مطلب ارسالی کاربران
لوو به زاگالو رسید
یواخیم لوو همچون زاگالو برای 187 امین بار روی نیمکت یک تیم ملی نشست. البته زاگالو 123 برد و لوو 119 برد کسب کرده اند. لوو 445 گل به ثمر رسانده و زاگالو 379 گل. لوو 182 گل دریافت کرده و زاگالو 147 گل. لوو 117 بازی رسمی انجام داده و زاگالو 75 بازی. لوو 87 بازی رسمی را برنده شده و زاگالو 48 بازی. زاگالو سه بار در سالهای 67، 70 و 94 به سرمربیگری برزیل منصوب شده و دو بار هم در سالهای 91 و 2003 به عنوان دستیار کارلوس آلبرتو پریرا در تیم برزیل مربیگری کرده. وی در تیمهای کویت، عربستان و امارات نیز مربی بوده است. در مقابل لوو فقط یکبار در یک تیم ملی دستیار بوده (دستیار کلینزمن) و بعد از اتمام قرار داد وی و عدم تمایلش به تمدید قرارداد جانشین وی شده است و تنها یکبار در تیم ملی آلمان منصوب شده است و البته هر بار با پایان قراردادش یا حتی پیش از پایان قراردادش فدراسیون آلمان با وی تمدید کرده است. پس میتوان گفت زاگالو در شش مقطع، جمعا چهار تیم ملی را بر عهده گرفته است ولی لوو یکی از با دوام ترین مربیان تاریخ تیمهای ملی بزرگ بوده که حتی حذف از مرحله گروهی جام جهانی (که در تاریخ آلمان بی سابقه بود، همچنانکه قهرمان شدن یک تیم اروپایی در امریکای جنوبی آنهم در خاک برزیل بی سابقه بوده است) و حذف از مرحله گروهی لیگ ملتهای اروپا هم نتوانست موجب اخراج وی از سمت سرمربیگری تیم ملی آلمان شود. لوو اگر نتایج قبل از جام جهانی را تکرار می کرد الان از لحاظ تعداد برد هم شرایطی مشابه یا حتی بهتر از زاگالو داشت.
ولی لوو به خصوص به نتایج دیدارهای دوستانه بی اعتنا است و اگرچه بیشترین تعداد برد رسمی را دارد (87 برد در 117 بازی) ولی در دیدارهای دوستانه از ترکیب های ناشناخته بسیاری استفاده می کند و بهمین دلیل کمتر از نصف دیدارهای دوستانه خود را با پیروزی پشت سر گذاشته است. به عبارتی با پیروزی در 32 بازی از 70 بازی دوستانه حدودا 46 درصد بازیهای دوستانه را برنده شده است در حالیکه در دیدارهای رسمی تیم او حدود 75 درصد دیدارها را با پیروزی پشت سر میگذارد. به هر حال به رغم تمام انتقادات فزاینده ای که به لوو وارد است و حتی ماتئوس استفاده از بازیکنان نه چندان مطرح و ترکیب های عجیب و غریب را که به نتایج ضعیف برای تیم لوو منجر شده است را دلیل این می داند که وقتی تیم ملی آلمان بازی دارد، مردم تلویزیون را خاموش می کنند. همچنین خودداری وی از دعوت بازیکنانی نظیر مولر31 ساله و بواتنگ 32 ساله که به اذعان خود وی در آمادگی کامل به سر می برند، بر شدت انتقادها افزوده. ولی لوو معتقد است گذشته ها گذشته و باید به جوانان فرصت داد. او معتقد است عدم دعوت از بازیکنانی نظیر مولر و بواتنگ موجب اعتماد بنفس بازیکنانی مثل رودیگر، تاه و برانت می شود و آنها تصور نمی کنند تنها برای نیمکت نشینی به تیم ملی دعوت شده اند.
یک نکته هم در مورد گره خوردن زاگالو و کارلوس آلبرتو پریرا خدمتتان بگویم. جدا از اینکه زاگالو که در جام جهانی 1970 سرمربی برزیل بود و با داشتن ستارگانی چون پله، جرزینهو، توستائو و روه لینو برزیل را فاتح ابدی جام ژولریمه کرد (آنهم در حالیکه هنوز 39 سالش نشده بود) دو بار در سنین پیری دستیار کارلوس آلبرتو پریرا شد. 1991 و 2003. جالب تر آنکه انگار سرنوشت این دو بهم گره خورده بود. جدا از تیم ملی برزیل که در سال 94 پس از قهرمانی در جام جهانی ماریو زاگالو جانشین کارلوس آلبرتو پریرا شد، در خاور میانه هم بلافاصله یا به فاصله کوتاهی پریرا جانشین زاگالو می شد. برای مثال زاگالو بین سالهای 76 تا 78 در کویت مربیگری کرد و پریرا بین سالهای 78 تا 82 مربی کویت شد. زاگالو بین سالهای 81 تا 84 مربی عربستان بود و پریرا بین سالهای 88 تا 90. زاگالو سالهای 89 و 90 در امارات مربیگری کرد و این تیم را به جام جهانی 1990 ایتالیا رساند ولی پریرا سرمربی امارات در جام جهانی بود و تا 1991 هم سرمربی این تیم ماند. به عبارتی شاید رابطه خوب این دو موجب شده برای همدیگر تبلیغ کنند و شاید این زاگالو کهنه کار بود که پای پریرا را به خاور میانه باز کرد. جالب آنکه در خاور میانه زاگالو فقط یکبار با کویت به فینال جام ملتهای آسیا 1976 رسید که اتفاقا مغلوب تیم ملی ایران شد ولی پریرا توانست با کویت جام ملتهای 1980 را فتح کند و به نوعی انتقام استاد را هم از ایران بگیرد. وی همچنین در جام ملتهای آسیا 1988 توانست ایران را در نیمه نهایی شکست دهد و برای دومین بار در تاریخ عربستان را قهرمان جام ملتهای آسیا نماید.
