وقتی «دنیل پاسارلا»، سابه یا را به کادرفنی خود در ریورپلاته و سپس تیم ملی آرژانتین اضافه کرده بود، الخاندرو بارها تکرار کرد:"روزی که فروتنی را از دست بدهیم، همانند این است برای ساختن ساختمان خود، از آجرهای ترک خورده استفاده کرده باشیم." این فروتن بودنش بود که منجر به کسب لقب «پاچورا» از سوی هواداران آرژانتینی شد. مردی که 40 سال از زندگی اش مربوط به «فوتبال حرفه ای» بود. مانند دیگر بازیکنان بزرگ فوتبال آرژانتین، نام «الخاندرو سابه یا» برای همیشه در خاطر خواهد ماند. 40 سال حرفه ای بودن، از اولین حضورش در ریورپلاته در 3 مارس 1974، تا فینال جام جهانی برزیل در 13 جولای 2014، آخرین بازی او بعنوان سرمربی.
«نستور رائول پیپو روسی» مربی بود که برای اولین بار در ریورپلاته در ششمین روز از مسابقات متروپولیتن در 3 مارس 1974 به او بازی داد. در مسابقه ای که با تساوی 1-1 برابر آل بویز به پایان رسید. الخاندرو 8 دقیقه مانده به پایان بازی به جای «خورخه لوئیز گیزو» به بازی آمده بود. یک شماره 10 با استعداد مانند همه کسانی که در آن زمان به هنگام بازی در ریورپلاته، همیشه «بتو نوربرتو آلونسو» را رهبر می‌دانستند، کسی که هرگز تصمیم به تحکیم حضورش در جمع میلیونر‌ها، باشگاهی که تا اواسط سال 1978 در آن بازی کرد، نگرفت. سابه یا در چهار فصل، 133 بازی انجام داد و 12 گل به ثمر رساند، اولین گل او در جریان پیروزی 6-1 مقابل تمپرلی در 20 آوریل 1975 بود. در آن سال‌ها او سه بار قهرمان شد: در سری مسابقات متروپولیتن و ملی در 1975 و متروپولیتن در 1977، و همه تحت هدایت «آنخل لابرونا» اسطوره کم نظیر ریورپلاته و فوتبال آرژانتین. اسکار برناده، روزنامه نگار مجله اوله می‌نویسند: سابه یا از اولین آرژانتینی‌هایی بود که به فوتبال انگلیس ترانسفر می‌شود. چند روز پس از فروش «اسوالدو آردیلس» و «خولیو ریکاردو ویا» قهرمانان جهان با آرژانتین، به تاتنهام، «هری هاسلم»، مربی تیم شفیلد یونایتد به همراه «کیت بورکینشاو» نماینده ای از اسپرز وارد کشور آرژانتین شدند. او ابتدا در خرید آردیلس و ویا به تاتنهام کمک کرد. سپس در جست و جوی استعدادی برای تیم خودش بود. داستان از این قرار است که هاسلم، در ابتدا دیه گو مارادونا را هدف نقل و انتقالاتی خود قرار داد. او از این ارقامی که برای فروش دیه گو مطرح شده بود ترسید و علاوه بر این، دیه گو در لیست 40 بازیکن زیر 19 سال بود که نمی توانستند به خارج از لیگ آرژانتین ترانسفر شوند و این همان روزی بود که «پاچورا» به شفیلد یونایتد فروخته شد، در 19 جولای 1978. گزینه دوم «ماریو زنابریا» بود اما به آن خیلی پرداخته داده نشد. «آنتونیو راتین» یکی از بازیکنان اسطوره ای بوکاجونیورز، به عنوان یک واسطه عمل کرد و به سابه یا که هنوز در ریورپلاته تبدیل به بازیکن فیکس نشده بود، پیشنهاد داد. این انتقال به مبلغ 300 هزار دلار بعلاوه یک بازی دوستانه بین ریورپلاته و شفیلد در انگلیس انجام شد که در تاریخ 31 آگوست برگزار شد و تیم آرژانتینی با گل‌های بتو نوربرتو آلونسو و لئوپولدو لوکه 2-1 پیروز شد.
سابه یا در سه دسته از فوتبال انگلیس بازی کرد: اول، دوم و سوم. او در شفیلد 76 بازی را انجام داد که در موفق شد 8 گل به ثمر رساند اما شفیلد به دسته پایین تر سقوط کرد. سابه یا پس از قطعی شدن سقوط شفیلد گفته بود:"ما به دسته سوم سقوط کردیم و مردم وارد زمین شدند تا ما را دلداری دهند. آنها به من گفتند: "هی الکس! سال آینده ما بالا خواهیم آمد، مثل آرژانتین!" در فصل 1980/81 او 23 بازی (که در آن 2 گل به ثمر رساند) برای لیدز یونایتد انجام داد، تیمی که در حال حاضر توسط مارسلو بیلسای آرژانتینی هدایت می شود. پس از سه فصل حضور در فوتبال انگلیس، سابه یا به آرژانتین بازگشت. در ابتدای ژانویه 1982، سابه یا به استودیانتس پیوست، باشگاهی که در آن او بت هواداران شد. امروز همگی باور دارند تیم سابه یا همیشه استودیانتس بوده گرچه بت او در بچگی بازیکن افسانه بوکاجونیورز، روژیتاس بود، اما او فوتبالش را از آکادمی ریورپلاته شروع کرد. ابتدا به عنوان بازیکن و سپس به عنوان مربی. در سه سال حضورش 127 بازی انجام داد، 7 گل به ثمر رساند و دو عنوان به دست آورد: متروپولیتن 1982 و جام ملی 1983. (تورنمتی که در سال های 1967 تا 1984 در آرژانتین برگزار می شد و به قهرمان آن، متروپولیتن و به نایب قهرمان آن ناسیونال می‌گفتند.)
سپس در سال 1985 با مبلغ 170،000 دلار به پورتو آلگره و به باشگاه گرمیو منتقل شد، باشگاهی که تقریباً دو سال در آن حضور داشت، 60 بازی انجام داد، 5 گل به ثمر رساند و دو قهرمانی را به دست آورد. در این بین، در ژانویه 1986، به مدت 3 ماه قرضی به استودیانتس بازگشت. در پایان مسابقات فصل 85/86، که ریور قهرمان لیگ شده بود، به این تیم بازگشت. در آگوست 1986، استودیانتس او را قرضی تا آوریل 1987 با 35000 دلار و بند خرید 100000 دلار به خدمت گرفت. در دو تورنمنت آن سال، سابه یا 36 بازی دیگر (همراه با به ثمر رساندن 3 گل) با پیراهن استوریانتس انجام داد. با این حال این باشگاه از بند خرید استفاده نکرد. در سن 32 سالگی، پاچورا در زمین «فِرو» از فوتبال آرژانتین خداحافظی کرد، جایی که او در 27 بازی در فصل 1987/88 انجام داد. اما آخرین باشگاه او Irapuato de México در فصل 1988/89 بود باشگاهی که در آن 31 مسابقه را انجام داد. در کل، سابه یا در 513 بازی باشگاهی خود، 39 گل به ثمر رساند و 7 عنوان قهرمانی کسب کرد. علاوه بر این، او در دوران «کارلوس بیلاردو» در 8 مسابقه در تیم ملی آرژانتین به میدان رفت.
پس از بازنشستگی و قبل از ورود دنیل پاسارلا به عنوان مربی ریورپلاته، سابه یا به کادر مربیگری قیصر فوتبال آرژانتین پیوست و 17 سال را با او گذراند. بعد از ریورپلاته، در تیم ملی آرژانتین (98-1994)، اروگوئه (01-2002)، پارما (2001)، مونتری مکزیک (2002/2003)، کورینتیانس برزیل (2005) و دوباره در ریورپلاته (2006/2007) مربیگری کرد. تنها در سال 2009 بود که او کار خود را به عنوان "سرمربی" آغاز کرد. آن هم در استودیانتس، که با قهرمانی در کوپا لیبرتادورس سال 2009 (با کاپیتانی خوان سباستین ورون) و نایب قهرمان مسابقات جام باشگاه های جهان در سال 2009 (که در فینال برابر بارسلونا شکست خورد و لیونل مسی در وقت اضافی گلی با سینه خود به ثمر رسانید) و سپس با قهرمانی در لیگ به کار خود در این باشگاه پایان داد. در مجموع، 97 مسابقات، 58 برد، 21 تساوی و 18 باخت و میانگین 68% امتیازات را کسب کرد.
سابه یا پس از جام جهانی آفریقای جنوبی، توسط «خولیو گروندونا» رئیس وقت آفا، بعنوان سرمربی تیم ملی آرژانتین انتخاب شد که حاصلش نایب قهرمانی جهان در جام جهانی 2014 برزیل بود. در 13 جولای، روز فینال جام جهانی، پس از شکست 0-1 برابر آلمان، آخرین بازی اش بعنوان سرمربی در آرژانتین را به پایان رساند: 41 برد، 10 تساوی و 5 باخت حاصل کار او در تیم ملی بود. پس از اتمام مسابقات، سابه یا گفت:"تیم ما با بازیکنانش، چه ببرند و چه ببازند شایسته تحسین خواهند بود. نایب قهرمانی جهان دستاورد بزرگی‌ست و باید مورد تحسین قرار بگیرد، اما من بسیار غمگینم که نتواستم جام را به آرژانتین بیاورم." پس از جام جهانی، سابه یا خسته از کار بود و سلامتی اش بسیار به خطر افتاد، ابتدا با سرطان و سپس مشکلات تنفسی و قلبی که در یک سال با درد زیادی او را همراه کرده بود، دست و پنجه نرم کرد. در 26 نوامبر و یک روز پس از درگذشت مارادونا، سابه یا فوراً به بیمارستان منتقل شد (علی رغم اختلاف نظراتی که دیه گو و پاچورا باهم داشتند، سابه یا بشدت تحت تاثیر فوت مارادونا بود) و سرانجام در 8 دسامبر بر اثر حمله قلبی درگذشت تا مردم آرژانتین پس از رفتن دیه گو مارادونا، بار دیگر به سوگ یکی از موفق ترین و بی اغراق‌ترین مربیان تیم ملی آرژانتین، بنشینند، این درحالی است که کارلوس بیلاردو سرمربی موفق و صاحب سبک آرژانتین در جام های جهانی 86 و 90 نیز به علت بیماری اش، هنوز از درگذشت مارادونا خبردار نشده است! با همه ی این‌ها، حقیقتاً بی جهت نبود که به سابه یا لقب پاچورا دادند، مردی بی ادعا، آرام، موقر و موفق؛ و حالا گویی وقتش شده بگوییم خداحافظ «پاچورا»، سلام ما را به دیه گو برسان!
