سَقِّز یکی از شهرهای استان کردستان مرکز شهرستان سقز است. شهر سقز بر روی دو تپهٔ طویل که رودخانهٔ سرپوشیدهٔ ولی‌خان از وسط آن می‌گذرد، بنا شده‌است. پستی و بلندی‌های داخل شهر و چشم‌انداز رودخانهٔ چم سقز از سرشاخه‌های زرینه‌رود، که از کنار این شهر می‌گذرد، از ویژگی‌های آن است. سقز در ناحیه‌ای کوهستانی و مرتفع بین ارتفاعات نامنظم رشته کوه زاگرس واقع شده‌است.
این شهر با سنندج ۱۹۰ کیلومتر (از شمال) فاصله دارد و در استان کردستان است. در سقز، زبان کردی به عنوان زبان مادری و زبان فارسی به عنوان زبان آموزش و مکاتبات رسمی، توسط اهالی شهرستان مورد استفاده قرار می‌گیرد.
نام امروزینِ سقز از نام قوم سکا به یادگار مانده‌است، و «سکز» همان «ساکز» است. در روزگار مادها، سکاها فراوان به مرزهای ایران می‌تاختند. هووخشتره، بزرگترین پادشاه ماد، در ده سال اولِ حکومتش موفق شد که رابطه‌اش را با پادشاه سکاها، پروتوثیس، به اتحاد متقابل تبدیل کند. در روزگار هووخشتره، پس از انقیاد سکاها در ماد، گروهی از سکاها را به باختر ماد کوچاندند و این سرزمین را به‌نام آنان سکزی یا ساکز خواندند که اکنون به سقز معروف است.
کتیبه‌های آشوری مربوط به ۷۰۰-۷۵۰ پیش از میلاد از سکاها یاد کرده‌اند. آنها در آن زمان در استپ‌های آسیای میانه زندگی می‌کردند و از تأثیر تمدن‌های بین‌النهرین بابل و آشور به‌دور بودند. آنها تا حد زیادی تحت تأثیر تمدن برادران یک‌جانشین خود، مادها و پارس‌ها، قرار داشتند که در نواحی جنوب آنها در فلات ایران زندگی می‌کردند. سکاها، مانند قوم خویشاوند خود، سرمتیان، از جنبش‌های مزدایی و زردشتی‌گری که سرانجام توانست اعتقادات مادها و پارس‌ها را دگرگون کند، به‌دور بودند. هرودوت در کتاب چهارم در مورد این مردمان می‌نویسد: درمورد سکاها حکایت دیگری هست که به عقیدهٔ من بیشتر مورد اعتماد است. موافق این حکایت، سکاها ابتدا در آسیا مسکن داشتند، بعد ماساگت‌ها آنان را بیرون رانده و سکاها از رود آراکس (همان جیحون) گذشته، به زمین کیمری‌ها وارد شدند. چون عدهٔ سکاها زیاد بود، کیمری‌ها مشورت کردند که چه کنند. مردم عقیده داشتند که برای خاک، خود را به خطر نیندازند، پادشاهان به‌عکس معتقد بودند که پای‌داری کنند. بین پادشاهانی که ترجیح می‌دادند بجنگند تا کشته شوند، اختلاف شد و به دو دسته تقسیم گشته با هم جنگیدند و همه کشته شدند. بعد مردم جسد آنها را دفن و اراضی خود را رها کره و سکاها آنها را گرفتند. هنوز هم در مملکت سکاها قلعه‌های کیمری وجود دارد… روشن است که سکاها در تعقیب کیمری‌ها راه را گم کرده وارد آسیا و مملکت ماد شدند، زیرا کیمری‌ها در طول دریا حرکت کردند و سکاها به سمت قفقاز رفته و داخل ماد شدند. این روایت بین یونانی‌ها و بربرها خیلی شایع است.
هرودوت از تهاجم سکاها به ایران در دوران هووخشترهٔ مادی یاد کرده؛ در حالی که سپاه ماد نینوا پایتخت آشور را محاصره کرده‌بود. خبر تهاجم سکاها به آذربایجان هووخشتره را ناچار کرد از نینوا بازگشته تا از کشور خود دفاع کند، شکست مادها در جنگی که در نزدیکی دریاچهٔ ارومیه واقع شد، موجب شد سکاها به قدرت اول آسیا بدل شوند. از تاخت‌وتاز و غارت‌های آنان در کتاب ارمیا، از کتب مذهبی یهودیان، نیز یاد شده‌است. چند سال بعد، هووخشتره با کشتن رهبران سکاها موفق به شکست آنان شد. سکاها در روزگار مادها بارها به مرزهای ایران تاختند. آنها گاه با آشور هم‌پیمان می‌شدند و زمانی به‌همراه مادها با آشوریان می‌جنگیدند. به دنبال حملهٔ مجدد آشور به مادها، خشتریته برای پایان‌دادن به حملات آشور با ماننا و سکاها پیمان دوستی بست و عملاً با آشور وارد جنگ شد. بعد از سکاها، کیمری‌ها (یکی دیگر از قبایل صحرانشین شمال قفقاز) به منطقهٔ شمال‌غرب ایران حمله کردند و در سر راه خود، دولت اورارتو در باختر دریاچهٔ ارومیه و خاور آناتولی را نابود کردند. هووخشتره بزرگترین پادشاه ماد در ده سال اول حکومتش موفق شد که رابطهٔ خوبی با پروتوثیس پادشاه سکاها برقرار کند. هووخشتره ارتش خویش را به دو بخش پیاده‌نظام مجهز به نیزه و سواره‌نظام تیرانداز (شکلی که از سکاها آموخته‌بود) تقسیم کرد و دولت نیرومندی در ماد تشکیل داد. هووخشتره پس از انقیاد سکاها در ماد، گروهی از سکاها را به غرب ماد کوچ داد و این سرزمین را به نام آنان سکزی یا ساکز خواندند که اکنون به «سقز» معروف است. رومن گیرشمن می‌نویسد: سکاها در زمان اشغال ایران، سَقِز، ناحیه‌ای از کردستان را پایتخت خود قرار دادند، که الان نیز، با قدمتی ۳۰۰۰ ساله، یکی از قدیمی‌ترین شهرهای جهان به‌شمار می‌آید؛ چنان‌که آثاری از ایشان در آن حوالی پیدا شده؛ و گویند که کلمهٔ «سقز»، مشتق اسم «سَکا» است. برخی دیگر معتقدند که واژهٔ سقز برگرفته از نام «سیاکسار» یکی از پادشاهان مادی است که یونانیان او را «سیاکس» خوانده‌اند.
براساس آمار ارائه‌شدهٔ سال ۱۳۹۵ شهر سقز با جمعیت ۱۶۵٫۲۵۸ تن پس از سنندج، دومین شهر پرجمعیت استان کردستان است.زبان و گویش مردم سقز، کردی سورانی است. در سال ۱۳۷۰ شمار شهرنشینان شهرستان سقز حدود ۱۰۰٬۱۱۳ تن بوده‌است و جمعیت روستاییان آن هم برابر با ۷۹٬۲۰۰ تن بوده که جمعاً کل شهرستان دارای جمعیتی برابر با ۱۶۰ هزار تن داشته‌است؛ اما با تغییرات حاصل در روستاهای خوش‌آب‌وهوا و ایجاد و احداث راه‌های آسفالتهٔ روستایی و برق‌کشی و مخابرات و دیگر امکانات، تمایل مردم به سکونت در روستاها بیشتر شده‌است.
سقز در ۴۶ درجه و ۱۷ دقیقهٔ طول جغرافیایی و ۳۶ درجه و ۱۴ دقیقهٔ عرض جغرافیایی از خط استوا واقع شده‌است. ارتفاع آن از سطح دریا ۱٬۴۷۶ متر است و نسبت به تهران ۲۵ درجه و ۲۷ دقیقهٔ طول باختری فاصله دارد. در ناحیه‌ای کوهستانی و مرتفع بین ارتفاعات نامنظم رشته کوه زاگرس واقع شده‌است. در جنوب این شهر، کوه‌های «هیجانان»، و در باختر آن، کوه‌های «مَلقَرَنی» گسترده‌اند. شهر سقز از شمال به استان آذربایجان غربی (شهر بوکان، حدفاصل ۳۵ کیلومتری)، از باختر به شهر بانه حدفاصل ۵۵ کیلومتری، و منطقهٔ ایل گورک و حدود شهرستان سردشت، از جنوب به منطقهٔ سَرشیو و مریوان، و از خاور به شهرستان دیواندره منتهی می‌شود.
فاصله شهر سقز از تهران ۶۳۰ کیلومتر می‌باشد که با آسفالت شدن مسیر بیجار به قیدار به ۵۷۰ کیلومتر کاهش یافته‌است. سقز زمستان‌هایی بسیار سرد دارد و براساس داده‌های سازمان هواشناسی، یکی از سردترین نقاط شهری ایران است. یکی از پایین‌ترین دماهای ثبت شده در این شهر ۴۵- درجهٔ سانتی‌گراد بوده‌است. به گزارش سازمان هواشناسی جمهوری اسلامی ایران شهر سقز به همراه شهر بستان‌آباد در استان آذربایجان شرقی که دمای ۴۶- درجه در آن به‌ثبت رسیده سردترین شهرهای ایران لقب گرفته‌اند
مردم سقز پیرو دین اسلام و اهل سنت و جماعت در فروع دین شافعی و در اصول دین اشعری مذهب هستند. همچنین در گذشته عده ای یهودی ساکن سقز بوده اما آنان یا مهاجرت کرده یا مسلمان شده و ماندگار شده‌اند.
براساس برخی منابع، سقز در دورهٔ صفویه مرکز تجاری و داد و ستد در منطقهٔ شمال غرب ایران بوده‌است. شهر سقز در ۵ کیلومتری جادهٔ بوکان دارای شهرک صنعتی است که از واحدهای فعال آن می‌توان به کارخانهٔ قند محمدی، کارخانهٔ کیک آسو، کارخانهٔ آب معدنی کیمیا، کارخانهٔ لبنیات پرشنگ، کارخانهٔ روغن موتور شیما نول، کارخانهٔ فیلتر خودرو ایزیرتا، و کارخانهٔ لامپ کم‌مصرف اشاره کرد. بازار در سقز نقش محوری دارد و یکی از ارکان اصلی این شهر در محل کنونی است. بازار سقز از چند بازار کوچک دیگر تشکیل شده که براساس کالاهای عرضه‌شده و فروشندگان تقسیم‌بندی شده‌اند. از میان این بازارها می‌توان به «بازار بالا» که محل عرضهٔ کالاهای لوکس است، همچنین «بازار پایین» که محل عرضهٔ کالاهای سنتی مانند پارچه، لوازم عروسی و اقلام کشاورزی است اشاره کرد. در کنار این دو بخش بزرگ، چند بخش دیگر هم وجود دارد، مانند بازار یهودی‌ها (که هم‌اکنون محل کار خیاطان مسلمان است) و قازاخانه (معروف به «شیطان‌بازار») که امروزه به‌طور گسترده‌ای مورد بازدید مسافران قرار می‌گیرد.
سقز دارای یک شهرداری مرکزی و سه ناحیهٔ مدیریتی شهرداری است. هم‌اکنون بختیار علیزاده شهردار سقز است. سقز دارای یک منطقهٔ شهرداری است. این شهرداری دارای معاونت‌های حمل و نقل، شهرسازی و عمران می‌باشد.
شهر سقز در گذشته در دشتی در جنوب‌باختری شهر فعلی قرار داشت که اکنون به "کهنه سقز" یا "سقز کهنه" معروف است. شهر فعلی نخست در اطراف بازار به‌وجود آمد و قدیمی‌ترین محله، همان محلهٔ «بازار شهر» است که پس از چندی بر اثر ارتباط تبریز، سنندج و بانه طرفین جاده‌های آن آباد شد. امروزه موقعیت طبیعی و نحوهٔ استقرار شهر در دامنهٔ ارتفاعات و رودخانه‌ای که از کنار آن جاری است، سقز را از شهرهای دیگرِ استان متمایز کرده‌است.
سقز دومین شهر پرجمعیت استان کردستان بعد از سنندج است و ازدحام جمعیت شهری و روستایی در طول روز و همین‌طور قرار گرفتن در مسیر اصلی جاده کرمانشاه به تبریز و آماده نشدن کمربندی بزرگراه کرمانشاه - میاندوآب در مسیر سقز و همین‌طور قدیمی بودن و کوچک بودن خیابان‌های اصلی شهر باعث ترافیک سنگینی در طول روز بخصوص ساعات پایانی روز می‌شود. بلوار کردستان، بلوار شهید بهشتی، بلوار وحدت، بلوار سنندج، بلوار حافظ، بلوار ارتش، بلوار جمهوری، خیابان امام، خیابان معلم، پل هوایی از پر ترافیک‌ترین معابر سقز است.
نادر فخری در جلسه شورای ترافیک شهرستان سقز که در فرمانداری این شهرستان تشکیل شد بیان کرد با پیش‌بینی نصب ۲۱ دوربین مدار بسته، رصد مشکلات مسیرهای بین شهری و انعکاس آن به ادارات مربوط استان و اصلاح هندسی تقاطع‌های سطح شهر، بررسی و پیش‌بینی زیر گذر و روگذر، اعمال محدودیت‌های ترافیکی برای تسهیل دررفت‌وآمد مردم به ویژه در محلات مرکزی و تجاری شهر و تشکیل کمیته فنی برای بررسی مسائل به صورت کارشناسی از جمله مواردی است که در دستور کار این شورا است.
شهرداری سقز و شورای ترافیک این شهر به دلیل وجود نیاز ترافیکی این شهر اقدام به احداث تقاطع غیر همسطح در بلوار کردستان کرده‌اند. تقاطع غیر همسطح بلوار کردستان با طول ۴۵۰ متر عرض ۱۶/۲۰ متر ارتفاع ۸/۵۰ وبا اعتبار اولیه ۶۵ میلیارد ریال از منابع داخلی شهرداری سقز احداث می‌شود.
شهر سقز تاکنون سه سینما داشته‌است: نخستین سینمای سقز توسط حاج عبدالله غفوری تأسیس شد و آپاراتچی آن مصطفی فرزاد نام داشت که به «سینما تلیس» مشهور شد. در پی یک آتش‌سوزی در اواسط دههٔ ۱۳۵۰ ویران شد و هرگز بازسازی نشد. سینمای مخروبه توسط تَلیس (گونی) دورگیری شده‌بود و مردم به این سینما، «سینمای تَلیس» می‌گفتند. محل فعلی پاساژ شهرداری و پاساژ عرفانی.
سینمای دوم، «سینما حافظ» نام دارد که به «سینما استقلال» نیز معروف است. این سینما در کنار گاراژ سیف‌الله‌خان و گاراژ کیخسروی قرار داشت؛ فعلاً ویران شده و قرار است در آینده، پس از بنای مجدّد و ایجاد واحدهای تجاری، سینما نیز مستقر شود. سومین سینما «سینما وزیری» یا «سینما آسیا» نام دارد که پایین‌تر از مدرسهٔ بوعلی («اندیشهٔ» کنونی) در میدان انقلاب قرار دارد که به‌دلیل عدم رسیدگی توسط مالک یا مالکین تا سال‌ها به مخروبه‌ای تبدیل شده‌بود. تا آنکه ارتباط میدان انقلاب با بلوار بهشتی برقرار شد و خیابان جدید بر روی مخروبه سینما آسیا قرار گرفت.
در سال‌های اخیر، تنها مکان نمایش عمومی فیلم، آمفی‌تئاتر ادارهٔ ارشاد بود. پس از سال‌ها سؤمدیریت دولتی در استفاده از این ظرفیت موجود و عدم تمایل و توان مدیران اداره ارشاد در رونق بخشیدن به این مکان، با واگذاری بخشی از آمفی‌تئاتر به بخش خصوصی در بیستم اسفندماه ۱۳۸۷ فعالیت این مکان به عنوان تنها سینمای شهر با نام سینما فرهنگ، از سر گرفته شد؛ که آن‌هم به‌دلیل ضرردهی مجدداً تعطیل گشت.
سقز از قدیم به‌عنوان شهر پهلوان‌پرور شناخته شده‌است. شهر سقز از قدیم‌الایام دارای زورخانه و ورزش پهلوانی بوده‌است و در گود زورخانه‌های آن پهلوانانی چون حاج خلیفه صابر نیلوفری و نصرالله طاهری و سعید طاهری و… پرورش یافته‌اند. شهر سقز در بین شهرهای کردنشین تنها شهر دارای سبک و سیاق کُشتی خود است و دارای مشاهیر ورزشی‌ای چون عباس خاکی و حاج صابر نیلوفری و عبدالله چمن‌گلی است. شهر سقز امروزه در ورزش‌هایی چون کُشتی، تکواندو، جودو، والیبال، بوکس در سطح استان، و در ورزش‌هایی مثل موی تای و کاراته در سطح اول کشوری مطرح است. در زمستان سال ۱۳۹۲، آزاد سی‌دوزی، جوان سقزی، در رشتهٔ پهلوانی رکورد جهانیِ میل را شکست و آن را به نام خود ثبت کرد. به‌دلیل عدم امکانات لازم، به‌ویژه سالن سرپوشیده، ورزش والیبال معمولاً در فضای آزاد انجام می‌شد. این ورزش نخست در سال ۱۳۳۳ توسط افراد نظامی و غیربومی در زمین خاکی، دژبان پادگان نظامی ــ که در محل ساختمان قبلی آموزش و پرورش واقع در میدان قدس قرار داشت ــ انجام می‌شد. سقز در ورزش والیبال همچنان موفق بوده و این موفقیت را مدیون افرادی همچون پیمان نیلوفری، جمال طهمورثی و خسرو علیمرادی است و همچنین افراد زیادی به توسعهٔ این ورزش و ترغیب نوجوانان و جوانان در سقز کمک کرده‌اند.
پناه‌گاهی به نام روش در تابستان ۱۳۸۸ با استفاده از منابع مالی مردمی کوهنوردان دوستداران ورزش کوهنوردی، در زمینی به مساحت ۶۲ متر مربع بنا شد. این بنا با استفاده از سازه‌های سیمانی مقاوم دارای ابعاد به طول ۹٫۵ عرض ۶٫۵ و ارتفاع ۲٫۴۰ می‌باشد. این پناه‌گاه در مسیر روستاهای سه‌رته‌که‌لتو، خه‌ایر، هیجانان، کس‌نزان در ارتفاع ۱۸۰۰ متری از سطح دریا واقع است. فاصلهٔ تقریبی از نزدیکترین روستا به جان‌پناه ۲ ساعت و ۳۰ دقیقه و از جان‌پناه تا قلهٔ کوه رووش حدوداً ۳۰ دقیقه می‌باشد. این پناه‌گاه دارای سرویس بهداشتی است که آب مصرفی آن توسط چشمهٔ مرمت‌شده تأمین می‌گردد. قله‌های قابل دسترسی این پناه‌گاه رووش و هه‌ماراو می‌باشند.
پروژهٔ فرودگاه سقز در سال ۱۳۸۵ شروع شد و به‌علت کمبود بودجهٔ لازم برای اتمام آن ناتمام مانده‌است. به‌گفتهٔ رئیس ادارهٔ راه و شهرسازی استان کردستان افتتاح فاز اول این پروژه ۴۵۰ میلیارد ریال بودجه لازم دارد. این فرودگاه در مسیر سقز به مریوان و در جوار پادگان سپاه پاسداران شهرستان سقز است.
سوغات های مشهور سقز:
1-تخمه ی سقزی: همان طور که هر شهری سوغاتی های مشهور و خاص خودش را دارد، سقز نیز از این قاعده مستثنی نمی باشد. سوغات مشهور سقز که می توانید پیدا کنید تخمه ی سقزی است. این نوع از تخمه خاص همین منطقه می باشد و طعمی متفاوت و خاص نیز نسبت به دیگر تخمه های عادی و رایج بازار دارد.
2-کلاش: گیوه نامی است که اغلب ما این کفش های پارچه ای خاص را با آن می شناسیم؛ اما اینجا و در سقز کردستان نام این کفش محلی کلاش است و جز سوغات مشهور این منطقه به شمار می آید. کلاش ها معمولا در فصل گرم سال که بارندگی نیست و یا در مهمانی ها و مجالس عروسی همراه با لباس های محلی کوردی استفاده می شوند.
3-شیرینی کنجدی: این نوع از شیرینی کنجدی در زبان محلی به نام “کنجی گزو” معروف است. معمولا اگر اصل این نوع شیرینی را از شیرینی سرا در سقز بخواهید از موادی همچون عسل طبیعی کوهستان، کنجد، شیر و چند مده ی خاص دیگر تهیه می شود که در هنگام صرف چای می توان از آن استفاده کرد.
4-صنایع دستی: صنایع دستی یکی از سوغاتی های هر منطقه و شهری به حساب می آید که نمایانگر و نشان دهنده ی آداب و رسوم آن منطقه است. در شهر سقز نیز صنایع دستی به وفور یافت می شود که این صنایع غالبا از نوع صنایع چوبی هستند.
5-لباس محلی: فرهنگ کورد یکی از معدود فرهنگ هایی است که هنوز هم تا حد بسیار زیادی لباس محلی خود را حفظ کرده و به صورت روزانه و در اماکن عمومی از آن استفاده می کنند. با این که این لباس های محلی در نسل جدید کمرنگ شده اند اما در عروسی ها و مجالس همه ی افراد از لباس محلی خاص خودشان استفاده می کنند. شاید دوست داشته باشید که این نوع از لباس ها را به عنوان سوغات مشهور سقز تهیه کرده و برای عزیز خودتان به عنوان هدیه ای از شهر سقز ببرید، اما بد نیست بدانید که این لباس ها و پارچه های آن ها قیمتی بسیار بالا داشته و به هیچ وجه به قیمت لباس های معمولی موجود در بازار نیستند.
جاذبه های سقز
تپه قلعه باستانی زیویه (کاخ دژ): یکی از معروف‌ترین جاهای دیدنی کردستان که در فاصله ۵۵ کیلومتری از سقز و در روستای زیویه قرار دارد، اثری است متعلق به قرن سوم و چهارم هجری قمری که به «تپه قلعه زیویه» شهرت یافته است. این اثر ملی روی تپه‌ای طبیعی که بخشی از آن را سنگ تشکیل داده است احداث شده و دارای ۴۰ هکتار وسعت و بلندایی بین ۹۰ تا ۱۱۰ متر از سطح زمین‌های پیرامونش است. کاوش‌های بسیاری در این منطقه تاریخی صورت گرفته است و طی آنها آثار بسیاری کشف شد که از قدمت آن در نیمه دوم قرن هفتم پیش از میلاد حکایت دارد و حکومتی بودن این قلعه را مسجل ساخته است. بخش شمالی تپه دارای شیبی تند، بخش جنوبی و بسیاری دیگر از بخش‌ها صخره‌ای و صاف و بخش غربی و شرقی نیز دارای شیبی ملایم است.
مسجد دو مناره: در بافت قدیمی شهرستان سقز، یکی دیگر از آثار تاریخی ایران قرار دارد که در مورد تاریخ ساخت آن، اختلافاتی وجود دارد. این میراث ایران کهن که در محله میان‌قلعه و در دامنه تپه تاریخی نارین قلعه قرار گرفته است، مسجدی است قدیمی که به‌دلیل برخورداری از دو مناره بلند، به «مسجد دو مناره» شهرت یا فته است. برخی از کارشناسان قدمت آن را متعلق به دوران شیخ حسن مولانا آباد از بزرگان و عارفان دوران حکومت افشاریه می‌دانند که با توجه به معماری و کاشی‌کاری‌های انجام شده در مسجد، احتمال احداث آن در اواخر دوران افشاریه و اوایل دوران زندیه، دور از ذهن نیست. این مسجد دارای حوض‌خانه‌ای با یک گنبد بر فراز آن است که نمازگزاران در آن وضو می‌گیرند و به نظر می‌رسد که قدمت آن از عمر مسجد بیشتر و متعلق به دوران صفویه است.
منطقه حفاظت شده عبدالرزاق: منطقه حفاظت شده عبدالرزاق، یکی از جاهای دیدنی سقز است که با وسعتی بالغ بر ۴۳ هزار و ۹۵۰ هکتار، عنوان سومین منطقه حفاظت شده در استان کردستان را به خود اختصاص داده است. منطقه‌ای که زیستگاه ۸۰ گونه از پرندگان، ۱۷ گونه از پستانداران و بیش از ۳۵۰ گونه از گیاهان مختلف مخصوصا گیاهان نادر و کمیاب است. در کنار زیبایی‌های طبیعی این ناحیه از سقز همچون جنگل‌ها و مراتع سرسبز، وجود آثار تاریخی همچون غار کرفتو و قلعه زیویه، اهمیت و محبوبیت این منطقه را افزون‌تر کرده است. کبک، قوچ، لک‌لک، عقاب طلایی، هما، قرقی، مرغ حق، شغال، میش و میش مرغ، از جمله حیوانات و کما، گون، مرزه، بادام وحشی، زنبق، میخک و زول، شماری از گیاهان یافت شده در این منطقه ارزشمند است.
حمام حاج صالح: «حمام حاج صالح» از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری و توریستی در سقز است که در بافت قدیمی این شهرستان قرار دارد. قدمت ساخت این اثر تاریخی متعلق به دوران حکومت صفویان بوده و از بخش‌هایی همچون گرمخانه، خلوتی‌ها، مخزن سوخت، سیستم فاضلاب، خزینه، سربینه و بینه تشکیل شده است. معماری این بنای کهن به سبک معماری اصفهان است که در دوران فرمانروایی صفویان استفاده از آن در ساخت بناها مرسوم بوده است. تزیینات صورت گرفته در حمام بسیار زیبا و تحسین‌برانگیز است که می‌توان به کادربندی و آهک‌بری‌های سقف، دیوارها و حجاری‌های روی ستون‌ها اشاره کرد. آنچه که در نگاه نخست توجه هر بازدیدکننده‌ای را به خود جلب می‌سازد، ستون‌های سنگی و حجاری شده حمام است که متشکل از سه قسمت با مقطعی هشت‌ضلعی است. جالب است بدانید که مردم هنگام استفاده از حمام، از دمپایی‌های چوبی استفاده می‌کردند که در نوع خود جالب و احتمالا نشان‌دهنده امکانات و خدمات بالای ارائه شده به مشتریان در آن زمان بوده است. این اثر تاریخی در دوران پهلوی، به زورخانه تغییر کاربری داد. سپس در دوران انقلاب بعد از مدتی متروکه بودن، به ثبت ملی رسید و پس از مرمت و بازسازی به موزه حمام حاج صالح تغییر یافت.
بازار سقز: در مرکز شهر سقز، مجموعه بازار قدیمی این شهرستان مشاهده می‌شود که علی‌رغم قدمت زیاد آن، هنوز نیز به‌عنوان یکی از مراکز اصلی تجاری در این شهر در نظر گرفته می‌شود. متاسفانه امروزه نمی‌توان اثری از بازار اصلی و کهن سقز یافت ولی با توجه به آثار باقی‌مانده از کاروانسرای تاجوانشیر، می‌توان به ارزش و اهمیت این بازار در دوران پیشین، پی برد. راسته‌های بازار، تنها میراث برجای‌مانده از این مجموعه تجاری است که در ده سال اخیر، از لحاظ معماری تغییرات کلی را در خود دیده است.
روستای تاریخی ترجان: در فاصله ۶۰ کیلومتری از سقز، روستایی تاریخی، کوهستانی و تپه‌ای، دارای آب و هوایی معتدل و سرد و با چشم‌اندازهایی بسیار زیبا قرار دارد که به «روستای ترجان» شهرت یافته است. گفته می‌شود که نام‌گذاری این روستا به ترجان، به دوران حملات مغول‌ها به ایران بازمی‌گردد. به نظر می‌رسد که در آن زمان، «تیرجان» نام فرمانده سپاه مغول‌ها بوده که به این روستا حمله کرده است. آب و هوا و اقلیم ویژه و منحصر‌به‌فرد روستای ترجان، به‌دلیل قرارگیری آن در دامنه کوه، مناظر و دیدنی‌های شگفت‌انگیز طبیعی خارق‌العاده‌ای را ایجاد کرده است که برای طبیعت‌گردی مکانی مناسب خواهد بود. در کنار زیبایی‌های طبیعی روستا، اثر تاریخی به نام «قلعه تورجان» نیز که به «قلعه کهن» و «قلاکون» نیز شهرت دارد، وجود دارد که احتمالا به همت اهالی روستا آن هم در سال‌هایی بسیار قبل ساخته شده است.
کاروانسرای تاجوانچی (سرای اتحاد): «کاروانسرای تاجوانچی» یا «سرای اتحاد» یکی دیگر از آثار تاریخی ایران است که در بخش غربی حمام حاج صالح قرار گرفته است. هرچند تنها بخشی از ضلع شمالی این اثر تاریخی باقی‌مانده است اما باز هم به‌خوبی می‌توان طرح آن را که در دو طبقه، متشکل از یک حیاط مستطیل شکل، ستون‌های استوانه‌ای ساخته شده از آجر، پایه‌ستون‌های مربعی آجری، آب‌نمایی در مرکز حیاط، حجره‌ها و اتاقک‌هایی را که در پیرامون آن بوده و هم‌اکنون نیز تعدادی از آنها برجای مانده است، مشاهده کرد. احتمال می‌رود که این بنا در دوران حکومت زندیه و در زمان فرمانروایی خسرو خان اول ساخته شده است.
پیست اسکی سقز: یکی از تفرجگاه‌ها و مکان‌های محبوب در بین مردم سقز، «پیست اسکی» این شهرستان است که در گردنه خان، در محور سقز به‌سمت بانه و در بخش شمالی کوه وزنه قرار دارد. این پیست که بیش از ۶ ماه از سال مملو از برف است، دارای طولی برابر با ۱۲۰۰ متر دارای و قله‌ای با ارتفاعی بالغ بر ۲۷۰۰ متر از سطح دریا است که مکان مناسبی برای تفریح جوانان و علاقه‌مندان به ورزش‌های زمستانی است.
قلعه زیویه: قلعه باستانی زیویه یکی از معروف‌ترین جاذبه‌های تاریخی و گردشگری شهر سقز است. این قلعه به‌عنوان نماد قدمت سقز شناخته می‌شود. کارشناسان پس از بررسی قدمت قلعه زیویه را به دوران مادها نسبت دادند. قلعه زیویه یادگاری ارزشمند است که در سال ۱۳۲۵ بر اثر وزش باد و بارش باران از زیر خاک بیرون آمد. این قلعه بالای تپه‌ای بلند ساخته شده بود که برای دشمنان به راحتی قابل دسترسی نباشد و هنوز هم به محیط اطرافش اشراف دارد. کارشناسان در طول سال‌هایی که روی این قلعه کاوش می‌کردند اشیاء قدیمی ارزشمندی در آن پیدا کردند.
غار کرفتو: غار کرفتو که از آن به عنوان بزرگترین غار باستانی ایران نام برده می شود، غاری تاریخی است که در دل خود افسانه هایی ماندگار جا داده است. بعضی ها این غار را مقبره رستم و بعضی دیگر مقبره هرکول می دانند. این غار عظیم و جذاب که بر اثر سکونت اقوام مختلف ایرانی طی تاریخ با هنر معماری عجین شده است در ۹۰ کیلومتری شهر سقز واقع شده است
.........................
آرشیو
