به گزارش طرفداری، مهرداد تیموری، مدیرمسئول روزنامه دنیای هوادار در تازه ترین شماره این روزنامه درباره خبر اضافه شدن مصطفی قنبرپور به هیات مدیره پرسپولیس نوشت:
استعفای دو عضو هیات مدیره باشگاه پرسپولیس شاید، آبی بر آتش جدال ها و تقابل های مدیریتی و کادر فنی این تیم باشد، اما اگر بخواهیم علت اصلی این آبروریزی و تلخ روزی های این باشگاه که طی هفته های گذشته نقل محافل بوده را بررسی کنیم در نگاهی به ترکیب هیات مدیره باشگاه می توان یافت جای یک عنصر مهم و اساسی خالی است.
در شرایط این روزهای دو تیم سرخابی که تامین منابع مالی برای حضور قدرتمند در مسابقات در اولویت قرار دارد، باید به وزارت ورزش به عنوان متولی دو تیم پرطرفدار پایتخت حق دهیم که از عناصر اقتصادی و یا سیاسی که توانایی تولید و تزریق منابع مالی را دارند، در ترکیب هیات مدیره استفاده کند. شاید ساختار دولتی و اشتباه این دو تیم نقد اول باشد، اما در شرایط کنونی و بنا به شرایط نگارنده سعی در نکوهش این ساختار غلط ندارد و به دنبال ارائه طریق درست است.
خب چالش تامین منابع مالی از سویی حضور چهره های اقتصادی و سیاسی را توجیه می کند اما با نگاهی به بافت فوتبال کشورمان در می یابیم که همچنان نگاه سنتی و ریش سفیدانه به ویژه در رده کادر فنی و بازیکنان وجود دارد. نگاهی که از گذشته با محوریت نقش اتحاد آفرینی بزرگ ترها در مجموعه تیمی ما شکل گرفته و هنوز هم تداوم آن را این روزها در تیمی مثل پرسپولیس می توانیم ببینیم. جایی که رسول پناه به عنوان یک چهره غیرفوتبالی وارد مدیریت این باشگاه شد و با ادبیات ناملموس خود نتوانست با کادرفنی و حتی بازیکنان این تیم هم زبان شود و فاجعه ای شد که پرسپولیسِ همواره در ثباتِ این سال ها با از دست دادن ستاره های خود مثل شجاع خلیل زاده، علیرضا بیرانوند، علی علیپور، مهدی ترابی و بشار رسن کارش به جدال سرمربی و اعضای هیات مدیره کشیده شد!
اما چاره چیست؟ شاید تصمیمات گذشتگان و استفاده از تصمیمات درست و غلط آن ها بتواند بهترین راه کار این روزهای تیمی مثل پرسپولیس باشد. یکی از دلایل ثبات و نزدیک کردن دو زبان متفاوت چهره های غیرفوتبالی که حضور آن ها را مهم و ناگزیر دیده ایم و زبان مربیان و بازیکنان که از نگاه آن ها سخن به میان آوردیم، حضور چهره هایی در ترکیب هیات مدیره باشد که با وجود سوابق و افتخارات فوتبالی توانایی و سوابق مدیریتی نیز داشته باشند، تا در امواج سهمگینی که یک تیم با آن مواجه می شود، همچون لنگری محکم بتواند هر دو بخش را دور یک میز نگه دارد و با ابزار ریش سفیدی و حفظ حرمت ها حل و فصل کننده مشکلات باشد.
اما تشخیص اینکه کدام چهره می تواند این نقش را بازی کند خیلی سخت به نظر می رسد آن هم وقتی قرار باشد به عنوان وزارت ورزش با در نظر گرفتن همه عوامل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی گزینه های متعدد را بررسی و تصمیم گیری کنید.
پرسپولیس بزرگان متعددی دارد که از نظر کسوت و سوابق بازی و مربی گری بسیار درخشان عمل کرده اند، اما اینکه چقدر می توانند در موضوع مدیریتی موفق عمل کنند سوال بسیار سختی است. یکی از چهره هایی که نامش به عنوان یکی از گزینه های احتمالی وزارت ورزش برای حضور در ترکیب هیات مدیره پرسپولیس در صفحات مجازی و رسانه های رسمی به میان آمده «مصطفی قنبرپور» است. فردی که مطرح شدن نامش عاملی شد تا این گزارش را به تحریر درآوریم و به سوابقش و نقشی که می تواند ایفا کند اشاره ای داشته باشیم. حضورش به عنوان مدیر تیم در دوره برانکو آخرین مسئولیتش در این تیم پر طرفدار بود. اگر رمز موفقیت پرسپولیس در این سال ها را «ثبات» بدانیم، مدیر تیم در مهیا ساختن بستر مناسب برای یک تیم بسیار نقش آفرین است. نقشی که تا نایب قهرمانی آسیا ادامه یافت و آغازی برای دوران طلایی پرسپولیس در این سال ها بود. اینکه کادرفنی و بازیکنان برای تمرین و تقابل با حریفان خود دغدغه ای نداشته باشند کار بزرگی که قنبرپور توانست آرامش را در اردوی پرسپولیس به خوبی حاکم کند.
قنبرپور با سابقه بازی و مربیگری در پرسپولیس و کسب افتخارات مختلف علاوه بر تجربیات و تحصیلات مرتبط جایگاه قابل قبول و بدون حاشیه ای در بین این خانواده بزرگ دارد و با شناختی که جامعه فوتبال از وی دارند می توان امیدوار بود در صورت حضور وی در ترکیب هیات مدیره پرسپولیس همان نقش کلیدی را ایفا کند تا زبان مشترکی باشد برای مدیران غیرفوتبالی که وظیفه مهم درآمدزایی را داشته و کادرفنی و بازیکنانی که وظیفه مهم نتیجه گیری و کسب موفقیت را بر عهده گرفته اند.
اینکه مصطفی قنبرپور می تواند کاراکتر بدور از حاشیه و مورد اقبال عموم پرسپولیسی ها باشد می توان ثبات و آرامش را دوباره به سرخ پوشان پایتخت برگرداند و تجارب و تخصص های مدیریتی و سوابق فنی و افتخارات مختلف در سطوحی مثل قهرمانی در جام در جام آسیا می تواند مزیتی بر برخی دیگر از پیشکسوتان این تیم داشته باشد...
