به گزارش طرفداری، فصل قبل به هیچ وجه فصلی طبیعی نبود. بازی ها به جای اینکه در ماه مه به پایان برسند، در ماه ژوئیه پایان یافتند. بعد از اتمام بازی های لیگ، شیاطین تا تا نیمه نهایی لیگ اروپا پیشروی کرده بودند اما در نهایت حذف شدند؛ این یعنی فصل 2019/2020 در اواخر ماه اوت(شهریور) و دو هفته بعد از بازی های ملی برای آن ها به پایان رسید.
فوتبالیست ها به یک وقفه ذهنی پس از فصل نیاز دارند، آن هه باید یک یا دو هفته به تعطیلات بروند و به فوتبال فکر نکنند، این نیاز طبیعی آن ها است.
شیاطین سرخ نتوانستند از پیش فصل خود به خوبی استفاده کنند و دچار حاشیه های فراوان شدند. دستگیری هری مگوایر، قرنطینه شدن ون بیساکا، مبتلا شدن پوگبا به کرونا و اتفاقات دیگری که خود شاهد آن بودید.
بنظر می رسد کار هایی مانند آمادگی بدنی بازیکنان، هوشیاری و شکل ترکیب، تطبیق و هماهنگی بازیکنان با یکدیگر و... که در پیش فصل میتوان آن هارا تقویت کرد، در یونایتد دیده نشد.
عدم انجام این کار های به ظاهر کوچک، خود را درون زمین نشان می دهد و درنهایت هزینه سنگینی دارد.
عدم آمادگی صد در صدی میتوان مانند نبودن قدرت کافی در ضربات سر باشد.
یا زمان بندی نکردن پاس ها. یک ثانیه دیر یا زود دادن پاس و نداشتن ضرب مناسب.
یا در صحنه زیر ندیدن پوگبا که در موقعیت مناسبی بود و در عوض پاس اشتباه به دنیال جیمز که بین چند مدافع قرار داشت.
در شبکه های اجتماعی بارها دیده ایم که درمورد عدم جذب بازیکنان، اعتراضات زیادی از جانب هواداران صورت گرفته است. بهتر است واضح تر بگویم تنها یک خرید قابل قبول انجام شده است، اما آن ها این بازی را بدلیل نداشتن خرید نباختند.
ویکتور لیندلوف روز فاجعه باری داشت! انکار نمیکنم اما وجود جیدون سانچو احتمالا کمکی به تیم نمی کرد.
مشکل یونایتد دقیقا همان چیزی بود که باعث شد آن ها فصل پیش در مقابل تیم های میانه جدولی امتیاز از دست دهند. خط هافبک.
باری دیگر خط هافبک یونایتد در مقابل پرس شدید عقاب ها نتوانست توپ را به خوبی منتقل کند.(جیدون سانچو در صورتی خطرناک خواهد بود که صاخب توپ باشد)
این عدم توانایی درست از جایی شروع شد که اسکات مکتومنی نتوانست با جای گیری درست گزینه ای برای هری مگوایر باشد.
مدافعان مجبور شدند توپ را در عقب پاسکاری کنند و گزینه ای در خط هافبک نداشتند. این کار زمان گیر است، خسته کننده است و برای تیم حریف دفاع کردن و جایگیری را آسان می کند.
در عکس زیر هری مگوایر می توانست با یک پاس ساده مکتومنی را صاحب توپ کند اما این کار را انجام نداد.
در فصل گذشته مکتومنی در بین هافبک های یونایتد کمترین تعداد پاس دریافتی را داشت. زمان هایی وجود داشت که بنظر می رسید تیم به طور عمد از پاس دادن به او جلوگیری می کند. دلیل چسیت؟ آیا تیم به او اعتماد ندارد یا صرفا بدلیل جایگیری غلط او است؟
مکتومنی پای چپ ضعیفی دارد و چرخش های سریعی انجام نمی دهد. صحنه زیر را ببینید. اگر اسکات آن جا نبود، احتمالا هری مگوایر به داوید دخیا پاس می داد. چند لحظه بعد دقیقا همان اتفاق افتاد! اسکات نتوانست چرخش کند و توپ را منتقل کند. او حتی نتوانست پول پوگبا که موقعیت خوبی داشت و آزاد بود را صاحب توپ کند.
حتی بعد از گل پالاس، زمانی که آن ها کاملا عقب نشسته بودند و پرس نمی کردند، باز هم اسکات با جایگیری های بد همیشه در کنار بازیکن حریف بود. ویکتور لیندلوف و هری مگوایر او را گزینه ای برای پاس نمی دانستند.
اما یونایتد در زمین هافبکی دیگر نیز دارد. پل پوگبا آیا او در قلب خط هافبک بازی نمی کند؟ نباید به مدافعان کمک کند و کار انتقال توپ را به یک سوم هجومی انجام دهد؟
به گیف زیر در دقایق ابتدایی بازی توجه کنید. برونو عقب آمده تا به لوک شاو اجازه نفوذ دهد. شاو جلو رفته و مگوایر با یک پاس بلند او را صاحب توپ می کند.(که البته کنترل توپ شاو خوب نیست و می توان عدم آمادگی صد در صدی را مشاهده کرد). به موقیعت پوگبا زمانی که این اتفاق افتاد نگاه کنید.
یونایتد در این بازی با همان سیستم 4231 سال پیش بازی نکرد بلکه بیشتر شبیه سیستم 433 بود. با عقب آمدن برونو پوگبا نه تنها آزادی زیاد بلکه وظایف هجومی تری نیز داشت.
سولسشر در هنگام مالکیت علاقه به استفاده از 5 بازیکن در جلو دارد. اما مکتومنی مانند ماتیچ یا فرد توپ پخش نمی کند و تیموتی فوسو منسا مانند آرون وان بیساکا به در عرض حرکت نمی کند. برای جبران این کار(جلو نرفتن فوسو منساه)، یونایتد از دنیل جیمز در سمت راست استفاده کرد تا به منساه اجازه دهد عقب بازی کند و نبود وان بیساکا تا حدودی جبران شود. فرناندز به عقب آمد اما هنوز یک تیکه پازل گم بود، نفر پنجم کسی نبود جز پل پوگبا.
ما می دانیم وقتی پوگبا نزدیک آن جا باشد، چقدر پویا است. اما جلو رفتن او همچنین با خطراتی همراه است: اگر خط هافبک نتواند توپ را به او برساند، پوگبا در بازی تاثیر نمی گذارد. وقتی او نتواند تاثیر گذار باشد، تمایل دارد در هنگام مالکیت توپ کارهای اضافه و زیادی انجام دهد. حدس بزنید چه اتفاقی افتاد...
مدتی است که هواداران خواهان استفاده از سیستم 433 با حضور همزمان برونو و پوگبا در خط میانی هستند. برای انجام این کار، یونایتد نیاز به یک هافبک دفاعی فوق العاده دارد. کسی که بتواند به خوبی فضای رو به روی چهار مدافع را پوشش دهد. ماتیچ در این زمینه تجربه دارد و بازیکن با کیفیتی است اما برخی صاحب نظران معتقدند اوله گونار سولسشر در دراز مدت باید از اسکات مکتومنی استفاده کند.
سولسشر به ندرت از اسکات به عنوان هافبک دفاعی استفاده کرده است. ضعف در پاسکاری و مهارت های او نگران کننده است. در بازی مقابل پالاس این شانس به او داده شد و نشان داد که نمی تواند در آن پست بازی کند.
تنها پنج دقیقه از زمان بازی گذشته بود. پوگبا برای پرس به جلو آمده بود. در این صحنه دقیقا متوجه می شویم چرا یونایتد به یک هافبک پوشش دهنده نیاز دارد. هافبکی که بتواند موقعیت خود را حفظ کند و البته همانطورکه گفته شد فضای مقابل چهار مدافع را پوشش دهد.
این هافبک اسکات مکتومنی نیست! بازیکنی که تمایل و اشتیاق بیش از حد به جلو آمدن دارد و از موقعیت خود خارج می شود. این اتفاق در صحنه بالا انجام شد. او نباید برای پرس زاها از موقعیت خود خارج می شد. زاها یار لیندلوف بود و لیندلوف بصورت کاملا زیرکانه مرتکب خطا شد زیرا اگر خطا نمی کرد، پالاس فضای فوق العاده ای در میانه میدان(با توجه به نبود اسکات) در اختیار داشت. کافی است عکس به عکس زیر توجه کنید.
فضای خالی که مکتومنی باید پوشش می داد و در آن جا حضور پیدا می کرد
این ضعف بزرگ یونایتد بود. فرقی نمی کرد چه کسی توپ را لو دهد، آن ها در عقب از موقعیت های خود خارج می شدند و همیشه خطر دریافت ضد حمله بوجود می آمد.
بار ها و بارها شاهد این اتفاق بودیم...
در نیمه دوم اما یونایتد به سبک فصل گذشته بازی کرد. بلافاصله دیدیم مک تومنی بین دو مدافع حاضر شد و توانست توپ را به خوبی انتقال دهد.
پل پوگبا نیز به مانند فصل گذشته عقب تر آمد و کار انتقال توپ را بهتر از نیمه اول انجام داد و یونایتد در این زمینه پیشرفت کرد.( البته که لینک آپ بین برونو و راشفورد انجام نشد. آن ها هماهنگ نبودند. می دانید، نداشتن پیش فصل مناسب گران تمام می شود).
بار دیگر مکتومنی بین دو مدافع قرار گرفت و سه بازیکن در عقب تشکیل شد(کاری که ماتیچ به بهترین شکل انجام می دهد). این کار به مگوایر اجازه می دهد توپ را به جلو ببرد و پاس های خوبی دهد. بهترین موقعیت شیاطین قبل از گل اول.
به سادگی می توان متوجه شد هنگامی که هافبک دفاعی بین دو مدافع قرار گیرد و دو هافبک در وسط و پنج بازیکن در خط حمله باشند، چقدر تیم اوله گونار سلسشر روان تر بازی می کند. اما اسکات هنوز این مفهوم را درک نکرده و به ندرت وظایف خواسته شده را انجام می دهد. گیف زیر شکل ایده آل تیم سلسشر است. به موقعیت نمانیا ماتیچ توجه کنید.
سلسشر تصمیمات بدی گرفت. او تاکتیک تیمش را عوض کرد با اینکه می دانست هافبک های او مناسب این سبک نیستند و عملا هیچ پیش فصلی برای تمرین و جا افتادن آن نبود. پیش فصل بسیار حیاتی است اما نبود آن نباید بهانه ای برای باخت 3_1 مقابل پالاس باشد(مقایسه شود با منچستر سیتی). اگرچه همه ی بازیکنان عملکرد بدی داشتند. رشفورد و جیمز نامرئی بودند، پوگبا تائیر گذار نبود، برونو فرناندز بیشتر از هرکسی توپ را در اختیار داشت اما خطرناک ظاهر نشد.
منچستر یونایتد در این بازی با تمام نواقصی که داشت، عملکرد قابل توجهی از خود بروز نداد که نتیجه آن شکست سنگین در الدترافورد برای شیاطین سرخ بود. باید دید در آینده تیم سلسشر چه عملکردی از خود نشان خواهد داد. نظر شما در این رابطه چیست؟
