به گزارش طرفداری، دیدن تصویری از مرحوم مهرداد میناوند در دست بازیکنان سپیدرود که به دنبال گرامی داشتن یاد مربی سابق خود بودند هم برای مان خوشحال کننده بود و هم پر از ناراحتی. اینکه تیم گیلانی به مانند بسیاری از تیم ها هنوز از اصالت خود و سنت پسندیده قدرشناسی دست برنداشته جای خوشحالی فراوانی دارد اما مشاهده تصویر بازیکنان این تیم که با بنر قدردانی از میناوند، در زمین چمنی ایستاده اند که کوچکترین شباهت به ورزشگاه ندارد و یکی از انبوه زمین های کم نام و نشانی محسوب می شود که ناگفته پیداست در لیگ دسته دوم فوتبال ایران مورد استفاده قرار می گیرد، زجرآور بود. سپیدرود در کامیاران به میدان رفت، در لیگ دو!
سپیدرود این باشگاه ریشه دار و قدیمی رشت که همیشه یادآور یک تیم مردمی بود و هست، حالا با بی توجهی و بی مهری مسئولان ورزشی و غیر ورزشی گیلان در لیگ دو دست و پا می زند.
سپیدرودی ها همین چهار، پنج سال پیش بود که توانستند با فرشاد پیوس از لیگ دسته دوم فوتبال ایران به لیگ دسته اول صعود کنند و روزی تاریخی در رشت بسازند. روزی که همه خوشحال بودند و به مانند تمام صعودهای تاریخی، همه سکونشین های ورزشگاه راهی زمین بازی شدند تا در جشنی ماندگار و خاطره انگیز حضور پیدا کنند.
سرخ پوشان رشتی تنها یک فصل زمان می خواستند تا بتوانند به لیگ برتر برسند و همین اتفاق افتاد و باز هم همان شیرینی ها تکرار شد تا استان گیلان صاحب یک سهمیه دیگر در سطح اول فوتبال ایران شود. اولین سال حضور سپیدرود به مانند همان که همیشه در ذهن داشتیم اتفاق افتاد. بازی هایی که با استقبال حداکثری تماشاگران روبرو می شد و حتی خیلی از آنها با اتوبوسی اجاره ای خود را به ورزشگاه های خارج از خانه می رساندند تا از قافله تشویق سپیدرود و لذت بردن از نام تیم بسیار پرسابقه خود عقب نمانند.
اما پس از پایان سال اول بود که آرام آرام اوضاع تغییر کرد و به مانند ویروسی که وارد بدن کسی شود شرایط برای زنده ماندن سپیدرودی ها کم کم سخت شد! مدیران ورزشی استان و مدیر هیات فوتبال گیلان بدون آنکه بخواهند راهی برای درمان این تیم و کشتن ویروس های آن پیدا کنند روز به روز با تصمیم گیری های غلط و نا به جا بر اوضاع خراب سپیدرود صحه گذاشتند تا این تیم که امید فراوانی همراهش بود راهی لیگ یک شود و جالب اینکه شرایطی که مدیران برای این تیم ساخته بودند تنهایک فصل زمان می خواست که آنها را باز هم به دسته پایین تر بفرستد.
هر آنچه که هست این سلسله اتفاقات در حالی برای سپیدوردی ها می افتد که پیش از آنها تیم استقلال رشت، پگاه و داماش که هر سه نام های متوالی یک تیم سن و سال دار رشت بودند در نهایت محکوم به نابودی شدند و مشخص نیست چه بر سرشان آمد. اتفاقی که چیزی نمانده بر سر سپیدرود نیز آوار شود. مرگ تدریجی، راه مورد نظر مدیرانی است که برای جلوگیری از افول و سقوط تیم های استان شان، سعی می کنند بدترین تصمیمات ممکن را بگیرند و این همان زیربنای از میان رفتن حداقل دو تیم بزرگ گیلانی در لیگ برتر است، این همان زیر بنای دیدن بازیکنان تیم سپیدرود در زمینی بایر است که قرار بر بازی در آن دارند. یک بازی از لیگ دسته دوم فوتبال ایران و انگار نه انگار که آنها تا همین سه، چهار سال پیش، در ورزشگاهی با 20 هزار هوادار به میدان می رفتند.
با تماشای این عکس آخر، ما به جای مسئولان ورزشی و غیر ورزشی گیلان خجالت کشیدیم.
بیشتر بخوانید:
سپیدرودی ها هم یاد میناوند را گرامی داشتند/ عکس
