تراکتور در اولین ایستگاه لیگ بیستم به مصاف نفت مسجدسلیمان رفت.
به گزارش طرفداری، این بازی اولین تجربه رسمی علیرضا منصوریان روی نیمکت تراکتور در لیگ برتر محسوب می شد. با توجه به خریدهای پر تعداد تراکتور پیش از آغاز فصل و جدایی برخی مهره های کلیدی تیم، از همان ابتدا می توانستیم پیش بینی کنیم که این تیم نیاز به چند هفته زمان بیشتر نسبت به حالت عادی برای هماهنگی دارد.
همان طور که پیش از آغاز رقابت های این فصل پیش بینی کرده بودیم، علیرضا منصوریان برای اولین بازی، آرایش 3 دفاعه را در نظر گرفت.
منصوریان برای حراست از دروازه تیمش محمدرضا اخباری را انتخاب کرده بود، اخباری نسبت به فرعباسی (خرید تازه تراکتوری ها) هم تجربه بازی بیشتری برای تراکتور دارد و هم دروازه بان مطمئن تری برای تبریزی ها محسوب می شود البته این احتمال وجود دارد در میانه های فصل اگر اخباری انتظارات را برآورده نکند جای خود را به فرعباسی بدهد. منصوریان در تیم های سابقش هم نشان داده که تغییر دروازه بان در میانه های فصل برایش خیلی کار عجیبی محسوب نمی شود.
خط دفاع سه نفره تراکتور در این بازی متشکل از محمدرضا خانزاده، میثم تیموری و وفا هخامنش بود. انتخاب میثم تیموری برای بازی در پست دفاع میانی کمی عجیب به نظر می رسید، تیموری معمولا در پست دفاع چپ بازی می کند. البته این انتخاب را می توانیم به پای کمبود مهره دفاعی در تیم بدانیم و هم توجیهات فنی ای را برایش بیاوریم که در ادامه به آن پرداخته ایم.
خط دفاع تراکتور در این بازی درصد زیادی از مالکیت توپ را به خود اختصاص داد. مدافعان تراکتور با پاس های عرضی خود سعی بر باز کردن منافذ دفاعی مسجدسلیمانی ها داشتند. بیشتر پاس های روی زمین مدافعان به اکبر ایمانی، هافبک دفاعی تیم می رسید و پاس های قطری یا بلند آن ها به مقصد کناره های زمین بود (هدف از این کار را در ادامه توضیح می دهیم)
احسان حاج صفی و تیکدری پیستون های چپ و راست تراکتور در این بازی بودند، اکبر ایمانی، سعید مهری و اشکان دژاگه در میانه زمین حضور داشتند.
عکاشه حمزاوی و سعید واسعی هم به نوعی دو مهره هجومی تراکتور را تشکیل می دادند.
نفت مسجدسلیمان در همان ابتدای بازی با یک سیستم تماما دفاعی وارد بازی شد و در حالت دفاعی به نوعی آرایش 1-4-5 را به خود می گرفت. همین اتفاق کار تراکتور را خیلی برای بازیسازی و ایجاد موقعیت دشوار می کرد چرا که آن ها با دولایه 4 نفره و 5 دفاعه برای رسیدن به دروازه حریف رو به رو بودند.
همان طور که در ابتدا گفتیم این تراکتور برای هماهنگی و پیاده کردن تفکراتش نیاز به زمان دارد و نباید توقع داشت در همین هفته اول آن ها بازی بی نقصی را ارائه بدهند. مسجدسلیمانی ها که توپ را به تراکتور سپرده بودند، به خوبی فضا ها را پوشش دادند و از دادن حداقل شانس گل زنی به تراکتور پرهیز می کردند.
قرمزهای تبریزی هنگام حملات غالبا آرایش 2--1-4-3 را به خود می گرفتند و پلان اول آن ها برای خلق موقعیت ارسال های بلند به پشت مدافعین مسجدسلیمان بود چرا که با این کار لایه 4 نفره خط هافبک نفت از بازی خارج می شد و روی توپ های بلند نظم دفاع حریف به هم می ریخت این ارسال ها اکثر اوقات از سوی یکی از 3 مدافع میانی به مقصد کناره های زمین یعنی جایی که دو وینگ بک تراکتور،حاج صفی و تیکدری حضور داشتند، انجام می شد. یکی از دلایل بازی دادن تیموری در پست دفاع را می توانیم دقت بالای ارسال هایش نسبت به یک مدافع میانی بدانیم.
اکبر ایمانی نقش حیاتی ای را در بازی ایفا می کرد، اکبر به نوعی رابط بین خط دفاع تراکتور و خط حمله آن ها بود.
یکی از اصول مهم در بازی مالکانه، بازی بدون توپ است. می توانیم ادعا کنیم که بزرگترین مشکل تراکتور در این بازی، بازی بدون توپ بود. (علیرضا منصوریان زمانی که قصد ارائه بازی مالکانه با استقلال را داشت در همین اصل به مشکل جدی برخورد که تا پایان هم نتوانست آن را رفع کند)
میثم تیموری که در ابتدا گفتیم در پست دفاع میانی به کار گرفته شده در مقاطعی از بازی که حاج صفی در خط حمله حضور داشت، جای خالی اش را پر می کرد و در این حین اکبر ایمانی هم نظم دفاعی تراکتور را حفظ می کرد البته احسان در مقاطعی هم به خط هافبک تیم اضافه می شد، منصوریان هم که حس کرد حضور حاج صفی در خط هافبک تیم می تواند موثر تر از حضور او در پست وینگ بک چپ باشد، محمد قنبری را به جای سعید مهری وارد زمین کرد، قنبری جای حاج صفی در سمت چپ زمین را گرفت و حاج صفی هم به خط هافبک اضافه شد و جای سعید مهری را پر کرد. البته باید به این نکته توجه کنیم که مسجدسلیمانی ها تقریبا هیچ تهدیدی را برای دروازه تراکتور ایجاد نکردند به همین دلیل وینگ بک های قرمز ها در این دیدار خیلی درگیر کار های دفاعی نمی شدند اما با این تفاسیر هم تراکتور در گلزنی عاجز ماند.
شاید اولین چالش علیرضا منصوریان در تراکتور بردن تیم هایی مثل نفت مسجد سلیمان باشد، تیم هایی که توپ را در اختیار قرمز های تبریز می گذارند و خود به پوشش فضا ها مشغول می شوند. تراکتوری ها باید بدانند که فقط با ارسال های بلند و شوت های از راه دور نمی توانند چنین تیم های پر تلاشی را شکست دهند و باید طراوات و خلاقیت بیشتری را در میانه میدان از خود نشان بدهند. البته باز هم باید به این نکته توجه کنیم که این بازی، بازی اول تراکتور در لیگ بیستم بود و این تیم هنوز به زمان نیاز دارد...