثلا توی برنابئو با رئال هر چندسال یکبار نه اینکه توی گوشی نگاه کنم و برای چندمین بار در یک سال رئال منچستر رو ببینم (اگه تا اونموقع اصلا فوتبال واسم معنی داشته باشه).
در نهایت بنظرم طرح عجولانه و مزخرفیه واسه انتقام از یوفا و فیفا و مالکای سرمایه‌گرای این تیما اصطلاحا فقط جلوی پاشون رو دیدن و اصلا اینده‌ای جلوش نیست یا خیلی ضعیفه.
نمیدونم چرا یهو از تنها و محبوبترین تیم تمام این‌سالهای طرفداریم یعنی منچستر متنفر شدم، (نه اینکه دوستش ندارم،نه، ولی مثل اینکه کسی که دوسش داری بهت بی‌توجه بشه و با دست خودش بیافته توی لجنزار که هم دوسش داری و هم ازش متنفری و آخرش هم ترکش میکنی) که البته تنها نیستم و خیلیا توی فضای مجازی توی پست‌های باشگاه‌ها دارن مخالفت میکنن اما چه فایده که آخرین اولویت هواداره!
حس میکنم همه‌ی این‌سالها خوشی و ناخوشی به باد رفته و من هوادار بازیچه‌ی سهم‌خواهی و قدرت‌طلبی یه تعداد شده بخصوص واسه ما اینجا که این داستان خیلی آشناست
