هنگامی که باشگاه ماه ها و سال های آغازین خود را سپری می کرد، مک کنا به طور کامل امور تیمی را در اختیار داشت!
فیلد اسپورت توضیحات بیشتری درباره وضعیت تیم ارائه داد: "سیدنی راس انتخاب اول مک کنا درون دروازه است. عملکرد خوب او در تمرینات چاره دیگری برای سرمربی تیم نگذاشته؛ دو دفاع میانی هم به خوبی با هم هماهنگ هستند؛ اندرو هانا، خودش را به عنوان هم بازیکن و هم یک رهبر به تیم معرفی کرده و قابلیت های دفاعی اش، او را به بازیکنی ارزشمند تبدیل کرده است؛ دانکن مک لین دیگر دفاع وسط تیم، از نظر توانایی و قابلیت های تدافعی فاصله زیادی با هانا دارد؛ اما با این حال او یکی از با انگیزه ترین بازیکنان لیورپول است. همین انگیزه او و توانایی هانا، دفاع لیورپول را به اندازه کافی ایمن می کند؛ کلسو جوان همانند برادر بزرگترش، باب، قابلیت های تهاجمی و تدافعی زیادی دارد و انتظارات از او بالاست؛ دیگر هافبک جوان و ریزنقش تیم، مک کیو، در کار با توپ و تکل زنی بی همتاست و یقین دارد انتقال او از سلتیک به لیورپول، به پیشرفتش کمک خواهد کرد؛ مک براید، گرچه قد و قامت کوتاهی دارد اما از استقامت بالایی برخورددار است و کسی نمی داند که او چه زمانی خسته می شود!
اما این خط حمله آنهاست که به بزرگترین نقطه قوتشان تبدیل شده. خط حمله آنها به شدت زهردار است و هنگامی که اگر هم بهترین روزش را نه بلکه یک روز معمولی را سپری کند، باز هم مهار ناشدنی خواهد بود! ویلی مثل همیشه سریع است و اگر به خوبی کنترل نشود، زودتر از آن که فکرش را بکنید، زهرش را خواهد ریخت. اسمیث بازیکن سابق ساندرلند، یکی از بهترین خریدهای لیورپول لقب گرفته. او که از سرعت و قدرت دریبل مناسبی برخورددار است، می تواند سمت راست تیم را به کابوس رقبا تبدیل کنند. جی میلر یک مهاجم ایده آل است به طوری که در همین مدت کمی که به باشگاه پیوسته، رضایت طرفداران را جلب کرده و در دل آنها جای گرفته؛ او از آن دسته بازیکنان از خود گذشته ای است که همیشه در تلاش برای فضاسازی برای دیگران است اما هرگاه فرصت مناسبی پیدا کند، دروازه بان شانس بسیار کمی برای مهار ضرباتش خواهد داشت. هر دو وینگر چپ هم علی رغم جوانی، از تکنیک بالایی بهره می برند و زوج مخوفی را تشکیل داده اند. مک وین شوت زنی قهار است؛ درحالی که کلوین بازیسازی با دقت است که نمونه بارز یک فوتبالیست تشنه گلزنی به شمار می رود. با احتساب چنین بازیکنانی، انتظار می رود، شکست ها کم و پیروزی ها پرتعداد باشد!
باشگاه، در اولین دیدار رسمی خود، سوم سپتامبر 1892 میلادی، در چارچوپ لیگ لنکشایر از هایر والتون میزبانی کرد؛ دیداری که آن قدر ها هم کم حاشیه نبود! در حالی که قرار بود بازی در ساعت 15:15 به وقت محلی برگزار شود، تعدادی از بازیکنان هایر والتون به اشتباه، راهی ورزشگاه دیگر تیم بندر لیورپول، یعنی اورتون، شده بودند؛ بدین ترتیب، بازی با 45 دقیقه تاخیر و در ساعت 16:00 شروع شد. لیورپول با ترکیب راس درون دروازه، هانا و مک لین در خط دفاع، مک کیو، مک براید و پیرسون در میانه میدان، ویلی، اسمیث، مک وین، کامرون و کلوین در خط حمله راهی میدان شد. در دقیقه 15 و روی یک کار دو نفره دیدنی میان اسمیث و ویلی، اسمیث با یک ضربه تماشایی، دروازه والتون را برای نخستین بار باز کرد. در نهایت لیورپول نیمه اول را با برتری 5 گله به پایان رساند. تیم مک کنا در 45 دقیقه دوم هم 3 بار دیگر دروازه رقیب را فروریخت، تا در پایان 8-0 پیروز میدان باشد. پس از این مسابقه، لیورپول نشان داد باشگاهی با برنامه است که کار تیمی بین بازیکنان و کادر فنی آن، حرف اول و آخر را می زند. آنها نشان دادند، توانایی رو به رو شدن و حتی شکست دادن تیم های سطح بالا را هم دارند.
«میلر»، بهترین گلزن لیورپول
پس از پیروزی 8 گله در اولین دیدار فصل، دومین بازی لیورپول در لیگ، با افزایش چشمگیر تماشاگران و همچنین رضایت هیئت مدیره باشگاه همراه بود. اگرچه در دیدار اول مقابل هایر والتون، تنها 200 نفر از نزدیک شاهد اولین دیدار رسمی تاریخ قرمزها بودند، در دومین بازی 4000 صندلی آنفیلد پر شد. فوتبال اکو در این باره نوشت: "دیدار حساس قهرمان دو دوره گذشته لیگ لنکشایر، «بِری»، و باشگاه تازه تاسیس لیورپول، کاری کرد که 4000 نفر از خانه های خود راهی ورزشگاه آنفیلد شوند تا این مسابقه را از نزدیک تماشا کنند."
جان میلر که دیدار اول را از دست داده بود، مقابل بری از ابتدا پا به مستطیل سبز گذاشت و در جریان پیروزی 4-0 تیمش، 2 گل به ثمر رساند. اسکاتلندیِ 22 ساله، به سرعت تبدیل به یکی از مهره های اصلی مک کنا شد. به نظر می رسید باز کردن دروازه رقبا برای میلر، عین آب خوردن بود؛ به نحوی که او در 21 بازی، 22 گل زد، سه مرتبه هتریک کرد و با زدن 5 گل در مقابل فلیت وود، در کنار اندی مک گویگان (1902)، جان ایوانز (1954)، ایان راش (1983 و رابی فاولر (199)، به یکی از پنج بازیکن تاریخ لیورپول تبدیل شد، که موفق به زدن 5 گل در یک بازی می شوند. متاسفانه میلر تنها پس از یک فصل حضور در باشگاه، لیورپول را ترک کرد؛ او پس از قهرمانی لیورپول در لیگ لنکشایر و صعود به سطح بالاتر، خواستار افزایش 100 پوندی حقوقش بود؛ مبلغی که در آن زمان مورد توجه بسیاری از روزنامه ها قرار گرفت. در نهایت باشگاه با این پیشنهاد میلر مخالفت کرد تا آقای گل فصل 93-1892 لیورپول، به تیم دسته اولی وِندزدِی بپیوندد. او چند فصل بعد به اسکاتلند بازگشت و به عضویت باشگاه "اِیردریونیانس" در آمد.
فیلد اسپورت 19 سپتامبر 1982 در وصف هولدینگ نوشت: "مردی نوظهور! پس از اختلاف از همکاران و باشگاه سابقش جدا شد، با تمام انتقادات کنار آمد و باشگاهی جدید تاسیس کرد. با افتخار این کار را انجام داد تا لبخندی از رضایت بر لبان حامیانش جاری شود." هواداران لیورپول، از عملکرد تیم جان، بسیار خشنود بودند؛ چراکه لیورپول در 6 بازی ابتدایی خود در لیگ و اف ای کاپ، 33 گل زد و با پیروزی 9-0 مقابل نیوتاون به مرحله سوم اف ای کاپ راه یافت.
لیورپول سرانجام در پنجم نوامبر، در دیداری خارج از خانه 3-0 مقابل بلکپول شکست خورد تا رقیب اصلی آنها در کسب رتبه اول، مشخص شود.
برادران مک کوئین
مت و هیو، یا به عبارتی بهتر برادران مک کوئین، که اهل اسکاتلند بودند، پس از ترک باشگاه لِیث اتلتیک و پیوستن به لیورپول، اولین بار در جریان پیروزی 9-0 مقابل نیوتاون برای باشگاه جدیدشان به میدان رفتند. هر دو برادر دیدار بعدی تیم مقابل رازِندِیل را به دلیل مراسم ازدواج هیو در اسکاتلند از دست دادند (فکر نمیکنم در حال حاضر کلوپ اجازه بده بازیکن اصلیش تو روز مسابقه ازدواج کنه!).
مت مک کوئین: دروازه بان، مدافع، هافبک، مهاجم، سرمربی و ...
از مت مک کوئین به عنوان یکی از اشخاص بزرگ تاریخ باشگاه نام برده می شود. مک کوئین در دوران حضورش در لیورپول، در تمامی پست ها بازی کرد و حتی برای تیمش 41 مرتبه به عنوان دروازه بان، به میدان رفت. هنگامی که بالاخره پاداش زحماتش را از باشگاه گرفت، روزنامه liverpool mercury او را "صادقترین و باشخصیت ترین بازیکن تاریخ لیورپول" توصیف کرد. او پس از عضویت در هیئت مدیره باشگاه، از سال 1923 تا 1928 عنوان مدیریت باشگاه را به دوش می کشید، تا در مدت زمان حضورش در لیورپول، همه کار کرده باشد! نکته جالب توجه دوران حضور او روی صندلی مدیریت لیورپول به همان سال نخست باز می گردد؛ جایی که او، پس از جدایی دیوید اَشوورث به عنوان مدیر باشگاه انتخاب شد و در عین ناباوری توانست، تیم را به عنوان قهرمانی برساند.
برگردیم به فصل 83-1982. پس از دومین باخت لیورپول مقابل بلکپول، آن هم در آنفیلد، بِری با 18 امتیاز (9 برد و 1 باخت) رتبه اول را در اختیار داشت؛ بلکپول با 16 امتیاز (8 برد و 1 باخت) دوم بود و لیورپول با 14 امتیاز (7 برد و 3 باخت)، 33 گل زده و 7 گل خورده در رتبه سوم قرار داشت. توجه داشته باشید که در آن بازه زمانی، لیورپول دو بازی کمتر از بِری صدرنشین انجام داده بود.
حدود یک ماه بعد و پس از 4 برد پیاپی، از جمله پیروزی 6-2 مقابل هِیوود سنترال در زمینی پوشیده از برف، لیورپول باید در خارج از خانه، به مصاف وست منچستر می رفت.
با تشکر از تیم لیورپول پرشین
