طرفداری / یک قرن از تولد یکی از نام آورترین و محبوب‌ترین بازیکنان فوتبال آلمان در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ میلادی و کاپیتان مانشافت در "معجزه برن" می گذرد. فریتز والتر، هافبک هجومی که امیدهای یک ملت را بر دوش داشت. "هورست اکل" که همراه با والتر بخشی از تیم معروف جام جهانی 1954 بودند که نخستین قهرمانی را برای آلمان کسب کردند درباره ی هم تیمی سابق خود با تمجید از وی می گوید :
او یک فرد خاص بود که قلبی بزرگ داشت که همواره آماده کمک بود. والتر یک بازیکن کلاس جهانی در عصر ما بود، من می توانم در این مورد به شما اطمینان دهم. او فریاد نمی زد، بلکه همه چیز را به روشنی توضیح می داد تا همه آن را بفهمند.
وفادار به کایزرسلاترن
در سال 1928 او به آکادمی جوانان کایزرسلاترن پیوست و دوران فوتبالی خود را در 17 سالگی آغاز کرد. فریتس والتر همواره به تیم باشگاهی زادگاه خود وفادار ماند. در روزهای اوج فعالیت ورزشی او، باشگاه‌های نام آشنا اروپا چون اتلتیکو مادرید بارها و بارها مبالغ سنگینی را به وی پیشنهاد داده بودند اما والتر با حمایت همسرش برای ماندن در شهر زادگاهش از این کار صرف نظر کرد و به همه پیشنهادها پاسخ منفی داد. در سال 1985 در تولد 65 سالگی والتر که اولین کاپیتان افتخاری مانشافت شد، کایزرسلاترن نیز با تغییر نام ورزشگاه خود به نام "فریتز والتر استادیوم" به او ادای احترام کرد.
جنگ و افتخارات پس از بازگشت به آلمان
والتر در سال 1942 به میدان های نبرد آلمان نازی اعزام شد اما در جریان جنگ به اسارت ارتش سرخ درآمد. والتر بصورت معجزه آسایی از اسارت رهایی یافت. پس از بازگشت به آلمان غربی در سال 1945 والتر كه از مالاريا رنج مي برد، مجدداً در كایزرسلاترن توپ زد، توانست با آنها به قهرمانی آلمان در سال 1951 و 1953 برسد. سپ هربرگر او را در سال 1951 به تيم ملی فراخواند و به عنوان كاپيتان انتخاب شد. وی کاپیتان تیم آلمان غربی بود که با غلبه بر مجارستان در مسابقه پایانی، اولین قهرمانی جهان را در سال 1954 برای مانشافت به دست آورد. او و برادرش، "اوتمار والتر" تبدیل به اولین برادرانی شدند که در یک تیم قهرمان جام جهانی مشترکا بازی کردند.
اوتمار والتر - فریتز والتر
محبوبیت فوق العاده
فقط در زمین فوتبال نبود که فریتز والتر بسیار محبوب بود. تا زمان مرگ قهرمان برن، سیاستمداران و ورزشکاران همواره به دنبال بهره گیری از او بودند. عامل اصلی این اتفاق ویژگی های رفتاری و تواضع وی بود، گرهارد شرودر صدراعظم سابق آلمان در این باره می گوید:
او مظهر یک ورزشکار بی عیب و نقص بود.
فریتز کلر، رئیس اتحادیه فوتبال آلمان نیز از جایگاه ویژه یکی از شخصیت های اصلی معجزه برن می گوید:
فریتز والتر امیدهای یک ملت را بر دوش خود داشت. عملکرد والتر به عنوان کاپیتان تیم قهرمان جام جهانی 1954، او را به یک شخصیت تاریخی تبدیل کرد. قدرت و انرژی که والتر به فوتبال داد امروز هم احساس می شود.
الگویی برای نسل های آینده
والتر ، که اولین بازی خود را در سال 1940 در یک بازی دوستانه برابر رومانی انجام داد، پس از جام جهانی سوئد در سال 1958 و به ثمر رساندن 306 گل در 379 بازی برای کایزرسلاترن، بازنشسته شد. او سپس به جای اینکه به دنبال حرفه مربیگری برود، با فعالیت در بنیادی که هدفش این بود مجرمان جوان محکوم شده را به جامعه بازگرداند به زندگی پس از ترک فوتبال ادامه داد.
میروسلاو کلوزه، برترین گلزن تاریخ جام جهانی که دوران حرفه ای خود را نیز در کایزرسلاترن آغاز کرد، در این مورد می گوید:
من همیشه دوست داشتم به عنوان یک فوتبالیست مثل او باشم. اکنون که کارم به پایان رسیده است، حال می توانم بگویم: من همیشه تلاش می کردم که مانند فریتز والتر در تیم عمل کنم.
فریتز والتر در هنگام برگزاری دیدار های جام جهانی فوتبال در سال 2002 در 17 ژوئن در سن ۸۱ سالگی چشم از جهان فروبست.
جایزه فریتز والتر
جایزه فریتز والتر مجموعه ای از جوایز سالانه که به افتخار قهرمانی های کسب شده او به نام وی نامگذاری شده است که توسط اتحادیه فوتبال آلمان به فوتبالیست های جوان در آلمان اعطا می شود. میتوان از تونی کروس، مانوئل نویر، مارک آندره ترشتگن، آندره شورله، جولیان دراکسلر، امره جان، لئون گورتزکا، جوشوا کیمیش، تیمو ورنر، یولیان برانت، آنتونیو رودیگر، ماریو گوتسه و کای هاورتس به عنوان نام آشنا ترین افراد دارای این مدال نام برد.
