لئوناردو ویلهلم دیکاپریو بازیگر و تهیه‌کنندهٔ فیلم اهل آمریکا است. دی کاپریو کار خود را با حضور در تبلیغات‌های تلویزیونی آغاز کرد. او به خاطر نقش‌آفرینی در فیلم‌های مشهور و موفق هالیوود همچون دار و دسته‌های نیویورکی، تلقین، تایتانیک، جزیره شاتر و گرگ وال استریت شهرت بسیاری کسب کرده‌است. وی تا به حال ۷ بار (۶ بازیگری و یک نامزدی به عنوان تهیه‌کننده) نامزد دریافت جایزهٔ اسکار شده که برای اولین بار در سال ۲۰۱۶ برای فیلم بازگشته موفق به کسب جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد شد.[۲] وی در سپتامبر ۲۰۱۴ به سمت سفیر صلح سازمان ملل متحد و نماینده این سازمان در امور تغییرات جوی برگزیده شد.
لئوناردو، در ۱۱ نوامبر ۱۹۷۴ در شهر لس آنجلس در ایالت کالیفرنیا متولد شد. پدرش جورج دیکاپریو نویسنده کتاب‌های کمیک و بازیگر-تهیه‌کننده فیلم‌های طنز و مادرش ایرملین ایندربرکن و مادربزرگش هلنا ایندربرکن است. اجداد لئوناردو اهل ایتالیا و آلمان بودند و سه چهارم دی کاپریو در واقع آلمانی است. نام لئوناردو توسط مادر او و به خاطر نام لئوناردو دا وینچی هنگامی که نقاشی این هنرمند را در ایتالیا مشاهده نمود بر او گذاشته شد. مادر و پدر لئو هنگامی که تنها یک سال داشت از یکدیگر طلاق گرفتند و لئوناردو همراه مادرش در محلهٔ فقیرنشینی با نام اکو پارک[۵] که موسوم به زاغه‌های هالیوود است زندگی کرد و بزرگ شد. پدر دی کاپریو یک دورگه آلمانی-ایتالیایی اهل الیف و باواریاست؛ و مادر بزرگ مادری دی کاپریو، هلن ایندربرکن، یک آلمانی متولد یلنا اسمیرنوا روسیه است.
آغاز کار لئوناردو در ۱۹۸۹ با بازی در نقش‌گری بکمن در سریال تلویزیونی بود در همین هنگام بود که با یکی دیگر از بازیگران سینما توبی مگوایر آشنا شد و دوستیشان تاکنون در جایش باقی‌است. دی کاپریو در واقع در سال ۱۹۹۱ با فیلم ترسناک و علمی-تخیلی مخلوقات ۳ پا به عرصه سینما گذاشت. او بازیگری را در ۵ سالگی با بازی در سریال تلویزیونی رامپر روم آغاز کرد اما به علت رفتارش از پروژه اخراج شد و پس از آن تصمیم گرفت تا تحصیلاتش را به‌طور جدی آغاز کند و به مدرسه جان مارشال پیوست. وی در سال ۱۹۹۲ پیشرفت چشم‌گیری کرد و توسط رابرت دنیرو از بین چهار صد جوانی که برای تست بازی در فیلم زندگی این پسر شرکت کرده بودند، انتخاب شد و در آن فیلم در کنار الن بارکین و خود رابرت دنیرو به ایفای نقش پرداخت. در ابتدای دوران کارش مدیر آژانس و مدیر برنامه‌هایش به او گوش زد کردند که نام «لئوناردو» بیش از حد غیر انگلیسی و خارجی است و او باید نامش را به لنی ویلیامز تغییر دهد اما لئوناردو نپذیرفت و با بازی در فیلم زندگی این پسر در سال ۱۹۹۳ به صورت جدی تر وارد سینما شد.
دیکاپریو در اواخر سال ۱۹۹۳ با ایفای نقش یک معلول ذهنی در فیلم چه چیزی گیلبرت گریپ را می‌خورد در کنار جانی دپ قرار گرفت و خوش درخشید که موفق شد برای ایفای نقش گلبرت گراپ کاندیدای جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در سن نوزده سالگی شود. در سال ۱۹۹۶ دیکاپریو در نقش رومئو در فیلم جدید رومئو و ژولیت اثر شکسپیر حاضر گشت و موفق به برنده شدن خرس نقره‌ای جشنواره فیلم برلین شود. اما با این همه فعالیت و کارنامهٔ خوب فیلم پر سرو صدای تایتانیک ۱۹۹۷ ساخته جیمز کامرون بود که او را تبدیل به فوق ستاره‌ای در دنیای هالیوود کرد. دی کاپریو در این فیلم، نقش یک جوان ۲۰ ساله از آمریکای شمالی را بر عهده داشت که برنده دو بلیط برای حضور در کشتی سلطنتی تایتانیک می‌شود. دی کاپریو در ابتدا از پذیرفتن این نقش امتناع کرد ولی سرانجام با اصرار و تشویق‌های جیمز کامرون، که به توانایی او در ایفای این نقش ایمان داشت، نقش را پذیرفت. بر خلاف انتظارات، این فیلم موفقیتی بی‌نظیر در گیشه‌ها کسب کرد و با فروشی بیش از ۱٫۸۴۳ میلیارد دلار آمریکا، در رده بالاترین فیلم پر فروش آن زمان و تاریخ سینما قرار گرفت. این فیلم، دی کاپریو را در کنار محبوب‌ترین بازیگرانی که عمده هوادارانشان زنان و دختران جوان بودند، قرار داد. او برای بازی در این نقش نامزد جوایز بسیاری از جمله جایزه گلدن گلوب و جایزه سینمایی ام‌تی‌وی شد.
از ۱۹۹۸ تا به حال
بعد از موفقیت بزرگ تایتانی او حضوری نه چندان دلچسب در فیلم شهرت وودی آلن داشت و بعد از آن نیز در سال ۲۰۰۰ یعنی ۴ سال بعد از تایتانیک در مصاحبه‌ای با مجله تایم اقرار کرد که دوران تایتانیک برای او سخت‌ترین دوران بوده‌است. لئوناردو می‌گوید: «در زمان تایتانیک هیچ گونه رابطه‌ای با خود نتوانستم برقرار کنم، دیگر به آن شهرت دست نخواهم یافت و انتظار مجددش را هم ندارم و چیزی نیست که من حال به دنبالش باشم». بعد از آن لئو ناردو در فیلم ساحل ظاهر شد فیلمی که نه از نظر منتقدان و نه از نظر تماشاگران راضی‌کننده نبود و با شکست تجاری شدید مواجه شد. در سال ۲۰۰۲ دیکاپریو خود را کمی از دنیای پر زرق و برق هالیوود و عکس‌های کلیشه‌ای مجلات دور کرد و تمرکزش را به روی دو اثر موفق اگه می‌تونی منو بگیر[۶] به کارگردانی استیون اسپیلبرگ با بازی تام هنکس و دار و دسته‌های نیویورکی[۷] به کارگردانی مارتین اسکورسیزی با بازی دانیل دی-لوئیس را در کارنامه‌اش قرار داد که هر دو فیلم مورد توجه منتقدین قرار گرفتند و نمرات زیادی را دریافت نمودند و هر دو نزدیک به هم اکران شدند. او برای ایفای نقش فرانک آبیگنل جونیور در فیلم اگه می‌تونی منو بگیر نامزد دریافت گلدن گلوب شد. بعد از آن نوبت به اثر قابل توجه هوانورد که بر اساس زندگی واقعی هاوارد هیوز کارگردان و هوانورد معروف آمریکایی ساخته شده بود رسید. دومین کار مشترک اسکورسیزی دومین کاندیدایی جایزه اسکار را به عنوان بهترین بازیگر نقش اول مرد برای او به ارمغان آورد و همچنین موفق به دریافت جایزه گلدن گلوب بهترین بازیگر مرد درام شد.
لئوناردو دی کاپریو، مارتین اسکورسیزی و کامرون دیاز در سال ۲۰۰۲
همچنان دیکاپریو همکاریش را با اسکورسیزی ادامه داده به‌طوری‌که او جایگزین رابرت دنیرو در فیلم‌های هزاره جدید وی است.
دیکاپریو در سال ۲۰۰۵ مشغول همکاری سومش با اسکورسیزی به نام رفتگان با حضور ستارگان دیگری چون جک نیکلسون، الک بالدوین، مت دیمون و مارک والبرگ شد. در ضمن هنوز دو همکاری دیگر مارتین اسکورسیزی و دیکاپریو باقی مانده‌است. وی در سال ۲۰۰۶ برای بازی در فیلم الماس خونین جلوی دوربین ادوارد زوئیک رفت. دی کاپریو برای سومین بار برای بازی در فیلم الماس خونین نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شد.
لئوناردو با موفقیت در سال ۲۰۰۶ به استراحتی کوتاه پرداخت و مشغول ساختن فیلمی در مورد محیط زیست شد و این فیلم را به جشنواره فیلم کن برد. دی کاپریو ۲۰۰۸ را با بازی در فیلم یک مشت دروغ ریدلی اسکات آغاز کرد. همچنین او در فیلم جاده انقلابی ۲۰۰۸ یک بار دیگر با کیت وینسلت همبازی شد. در سال ۲۰۱۰ او در دو فیلم جزیره شاتر و تلقین حضور یافت که هردو پرفروش‌ترین فیلم‌های سال شناخته شدند و هر دو فیلم در لیست ۲۵۰ فیلم برتر imdb حضور دارند تلقین با رتبه ۱۰. درآمد او در سال ۲۰۱۰ به ۶۰ میلیون دلار تخمین زده شد. این دو فیلم پشت سر هم جزو فیلم‌های موفق او و کارگردان‌های کار بوده‌است. دی کاپریو همکاری خود با اسکورسیزی را در فیلم روان شناختی مهیج جزیره شاتر که بر اساس رمانی با همین نام نوشته دنیس لهین بود ادامه داد. جزیره شاتر با بودجه‌ای معادل ۴۱ میلیون دلار آمریکا فروش بی نظیری در گیشه‌ها داشت و بیشترین موفقیت دی کاپریو و اسکورسیزی در گیشه‌ها تا آن زمان نام گرفت. همچنین دی کاپریو در فیلم علمی-تخیلی تلقین ساخته کریستوفر نولان نیز که دربارهٔ رویاهای فردی و وارد کردن رؤیا به ذهن بود، بسیار درخشید. لئو، در نقش دام کاب یک خارج‌کننده اطلاعات و واردکننده رویاهای خاص به ذهن افراد بود. او اولین بازیگری بود که برای ایفای نقش در این فیلم توسط نولان انتخاب شد. این فیلم بسیار مورد توجه منتقدان قرار گرفت و در روز اول اکران ۲۱ میلیون و در آخر همان هفته ۶۲٫۷ میلیون دلار آمریکا فروش داشت. لئوناردو در سال ۲۰۱۱ به استراحت پرداخت و در سال ۲۰۱۲ درفیلم جنگوی آزاد شده ساختهٔ کوئنتین تارانتینو به بازی پرداخت و در سال ۲۰۱۳ در دو فیلم گتسبی بزرگ که براساس رمانی به همین نام ساختهٔ باز لورمان و گرگ وال استریت ساختهٔ مارتین اسکورسیزی که براساس کتاب دلال بزرگ جردن بلفورت ساخته شده بود جلوی دوربین رفت و بازی درخشانی را به نمایش گذاشت، او که در این فیلم به عنوان تهیه‌کننده نیز حضور داشت پنجمین همکاری خود را با اسکورسیزی تجربه کرد. برای لئوناردو بازی در گرگ وال استریت چهارمین نامزدی جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد و همچنین به دلیل آنکه یکی از تهیه‌کنندگان این فیلم بود پنجمین نامزدی جایزه اسکار برای بهترین فیلم را به ارمغان آورد. همچنین دی کاپریو جایزه سینمایی ام‌تی‌وی بهترین لحظه را نیز به دست آورد. در سال ۲۰۱۳ وی تهیه‌کنندگی دو فیلم رانر رانر و خارج از کوره را بر عهده گرفت. دی کاپریو در سال ۲۰۱۵ با فیلم بازگشته آلخاندرو گونزالز اینیاریتو بار دیگر به عنوان یک بازیگر قدرتمند مورد توجه قرار گرفت و در ابتدا جایزه گلدن گلوب، جایزه انجمن منتقدان فیلم شیکاگو، جایزه بفتا و جایزه ستلایت را از آن خود کرد. او در ادامه برای ششمین بار نامزد جایزه اسکار شد و توانست این بار برای اولین بار جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را به دست آورد. پیام تبریک به او در توییتر رکورد بیشترین پیام اختصاص داده شده را شکست و به مرز دو میلیون رسید و همچنین در اکثر نقاط کشورهای مختلف پس از دریافت اسکار وی دست به خوشحالی و شادی زدند. در سال ۲۰۱۶ فعل Leo به معنی «بدست آوردن چیزی پس از سال‌ها تلاش» به گنجینهٔ دیکشنری آکسفورد اضافه گردید که این فعل برگرفته از نام لئوناردو دی‌کاپریوست که توانست پس از سال‌ها تلاش در این سال برندهٔ جایزهٔ اسکار شود.
سفیر صلح سازمان ملل و فعالیت‌ها
او فعالیت‌های وسیعی را برای منابع طبیعی به خصوص در حفظ و نگه‌داری گوریل‌ها انجام می‌دهد و نیز تقبل بخشی از کمک‌های بیمارستان لس آنجلس که مخصوص کودکان سرطانی‌است را به عهده دارد. وی در سپتامبر ۲۰۱۴ به سمت سفیر صلح سازمان ملل متحد و نماینده این سازمان در امور تغییرات جوی برگزیده شد. وی از سال ۱۹۹۸ تاکنون همواره برای حفظ محیط زیست تلاش کرده‌است و در بنیادی که با نام او راه‌اندازی شده، فعالیت می‌کند. او در اکتبر ۲۰۱۴ برای ایجاد و گسترش مناطق حفاظت شده دریایی و همچنین متوقف کردن صید غیرقانونی در دریاها و ۵ اقیانوس زمین، ۲ میلیون دلار کمک کرد، مجموع کمک‌های مالی وی در این زمینه به بیش از ۳ میلیون دلار می‌رسد. دیکاپریو در ۱۶ ژوئن ۲۰۱۶ در واتیکان با پاپ فرانسیس، رهبر مسیحیان جهان، به صورت خصوصی دیدار کرد. این دو نفر در مورد نگرانی‌ها در زمینه محیط زیست سخن گفتند و لئوناردو دیکاپریو از طرف مؤسسه خیریه‌اش چکی را به پاپ اهدا کرد. او همچنین کتاب آثار هیرونیموس بوش، نقاش قرن پانزدهم میلادی را به پاپ هدیه داد. در عوض پاپ هم نسخه‌ای جلد چرمی از لوداتو سی، بخشنامه‌ای که در خصوص محیط زیست نوشته، و کتاب پیشینش «لذت تعالیم مسیح» را به لئوناردو دیکاپریو تقدیم کرد.
فعالیت‌های وی منتقدانی نیز دارد که او را به دورویی و ریاکاری متهم کرده‌اند و بیان داشتند که: 'دی کپریو از حفظ محیط زیست و گرمایش زمین سخن می‌گوید در حالی که خودش در یات‌های عظیم مهمانی می‌گیرد و با جتهای خصوصی‌اش مسافرت می‌کند که مصرف سوخت بالایی داشته و برای محیط زیست مضرند.
رقابت با کریستین بیل
با کریستین بیل درگرفتن چند نقش رقابت داشته. اول برای نقش جک در تایتانیک که این رقابت را از بیل برد و علت اصلی آن این بود که کامرون نمی‌خواست هر دو بازیگر جک و رز انگلیسی باشند. اما در فیلم روانی آمریکایی ابتدا بیل برای نقش انتخاب شد سپس دوباره گفته شد که دی کاپریو این نقش را بازی می‌کند اما سرانجام نقش به بیل رسید؛ و همچنین برای بازی در نقش هیو گلس در فیلم بازگشته کریستین بیل در نظر گرفته شده بود که در نهایت نقش به دیکاپریو رسید که برای بازی در این نقش برنده اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد در سال ۲۰۱۶ شد.
فیلمشناسی
دی کاپریو بازی‌های درخشانی را در طول حرفه کاریش از خود به نمایش گذاشته که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به تایتانیک، دارودسته‌های نیویورکی] جانگوی آزاد شده بازگشته، روزی روزگاری در هالیوود، گرگ وال استریت، تلقین و الماس خونین اشاره کرد.
فهرست
فیلم۴۵
سریال۸
بازیگر[ویرایش]
فیلم سینمایی
سالنام فیلمعنوان انگلیسینقشکارگردان
۲۰۱۹روزی روزگاری در هالیوودOnce Upon a Time in Hollywoodریک دالتونکوئنتین تارانتینو
۲۰۱۵بازگشتهThe Revenantهیوگلسالخاندرو گونسالس اینیاریتو
۲۰۱۵تست (فیلم کوتاه)The Auditionخودشمارتین اسکورسیزی
۲۰۱۳گرگ وال استریتThe Wolf of Wall Streetجوردن بلفورتمارتین اسکورسیزی
۲۰۱۳گتسبی بزرگThe Great Gatsbyجی گتسبیباز لورمان
۲۰۱۲جنگوی آزاد شدهDjango Unchainedکلوین کندیکوئنتین تارانتینو
۲۰۱۱جی. ادگارJ.Edgarجان ادگار هوورکلینت ایستوود
۲۰۱۰تلقینInceptionدام کابکریستوفر نولان
۲۰۱۰جزیره شاترShutter Islandادوارد دنیلزمارتین اسکورسیزی
۲۰۰۸جاده انقلابیRevolutionary Roadفرانک ویلرسم مندز
۲۰۰۸مجموعه دروغ‌هاBody of Liesراجر فریسریدلی اسکات
۲۰۰۶الماس خونینBlood Diamondدنی آرچرادوارد زوئیک
۲۰۰۶رفتگانThe Departedبیلی کاستیگانمارتین اسکورسیزی
۲۰۰۴هوانوردThe Aviatorهاوارد هیوزمارتین اسکورسیزی
۲۰۰۲اگه می‌تونی منو بگیرCatch Me If You Canفرانک ابگنیلاستیون اسپیلبرگ
۲۰۰۲دار و دسته‌های نیویورکیGangs of New Yorkآمستردام والنمارتین اسکورسیزی
۲۰۰۰ساحلThe Beachریچارددنی بویل
۱۹۹۸شهرتCelebrityبراندون دارووودی آلن
۱۹۹۸مردی در نقاب آهنیThe man in the iron maskلویی چهاردهمرندل والاس
۱۹۹۷تایتانیکTitanicجک داوسنجیمز کامرون
۱۹۹۶اتاق ماروینMarvin's Roomهنکجری زکس
۱۹۹۶رومئو و ژولیتRomeo and julietرومئوباز لورمان
۱۹۹۵کسوف کاملTotal Eclipseآرتور رمبوآگنیشکا هولاند
۱۹۹۵خاطرات بسکتبالThe Basketball Diariesجیم کارولاسکات کالورت
۱۹۹۵برنده و بازندهThe quike and the deadفی هرود «بچه»سام ریمی
۱۹۹۴مهمانی شلیک با پاThe Foot Shooting Partyباداَنِت هیوود کارتر
۱۹۹۳چی گیلبرت گریپ رو آزار می‌دهWhat's Eating Gilbert Grapeآرنی گریپلاسه هالستروم
۱۹۹۳زندگی این پسرThis Boy's Lifeتوبی ولفمایکل کتون-جونز
۱۹۹۲پیچک سمیPoison Ivyگایکت شی
۱۹۹۱مخلوقات ۳Critters 3
تلویزیون
سالعنواننقشیادداشت
۱۹۸۹The New Lassieگلن۲ اپیزود
۱۹۹۰The OutsidersKid Fighting Scoutاپیزود: «قسمت اول»
۱۹۹۰Santa BarbaraYoung Mason Capwell۵ اپیزود
۱۹۹۱Roseanneهمکلاسی دارلیناپیزود: «Home-Ec»
۱۹۹۰–۱۹۹۱Parenthoodگری باکمن۱۲ اپیزود
۱۹۹۱–۱۹۹۲Growing PainsLuke Brower۲۳ اپیزود
۲۰۱۴پخش زندهٔ شنبه شبخودش (حضور کوتاه)اپیزود: «جونا هیل/باستیل (گروه موسیقی)»
تهیه‌کننده[ویرایش]
فیلم سینمایی
سالعنوانیادداشت
۲۰۰۴ترور ریچارد نیکسونمجری طرح
۲۰۰۴هوانوردمجری طرح
۲۰۰۷یازدهمین ساعت
۲۰۰۷باغبان عدن
۲۰۰۹یتیم
۲۰۱۱گردش شنل‌قرمزی
۲۰۱۱نیمه ماه مارسمجری طرح
۲۰۱۳رانر رانر
۲۰۱۳خارج از کوره
۲۰۱۳گرگ وال استریت
۲۰۱۶تا شب زنده بمان
۲۰۱۸رابین هود
جوایز
جوایز فیلم‌ها
اسکار
نوشتار اصلی: جایزه اسکار
سالنام اثرزیرمجموعهنتیجهبازنده به
۱۹۹۴چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار می‌دهدبهترین بازیگر نقش مکمل مردنامزدشدهتامی لی جونز برای فراری
۲۰۰۵هوانوردبهترین بازیگر نقش اول مردنامزدشدهجیمی فاکس برای ری
۲۰۰۷الماس خونیننامزدشدهفارست ویتاکر برای آخرین پادشاه اسکاتلند
۲۰۱۴گرگ وال استریتنامزدشدهمتیو مک‌کانهی برای باشگاه خریداران دالاس
بهترین فیلم (بهترین بازیگر نقش اول مرد)نامزدشدهبرد پیت، دد گردنر، جرمی کلینر، استیو مک‌کوئین، و آنتونی کاتاگس برای ۱۲ سال بردگی
۲۰۱۶بازگشتهبهترین بازیگر نقش اول مردبرنده—
۲۰۲۰روزی روزگاری در هالیوودبهترین بازیگر نقش اول مردنامزد شدهواکین فینیکس در جوکر
جایزهٔ بفتا[ویرایش]
سالنام اثرزیرمجموعهنتیجهبازنده به
۲۰۰۵هوانوردبهترین بازیگر نقش اول مردنامزدشدهجیمی فاکس برای ری
۲۰۰۷جدا ماندهنامزدشدهفارست ویتاکر برای آخرین پادشاه اسکاتلند
۲۰۱۴گرگ وال استریتنامزدشدهچویتل اجیوفور برای ۱۲ سال بردگی
۲۰۱۶بازگشتهبرنده—
جشنواره فیلم برلین (خرس نقره ای)[ویرایش]
سالنام اثرزیرمجموعهنتیجه
۱۹۹۷رومئو + ژولیتخرس نقره ای بهترین بازیگر مکمل مردبرنده
جایزه انجمن منتقدان[ویرایش]
نوشتار اصلی: جایزه انجمن منتقدان پخش‌کننده فیلم
سالنام اثرزیرمجموعهنتیجه
۲۰۰۵جدا ماندهبهترین بازیگر نقش مکمل مردنامزدشده
۲۰۰۷الماس خونیننامزدشده
جدا ماندهنامزدشده
بهترین بازیگر مردنامزدشده
۲۰۱۲[۱]جی. ادگاربهترین بازیگر نقش مکمل مردنامزدشده
۲۰۱۴[۲]گرگ وال استریتبهترین بازیگر مرد در فیلم‌های کمدیبرنده
۲۰۱۵بازگشتهبهترین بازیگر مردبرنده
گلدن گلوب[ویرایش]
نوشتار اصلی: جایزه گلدن گلوب
سالنام اثرزیرمجموعهنتیجه
۱۹۹۴چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار می‌دهدبهترین بازیگر نقش مکمل مردنامزدشده
۱۹۹۸تایتانیکبهترین بازیگر مرد فیلم درامنامزدشده
۲۰۰۳اگه می‌تونی منو بگیرنامزدشده
۲۰۰۵هوانوردبرنده
۲۰۰۷جدا ماندهنامزدشده
الماس خونیننامزدشده
۲۰۰۹جاده انقلابینامزدشده
۲۰۱۲جی. ادگارنامزدشده
۲۰۱۳جنگوی آزادشدهبهترین بازیگر نقش مکمل مردنامزدشده
۲۰۱۴گرگ وال استریتبهترین بازیگر مرد فیلم موزیکال یا کمدیبرنده
۲۰۱۵بازگشتهبهترین بازیگر مرد فیلم درامبرنده
جایزه سینمایی ام‌تی‌وی[ویرایش]
نوشتار اصلی: جایزه سینمایی ام‌تی‌وی
سالنام اثرزیرمجموعهنتیجه
۱۹۹۷رومئو + ژولیتبهترین بوسه (به همراه کلیر دینز)نامزدشده
بهترین همکاری (به همراه کلیر دینز)نامزدشده
بهترین بازیگر مردنامزدشده
۱۹۹۸تایتانیکبهترین بوسه (به همراه کیت وینسلت)نامزدشده
بهترین بازیگر مردبرنده
بهترین همکاری (به همراه کیت وینسلت)نامزدشده
۲۰۰۳دار و دسته‌های نیویورکیبهترین بوسه (به همراه کامرون دیاز)نامزدشده
اگه می‌تونی منو بگیربهترین بازیگر مردنامزدشده
۲۰۰۵هوانوردبرنده
۲۰۱۱تلقینBest Jaw Dropping Moment (به همراه الن پیج)نامزدشده
۲۰۱۳جنگوی آزادشدهبهترین بازیگر شخصیت‌های منفینامزدشده
بهترین همکاری (به همراه ساموئل ال. جکسون)نامزدشده
۲۰۱۴گرگ وال استریتBest Jaw Dropping Momentبرنده
جایزه برگزیده مردم[ویرایش]
نوشتار اصلی: جایزه برگزیده مردم
سالنام اثرزیرمجموعهنتیجه
۲۰۰۷جدا ماندهبهترین همخوانی
(به همراه مت دیمون و جک نیکلسون)نامزدشده
۲۰۱۱تلقینبهترین تیم
(به همراه تام هاردی، الن پیج، دیلیپ راو و جوزف گوردون لویت)نامزدشده
محبوب ترین بازیگر مردنامزدشده
۲۰۱۴گرگ وال استریتمحبوب ترین بازیگر مرد دراماتیکبرنده
محبوب ترین بازیگر مردنامزدشده
جایزه انجمن بازیگران فیلم[ویرایش]
نوشتار اصلی: جایزه انجمن بازیگران فیلم
سالنام اثرزیرمجموعهنتیجه
۱۹۹۷اتاق ماروینبازیگر شایستهٔ تقدیر مردنامزدشده
۱۹۹۸تایتانیکنامزدشده
۲۰۰۵هوانوردنامزدشده
بازیگر شایستهٔ تقدیر مرد برای نقش اصلینامزدشده
۲۰۰۷جدا ماندهبازیگر شایستهٔ تقدیر مردنامزدشده
بازیگر شایستهٔ تقدیر مرد برای نقش مکملنامزدشده
الماس خونینبازیگر شایستهٔ تقدیر مرد برای نقش اصلینامزدشده
۲۰۱۲جی. ادگاربازیگر شایستهٔ تقدیر مرد برای نقش اصلی[۳]نامزدشده
۲۰۱۵بازگشته (فیلم ۲۰۱۵)بهترین بازیگر مردبرنده
دیگر جوایز[ویرایش]
جایزه آکادمی هنری سینما و تلویزیون استرالیا (AACTA Awards)[ویرایش]
سالنام اثرزیرمجموعهنتیجه
۲۰۱۱جی. ادگاربهترین بازیگر خارجینامزدشده
۲۰۱۳گرگ وال استریتنامزدشده
گتسبی بزرگبهترین بازیگر نقش اصلی مردبرنده
جایزهٔ آستین[ویرایش]
سالنام اصرزیرمجموعهنتیجه
۲۰۰۷جدا ماندهبهترین بازیگر مردبرنده
انجمن منتقدان فیلم دالاس‌فورت وورث[ویرایش]
نوشتار اصلی: انجمن منتقدان فیلم دالاس‌فورت وورث
سالنام اثرزیرمجموعهنتیجه
۲۰۰۴هوانوردبهترین بازیگر مردنامزدشده
۲۰۰۶جدا ماندهنامزدشده
الماس خونیننامزدشده
۲۰۱۳گرگ وال استریتنامزدشده
جایزه برگزیده کودکان نیکلودین[ویرایش]
نوشتار اصلی: جایزه برگزیده کودکان نیکلودین
سالنام اثرزییرمجموعهنتیجه
۲۰۰۹N/Aجایزه کمک بزرگ سبزبرنده
جایزهٔ فیلم سازان نیویورک[ویرایش]
سالنام اثرزیرمجموعهنتیجه
۱۹۹۳چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار می‌دهدجایزهٔ نسل نوبرنده
جایزه ساترن[ویرایش]
نوشتار اصلی: جایزه ساترن
سالنام اثرزیرمجموعهنتیجه
۲۰۱۱جزیره شاتربهترین بازیگر مردنامزدشده
تلقیننامزدشده
جوایز برگزیده نوجوانان[ویرایش]
نوشتار اصلی: جوایز برگزیده نوجوانان
سالنام اثرزیرمجموعهنتیجه
۱۹۹۹شهرتFilm – Choice Hissy Fitنامزدشده
۲۰۰۰ساحلفیلم - بهترین بازیگر مردنامزدشده
Film – Choice Chemistry (به هراه ویرژینی لدواین)نامزدشده
۲۰۰۳دار و دسته‌های نیویورکیChoice Movie Liplock (به همراه کامرون دیاز)نامزدشده
اگه می‌تونی منو بگیرChoice Movie Liarبرنده
۲۰۰۵هوانوردبهترین بازیگر مرد درامنامزدشده
۲۰۰۷جدا مانده و الماس خونیننامزدشده
۲۰۱۰جزیره شاتربهترین بازیگر مرد فیلم ترسناک فانتزیبرنده
۲۰۱۳گتسبی بزرگبهترین بازیگر مرد درامنامزدشده
دی کاپریو ازسال 200تا2005 با ژیزلی بینچینی دوست بود.
از سال 2005 تا 2011هم با رافائلی زندگی کردولی درنهایت ازهم جداشدند
تقدیم به امیر دی کاپریو کاربر فوق العاده با مرام سایت
