مقدمه
ریونوسوکه آکوتاگاوا می گوید: "تراژدی در زندگی با پیوند بین والدین و فرزند آغاز میشود". شاید در بین کارگردان های بزرگ حال حاضر سینما، هیچ کس به اندازه ی کورئیدا در نشان دادن این تراژدی، خانواده را مورد واکاوی قرار نداده است. کورئیدا با جسارت دوربین خود را برداشته و هنگام فروپاشی خانواده با داستان هایش، بیننده را دعوت به نگاهی عمیق تر در نحوه ی رفتار انسان ها با یکدیگر میکند. این نوشته معرفی کوتاه مهم ترین فیلم های او بدون لو رفتن داستان، و ادای احترامی از طرف نویسنده به این کارگردان ژاپنی است.
...
معرفی فیلم های مهم:
فیلم اول: Maborosi 1995
"حفره ای که درون من ایجاد کردی چطور؟ چرا آن را با خودت نبردی؟"
مابوراسی، اولین فیلم بلند کورئیدا، داستان بیوه زنی را روایت میکند که به دلیل خودکشی شوهر سابق خود، با تنها فرزندش راهی خانه ی شوهر جدیدش میشود. اما خاطرات گذشته و سوال های بی جواب هنوز او را آزار میدهد. کار با دوربین و روایت کورئیدا در اولین تجربه ی فیلم داستانی خود، مثال زدنی است. داستان فیلم اقتباسی از زندگی زنی است که کورئیدا در اوایل دوران کاری خود به عنوان مستندساز، با او آشنا میشود.
...
فیلم دوم: After Life 1998
فانتزی ترین فیلم کورئیدا. داستان فیلم در عین سادگی بسیار خلاقانه است. پس از مرگ، انسان ها تنها یک هفته فرصت دارند تا کل زندگی خود را مرور کرده و تنها یک خاطره را انتخاب کنند. سپس خاطره ی انتخاب شده، به فیلم تبدیل شده و تا ابدیت در اختیار آنها قرار خواهد گرفت. شما کدام خاطره ی خود را برای زندگی تا ابدیت انتخاب میکنید؟ خاطره ای که هیچ وقت از دیدن آن سیر نخواهید شد.
...
فیلم سوم: Distance 2001
یک اخبار رادیویی به شنوندگان اطلاع می دهد که فردا سالگرد حمله بیوتروریسم در توکیو توسط تندروهای مذهبی یک فرقه است که باعث کشته شدن بیش از صد نفر و مسموم شدن هزاران نفر شدند و خود نیز در ساحل به صورت دسته جمعی خودکشی کردند. به نظر می رسد که چهار نفر از بازماندگان حادثه توجه ویژه ای به این اتفاق داشته اند. و بدین ترتیب فیلم قابل تامل کورئیدا آغاز میشود. فیلمِ فاصله یک داستان پیچیده در مورد از دست دادن و پشیمانی است، و من صادقانه فکر می کنم که این فیلم، یکی از بهترین های کورئیدا بوده که کمتر مورد توجه و ستایش قرار گرفته است.
گفتن هر چیز دیگری در مورد فیلم ممکن است بیش از حد داستان را فاش کند و بهتر است بیننده تا آنجا که ممکن است کمترین چیز را بداند. زیرا فیلم در کشف رمز و راز خود بسیار خوب عمل میکند. بگذارید فقط بگویم که توجه اصلی فیلم بیشتر از قربانیان روی عاملان جنایت و خویشاوندان متعصبان است. کورئیدا از بازگشت ناگهانی(Flash Back) برای نشان دادن چگونگی تنش روابط، چگونگی ایجاد شکاف عمیق بین عزیزان به دلیل افکار رادیکالی استفاده می کند.
فیلم فاصله با یادداشتی مبهم، با یک نتیجه گیری مناسب در ظرافت کامل تمام می شود. در اینجا یک اثر هنری وجود دارد که می تواند تنور بحث در مورد وضعیت امروز جهان را گرم نگه دارد.
.jpg)
...
فیلم چهارم: Nobody Knows 2004
داستان فیلم هیچکس نمیداند، اقتباس مستقیم کورئیدا از حادثه ی ترک کودک سوگامو در توکیوی ژاپن در سال 1988 است. حادثه ای که در آن یک مادر، 5 کودک خود را که هر کدام پدری جداگانه داشته اند رها کرده و با دوست پسر جدید خود فرار میکند. مادر پیش از ترک کودکان مبلغ 50 هزار ین(معادل 350 دلار در آن زمان) در اختیار فرزند بزرگتر قرار داده و او را مسئول مراقبت از کودکان خود میکند. از آنجایی که کودکان در هیچ مرکز اطلاعاتی ثبت نشده و تحصیل نکرده اند، اسامی آنها برای همیشه نامعلوم باقی ماند. کورئیدا باز هم ذائقه ی خود را در فیلم اعمال کرده و خوشبینانه انتهای فیلم را در مقایسه با واقعیت داستان اصلی، کمی تغییر میدهد. هیچکس نمی داند روایتی تلخ و شکننده از بی تفاوتی انسان ها نسبت به یکدیگر است.
...
فیلم پنجم: Still Walking 2008
دوازده سال پس از غرق شدن پسر ارشد عزیزشان(جونپی) در حالی که جان یک غریبه را نجات داد، پدر و مادر از فرزندان بازمانده ی خود برای تجدید دیدار خانواده دعوت کردند. پسر کوچک تر خانواده هنوز احساس می کند که والدینش ناراحت هستند که او کسی نیست که مرده است!! از طرفی همسر جدید او، برای اولین بار است که بطور ناجوانمردانه ای با بقیه اعضای خانواده ملاقات می کند. میتوان گفت، هم چنان قدم زنان بهترین فیلم کورئیداست. جایی که اختلاف نظر در اوج خود قرار دارد و انتظارها از یکدیگر تبدیل به پشیمانی و حسرت گشته است. حسرتی که با گذر زمان تبدیل به نفرت شده است. کورئیدا در این فیلم در اُزوترین حالت ممکن است. ( یاسوجیرو اُزو کارگردان فقید ژاپنی است که فیلم های کورئیدا شباهت های زیادی به او دارد).
...
فیلم ششم: I Wish 2011
پسری دوازده ساله که به دلیل طلاق والدینش از برادرش جدا شده است شایعه ای را می شنود که می گوید هنگامی که قطارهای جدید با سرعت بالایی از کنار یکدیگر عبور می کنند، اگر در آنجا باشیم و آرزویی کنیم، برآورده میشود. فیلم به زیبایی تفاوت بین رویا و واقعیت زندگی را برای کودکان نشان میدهد. کورئیدا خط بطلانی بر توهم معنا گرایی میکشد. توهم اینکه همه چیز در این دنیا دارای معناست. تصور کنید همه چیز در این دنیا معنی داشت. چه دنیای خفقان آوری.
...
فیلم هفتم: Like Father, Like Son 2013
ریوتا یک تاجر موفق و پولدار است. او پس از گذشت 8 سال متوجه میشود که پسر واقعی خود پس از تولد با پسر دیگری جا به جا شده است. حال او میبایست تصمیمی مهم اتخاذ کند. باز پس گیری پسر واقعی خود که از خون خودش است، یا پسری که سالها او را بزرگ و تربیت کرده. کورئیدا عاشق قرار دادن شخصیت های داستانش در دو راهی های اخلاقی است. واقعا چه چیزی است که باعث میشود یک انسان پدر شود؟ چه چیزی است که باعث میشود یک انسان فرزندِ یک پدر یا مادر شمرده شود؟ آیا صرفا ارتباط خونی چنین چیزی را تضمین میکند؟ یا رفتار و مسئولیت پذیری انسانها نسبت به یکدیگر؟
...
فیلم هشتم: Our Little Sister 2015
داستان فیلم در مورد سه خواهر است که در خانه مادربزرگ خود زندگی میکنند تا اینکه متوجه میشوند خواهری ناتنی و 13 ساله دارند. تمام ویژگی های سبکی کورئیدا در این فیلم نیز حضور دارد و تماشای آن لذت بخش است.
...
فیلم نهم: After The Storm 2016
پدری نویسنده و دارای یک فرزند، از همسر خود جدا شده و به دنبال تحقق بخشیدن به رویاهایش است. یک طوفان ناخواسته دوباره این خانواده ی کوچک و از هم گسسته شده را در خانه ی مادربزرگ جمع میکند. کورئیدا استاد بی چون و چرای فیلم های درام است. آکیرا کوراساوای فقید، کارگردان شهیر ژاپنی همیشه میگفت فیلم های من به دنبال یافتن پاسخ این سوال هستند که چرا انسان ها در کنار یکدیگر خوشحال نیستند؟ پس از طوفان کورئیدا نیز گریزی به این سوال میزند.
...
فیلم دهم: Shoplifters 2018
کورئیدا با فیلم های قبلی خود، با داستان های متفاوت سراغ خانواده و نقش های موجود در آن رفت. حال در فیلم دزدان مغازه، سوال خود را جامع تر میپرسد. سوالی به ظاهر ساده. چه چیزی باعث ایجاد یک خانواده میشود؟ ارتباط خونی چه پیوندی با خود به همراه دارد که غریبه ها نمی توانند آن را فراهم کنند؟ فیلم دزدان مغازه، آخرین حکم کورئیدا در مورد خانواده است.
...
سخن پایانی خطاب به هیروکازو کورئیدا:
آقای کورئیدا؛ سینمای شما برای من بسیار خاص بوده و از دیدن چندباره ی فیلمهایتان لذت میبرم. نقطه نظر و دیدگاه شما نسبت به مسائل پیرامون خانواده را دوست دارم و این باعث می شود زندگی خودم را مرور کرده و دیدگاه خودم را تنظیم کنم و روی مهمترین موارد، در این سفر کوتاه روی زمین تمرکز کنم. ممنون بابت تک تک لحظات نابی که به بنده هدیه کردی. این یادداشت کوتاه و ناقابل هم وظیفه ی خود میدانستم تا ذره ای از کارهای ارزشمند شما را در بین علاقه مندان به فیلم بازتاب دهم.
