رسانه طرفداری در سال جدید با یک برنامه جدید در خدمت مخاطبان خود است. برنامه گفتگوی ویژه طرفداری که اولین قسمت آن امروز یعنی دو فروردین 1400 تقدیم شما می شود. برای ضبط اولین برنامه به کمیته ملی المپیک رفتیم تا با سید رضا صالحی امیری، رییس این کمیته گفتگو کنیم.
شرایط ورزش ایران در سال 1399، دستاوردها و کاستی ها، آمادگی ورزش ایران برای المپیک پیش رو و همینطور برنامه برای استفاده از ورزشکاران بازنشسته در مدیریت ورزش، بخش عمده صحبت های سامان خدائی با صالحی امیری در قسمت اول برنامه گفتگوی ویژه بود. بخش دوم این برنامه یعنی قسمت پایانی گفتگو با دکتر صالحی امیری، فردا تقدیم مخاطبان رسانه طرفداری می شود.
بخش اول گفتگو را می بینید و می خوانید:
سلام. در سال جدید با یک برنامه جدید در خدمت شما مخاطبین عزیز رسانه طرفداری هستیم. گفتگوی ویژه، برنامه ای است که در سال 1400 تقدیم شما عزیزان می شود و در اولین قسمت این برنامه، جناب آقای صالحی امیری، رئیس کمیته ملی المپیک کنار ما نشسته اند. آقای دکتر سلام، خیلی ممنون که مقابل دوربین رسانه طرفداری قرار گرفتید.
بسم الله الرحمن الرحیم. من عرض سلام و ادب و اخلاص دارم خدمت شما و همه بینندگان عزیز. امیدوارم که امسال سال خوش یمنی باشد برای ملت ایران. سال 99 سال سختی بود. این ویروس منحوس تلخی های زیادی را به ملت تحمیل کرد. انسان های بسیار بسیار عزیزی از میان ما رفتند. ترس و دغدغه و ناامنی را وارد جامعه کرد. سفره های مردم را لاغر کرد و فقر را تشدید کرد. جمعیت زیادی را بیکار کرد و همه مشاغل خصوصا جامعه پزشکی ما در شرایط سختی قرار گرفتند. در عین حال در دل این تهدید، فرصت هایی شکل گرفت. دل های انسان ها به هم نزدیک تر شد، یاد خدا نزدیکی به مرگ، هم دلی و هم نوایی افزایش پیدا کرد. به نوعی انسان ها درد مشترک را احساس کردند. اما امیدواریم که سال 1400 سال پر خیر و برکت، همراه با سلامت و نشاط ملت باشد.
آقای دکتر، به عنوان سوال اول، اگر بخواهید به ورزش ایران در سال 99 یک نمره بدهید، آن نمره چه نمره ای است؟
این سوال شما نیازمند یک مقدمه است. اگر از منظر بیرونی نگاه کنید، در شرایط سخت کرونا بودیم، در همه حوزه های اقتصادی و اجتماعی و معیشتی مردم تحت تاثیر کرونا قرار گرفت و برای ورزش نیز اینگونه بود. اما یک واقعیتی وجود دارد و ما از منظر دیگر به شدت فعال بودیم. مجموعه ما، 52 فدراسیون، وزارت ورزش ما، پارالمپیک و المپیک، استان ها و هیئت های ما برای اینکه برای رویدادهای 1400 خود را آماده کنند. از این منظر، سال خیلی شلوغ و سنگینی بود. ما در ابتدای این سال، بهار 1399 به دلیل شرایط ناشی از کرونا دچار شوک شده بودیم. تمام رویدادها تحت تاثیر این قرار گرفت. خرداد ماه دغدغه برای آمادگی قهرمانان، یک مقدار تجهیزات تهیه کنیم. محیط ها را پاکیزه کنیم تا قهرمانان آمادگی جسمانی خود را حفظ کنند. مهرماه دیگر تلاش ها و اردوها و تمرین ها شروع شد. در زمستان نیز کاملا همه تیم های ما درگیر شدند. در پایان سال اعزام داشتیم در رشته های تکواندو، کاراته، بسکتبال، شمشیربازی، کشتی، اعزام های زیادی داشتند و الان که با شما صحبت می کنم، چند دقیقه قبل با رئیس فدراسیون کشتی جلسه داشتم در همین اتاق و 6 اعزام را برای فقط فروردین ماه پیش بینی کردیم. من اگر ارزیابی خودم را انجام بدهم، نمره خوبی می دهم به ورزش ایران در سال 99 اما از منظر تخصصی و تکنیکی و از منظر آمادگی برای رویدادهای 1400 باید ارزیابی خودمان را در مسابقات انجام بدهیم و نتایج رویدادها را ببینیم و ارزیابی کنیم.
اگر بخواهیم بزرگترین دستاورد ورزشی ایران در سال 1399 را نام ببرید، کدام دستاورد است؟
به اعتقاد من ما چند دستاورد مهم داشتیم. مهم ترین آن این بود که ورزش ایران در مقابل کرونا مقاومت کرد و از انفعال خارج شده و مسیر حرکت خودش را به سمت قله های توسعه با سرعت ادامه داد. ما دغدغه جدی داشتیم که ورزش قهرمانی در شرایط کرونا زمین گیر شود. مهم ترین دستاورد این بود که با همه سختی ها و تلخی ها و نگرانی ها، ورزش قهرمانی ما با افتخار و سربلند مسیر خودش را ادامه داده است.
سال 1400 المپیک توکیو را پیش روی داریم. ورزش ما چقدر آمادگی این رویداد را دارد؟
ببینید این تحلیل 2 سطح دارد. یکی اینکه ما چه میزان آمادگی داریم و سوال اصلی تر این است که رقبا چه مقدار آماده هستند. چون آمادگی ما ملاک نیست، آمادگی رقبا در برابر آمادگی ما است. آن چیزی که به ما بر می گردد، همه ظرفیت های لازم را برای ایجاد آمادگی در اختیار فدراسیون ها قرار دادیم. آن چیزی که به فدراسیون ها برمی گردد، همه تلاش های لازم را انجام دادند تا بتوانند کام ملت را در 1400 شیرین کنند. این ها در شرایط ترس و دغدغه و هر روز و هر هفته با تست های کرونایی و رعایت پروتکل های بهداشتی، شرایط سختی را تحمل کردند. این مجموعه آمادگی لازم را برای حضور پیدا کرد. اما یک سوال بنیادی تر هست چون هنوز کسب سهمیه در کل دنیا قطعی نشده است. حدود 57 درصد و 43 درصد مانده است. و ما در ایران حدود 52 نفر و پیش بینی ما بین 60 تا 70 نفر است. ما از رقبا موقعی می توانیم ارزیابی دقیقی داشته باشیم که ببینیم ظرفیت اصلی آن ها در المپیک چیست و بعد رشته های ما تحلیل بدهند که چه کسانی برابر چه رقبایی قرار می گیرند و آن وقت می توانیم آنالیز دقیق داشته باشیم.
آقای دکتر از کار در این شرایط سخت کرونایی گفتید. اگر بخواهیم عمده ترین کاستی ورزش ایران در سالی که گذشت را بگویید، آن چیست؟
ورزش ایران کاستی های زیادی دارد. اما این کاستی مربوط به ورزش نیست. کشور دچار چالش و مشکل است. اقتصاد ما، معیشت ما، اشتغال ما، همه حوزه ها دچار چالش و بحران شده است و ورزش هم یک پازل از مجموعه چالش های کشور است. اگر بخواهیم انصاف به خرج بدهیم و اخلاق را رعایت کنیم، دولت آن چه که در توانش بود را کمک کرد و واقعا کوتاهی نکرد. حتی بیش از انتظارش. بودجه ما را 100 درصد تخصیص داد. بودجه وزارت خانه را بیش از 100 درصد تخصیص داد. شخص آقای نوبخت، حاضر شد در مجموعه المپیک و پاراالمپیک و فدراسیون ها. در همین محل آکادمی، با آن ها از نزدیک گفتگو کرد و مشکلات شان را بررسی کرد و کمک کرد. اما واقعیت این است که ما به عنوان ایران و ملت ایران در سال 99 بر اثر این پدیده منحوس، دچار چالش شدیم. من نمی شناسم حوزه ای را در کشور که بگوییم در اثر این رویداد چالش نداشته اند. ما هم این چالش ها را داشتیم. اما تلاش کردیم که کمترین خسارت را ما در حوزه ورزش قهرمانی داشته باشیم.
برگردیم به المپیک، در تمام این مدت هر هفته با ورزشکاران و قهرمانان در ارتباط بودید، جویای حال و احوال آن ها بودید. فکر می کنیم رهاورد کاروان ما در المپیک چه باشد و سبد مدال ما را روی چه عددی می بینید؟
ببینید این سوال را به اعتقاد من باید صبر کنیم و خرداد جواب بدهیم. الان زود است. چرا، چون هنوز ترکیب تیم های ما مشخص نیست. دوم اینکه هنوز ترکیب رقبا مشخص نشده است. برداشت من این است که بین اردیبهشت و خرداد که سهمیه ها تکمیل می شوند، ما می توانیم تحلیل روشن تری داشته باشیم. اما من دیروز جلسه داشتم با سرپرست کاروان، جناب آقای دکتر سجادی و همین امروز هم با ایشان باز جلسه داشتم و شخصا کادر سرپرستی ما امید خیلی زیادی دارند به درخشش قهرمانان ما در المپیک و برداشت ما این است که ما در توکیو کام ملت را شیرین خواهند کرد.
یکی از اصلی ترین دغدغه های ورزشکاران دوران بازنشستگی شان است. بعدش درگیر مشکلاتی می شوند و مشکلات مالی و اقتصادی هست. امکانش هست که این ها در همین حوزه ورزش کار کنند و استخدام شوند. البته مشکل مالی که وجود دارد، صندوق و کمیته دارند به آن ها کمک می کنند اما برای اینکه از این فضا دور نشوند و بتوانند کار کنند بعد از دوران ورزش حرفه ای امکانش را دارند؟
نکته مهمی را گفتید. درست است. قانونگذار آمده مجوز استخدام قهرمانان را اعلام کرده است و دولت نیز مجوز را رسما به دستگاه ها داده است و اساسا این جمعیت، جمعیت چند هزار نفره هستند. باید همه دستگاه های کشور این عزیزان را استخدام کنند و براساس آیین نامه این مجوز را دارند. ما به عنوان وزارت ورزش و کمیته المپیک، تعداد محدودی را می توانیم جذب کنیم. ما در سیاست هایمان بنا داریم 10 الی 15 نفر از قهرمانان را جذب کنیم که این عزیزان بشوند مدیران نسل آینده کمیته ملی المپیک. یک تعداد زیادی را وزارت خانه جذب کرد اما اگر بخواهیم به اشتغال همه این عزیزان فکر کنیم، این ممکن نیست مگر کل دولت در این پروژه با ما همراهی کند. وزارت نفت، وزارت صمت، وزارت ارتباطات و ... دستگاه هایی که ظرفیت های بزرگی دارند و ساختار پهنی دارند، می توانند به راحتی قهرمانان ما را در محیط های خود به کار بگیرند. ما هم تلاش ها و رایزنی هایی با وزیران و مقامات دولت داشتیم البته این مسیر قطع نشده است و استخدام ها ادامه دارد اما محدود است.
