ویلت چمبرلین
امار های ویلت چمبرلین انقدر فوق العاده است که برخی فکر می کنند حتی واقعی نیستند. او انقدر بدن قدرتمندی داشت که حتی عادلانه نبود که با بقیه بازی کند. هیچکس نمی توانست او را متوقف کند حتی اقای دفاع، بیل راسل. او یک مدافع خوب هم بود البته اگر تلاش می‌کرد و اگر می خواست شوت ها را مانند پشه دور می‌کرد. او در بازی اولش 43 امتیاز و 28 ریباند گرفت. در کل فصل او میانگین 37 امتیاز و 27 ریباند داشت که او را اسکورینگ چمپ و ریباند چمپ کرد و همچنین او روکی سال، آل استار، MVP آل استار و MVP فصل عادی را گرفت.
ویلت چمبرلین
اسکار رابرتسون
او در دبیرستان میستر بسکتبال نام گرفتم و در NCAA هم در سه سال حضورش سه بار اسکورینگ چمپ شد و با اینکه قهرمانی NCAA را در کارنامه نداشت، به عنوان پیک یک توسط سینسنتی رویالز درفت شد. خیلی طول نکشید که به بسکتبال NBA عادت کند و میانگین 30 امتیاز، 10 ریباند و 9.7 اسیست داشت که او را اسیست چمپ کرد و سومین اسکورر لیگ. امار او در فصل اولس تقریبا تریپل دبل بود. او روکی سال،آل استار و MVP آل استار شد(جوان ترین MVP آل استار در سن 22)
اسکار رابرتسون
مایکل جردن
وقتی صحبت از مایکل جردن می شود همه چیز فوق العاده است. وقتی بازی او را می بینید احساس می‌کنید مقابل نوجوان هایی بازی می کند که اسم بسکتبال را هم نشنیدند. او در سال 1982 قهرمان NCAA شد و در سال 1984 بازیکن کالج سال و این کافی بود که او را یکی از بهترین بازیکنان درفت فوق العاده 84 بکند. او بعد از حکیم اولاجوان و سم بویی به عنوان پیک سوم به شیکاگو بولز رفت چون در ان دوره NBA در دست سنتر ها و غول ها بود و کسی نمی دانست که بدن او در NBA دوام می آورد یا نه. اما طول نکشید که او به همه بفهماند که شک هایشان بیهوده بوده. او آپشن های زیادی داشت. از حرکات چرخشی و دابل کلاچ، لی آپ، دانک و از همه مهمتر بازی میدرنج و فید اوی. به خاطر مربیش در کالج، دین اسمیت، او بسیار برای NBA اماده بود. او میانگین 28.2 امتیاز، 6.5 ریباند و 5.9 اسیست و 2.4 استیل داشت.
مایکل جردن
دیوید رابینسون
رابینسون جردن سنتر ها بود و با اینکه لاغر بود(106 کیلو گرم با 216 سانتی متر قد) اما مشکلی برای دفاع و حمله نداشت چون همه انها عضله خالص بود که گاها از روی لباسش هم مشخص بود که او را شبیه بدنساز ها می کرد. او میانگین 24.3 امتیاز(دهم در لیگ)، 12 ریباند(دوم در لیگ) و 3.9 بلاک(سوم در لیگ) داشت که او را روکی سال 89 کرد. با امدن او اسپرز 35 برد بیشتر از فصل قبل گرفتند که بهترین پیشرفت است و فقط یک برد از صعود به فینال کنفرانس کم اورد. رابینسون در آن فصل آل استار،جز تیم سوم NBA و تیم دوم دفاعی شد و خود را تبدیل به یکی از بهترین های NBA کرد. او برای کل دهه بعد اسپرز را تبدیل به مدعی کرد.
دیوید رابینسون
وس آنسلد
انسلد از نظر بسیاری آندرریتد ترین اسطوره تاریخ است. او 110 کیلوگرم عضله خالص بود و با وجود اینکه قدش انچنان بلند نبود یکی از بهترین ریباندر های تاریخ شد. او در کالج میانگین 20 امتیاز و 18.9 ریباند با 56 درصد فیلد گل که این کافی بود برای اینکه واشینگتن بولتس(ویزاردز فعلی) او را به عنوان پیک دو خود درفت کند که در نهایت او بهترین بازیکن تاریخ فرنچایز شد. تیم با او 21 برد بیشتر گرفت و بهترین تیم شرق شد. او در فصل میانگین 14 امتیاز و 18 ریباند داشت و روکی سال و MVP فصل عادی را برد.
وس آنسلد
کریم عبدالجبار
کریم در کالج سه بار تیمش را قهرمان کرد و رکورد های زیادی برای ucla زد و به عنوان یک نوجوان در کل کشور محبوب بود و بعد موقع درفت همانطور که انتظار میرفت به عنوان پیک یک درفت شد. باکس با سکه انداختن پیک یک را از فینکس سانز گرفت و بازیکنی به نام لو آنسلدر را درفت کرد که بهترین بازیکن تاریخ تیم شد. او قد و دست بلند، مهارت و قدرت بالایی داشت و هیچ کس اسکای هوکش را نمی توانست دفاع کند. به عنوان روکی سال او در فصل عادی 28 امتیاز(دوم در لیگ) و 14.5 ریباند(سوم در لیگ) و در پلی اف35 امتیاز و 17 ریباند داشت و در رای گیری MVP سوم شد که سال بعد این جایزه را به همراه قهرمانی و MVP finals گرفت.
کریم عبدالجبار
الجن بیلور
بعد از اینکه او به فینال NCAA راه یافت و جام را از دست داد لیکرز او را به عنوان پیک یک درفت کرد. او شانس بازی برای لیگ های دیگر را داشت اما در نهایت NBA و لیکرز را انتخاب کرد. باب شورت مالک لیکرز که در ان زمان می گوید:
اگر بیلور نبود لیکرز هم وجود نمی داشت. باشگاه ورشکسته می شد.
الجن نمی‌دانست قرار است چقدر در NBA خوب باشد چون در تلوزیون بازی ها زیاد نشان داده نمی شد و او هیچ وقت بازی از NBA را نگاه نکرده بود اما به سرعت همه فهمیدند که او چقدر خاص است. او در فصل اولش میانگین 24.9 امتیاز،15 ریباند و 4.6 اسیست داشت و جایزه روکی سال و co_MVP all star را گرفت.او در ان فصل تیمش را به فینال رساند اما توسط بوستون سوییپ شد اما خیلی کم بازیکنی می بینید که در فصل اولش تیمش را به فینال برساند. در دوره ای که بازی به شدت روی بیگ من ها تمرکز داشت یک اسمال فروارد غوغا می کرد. اما متاسفانه او فقط به خاطر رکورد بد فینالش شناخته می شود. 8_0
الجن بیلور
مجیک جانسون و لری برد
نمیتوانید اسم یکی را بگویید اما از دیگری نام نبرید. کریر انها بسیار در هم امیخته است. بعد از اینکه مجیک، برد را در فینال 1979 شکست داد نشان داد که در NBA هم می تواند همان موفقیت را داشته باشد و میانگین 18 امتیاز، 7.7 ریباند و 7.3 اسیست داشت. و می توانست کارهایی بکند که هیچ بازیکنی با قد او نمی توانست. لیکرز 60 برد کسب کرد یعنی 13 برد بیشتر از فصل قبل ولی برد جایزه روکی سال را برد. او 21.3 امتیاز، 10.4 ریباند و 4.5 اسیست گرفت و تعداد برد تیمش را 32 تا بیشتر کرد. برد در یکی از اولین فصل هایی که خط سه امتیازی به وجود امده بود از ان فاصله امتیازات زیادی گرفت و بخشی از آینده NBA را نشان داد. او از همان اول اعتماد به نفس خیلی بالایی داشت و با کری خوانی های معروفش نمی گذاشت حریف نفس بکشدم. جیک باید زمین را با کریم تقسیم می کرد که این کار شانس او برای برد روکی سال را کم کرد ولی این او را برای فینال اماده کرد. کریم عبدالجبار میخواست این قهرمانی را بگیرد و در فینال میانگین 34 امتیاز، 13.6 ریباند و 4.6 بلاک داشت که به لیکرز برتری 3_2 میداد اما او در بازی 6 نمی تواند به خاطر مصدومیت بازی کند. همه شوکه شده بودند تا وقتی که مجیک با لبخندی بزرگ از راه رسید و نشان داد که می تواند لیدر تیم باشد و سنتر بازی کرد. در بازی 6 او 42 امتیاز، 15 ریباند و 3 استیل و یک بلاک کسب کرد که به او جایزه MVP finals را میداد.
لری برد و مجیک جانسون
