مطلب ارسالی کاربران

داستان های باورنکردنی جام جهانی، جنگ هموطنان؛ جدال آلمان با آلمان!

کوروش مظاهری 10/04/2024 - 22:37 مشاهده پروفایل

3,003 مشاهده / 39 دیدگاه 37 2 37

این مطلب توسط کاربران طرفداری ارسال شده است و دیدگاه طرفداری نیست. قوانین سایت کاربر محور / گزارش تخلف

داستان های باورنکردنی جام جهانی، جنگ هموطنان؛ جدال آلمان با آلمان!

داستان رقابتی تاریخی، یک شرطبندی پرخطر و قاچاق ویسکی از دیوار برلین؛ ماجرای مهاجم بااستعداد آلمانی که در یک قدمی قله موفقیت، توسط «اشتازی» از تیم ملی بیرون انداخته شد.

بعد از سقوط آلمان نازی، در نیمه شرقی آلمان که زیر نفوذ شوروی سابق بود دولتی کمونیستی روی کار آمد و در غرب هم که به اشغال آمریکا، بریتانیا و فرانسه در آمده بود، حکومتی سرمایه‏ داری برپا شد.

ورزشکاران آلمان شرقی و غربی تا سال ۱۹۶۴ در کنار هم به عنوان تیم متحد آلمان در المپیک شرکت می‎کردند.

اما ساخت بخش شرقی دیوار برلین که سه سال پیش از المپیک شروع شده بود، از سرد شدن روابط سیاسی بین دو آلمان خبر می‌داد. سال ۱۹۷۱ با روی کار آمدن اریش هونکر به عنوان رهبر تنها حزب آلمان شرقی، اتحاد شرق و غرب آلمان به طور کامل از بین رفت.

آلمان شرقی سال‎ها به پیشنهاد آلمان غربی برای برگزاری یک مسابقه فوتبال جواب رد می‏داد. این کار از نظر آن‎ها ریسک زیادی داشت چون در مقایسه با ورزش‏های دیگر از جمله شنا و وزنه‎برداری احتمال شکست‌شان بیشتر بود.

اما وقتی پای جام جهانی به میان آمد، چاره‎ای جز شرکت در مسابقه نداشتند. هانس یورگن کرایشه، مهاجم پیشین دینامو درسدن و تیم ملی آلمان شرقی یکی از بازیکنان حاضر در این دیدار فراموش نشدنی بود که ۲۲ ژوئن ۱۹۷۴ در ورزشگاه فولکس‌پارک هامبورگ برگزار شد.

این تنها باری بود که آلمان شرقی و غربی در زمین فوتبال جلوی هم ایستادند، دو کشوری که از نظر عقیدتی مخالف هم بودند و بعد از جنگ جهانی دوم به واسطه دیوار برلین از هم جدا شدند.

بعد از پیروزی یک بر صفر آلمان شرقی برابر آلمان غربی در جام جهانی ۱۹۷۴، اتفاقاتی افتاد که دنیا را شگفت‎زده کرد.

2200

یورگن اسپارواسر، مهاجم آلمان شرقی گل پیروزی تیمش مقابل آلمان غربی را زد

[ تغییرات جنجالی که لیگ برتر انگلیس را دگرگون می‌کند ، از پروژه تصویر بزرگ چه می‌دانید؟ ]

تیم ملی آلمان شرقی در سال ۱۹۷۴، اسپارواسر اولین نفر از سمت چپ در ردیف عقب است و کرایشه نفر سوم بعد از اوست

او می‎گوید: "مقام‌ها امیدوار بودند آبروریزی پیش نیاید. البته بازیکنان هیچ فشاری احساس نمی‏کردند. برعکس ما منتظر بودیم خودمان را جلوی آلمان غربی محک بزنیم . این مسابقه‎ای بود که بارها از مسئولان خواسته بودیم برگزار شود ولی آن‎ها جلویش را می‎گرفتند."

آپل در دوره صدر اعظمی هلمون اشمیت، بین سال‏های ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۸ وزیر دارایی آلمان غربی بود و از سال ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۲ در سمت وزیر دفاع فعالیت می‎کرد

برای تیم آلمان غربی هم ستاره‌های درخشانی مثل فرانتس بکن‌باوئر و گرد مولر بازی می‌کردند. آن‎ها میزبان جام جهانی و قهرمان اروپا بودند. هانس آپل که تازه یک ماه از شروع کارش به عنوان وزیر دارایی آلمان غربی می‏گذشت و این دیدار دور گروهی را در ورزشگاه تماشا می‏کرد، شک نداشت بازی را خواهند برد. او پیش از مرگش در سال ۲۰۱۱ گفت:"من مطمئن بودم دست کم ۰-۳ بازی را می‏بریم. نه عصبی بودم و نه نگران. ما در فوتبال عالی بودیم و هیچ‌کس هیچ چیز در مورد آن‎ها نمی‏دانست."

بازی اما به شکلی کاملا متفاوت پیش رفت. یورگن اسپارواسر، مهاجم اهل ماگدبورگ آلمان شرقی، توپ را گرفت و از مدافعان آلمان غربی عبور کرد تا ۱۲ دقیقه مانده به پایان بازی با گل خود پیروزی تیمش را تضمین کند.

به گفته کرایشه، بازی در شرایط دوستانه برگزار شد و اصلا شبیه مسابقه بین دو کشور متخاصم نبود. کرایشه بعد از این بازی از نزدیک با آپل ملاقات کرد ، برخوردی که سرنوشتش را تغییر دارد.

کرایشه می‏گوید: "بعد از سوت پایان بازی همه بازیکنان پیراهن‎هایشان را با هم عوض کردند. البته نه در زمین بازی چون این کار رسما ممنوع بود. رفتارمان با هم خیلی خوب بود. به هر حال به یک زبان صحبت می‏کردیم. مبارزه سخت اما جوانمردانه‎ای بود."

آلمان شرقی با این پیروزی در صدر جدول گروه نشست و این ظاهرا به نفع آلمان غربی تمام شد. حالا آن‎ها باید به جای بازی جلوی برزیل، آرژانتین و هلند در مرحله دوم دور گروهی با لهستان، سوئد و یوگسلاوی مسابقه می‏دادند.

نمایش همچنان ادامه داشت. عده زیادی از هواداران، بازیکنان و روزنامه‎نگاران راهی محل برگزاری مسابقه بعدی شدند. آپل در راه بازگشت به بن، پایتخت آلمان غربی از راه دوسولدورف، با کرایشه که برای دیدار بعدی تیمشان مقابل برزیل، مدافع قهرمانی جهان به هانوفر می‏رفت همسفر شد. آن‎ها کنار هم نشسته بودند.

در جام جهانی ۱۹۷۴ فرانتس بکن باوئر کاپیتان آلمان غربی بود، این تیم با غلبه بر هلند در فینال، قهرمان این رقابت‏ها شدند

آپل در مورد این دیدار گفت: "از من پرسید کی هستم. گفتم وزیر دارایی جمهوری فدرال. خندید و به همین دلیل من کارت شناسایی‎ام را به او نشان دادم. جا خورد و حتی شاید کمی هم ترسید. به او گفتم یک چیز کاملا واضح است، این که آلمان غربی هرگز قهرمان جام جهانی نخواهد شد. اما او گفت، کاملا اشتباه می‎کنید، شما قهرمان جهانی خواهید شد. گفتم: مزخرف می‏گویی. شاید فقط از روی ادب نمی‏خواهی بگویی تیم‎مان چقدر بد بود. بیا سر پنچ بطری ویسکی شرط ببندیم."

امکان خرید و فرستادن ویسکی به آن سوی مرز برای کرایشه وجود نداشت بنابراین آن‎ها توافق کردند فقط در صورتی که آپل شرط را ببازد، ویسکی بدهد.

با بستن این شرط، زندگی حرفه‏ای کرایشه از این رو به آن رو شد. آلمان غربی که در بازی فینال مقابل هلند در مونیخ یک گل عقب بود، در نهایت با پیروزی ۲ بر یک قهرمان جام جهانی شد.

آلمان شرقی هم در مرحله دوم گروهی از پس رقبای سرسخت خود برنیامد و با باخت جلوی هلند و برزیل و مساوی یک بر یک با آرژانتین از جام جهانی حذف شد.

آپل بعد از پایان جام جهانی در ژوئیه ۱۹۷۴ به بن برگشت و از منشی خود خواست چند بطری ویسکی خوب برایش بخرد:" به سفیر آلمان شرقی در بن زنگ زدم و به او گفتم خواهش می‏کنم این پنج بطری ویسکی که دریافت می‏کنی را برای آقای کرایشه بفرست."

کرایشه و همسرش در یکی از تمرین‎های تیم ملی آلمان شرقی در سال ۱۹۷۴

به این ترتیب یک بسته حاوی بهترین ویسکی‎های تولید اسکاتلند از یکی از حساس‎ترین و خطرناک‏ترین مرزهای جهان عبور کرد. کرایشه می‏گوید: "وقتی بسته به دستم رسید، اولش شوکه شدم چون اصلا آپل را نمی‏شناختم. ما در درسدن به شبکه‎های تلویزیونی آلمان غربی دسترسی نداشتیم به همین خاطر اطلاعاتمان کافی نبود. عده زیادی از ما از جمله خود من حتی نمی‎دانستیم او کیست."

" علاوه بر این ارتباط با ساکنین آلمان غربی هم کاملا ممنوع بود. اما به من اجازه داده شد، بطری‏ها را نگه دارم. من هم آن‎ها را با دوستانم تقسیم کردم. ویسکی خوبی بود، ساخت کمپانی بلک اند وایت."

اوضاع برای مدتی آرام بود تا این که آپل در دفتر کارش یک نامه دریافت کرد: "یک نامه تایپ شده و منحصر به فرد دریافت کردم. کرایشه بعدها به من گفت سرویس مخفی آن را نوشته و از او خواسته بود امضایش کند."

این سرویس مخفی همان اشتازی بود، سازمان اطلاعات بدنام آلمان شرقی که در همه بخش‎های جامعه نفوذ کرده بود. آن‌ها حتی برای خبرچین‏هایشان هم خبرچین استخدام کرده بودند.

کرایشه از عواقب احتمالی دریافت بطری‏های ویسکی کاملا مطلع بود. او می‏گوید: "نگران بودم. اطمینان داشتم یک نفر از این موضوع مطلع خواهد شد اما خیلی نمی‏ترسیدم. جایگاهم در دینامو درسدن به قدری بالا بود که اصلا فکرش را نمی‏کردم که از ورزش حرفه‌ای بیرون انداخته شوم."

کرایشه کاملا اشتباه می‌کرد. بطری‌های ویسکی و نامه‌ ‏ای که آپل همراه آنها فرستاده بود زندگی حرفه‎ایش را نابود کرد.

آپل گفت: "در نامه‌ام جمله‌ای بود که او را بیشتر به دردسر انداخت. نوشته بودم امیدوارم دوباره همدیگر را ببینیم. این تصور بوجود آمد که رابطه‎ای فراتر از صحبت درباره فوتبال و شرط‎بندی بین ما وجود داشته."

در ۱۹۷۶، آلمان شرقی مدال طلای فوتبال المپیک مونترال را برد. کرایشه اما در این مسابقات حضور نداشت و از راه دور درخشش تیمش را دنبال می‎کرد. او می‌گوید: "آن سال دینامو درسدن تیم اول کشور بود. ما قهرمان لیگ و جام حذفی شدیم و من با ۲۴ گل بهترین گلزن بودم. سال ۲۰۰۴ وقتی پرونده‌ام در اشتازی را خواندم، فهمیدم به دلیل آن شرط‎بندی از تیم المپیک خط خوردم. در پرونده‎ام نوشته شده بود: کرایشه شایستگی این را ندارد که نماینده آلمان شرقی در بازی‎های المپیک باشد."

کرایشه در حال حاضر به عنوان استعدادیاب با تیم لایپزیک در بوندس‏لیگا همکاری می‏کند. او پیش از آن مدت ۷ سال استعدادیاب تیم هامبورگ بود

کرایشه دو سال بعد از المپیک مونترال در ۳۰ سالگی از فوتبال خداحافظی کرد. او در مدال طلای المپیک مونترال سهمی نداشت اما هنوز هم برای کمکی که به فوتبال آلمان شرقی کرده و ۵۰ بازی ملی‏اش با پیراهن این تیم احساس غرور می‏کند: "چرا باید برای اتفاقی که سال‏ها پیش افتاده تأسف بخورم؟ بعد از آن ماجرا من و آپل باز هم همدیگر را دیدیم و دوستان بسیار خوبی شدیم. او از این که این اتفاق چنین ضربه بزرگی به من زد، ناراحت است. اما برای من همین که عضوی از تیم جام جهانی ۱۹۷۴ بودم یک اتفاق عالی است. ما توانستیم ثابت کنیم در آن سوی آلمان هم خوب فوتبال بازی می‏کنند و این فوق‏العاده بود."

برگرفته از بی‌بی‌سی فارسی و انگلیسی با کمی تغییر