ساکت الهامی بعد از مدت ها سکوت مقابل دوربین طرفداری قرار گرفت تا درخصوص جنجال های بازی استقلال و تراکتور در فینال جام حذفی و اتفاقات بعد از آن صحبت کند. تقریبا به تمامی مسائل مطرح شده پیرامون آن بازی در گفتگوی سامان خدائی با ساکت الهامی پرداخته شد. صحبت های سرمربی سابق تراکتور در خصوص حواشی بازی استقلال - تراکتور و اتفاقات بعد از آن شنیدنی است. او حتی خود را محق محرومیت چند ماهه دانست و از تلاش برای تغییر گفت. ساکت الهامی اعلام کرد که با دو روانشناس برای بالا بردن آستانه تحملش صحبت می کند.
بخش اول گفتگوی طرفداری با ساکت الهامی را می بینید و می خوانید:
سلام و درود می گویم به تمامی مخاطبان عزیز رسانه طرفداری. امروز ملاقات با چهره ها میهمانی دارد که مدت ها سکوت کرده بود، درست مانند نامش، آقای ساکت الهامی سلام، خیلی خوش آمدید به طرفداری.
به نام خدا. من هم خدمت شما، تمام همکاران و مخاطبین برنامه تان عرض سلام و ادب دارم، ممنونم که مرا دعوت کردید، در خدمت شما هستم.
آقای الهامی این روزها به چه کاری مشغول هستید؟ به هر حال دوران محرومیت و دوران شیرین استراحت، شنیدیم که چند وقت پیش هم به یاد جوانی پا به توپ شدید. الان چطور می گذرانید؟
ببینید روزهای سختی است، روزهای شیرینی نیست. چون واقعا بعد از فینال حذفی، بابت اتفاقی که افتاد اذیت شدم. نه به خاطر اینکه محروم شدم، بلکه متاسفانه یک جلوه و ظاهری از من ساخته شد که واقعیت امر من آن نبودم. وقتی خودم آن را دیدم شرمنده شدم و همیشه بابتش معذرت خواهی کردم، الان هم معذرت خواهی می کنم. این مرا عذاب می دهد که دیدگاه مردم بعد از آن بازی نسبت به من جالب نیست، صحبت هوچی گری مطرح می شود، در کل کار، کار اشتباهی بود اما یک لحظه خاص پیش آمد و من مقصر بدون تقصیر بودم. یک خطایی اتفاق افتاد و این شرایط را به وجود آورد. مردم اما آن صحنه خطا را ندیدند و فقط صحنه بلبشو بود و آن را از چشم من دیدند. خودم هم تحت فشار بودم، آن فشار، فشار آن بازی نبود، هشت ماه زحمت و فشار سخت روی دوش من بود. مسئولیتی که برای یک استان، آذربایجان و تمام آذری زبان ها و ترک ها داشتم. تمام این فشارها بود که آن لحظه چنین اتفاقی افتاد. اوضاع به گونه ای رقم خورد که برای من سخت تر شد. الان هم نمی توانم آن اتفاق را هضم کنم. ای کاش اینطور نمی شد. مجبورم بسازم و شاید این شرایط یک خودسازی خوب باشد تا وقتی برمی گردم به شکل دیگه ای در فوتبال باشم و بتوانم هرچه زودتر دیدگاه مردم را عوض کنم.
گفتید برخی از مردم دیدی نسبت به من پیدا کرده اند که آن ساکت الهامی واقعی نیست، پیش آمده رودررو با مردم چنین چیزی را ببینید یا صرفا مسائلی بوده که در فضای مجازی خوانده اید یا دیده اید؟
خیر، من نسبت به کاری که خودم کردم و دیدگاه خودم می گویم. مردم، هواداران تراکتور و حتی هواداران استقلال وقتی مرا می بینند به من لطف دارند ولی آن دیدگاه خودم است. من آدمی نیستم که در آن بازی دیده شد. خیلی راحت بگویم، کار قشنگی نبود. الان هم از محرومیتم این حس را دارم که شاید متنبه بشوم، شاید شرایط به گونه ای بشود که برگردم و ساکت دیگری را مردم ببینند. تمام برنامه ام در زمان استراحتم این است. همینطور کارهای عقب افتاده ام را انجام می دهم. حتی پیش دو روانشناس خیلی خوب رفتم و با آن ها صحبت کردم. نباید این جمله را بگویم ولی متاسفانه بحث فنی زیر سایه آن اتفاق بازی گم شد.
بعد از قهرمانی تراکتور در جام حذفی شما در این تیم نماندید. دلیلش محرومیت بود یا دلیل دیگری هم داشت؟
دلیل اولش که محرومیت بود. تمام مدیران فدراسیون و وزارت ورزش همگی در ورزشگاه امام رضای مشهد بودند. وضعیتی شد در آن شب که می گفتند ای وای این چه اتفاقاتی بود، چرا ساکت اینطور کرد؟ خیلی اتفاق را بزرگ کردند. صحبت از این شد که یک سال باید محروم شوم، تنبیهم کنند تا درس عبرتی برای باقی باشد. من قرارداد نداشتم و این شرایط به وجود آمد، باشگاه هم حق داشت. همان کسی که مرا در سخت ترین شرایط مربی تراکتور کرد، با گزینه های دیگری صحبت کرد. اصلا به دل نگرفتم. خودم را همیشه عضوی از خانواده تراکتور می دانم. الان هم از آقای زنوزی ممنونم و وامدار او هستم که در بدترین شرایط تراکتور به من اطمینان کرد، آن هم به عنوان کسی که اولین تجربه سرمربی گری اش است. خوشحالم بچه ها زحمت شان را کشیدند و ما هم توانستیم جواب زحمت ها را بدهیم.
همان زمان شایعه ای مطرح شد که شما قرار است سرمربی تراکتور باشید اما تا پایان محرومیت در چند بازی اول روی نیمکت ننشینید. پس طبق این صحبت ها این موضوع را رد می کنید؟ باشگاه پیشنهادی به شما نداد؟
وقتی باشگاه ما با مسئولان فدراسیون صحبت کرد، مسئولان مساله محرومیت را خیلی بالا گرفته بودند. گفتم جو را چطور پیش بردند. ولی وقتی من با آن ها صحبت کردم اینطور نبود. جا دارد از آقای حسن زاده، آقای جاودانی و دیگر دوستان تشکر کنم. خیلی زحمت کشیدند و خیلی کمک کردند از این شرایط خارج شوم. با این اوصاف باشگاه دید اگر سراغ گزینه دیگری برود، بهتر است. من هم هیچ ناراحتی ندارم. این تنبیه را برای خودم با ارزش می دانم. کسانی که به فوتبال نزدیک هستند خصوصیات و اخلاقیات مرا می دانند. همین که اینجا نشستم، بازیکنان و مربیان جوانی که تازه وارد عرصه سرمربی گری شده اند باید بدانند که فقط جام نیست. ببینید من بعد 50 سال اولین مربی ایرانی هستم که برای تراکتور جام آورده. من بدترین زمان ممکن سرمربی تراکتور شدم، اول فصل خودم کار را شروع نکرده بودم. تراکتور نهم جدول بود. در پنج هفته آخرش فقط یک امتیاز از شاهین بوشهر گرفته بود. صادقانه می گویم بیشترین نقش را در آن تیم بازیکنان داشتند و همینطور طرفداران ما. من هم نقش کوچکی داشتم به همراه کادر فنی. همچنین آقای زنوزی به عنوان مالک باشگاه. نتیجه تمام این ها آن جام شد و حالا من نشستم خدمت شما و بابت آن اتفاق ها هنوز نمی توانم از گذشته خودم خارج شوم.
اگر موافق باشید همان اتفاق ها را بررسی کنیم. چون یکسری پرسش ها و مسائلی مطرح شد. شما هم مدت ها سکوت کردید و پاسخی به آن ها ندادید. یکی از آن مسائل این بود که برخی می گفتند ساکت الهامی عمدا آن جنجال را به راه انداخت تا تیم بتواند نتیجه را حفظ کند.
واقعیت امر این نیست اما همینطور نشان داده شد. تمام مجموعه باشگاه استقلال، حتی وزیر ورزش و مسئولان اینطور دیدند. واقعیت این نیست. تا دقیقه 61 که آن اتفاق افتاد من حتی یک اعتراض هم به داور نداشتم. متاسفانه متاسفانه آن خطا در یک متری من اتفاق افتاد. کاش در فاصله بیست سی متری بود. من نمی دیدم و شاید آن قدر واکنش نداشتم. اما چون یک متری من اتفاق افتاد، صحنه خطا را کامل دیدم. همان خطا رفت و ضربه ای را که قائدی زد، میثم تیموری از دروازه بیرون کشید. اگر نتیجه بازی ای که نیمه اول 3-0 شده بود، در دقیقه شصت و یک، 3-2 می شد، شیرازه تیم ما از هم می پاشید. من ناخواسته اعتراض کردم، هرچند باید آستانه تحملم را بالا می بردم اما مسئولان شرایطی را به وجود آوردند و تمام اتفاقات دست به دست هم داد، آن طور که شما مطرح کردید دیده شد اما واقعیت اینطور نبود.
دقیقا یکی از مسائلی که مطرح می شود همین است. ساکت الهامی فکر می کرد داور می خواست با استقلال مهربان باشد و برای اینکه داور نخواهد بازیکن تراکتور را اخراج کند، ساکت الهامی خودش را قربانی کرد تا این اتفاق برای بازیکنان تیمش رخ ندهد.
اصلا اینطور نیست. خطا به نفع ما بود و گرفته نشد. فیلم بازی را کاملا 2-3 بار دیدم و واقعا خطا بود اما آقای بنیادی فر و گروهش بسیار خوب داوری کردند ولی آن اتفاقی که نباید می افتاد، افتاد. خودم باید تاوانش را هم پس بدهم و راضی هستم. باید یک جایی جلوی این کارها گرفته شود تا این کار از مربی که حداقل 15-16 سال سابقه دارد سر نزند. تمام کسانی که مرا می شناسند می دانند این شخصیت را ندارم و اولویتم برای کار کردن، بحث فنی است. این کارها را هم دوست ندارم ولی اتفاقی بود که افتاد. خیلی ها به من می کویند اگر آن کار نمی کردی فلان اتفاق نمی افتاد ولی من اصلا در جریان نبودم و یک لحظه واقعا نتوانستم خودم را کنترل کنم.
به مسائل فنی فینال حذفی هم اشاره کردید؛ از نظر بعد فنی هم بازی جالبی بود و سه گل در نیمه اول به استقلال زدید، تا این تیم به خودش بیاید، بازی را بردید. استراتژی شما با تراکتور در آن بازی چه بود؟
استقلال هشت روز قبل پرسپولیسی را برده بود که در بهترین شرایطش بود و قهرمان لیگ برتر شده بود. خود استقلال هم در شرایطی بود که 3-4 بازی آخر، نتایج خوبی گرفته بود. چون من سابقه کار کردن در استقلال را دارم، می دانستم استقلالی ها مقابل ما اشباع شده اند و با خیال راحت به مصاف ما می آیند. با خود می گفتند پرسپولیس را بردیم، دقیقه 93 گل تساوی را زدیم تیم برگشته و ... به همین خاطر آن فشاری که استقلالی ها فکرش را هم نمی کردند برنامه ریزی کردیم و بازی پرفشاری را شروع کردیم ولی متاسفانه چون یار تعویضی خوب نداشتیم شرایط سخت شد. به بچه ها هم در رختکن گفتم که چون می خواهیم بازی پرفشاری را انجام دهیم باید تا دقیقه 70 کار را تمام کنیم وگرنه شرایط سخت می شود که همین اتفاق هم افتاد. دقیقه 80 یک بازیکن تعویض کردیم و دقیقه 90 همان بازیکن را بیرون کشیدیم، چون بازیکن نداشتیم. لحظه ای هم که گل دوم را خوردیم 10 نفره بودیم چون محمدرضا خانزاده بیرون بود، اصلا یار تعویضی نداشتیم و بعد از آن فشار و اتفاقاتی که افتاده بود، واقعا نمی دانستم باید چه کار کنم. هرچند استقلال بسیار فشار آورد و یک مقدار هم خدا پشت ما بود و هم شانس یاری مان کرد.
بازی با استقلال در لیگ هم یک اتفاقی افتاد و آن جمله ای که به بازیکن خودتان گفتید حسابی جنجالی شد، مثل اینکه گفته بودید استقلالی ها کرونا دارند درسته؟
قرار بر این بود که استقلالی ها بازی نکنند چون آنها 16 بازیکن کرونایی داشتند. 8 بازیکن کرونایی از صبح شروع شده بود و به 16 نفر رسید. باید بگویم که آقای مجیدی، حق داشت بازیکنانش را داشته باشد و همان شب هم در برنامه های تلویزیونی گفتم که سرمربی حق دارد تمام بازیکنانش را داشته باشد ولی باید به یک خبر بدهند نه اینکه ساعت 7 به ما گفتند بازی انجام می شود و ساعت 9 به ما گفتند بازی برگزار نمی شود. صبح روز قبل بازی می خواستیم سوار هواپیما بشویم، به ما گفتند صبر کنید ببینیم تکلیف چه می شود. در آخر گفتند بازی برگزار می شود اما فلان بازیکن کرونا گرفته است و فلان بازیکن بازی نمی کند. در صورتی که تمام بازیکنان استقلال روز بعدش بازی کردند و کامل ترین استقلال زمان کرونا، استقلالی بود که مقابل ما قرار گرفت. بازیکنی مثل شیخ دیاباته اولین بازی اش را انجام داد، فرشید اسماعیلی و وریا از مصدومیت برگشتند و همه بازیکن ها جلوی ما قرار گرفتند. این اتفاقات باعث شد که من آن جمله که این ها 16 کرونایی داشتند و یک روزه خوب شدند را به کار بردم.
کلا شما کنار زمین زیاد صحبت می کنید، این سبک شما محسوب می شود؟
رابطه بعضی از مربیان با بازیکنان یک رابطه عاطفی است. من شاید سرمربی تازه کاری باشم ولی در سابقه کاری ام دستیار خیلی از مربیان بودم، مربیانی که برای خودشان اسطوره های این مملکت بوده اند. من چون نمی توانم با بازیکن خارجی ارتباط بگیرم، از آنها استفاده نمی کنم. نمونه اش در نیم فصل، 5-6 بازیکن خارجی رفتند. تراکتور تنها تیمی بود که در نیم فصل بودجه اش کمتر شد؛ یعنی همه تیم ها هزینه کردند و بازیکن گرفتند ولی من فقط بازیکن رد کردم. روزهای آخر 14-15 بازیکن در اختیار داشتیم ولی بچه ها همدل و یکدل بودند و خوشبختانه این یکپارچگی و همدلی بیشترین کمک را در این مجموعه به ما کرد.
بخشی از آن، صحبت کردن با بازیکنان در کنار زمین است و بخشی هم عصبانیت کنار زمین است. این عصبانیت شما در کنار زمین، زیاد پیش می آید؟
عصبانیت من در کنار زمین، عصبانیت بازدارنده ای نیست ولی 1-2 بار این اتفاق افتاده چون بیشترین اتفاقاتی که تا الان افتاده یکی دو متری من بوده است. یعنی حتی اگر پنالتی اتفاق بیفتد و از من دور باشد، هیچ وقت اعتراض نمی کنم ولی صحنه هایی که خیلی نزدیکم باشد و حتی یک اوت هم باشد، از کوره در می روم چون می بینم که چه اتفاقی افتاده است. خدا شاهد است تمام این روزهایی که الان خانه هستم، تمام فکر و ذکرم این است که و با بچه هایی که صحبت می کنم به من می گویند عیب ندارد می گذرد و من می گویم هرچه دیرتر بگذرد بهتر است، زمان بگذرد و من خودم کمی متنبه شوم. حتی پیش دو روانشناس رفتم که حداقل بتوانم آستانه تحملم را بالا ببرم و بتوانم خشمی که بروز می کند را بتوانم کنترل کنم. تمام سعی و تلاشم را می کنم که این اتفاق بیفتد و محرومیتم تمام شود، یک ساکت الهامی دیگری دیده می شود. شاید همه بگویند چرا این چنین شده و فلان ولی واقعا تمام برنامه من همین است.
و ساکت الهامی که با آرامش بسیار در لیگ برتر و انشاءالله بعد از پشت سر کذاشتن این محرومیت خواهیم دید.
بله همین طور است.
پایان قسمت اول
منتظر انتشار بخش دوم این گفتگو باشید
