داراب یکی از شهرهای استان فارس و مرکز شهرستان داراب است. داراب با دیرینگی چندهزارساله در جنوب شرقی استان فارس ایران واقع است. فاصله شهر داراب تا شیراز ۲۴۵ کیلومتر میباشد. داراب با شهرستانهای نیریز، فسا، استهبان، جهرم، زریندشت و لارستان در استان فارس و حاجیآباد در استان هرمزگان هممرز است. داراب با ۷۰٬۲۳۲ نفر جمعیت در سال ۱۳۹۵، هفتمین شهر پرجمعیت استان فارس و سومین شهر پرجمعیت جنوب استان است. اقتصاد داراب بیشتر برپایهٔ کشاورزی است و سوغات آن معمولاً مرکبات به خصوص پرتقال است.
نام شهر داراب برگرفته از داریوش دوم (داراب) میباشد. البته روایتهای گوناگونی در این مورد وجود دارد. داراب یکی از شاهان ایران در شاهنامهٔ فردوسی است، که پدر دارا (داریوش سوم هخامنشی) شناخته میشود. با توجه به تاریخ سنتی ایران، داراب با داریوش دوم هخامنشی همسان انگاشته میشود.
بر پایه پژوهشهای باستانشناسی قدمت این منطقه که در گذشته دارابگرد نامیده میشده به هزارهٔ پنجم قبل از میلاد (عصرسفال نخودی و مقارن با تمدن سیلک ۲ کاشان) میرسد. تپه هاوتلهای باستانی مناطق مادوان و خسویه ازجمله آثار زیستگاههای انسانی در دوران ماقبل تاریخ درناحیه دارابگرد میباشند. بنای شهرکهن دارابگرد که آثارآن در ۷ کیلومتری جنوب شهر کنونی داراب قراردارد، بر اساس شواهد موجود به اوایل دوران هخامنشیان میرسد.
شهر قدیم دارابگرد در دوران هخامنشیان منطقهای آبادان و پررونق بودهاست. ظاهراً این منطقه تحت حکومت آریامنه قرار داشتهاست. در دوران سلوکیان و اشکانیان ولایت دارابگرد دارای حکومت نیمه مستقلی بوده که پادشاهان آن از حاکم پارس اطاعت میکردهاند. نام آخرین امیر دارابگرد در عصر اشکانیان پیری یا تیری بودهاست و اردشیر بابکان سرسلسله ساسانیان در نزد وی پرورش مییابد.
آخرین امیر دارابگرد درعصر اشکانیان پیری نام داشته و پس از وی اردشیر بابکان بر این شهر تسلط مییابد و سپس با کنترل سراسر ایران امپراتوری ساسانی را تأسیس مینماید. از این جهت دارابگرد نخستین مقر حکومتی ساسانیان بودهاست. دارابگرد در عصر ساسانیان اهمیت فراوانی داشتهاست و بیشنهٔ آثار تاریخی این شهرستان متعلق به این دوره میباشد. ضرابخانه بزرگی نیز در دارابگرد دایر بوده که در دوران اسلامی فعال بودهاست.
این منطقه در سال ۲۳ هجری توسط سپاهیان مسلمان فتح میشود و حکومت آن در اختیار سرداران عرب و سپس در کنترل خاندان شبانکاره قرار میگیرد. پس از ورود اسلام این شهر تا قرن پنجم هجری قمری، همواره آبادان بودهاست. در سدهٔ پنجم هجری و به دلیل تهاجم گسترده سلجوقیان دچارآسیب و ویرانی میشود و اهالی به ناحیه جدیدی در شرق شهر فعلی به نام تنگ رمبه کوچ مینمایند و پس از حمله مجدد سلاجقه به ناحیه جدید و تصرف قلعه مستحکم رمبه که با دسیسه سلاجقه صورت گرفت، اهالی به ناچار به محل فعلی داراب عزیمت میکنند. شهر فعلی نیز در دوران ایلخانان مغول و تیموریان مورد حمله قرار میگیرد و خسارات زیادی میبیند. اما در عصر صفویه با توجه حکام وقت و قرارگرفتن اراضی این شهر تحت عنوان «اراضی خاصه» رو به آبادانی میگذارد و به نوشته منابع تاریخی این دوره یکی از پنج وزیرنشین فارس محسوب میشدهاست. این شهر تا دوران زندیه از ولایات مهم فارس بودهاست. درعصر قاجار شهر داراب به دلیل دارا بودن اراضی وسیع و حاصلخیز مورد توجه حکام ایالتی قرارمی گیرد با استقرار ایلات ترک و عرب در اطراف این شهر به صحنه منازعات و درگیریهای حکومت و ایلات تبدیل میشود و از این رهگذر دچار صدمات جدی میگردد و از توسعه و پیشرفت بازمیماند.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۷۰٬۲۳۲ نفر بودهاست و بدین ترتیب داراب هفتمین شهر پرجمعیت استان فارس و سومین شهر پرجمعیت جنوب استان است.
بیشتر مناطق شهرستان داراب از نظر آب وهوایی گرمسیری است که بارش در آن بیشتر به صورت باران است و در طول سال از ۳۵۰ میلیمتر تجاوز نمیکند. در قسمتی از داراب که به کوهستان مشهور میباشد آب و هوا حدوداً سرد و کوهستانی میباشد و در زمستان در بیشتر مناطق کوهستان برف میبارد. شغل بیشتر مردم درروستاها کشاورزی است. مرکبات آن شهره شهرهای دیگر و حتی کشورهای حوزه خلیج فارس میباشد. البته محصولات باغی دیگر داراب نیز شهرت دارند مانند انار تنگ طه، خصوصاً انار شیرین شهوار که از شهرت بالایی برخوردار بوده و بیشتر به کشورها دیگر صادر میگردد. گل محمدی منطقه کوهستان یا سرکوه، از جمله روستاهای نوایگان و لایزنگان نیز از کیفیت بسیار بالایی برخوردار است، و در سطح کشور هم از نظر میزان تولید وهم کیفیت محصول، به دلیل کشت دیم و ارگانیک بودن، بینظیر است. دشت گل محمدی داراب، بزرگترین دشت دیم گل محمدی جهان است که بیش از یک چهارم گل محمدی جهان در آن قرار دارد.
مردم علاوه بر کشت محصولاتی مانند گندم، جو، بنشن و پنبه،انگور و بادام به باغداری نیز اشتغال دارند. فراوردههای باغی آن نیز پرتقال، لیمو، نارنگی، گل محمدی لایزنگان. انجیر، انگور، انار و خرماست. فرشبافی، با طرح کاشان، نیز در داراب رواج دارد. بافت فرش بیشتر در روستاهای نوایگان و تنگ طه انجام میگیرد و اعضای شرکت فرش نیز بیشتر از این روستاها میباشند. از نظر صنعت متأسفانه این شهرستان چندان پیشرفتی نداشتهاست و در این شهرستان دو کارخانه مهم یکی کارخانه سیمان و دیگر تولید لوله پلی اتیلن وجود دارد.
ره آوردها: غذای محلی واصیل دارابی به نام (پلوترش) که دارابیان اصیل ان را با دست میخورند ، انواع مرکبات از جمله:(میوه دارابی که گونه خاصی از مرکبات است. نام دیگر آن بتابی میباشد ، پرتقال ، لیمو ، لیمو شیرین) ، انواع شیرینی:(شیرینی سمبوسه که با مغز بادام یاگردو یا پودر نارگیل و شکر ساخته میشود، شیرینی کماج ، شیرینی غرابی (ترکیبی از عسل و پودر بادام و شیره …) که به دلیل سختی در فراوری و گرانی مواد اولیه، کمکمرو به فراموشی است یا انواع درجه ۲٬۳ آن موجود است ، حلوای خرما (که با خرما و ارد و روغن وگردو درست میشود) ، رنگینک (که بسیار شبیه حلوای خرماست))، بادام، انجیر، رب انار تنگطاها و خرما.
پنجم فروردین ماه از دیرباز برای مردم داراب روزی شاخص و متفاوت بود است به طوری که این روز را روزی برای این شهر نامیدهاند. برپایی جشن بزرگ روز داراب با اجرای برنامههای متنوع و متناسب با آداب بومی محلی از دیگر شاخصههای این روز است که هرساله برگزار میشود. مدتی است که ثبت ملی روز دارابگرد در محوریت حوزه میراث فرهنگی داراب قرار گرفته و پیگیریهای لازم در این زمینه ادامه دارد. دسترسی به اینترنت در داراب از روشهای مختلفی از جمله ADSL, Wireless, WiMAX, Dial-up و اینترنت تلفن همراه (3G و 4G) امکانپذیر است.
هماکنون شهرستان داراب در جنوب خاوری استان فارس قرار دارد. این شهرستان از خاور با شهرستان حاجیآباداستان هرمزگان همسایهاست. از شمال با شهرستانهای استهبان و نیریز، از جانب باختر با فسا، و از ناحیه جنوب با شهرستانهای زرین دشت و لارستان همجوار میباشد.
مردم علاوه بر کشت محصولاتی مانند گندم، جو، بنشن و پنبه، به باغداری نیز اشتغال دارند. فراوردههای باغی آن نیز پرتقال، لیمو، نارنگی، گل محمدی لایزنگان. انگور، انار و خرماست. فرشبافی، با طرح کاشان، نیز در داراب رواج دارد. بافت فرش بیشتر در روستاهای نوایگان و تنگ طه انجام میگیرد و اعضای شرکت فرش نیز بیشتر از این روستاها میباشند.
از نظر صنعتی این شهرستان چندان پیشرفتی نداشتهاست و در این شهرستان دو کارخانه مهم یکی کارخانه سیمان و دیگر تولید لوله پلی اتیلن وجود دارد. نیروگاه فورگ داراب نیز از منابع تولید انرژی در این شهرستان است.
داراب به عنوان اول تولیدکننده پنبه در کشور ایران میباشد و بعد از استهبان دارای دومین انجیرستان دیم دنیا میباشد که در روستای نوایگان کشت میشود. محصولات مهم شهرستان شامل: عسل مرکبات، عسل بهارنارنج، گرده گل، مرکبات، عسل گون انگبین تابستانی گل محمدی که به کاشان فرستاده میشود که از آن گلاب برای شستشوی خانه کعبه استفاده میکنند.
گندم، مرکبات، پنبه، ذرت و خرما و مرکبات داراب شامل پرتقال، لیمو، نارنگی، نارنج، دارابی، بکرئین میباشد که در جنت شهر، فسارود، فورگ و بادامه رستاق تولید میشود. مناطق تیزاب، برگان، هشیوار و فسارود بیشترین میزان گندم، ذرت و پنبه داراب را تولید میکنند. کاشت گندم در داراب از مهر و آبان آغاز میشود. برداشت گندم در اردیبهشت آغاز و تا خردادماه ادامه مییابد. پس از برداشت گندم، کشاورزان جای گندمها را که به کلور معروف است آتش میزنند تا برای کشت بعدی آماده شود. در روستاهای برگان و تیزاب کشاورزان عمدتاً پس از برداشت گندم، ذرت دانهای میکارند اما در هشیوار پنبه رایجتر است. داراب همچنین بزرگترین تولیدکننده گل محمدی دیم کشور با دارا بودن ۵۵۰۰ هکتار گل محمدی دیم میباشد که در روستاهای نوایگان و لایزنگان واقع شدهاست. اما مرکبات داراب بیشتر مربوط به دهستان فسارود شامل روستاهای جونان و کوهگرد و پاسخن و حسنآباد و بخش فورگ، جنت شهر و بادامه رستاق میباشد وبالش شامل روستاهای (سنگ چارک واب جهان و فتح المبین) و جنت شهر (دهخیر) میباشد. مرکبات داراب به ویژه پرتقال آن بسیار شیرین، آبدار و لذیذ است. در شهر داراب حتی در بلوارها هم نارنج کاشته شدهاست و این به طراوت و زیبایی شهر میافزاید. در بیشتر منازل شهر داراب، جنت شهر، تیزاب، نصروان، برگان و دیگر روستاها درختان زیبای مرکبات وجود دارد.
ساختار زمین شناسی منطقه متشکل از سنگها و چین خوردگیهای دورارن دوم و سوم زمین شناسی بوده و تشکیلات آن شامل سازنده های آسماري جهرم- گور پي- بختياري- آغاجاري- كوارترز میباشد همچنین جدید ترین تشکیلات زمین شناسی منطقه مورد مطالعه متلعق به دوره چهارم است که شامل بختياري ميباشد. به طور كلي اين شهرستان مطابق آيين نامه 2800 از لحاظ زلزله خيز بودن در منطقه با خطر نسبي زياد ميباشد و نمونه آن زلزله سال 1365 فرگ ميباشد كه باعث خسارت زياد به منازل مسكوني گرديد.
پوشش گياهي منطقه بيشتر بادام وحشي- پسته وحشي(بنه)-سرو كوهي-ارژن-كلخونگ-تنگرس-زالزلك-انجير وحشي-گون –خرزهره -كلاه ميرحسن –آويشن- خارشتر- گز- زيتون وحشي و...ميباشد.
جاذبه های داراب
شهر باستانی دارابگرد: «دارابگرد»، نام یکی از کهنترین شهرهای ایران باستان است که در فاصلهی ۶ کیلومتری از شهرستان داراب قرار گرفته است. این شهرستان که در گذشته به نامهای دیگری همچون داراگرد شهرت داشته است، به نظر میرسد که اولین پایتخت حکومت ساسانیان بوده است و باستانشناسان قدمتی برابر با حکومت هخامنشیان را بر این شهر تخمین زدهاند. جالب است بدانید که دیوار مخروطی شکل بزرگی به ارتفاع بالغ بر ۱۰ متر که با مصالحی همچون رس، سنگ و ملاط آهک ساخته شده است، در اطراف این شهر تاریخی قرار دارد که پیشینهی آن نزدیک به ۲۶۰۰ سال است. البته ارتفاع امروزی این دیوار باستانی به دلیل گذشت زمان به ۷ متر کاهش یافته است.
آتشکدهی آذرجو داراب: در فاصلهی ۱۰ کیلومتری از شهرستان داراب، بنایی کهن و به سبک چهار تاقی با گنبد قرار دارد که به «آتشکدهی آذرجو» شهرت یافته است. متاسفانه بر اثر گذر زمان، بخش زیادی از عمارت تاریخی تخریب شده و گنبد آن نیز ریخته است. «مروجالذهب مسعودی» روایت کرده است که این آتشکده به فرمان «اشو زرتشت» احداث شده است. گفته میشود که «زرتشت» به «یستاف شاه»، فرمان یافتن «آتش مقدس جمشید» را صادر کرده است. وی پس از یافتن این آتش مقدس در «خوارزم»، آن را به «دارابگرد» منتقل کرده و آتشکدهای برای نگهداری آن، ایجاد کرد. پس از آن شهر «دارابگرد» نیز احداث و در اوایل قرن چهارم هجری قمری این آتشکده به نام «آتشکدهی آذرجو» شهرت یافت. بنای آتشکده به صور چهارتاقی و با معماری به سبک ساختمانهای دوران ساسانی با پلانی مربعی شکل، ساخته شده است. متاسفانه بیمهریهای فراوانی به این اثر باستانی وارد و امروزه به اثری ویران تبدیل شده است.
روستای گردشگری لایزنگان داراب: «لایزنگان» نام یکی از روستاهای زیبای «استان فارس» است که میتوان آن را سرزمین گلهای محمدی نامید. این روستای سردسیر کوهستانی که به «ماسولهی فارس شهرت» دارد، امروزه به یکی از مناطق گردشگری و توریستی استان فارس تبدیل شده که مردم آن به مهماننوازی شهره هستند. باغهای زیبا با درختان سر به فلک کشیدهی این شهرستان، زیبایی خیرهکنندهای را به طبیعت بکر و ناب این منطقه از کشور بخشیده است که تماشای آن، لذتی شگرف را به گردشگران و مسافران خواهد بخشید.
مجموعه تاریخی نارنجستان داراب: مجوعهای تاریخی در دهستان «فورگ» از توابع شهرستان داراب وجود دارد که به «قلعهی نارنجستان» یا «نارنج قلعه» شهرت یافته است. اثری که متشکل از بقایای یک قلعهی تاریخی، تپهای باستانی متعلق به حکومت ساسانیان و آثاری باقیمانده از ساختمان مسجدی کهن و شبستاندار است. امروزه تنها بخشی از ساختمان قلعه و دروازهی ورودی آن برجای مانده است.
مسجد جامع داراب: از دیگر بناهای تاریخی در شهرستان داراب، مسجد جامع این شهر است که یکی از شاهکارهای معماری در نوع ساخت محسوب میشود. این اثر تاریخی متعلق به قرن ۱۰ هجری قمری و در زمان سلطنت شاه طهماسب اول است. معماری انجام شده در مسجد جامع داراب به سبک معماری ساختمانهای دوران حکومت سلجوقیان است که دارای ۴ منارهی کوتاه به شکل ۱۱ ضلعی است که در چهار گوشهی مسجد قرار دارد. تفاوت تزئینات انجام شده در این منارهها از نکات جالب در مورد این اثر تاریخی است که در نوع خود منحصربهفرد است.
نقش شاپور داراب: در دامنهی کوه «پهنا» در چهارکیلومتری شهرستان داراب، یکی دیگر از آثار تاریخی ارزشمند ایران کهن وجود دارد که به «نقش شاپور» نام گرفته است. این نقشبرجسته متعلق به دوران حکومت ساسانیان است که پیروزی شاپور اول بر امپراطوران روم را به تصویر کشیده است. ابعاد این میراث ایران کهن به صورت مستطیلی به طول تقریبی ۹ متر و عرض ۵ متر است که تصویر شاپور را به صورت سوار بر اسب، تمام رخ و در مرکز نقشبرجسته کندهکاری کرده و در مقابل آن سه تن از امپراطوران روم مشاهده میشوند.
آتشکدهی آذرخش (مسجد سنگی داراب): از دیگر آتشکدههای خاموش در ایران، آتشکدهای است در ۵ کیلومتری جنوب شرقی شهرستان داراب و در دامنهی کوه که به صورت صلیب و به مساحت ۴۲۰ متر مربع ساخته شده است. بنایی که به صورت یکپارچه و تماما از کوه تراشیده شده و اثری شگفتانگیز از هنر دست انسان را بهوجود آورده است. «مسجد سنگ» یا «مسجد سنگی» از دیگر نامهای شناخته شدهی این اثر کهن است که به نظر میرسد که به عنوان نیایشگاه مهرپرستان آریایی احداث، پس از گذشت زمان در دوران حکومت ساسانیان به آتشکده تبدیل و در اواخر قرن ۷ هجری قمری به مسجد تغییر کاربری داده است.
منطقه شکار ممنوع چاه نفت داراب: منطقهای زیبا، سرسبز، برخوردار از طبیعتی بکر و ناب در ۱۳۵ کیلومتری شهرستان داراب قرار دارد که به «منطقهی شکار ممنوع چاه نفت داراب» شناخته میشود. این منطقهی طبیعی پوشیده از تنوع جالبی از گیاهان بنه، بادام وحشی، درمنه، شقایق وحسی، ارس، قیچ، تنگرس و نیز محل زندگی حیواناتی همچون بز، قوچ، میش، پلنگ، گرگ، روباه معمولی، خرگوش، کبک، تیهو، دراج و ... است.
آبشار فدامی داراب: یکی از جاذبههای گردشگری در شهرستان داراب، پدیدهای طبیعی به نام «آبشار فدامی» است که در شهر «فدامی»، در منطقهی «فورک» یا «فرگ» قرار گرفته است. از نکات جالب و منحصربهفرد این آبشار زیبا، حضور چهار نوع آب گرم، سرد، شیرین و شور است که در فاصلهی ۲۰ متری از آن، پس از ترکیب با یکدیگر، استخری طبیعی با منظرهای چشمنواز و زیبا را بوجود میآورد. تفرجگاهی دوستداشتنی که به یکی از تفریحگاههای شهرستان داراب تبدیل شده و دارای ارتفاعی بالغ بر ۱۵ متر است.
آسیاب سنگی داراب: آسیاب سنگی داراب، یکی دیگر از آثار تاریخی شهرستان داراب است که در بخش شمالی آتشکدهی آذرخش این شهرستان (مسجد سنگی) قرار دارد. این آسیاب سنگی متشکل از دو استوانهی سنگی بزرگ است که در بالای کوه قرار گرفته و آب مورد نیاز آسیاب را تامین میکند. معماری این سازهی سنگی متعلق به دوران حکومت ساسانیان است و میتوان آن را یکی از کمنظیرترین انواع آسیاب در تاریخ ایران معرفی کرد. طبق کتیبهای که در بخش غربی ورودی آسیاب وجود دارد به خط کوفی که متعلق به اتابکان است، از تعمیر و بازسازی آن در دوران اتابکان و قاجاریه و نیز استفادهی مجدد آن در دوران ناصرالدین شاه حکایت میکند.
قصر کیامرث : قصر کیامرث این قصر در نزدیکی روستای نصیر آباد فورگ (داراب) و در شرق داراب قرار دارد آثار ساختمان گلی و آجری در آنجا دیده میشود قصر کیامرث یا کیومرث توسط بهمن پسر اسفندیار، پسر لهراسب ساخته شدهاست آثار آن موجود و در جوار روستای شاهمرز فرگ قرار دارد. در کنار جاده آسفالته قدیم داراب به بندرعباس قرار دارد و کسانی که از داراب به بندر عباس مسافرت میکنند آن را میبینند. این قصر که از دور به شکل کوهی خودنمایی میکند در بین اهالی به کوه بهمنی مشهور است.
رودخانه رودبال: رودخانه رودبال یکی از رودخانههای استان فارس است و در شهرستان داراب واقع شدهاست. این رودخانه از کنار منطقه رودبال داراب عبور میکند و شهرهای ایج و داراب و استهبان از شهرهای مهم نزدیک به این رودخانه است و از سال ۱۳۸۲ سد رودبال داراب بر روی این رودخانه ساخته شدهاست است.
آبشارهای تنگه رغز داراب: در موقعیت جغرافیایی E5417 N۲۸۵۳ در استان فارس واقع است. تنگه رغز در ۳۰ کیلومتری شهرستان داراب و در جنوب استان فارس قرار دارد. این تنگه که از دو طرف با دیوارههایی بلند محصور شدهاست. به دلیل وجود چشمههای فراوان در این دره ۶۴ آبشار جاری شده که از این تعداد ۱۲ آبشار نیازمند فرود با طناب است. ارتفاع فرودها حداقل ۶ تاحداکثر ۶۵ متر و مابقی آبشارها با پرش در آب قابل گذر است. حوضچههای زیر آبشارها حداقل ۶ و حداکثر ۲۰ متر عمق دارند. دره رغز به طول تقریبی ۴ کیلومتر در امتداد شمال به جنوب از سرچشمه رغز تا دره جنوب ۶۰ آبشار و حوضچه طبیعی را در خود جای دادهاست که تنها ۱۴ آبشار و آبگیر دره جنوبی مورد توجه عموم مردم و کوهنوردان بودهاست و با رسیدن به آخرین آبشار دره جنوبی به ارتفاع ۳۵ متر دره جنوبی به بنبست میرسد. منطقه سرچشمه رغز نیز که از مسیر دیگری پیمایش میگردد، جنگلی زیباست که محل آغاز آب رغز است رسیدن به این منطقه نیز با ۳ ساعت کوهپیمایی امکانپذیر است. آب رغز که از این منطقه آغاز میگردد با ایجاد حوضچهها و آبشارهای طبیعی تا دره جنوبی امتداد و نهایتاً در آبگیرهای انتهایی به زمین بازمیگردد. از منطقه سرچشمه نیز بدون وسایل فنی امکان بازدید از چندین حوضچه و آبشار مسیر است و نهایتاً با رسیدن به آبشار بلندی به طول ۲۳ متر کوهپیمایان متوقف میشوند در حد واسط منطقه سرچشمه و دره جنوبی رغز دهها آبشار و آبگیرهای زیبا و طبیعت بکر تنها با استفاده از وسایل فنی امکان پیمایش مییابد. آبشارهای این تنگه عبارتند از: آبشار نگین به ارتفاع ۱۶ متر، عمق آب ۸ متر و طول حوضچه ۴۱ متر، آبشار بوم رنگ به ارتفاع ۷ متر، عمق آب ۸ متر و طول حوضچه ۳۱ متر، آبشار مسعود به ارتفاع ۸ متر، عمق آب ۱۲ متر و طول حوضچه ۱۵ متر، آبشار گلاب حوضچه به ارتفاع ۱۱ متر، عمق آب ۷ متر و طول حوضچه ۱۲ متر، آبشار فتح به ارتفاع ۸ متر، عمق آب ۱/۵ متر و طول حوضچه ۶ متر، آبشار حکمت به ارتفاع ۱۱ متر، عمق آب ۱۵ متر و طول حوضچه ۳۲ متر، آبشار کبوتر به ارتفاع ۲۵ متر، عمق آب ۲۰ متر و طول حوضچه ۶ متر، آبشار جام به ارتفاع ۹ متر، عمق آب ۶ متر و طول حوضچه ۳۶ متر، آبشار دماغه (فراز) به ارتفاع ۱۲ متر، عمق آب ۲ متر و طول حوضچه ۴ متر، آبشار آذرخش به ارتفاع ۶۵ متر، عمق آب ۶ متر و طول حوضچه ۱۱ متر، آبشار یادگار به ارتفاع ۴ متر، عمق آب ۸ متر و طول حوضچه ۱۱ متر، آبشار وداع به ارتفاع۳۸ متر، عمق آب ۱۰ متر و طول حوضچه ۷ متر
چشمه گلابی: چشمه گلابی یکی از چشمه های پرآب استان فارس است که در شهرستان داراب و در 17 کیلومتری شهر داراب قرار گرفته است. این نام گذاری جالب چشمه هم ناشی از شباهت ظاهری چشمه به میوه گلابی است. چشمه گلابی تنها چشمه موجود در منطقه فسارود نیست اما بدون شک یکی از پرآب ترین چشمه های منطقه است که دارای سه خروجی آب شیرین و زلال است. امروزه چشمه گلابی یکی از مکانهای گردشگری مهم در شهرستان داراب و استان فارس محسوب میشود. جریان آب چشمه در منطقه و همچنین حجم بالای آب آن باعث شده است اطراف چشمه، بسیار سرسبز و زیبا شود و انبوه درختان و گیاهان علفی دور تا دور چشمه را فرا گرفته اند که چشم انداز بسیار زیبایی را ایجاد کرده است. چشمه گلابی یکی از اصلی ترین تفرجگاه های شهرستان داراب است و همه روزه به خصوص در فصول گرم سال پذیرای خیل گردشگران و مسافرین است. آب و هوای کوهستانی و خنک منطقه و پوشش سرسبز آن سبب شده تا این منطقه به یکی از جذاب ترین مقاصد طبیعت گردی منطقه تبدیل شود.
...................................
آرشیو
