پرسپولیس در حالی شب گذشته مقابل التعاون به برتری رسید که این پیروزی موجب شد سرخ پوشان به صعود به مرحله حذفی رقابت ها امیدوار شوند.
پرسپولیس دیشب، تیمی متفاوت از 2 بازی قبلی سرخ پوشان در مرحله گروهی بود. تیم یحیی گل محمدی درحالی که تغییراتی به خود دیده بود، پا به میدانی می گذاشت که فشار زیادی برای پیروزی روی دوشش بود. در واقع قرمزپوشان می دانستند با توجه به اینکه از 2 بازی تنها یک امتیاز کسب کرده اند و با توجه به شرایط گروه و دیگر تیم ها، اگر می خواهند به مرحله بعدی راه یابند، باید در این دیدار سخت پیروز شوند؛ دیدار مقابل تیمی که 2 بازی را با پیروزی پشت سر گذاشته بود.
پرسپولیس پس از قهرمانی در لیگ، در جام حذفی مقابل استقلال در پنالتی ها شکست خورد. پس از آن مسابقه حواشی زیادی برای باشگاه به وجود آمد. برخی از بازیکنان تاثیر گذار هم از این تیم جدا شدند. به هر حال نمی توان منکر تاثیر بازیکنانی مانند علیرضا بیرانوند، مهدی ترابی و علی علیپور در پرسپولیس شد ولی با این حال، یحیی گل محمدی تیمش را آماده حضور در مسابقات آسیایی کرد.
پرسپولیس در ابتدا با ترکیب حامد لک، شجاع خلیل زاده، محمدحسین کنعانی زادگان، سعید آقایی، سیامک نعمتی، احسان پهلوان، احمد نوراللهی، میلاد سرلک، بشار رسن، وحید امیری، عیسی آل کثیر به میدان رفت. سیستم 2-4-4 خطی مورد علاقه یحیی گل محمدی؛ در این سیستم که تغییراتی نسبت به بازی های لیگ و جام حذفی برابر استقلال داشت، احسان پهلوان در پست مهدی ترابی در هافبک سمت چپ توپ می زد. عیسی آل کثیر نیز جانشین علی علیپور شده بود. سعید آقایی، میلاد سرلک و حامد لک نیز دیگر بازیکنان جدید پرسپولیس بودند.
پرسپولیس نیمه اول، یک نیمه بسیار متوسط و معمولی را سپری کرد. دلیل اصلی این مساله جدا از هر چیزی، ناهماهنگی بازیکنان جدید بود؛ به خصوص اینکه بازیکنان جدید همگی در پست های حساسی بودند. در واقع پرسپولیس در سال های اخیر، حتی با وجود مشکلات بسیار، به دلیل ثبات در ترکیبش نتایج لازم را گرفته بود و بازیکنان جدید هنوز یک ماه نشده که در تمرینات حضور یافته بودند. همه این مسائل دست به دست هم دادند تا پرسپولیس نیمه اول بسیار معمولی ظاهر شود. حتی اگر درخشش حامد لک نبود، شاید قرمزها گلی هم در نیمه اول دریافت می کردند.
نیمه دوم همه چیز برعکس شد. هم از نظر تاکتیکی و هم هماهنگی، تیم بهتر شد. یکی از مشکلات پرسپولیس در نیمه اول این بود که بازیکنان فاصله زیادی با یکدیگر داشتند. در واقع بازیکنی که صاحب توپ می شد، گزینه کمی برای پاس دادن داشت و مجبور به تک روی می شد. همین مساله موجب می شد که توپ به حریف داده شود. مدافعان کناری یعنی سیامک نعمتی و سعید آقایی در نیمه دوم هجومی تر شدند و کارهای ترکیبی آن ها با بال های سمت خود یعنی بشار رسن و احسان پهلوان موجب شد تا سرخپوشان راحت تر به دروازه حریف نزدیک شوند؛ چیزی که در نیمه اول به ندرت دیده شد.
نکته بعدی که در نیمه دوم دیدیم، جسارت بیشتر یحیی گل محمدی بود. یحیی در تیم های خود نشان داده که از نظر تاکتیکی، مربی انعطاف پذیری است. سیستم 4 هافبک خطی که در نیمه اول بازیکنان از یکدیگر فاصله زیادی داشتند، در نیمه دوم به مثلث های کوچک میان بازیکنان و پاس های تک ضرب و کوتاه تبدیل شد. همین مساله موجب شد برعکس نیمه اول، پرسپولیس راحت تر به دروازه حریف نزدیک شود.
علاوه بر این، نباید از عملکرد شجاع خلیل زاده و محمد کنعانی زادگان نیز چشم پوشی کرد. این دو اجازه ندادند ضد حملات نیمه اول التعاون تکرار شود. التعاون در نیمه دوم تمامی راه ها را بسته دید و با وجود اینکه پرسپولیس هجومی تر شده بود ولی نتوانست کاری از پیش ببرد. در نهایت نیز شجاع خلیل زاده با زدن گل، بازی خوب خود را تکمیل کرد.
پرسپولیس این بازی را برد ولی مشکل اصلی، ناهماهنگی تیم بود. شاید بهتر بود یحیی گل محمدی در ترکیب ابتدایی خود، نصف تیم را تغییر ندهد ولی از سوی دیگر، شاید همین مسابقات حساس موجب شود بازیکنان راحت تر با یکدیگر هماهنگ شوند. در بازی های این چنینی خیلی راحت تر می توان ضعف های تاکتیکی و فردی بازیکنان را شناسایی کرد تا اینکه این موارد در بازی های دوستانه مشخص شود.
حال نوبت به بازی بعدی مقابل التعاون است. نکته مثبت این است که پرسپولیس اکنون روحیه بالایی دارد. این روحیه می تواند کلید برد بعدی برابر التعاون باشد. شناخت کادر فنی نیز از حریف و همچنین بازیکنان خودی جدید بیشتر شده و قطعا پرسپولیسی متفاوت و بهتر از بازی دیشب مقابل التعاون در دور برگشت خواهیم دید.
همچنین بخوانید:
