پرسپولیس در هفته سیزدهم رقابت های لیگ برتر ایران، میزبان ماشین سازی تبریز بود که این بازی با برتری 2 بر 1 سرخ ها به پایان رسید. در ادامه نگاهی کوتاه می اندازیم به این بازی.
پرسپولیس با ترکیب زیر بازی را آغاز کرد:
- حامد لک، کمال کامیابی‌نیا، سیدجلال حسینی، مهدی شیری، سعید آقایی، میلاد سرلک، سیامک نعمتی، احسان پهلوان، وحید امیری، نوراللهی، مهدی عبدی
در این بازی کمال کامیابی نیا و سیدجلال حسینی در قلب دفاع بودند، شیری و آقایی مدافعان چپ و راست بودند، نورالهی و سرلک در پست هافبک دفاعی و پهلوان و نعمتی و امیری در یک خط جلوتر بودند و عبدی نیز تک مهاجم سرخ ها بود.
پرسپولیس در شروع بازی آنچنان نتوانست فشاری روی دروازه حریف خود بیاورد. به طوری که اولین موقعیت جدی سرخ ها در دقیقه 21 روی یک ضد حمله ایجاد شد. در دقیقه 25 سرخ ها به گل رسیدند و جلو آمدن خوب سرلک مفید بود و پاس خوب او در دهانه دروازه ماشین سازی، به وحید امیری رسید و او گل نخست بازی را به ثمر رساند.
طبق بازی های گذشته، پرسپولیس جلو افتاد و باز هم نتوانست برتری خود را افزایش دهد. از ابتدای فصل بازی های زیادی برای پرسپولیس اینگونه گذشته است و در بعضی از آن ها نیز حریف از همین غفلت سرخ ها استفاده می کرد و گل تساوی را به ثمر می رساند، همچون دربی، همچون دیدار با فولاد، همچون دیدار با ذوب آهن. این بازی نیز سناریوی تکراری، تکرار شد و ماشین سازی موفق شد که دروازه پرسپولیس را باز کند. پیمان بابایی از روی نقطه پنالتی موفق شد که دروازه پرسپولیس را در دقیقه 82 باز کند و کار به تساوی کشیده شود.
در تحلیل بازی های قبلی، نوشته بودیم که یحیی گل محمدی یک اشتباه را در هر بازی که تیمش نیاز به گل دارد، تکرار می کند و آن آوردن آرمان رمضانی به جای مهدی عبدی است و پس از آن تیم سعی می کند روی به توپ های مستقیم بیاورد، کاری به که هیچ عنوان بلد نیستند. این اشتباه را یحیی در چند بازی تکرار کرد و هیچ وقت هم نتیجه نگرفت. اما در این بازی آن کار را انجام نداد و نتیجه هم گرفت. پس از گل ماشین سازی، پرسپولیس به شیوه ای که بلد بود حمله کرد و چندین موقعیت به دست آورد که یکی از آن ها نیز روی تیزهوشی و کنترل خوب و ضربه بهتر نوراللهی به گل تبدیل شد و پرسپولیس برنده این بازی بود.
پرسپولیس در این بازی نیز هم امید گل بهتری داشت، هم ضربات بیشتری به سمت دروازه و درون چارچوب زدند، هم مالکیت بیشتری داشتند، هم پاس صحیح بیشتری ثبت کردند. اما همچنان تیم در پست های مختلف، دچار مشکلات مختلفی است.
برخلاف بازی های قبل که تنها تیم از سمت چپ حمله می کرد، این بار حملات خوبی نیز از سمت راست تدارک دیده شد. با اینکه هیچ کدام از آن ها به نتیجه نرسیدند اما سمت راستی های پرپسولیس، مثل شیری و نعمتی همچنان باید در بازی های آینده این میل هجومی خود را حفظ کنند.
همانطور که در یادداشت های قبلی گفتیم، بیش از مهاجم نوک، بیش از مدافع راست، بیش از مدافع وسط، پرسپولیس به هافبک بازیساز نیاز دارد. کسی که بتواند توپ را در یک سوم پایانی زمین گردش دهد و مهاجمان را تغذیه کند. کاری که در این فصل به وحید امیری و احمد نوراللهی سپرده شده بود و آن ها نیز به خوبی موفق نبوده اند. باز هم جمله ای که بعد از بازی با آلومینیوم نوشتیم را می نویسم. خرید مهدی ترابی برای پرسپولیس از نان شب نیز واجب تر است. ترابی می تواند به خط حمله پرسپولیس نظم دهد و بالانس ایجاد کند.او همچنین توانایی تمام کنندگی زیادی دارد و می تواند در خیلی از بازی ها برای تیمش امتیاز کسب کند.
تا زمانی که ترابی و آل کثیر به ترکیب پرسپولیس بیاند(که اگر ترابی بیاید)، یحیی گل محمدی باید با چنگ و دندان امتیازات را بگیرد و فاصله اش را با تیم های مدعی کم کند و برای این کار، نیاز به حل نقاط ضعف و تقویت نقاط قوت تیم است. بعضی از بازیکنان همچون سیامک نعمتی باید باید عملکرد بهتری داشته باشند. شاید نیاز باشد که یحیی دیگر نفرات جوان خود را نیز در بازی های آینده امتحان کند تا شاید برخی از باتجربه های تیم به خود بیایند.
