جزییات جدیدی از ملاقات مهدی تاج و مارک ویلموتس در میلان ایتالیا در تاریخ 12 آذر 98 منتشر شده است که در ادامه آن را می خوانید.
به گزارش طرفداری و به نقل از تسنیم، آنچه درباره پرونده مارک ویلموتس با فوتبال ایران می دانیم، شاید بیشتر به محکوم شدن فدراسیون فوتبال به پرداخت 6 میلیون و 137 هزار و 500 یورو به‌علاوه 5 درصد سود به این مربی بلژیکی است، محکومیتی که با رأی فیفا صورت گرفته و حالا فدراسیون فوتبال به‌دنبال شکستن این رأی است. آنچه مسلم است، فدراسیون فوتبال برای مشخص شدن علت دقیق محکومیت خود در انتظار دریافت گراندز رأی (اصل رأی) است تا پس از آن اقدامات لازم را برای اعتراض به دادگاه عالی ورزش (CAS) انجام دهد.
شواهد و البته سوابق پرونده های شکایتی از فوتبال ایران در فیفا نشان می دهد، علت محکومت فدراسیون فوتبال در پرونده مارک ویلموتس عدم پرداخت دستمزد این مربی است. قوانین فیفا این حق را برای تمام افراد تحت قرارداد خارجی با کارفرما (در هر نقطه‌ای از دنیا) قائل شده است که در صورت عدم دریافت دستمزد خود دو ماه پس از موعد پرداخت، قراردادشان را به صورت یک طرفه فسخ کنند و تمام قرارداد را طلب کنند، یعنی اگر ویلموتس با قرارداد یک یا 10 ساله هم به استخدام فدراسیون فوتبال درآمده بود و پس از عدم دریافت دستمزدش دو ماه پس از موعد پرداخت شکایت می کرد، فدراسیون محکوم به پرداخت تمام مبلغ قرارداد تا پایان مدت زمان آن بود، همان طور که حالا محکوم به پرداخت تمام مبلغ قرارداد چهارساله است.
مارک ویلموتس با استفاده از همین قانون، اول نوامبر 2019 (10 آبان 98) قرارداد خود را به صورت یک طرفه فسخ و آن را به فدراسیون فوتبال اعلام کرد، با این حال فدراسیون فوتبال 8 نوامبر (18 آبان) 2 میلیون یورو به این مربی در بانک زراعت ترکیه پرداخت و ویلموتس را راضی به نشستن روی نیمکت در بازی 13 نوامبر (23 آبان) مقابل عراق کرد، هر چند این رضایت برای نشستن روی نیمکت تأثیری در فسخ قرارداد سرمربی سابق تیم ملی با فدراسیون فوتبال نداشت و این مربی فسخ قراردادش را تا رسیدن به رأی سنگین فیفا پیگیری کرد.
حالا با توجه به بررسی های صورت گرفته در خصوص نحوه جدایی ویلموتس از فدراسیون ساحل عاج پس از اخراج به دلیل نتایج ضعیف که همراه با توافق جدایی بوده، این سؤال پیش می آید که؛ چرا فدراسیون فوتبال ایران اقدام مشابهی انجام نداده است؟
ساحل عاج با داشتن قراردادی دوساله به‌ارزش ماهانه 60 هزار یورو (سالیانه 720 هزار یورو) با مارک ویلموتس، پس از 7 ماه همکاری با این مربی، به ادعای رسانه های محلی با پرداخت 800 هزار یورو برای جدایی با مرد بلژیکی توافق کرد، در حالی که شکایت ویلموتس می توانست ساحل عاج را بیش از یک میلیون یورو محکوم کند، اما توافق و یک جدایی مسالمت آمیز کار را به این مرحله نرساند. آیا مهدی تاج نمی توانسته به‌عنوان رئیس وقت فدراسیون فوتبال با مارک ویلموتس که او را نجیب می دانست، برای جدایی مسالمت آمیز توافقنامه امضا کند؟ چرا این اتفاق رخ نداده است تا فدراسیون فوتبال حالا دچار خسارت سنگینی شود؟
داستان از این قرار است که مهدی تاج برای حضور در مراسم برترین های فوتبال آسیا در تاریخ 2 دسامبر (11 آذرماه 98) راهی هنگ کنگ شده بود، در پایان مراسم و بدون اینکه به ایران بازگردد برای برگزاری جلسه با ویلموتس راهی اروپا شد، جلسه ای که روز 3 دسامبر 2019 (12 آذرماه 98) در میلان ایتالیا و با حضور «مارک ویلموتس»، «پدرو پریرا» (ایجنت مارک ویلموتس)، «آرمین یوژونویچ» (ایجنت)، «مهدی تاج» (رئیس فدراسیون فوتبال ایران) و «بوروس زای» (مشاور منصوب شده فدراسیون فوتبال) برگزار شد. رئیس وقت فدراسیون فوتبال که همانند مذاکره با ویلموتس برای عقد قرارداد، در مذاکره برای فسخ قرارداد هم «بهروز زنجانی» یا همان «بوروس زای» را به همراه داشت، نتوانست توافقی با این مربی حاصل کند. تاج در این جلسه با وجود اینکه می دانسته است ادامه همکاری با ویلموتس ممکن نیست، بار دیگر پیشنهاد همکاری و امضای قرارداد جدید را به او ارائه می کند. طبق ادعای مهدی تاج، این پیشنهاد از این جهت ارائه شده است که نشان دهد فدراسیون فوتبال ایران به قطع همکاری علاقه‌مند نیست!
آنچه ویلموتس و نمایندگانش پس از پیشنهاد ایران مطرح می کنند، امضای قراردادی جدید با تضمین های لازم برای پرداخت پول است که فدراسیون فوتبال خودش این تضمین ها را پیشنهاد بدهد و اطمینان داشته باشد می تواند با این شرایط پول را پرداخت کند. پیشنهاد دیگر از سوی ویلموتس و ایجنت او این بوده است که اگر فدراسیون فوتبال ایران نمی تواند تحت هر شرایطی پول او را پرداخت کند، مصالحه و توافقی انجام شود و فدراسیون فوتبال ایران با ارائه یک پیشنهاد مالی و پرداخت این مبلغ، جدایی مسالمت آمیز را رقم بزند؛ همچون اتفاقی که برای او در ساحل عاج رخ داد. یک روز بعد، 4 دسامبر 2019 (13 آذرماه 98) از میلان به تهران این گونه مخابره شده بود که در این جلسه توافقی با ویلموتس حاصل شده است، خبری که بیشتر رسانه های داخلی با اعتماد به منبع خبر آن را منتشر کردند، اما ویلموتس بلافاصله این خبر را تکذیب کرد. در تصویر زیر واکنش ویلموتس به خبر توافقش با ایران را می بینید:
ویلموتس در این خصوص در صفحه توئیترش نوشت:
با وجود اخبار موجود در رسانه های ایران، هنوز هیچ توافقی بین ما و فدراسیون فوتبال ایران صورت نگرفته است، اما در حال مذاکره برای رسیدن به توافق هستیم. فدراسیون فوتبال ایران اصول حرفه ای را رعایت نکرده است و بعد از عدم پایبندی آنها به قرارداد، ما امکان فسخ قانونی قرارداد را داریم، البته در این مورد وکیلم کارها را انجام می دهد و من حرف بیشتری برای گفتن ندارم.
حال سؤال اینجاست که؛ چرا این توافق حاصل نشد؟ ماجرا به اینجا می رسد که پس از این واکنش از سوی ویلموتس، وکلای او جزئیات جلسه میلان را برای فدراسیون ارسال کرده اند تا همه چیز را مکتوب کنند. مهدی تاج هم که پس از جلسه به ایران بازگشته بود تا روند توافق با ویلموتس را در فدراسیون فوتبال دنبال کند، ظاهراً موضوع را با هیات رییسه مطرح کرده است، اما گویا آنها پرداخت مبلغی به مارک ویلموتس را که با توافق هر دو طرف (مبلغی توافقی بین فدراسیون فوتبال و مارک ویلموتس) تعیین شود و حاصل آن جدایی مسالمت آمیز با این مربی باشد، تصویب نمی کنند. پس از این ماجرا، مهدی تاج هم تغییر موضع داد، نجابت ویلموتس تبدیل به کلاهبرداری شد و حتی در مصاحبه رسمی خود اعلام کرد ویلموتس پول اضافه هم گرفته و باید سه ماه از حقوقی را که گرفته به فدراسیون فوتبال بازگرداند.
باید از سوی تاج و هیات رییسه به این سؤال پاسخ داده شود که؛ چرا با وجود مذاکرات برای توافق و حتی پیشنهاد از سوی نمایندگان ویلموتس با جدایی مسالمت آمیز روی مبلغی توافقی، این اقدام صورت نگرفته است؟ چرا فدراسیون فوتبال بدون بررسی تمامی شرایط، جوانب و قوانین موجود، پرونده را به جایی رسانده است که حالا هزینه ای سنگین روی دست فدراسیون فوتبال باقی بگذارد؟ آیا تاج تمام جزئیات را در اختیار هیات رییسه قرار داد و عدم توافق با ویلموتس با وجود ارائه پیشنهاد از سوی او، قابل پذیرش است؟ حالا که تاج و هیات رییسه از توافق با ویلموتس با وجود ایجاد چنین فرصتی سر باز زدند، چرا حاضر به پرداخت این بدهی سنگین از حساب های شخصی خود نیستند؟
رئیس وقت فدراسیون فوتبال که حسابی از قرارداد ویلموتس دفاع می کرد، آوردن بندی در قرارداد ویلموتس مبنی بر پرداخت سه ماه حقوق در صورت فسخ قرارداد را شاهکار این قرارداد می دانست، اما حالا انگار شاهکار جای دیگری رقم خورده و آن هم رد کردن پیشنهاد توافق جدایی است، اگر این کار بی کفایتی نیست، پس نام آن را چه می توان گذاشت؟
همچنین بخوانید:
