دهه ۵۰ بدون شک یکی از جذاب ترین دهه های لالیگا در طول تاریخ هست، به همین دلیل تصمیم گرفتم یه ترکیب منتخب از غولای فوتبال اسپانیا یعنی بارسلونا و رئال مادرید تهیه کنم؛ لطفا نظراتتون رو بنویسین و اگه بازیکنی مد نظرتون هست که توی ترکیب نیست رو بگین.
دروازبان: آنتونی رامالتس
آنتونی رامالتس بدون شک بهترین دروازبان اسپانیا در دهه 50 و عضو ثابت تیم ملی این کشور به شمار میرفت. این دروازبان کاتالونیایی 16 سال سنگربان اول بارسلونا بود و با این تیم به 6 قهرمانی لالیگا، 5 قهرمانی کوپا دل ژنرالیسمو، 3 قهرمانی کوپا اوا دوارته، 2 قهرمانی اینتر-سیتیز فیرز کاپ و 2 قهرمانی لالیگا رسید. او همچنین 5 بار برنده جایزه ریکاردو زامورا شده است و از این حیث در تاریخ لالیگا رکوردار میباشد. رامالتس در بازی های ملی هم درخشان بود و 11 سال را به عنوان سنگربان اول تیم ملی اسپانیا گذراند؛ او در جام جهانی 1950 آنقدر درخشید که به او لقب گربه ماراکانا را دادند.
دفاع میانی: خوزه سانتاماریا
خوزه سانتاماریا اسطوره رئال مادرید که به عنوان یکی از بهترین مدافعین تاریخ فوتبال شناخته میشود دیگر عضو این ترکیب است. سانتاماریا 9 سال در رئال مادرید بازی کرد و با این تیم به 6 قهرمانی لالیگا، 1 قهرمانی کوپا دل ژنرالیسمو، 4 قهرمانی جام باشگاه های اروپا و 1 قهرمانی جام بین قاره ای رسید. او همچنین در تیم منتخب جام جهانی 1954 و تیم منتخب سال World Soccer در سال 1960 حضور داشته است. سانتاماریا در دو تیم ملی اسپانیا و اروگوئه بازی کرده است که با تیم ملی اروگوئه در جام جهانی 1954 درخشش زیادی داشت و همونطور که در بالا اشاره شد در ترکیب منتخب جام جهانی قرار گرفت.
دفاع میانی: خوان سگارا
خوان سگارا یکی از بهترین مدافعین اسپانیا در دهه 50 به شمار میرفت. او به مدت 14 سال در بارسلونا بازی کرد و 9 سال از این مدت را به عنوان کاپیتان تیم سپری کرد و بعد از پویول دومین مدت طولانی کاپیتانی را در تاریخ بارسلونا در اختیار دارد. سگارا در تیم ملی اسپانیا نیز مهره ثابت بود و به مدت 11 سال در تیم ملی اسپانیا بازی کرد. او با بارسلونا به 2 قهرمانی اینتر-سیتیز فیرز کاپ، 1 قهرمانی لاتین کاپ، 4 قهرمانی لالیگا، 6 قهرمانی کوپا دل ژنرالیسمو و 2 قهرمانی کوپا اوا دوارته رسید.
دفاع میانی: فران اُلیویا
فران الیویا، پسر کاتالانی که از محصولات آکادمی جوانان بارسلونا بود خیلی زود نام خودش را با درخشش در رده های پایه اسپانیا روی زبان ها انداخت. الیویا 13 سال را با پیراهن بارسلونا گذراند او کاپیتان بارسلونا و تیم ملی اسپانیا بود و از او به عنوان کاپیتانی بزرگ در آن روزگار یاد می شد. اسپانیا با رهبری او در سال 1964 قهرمان یورو شد و با بارسلونا نیز به 2 قهرمانی لالیگا، 4 قهرمانی کوپا دل ژنرالیسمو و 3 قهرمانی اینتر-سیتیز فیرز کاپ رسید. الیویا همچنین قهرمانی یورو زیر 18 سال را با تیم ملی زیر 18 سال اسپانیا در سال 1954 در کارنامه خود دارد.
هافبک میانی: ماریانو گونزالوو
یکی از بهترین هافبک های تاریخ بارسلونا بدون شک ماریانو گونزالوو میباشد. که بیشتر او را با نام گونزالووی سوم یاد می کنند علت این نامگذاری این بود که قبل از او دو برادر دیگرش به نام جولی و جوزپ در بارسلونا بازی کرده بودند. از او به عنوان یکی از با استعداد ترین هافبک دهه 50 لالیگا و فوتبال اسپانیا یاد می شود. ماریانو به مدت 13 سال در بارسلونا بازی کرد، همچنین 8 سال عضو ثابت تیم ملی اسپانیا بود و در جام جهانی 1950 یکی از بهترین بازیکنان اسپانیا در کنار تلمو زارا، آنتونی رامالتس و استانیلاو باسورا به شمار میرفت که در نهایت به مقام چهارمی جهان رسیدند. ماریانو در بارسلونا به 5 قهرمانی لالیگا، 3 قهرمانی کوپا دل ژنرالیسمو، 2 قهرمانی لاتین کاپ، 4 قهرمانی کوپا اوا دوارته و 2 قهرمانی مارتینی روسی رسید. او همچنین یکی از بازیکنان کلیدی تیم افسانه‌ای سینک کوپس یا پنج جامه های فصل 1951/52 بارسلونا نیز بود.
هافبک میانی: لوئیز سوارز میرامونتس
لوئیز سوارز میرامونتس برنده‌ی توپ طلا 1960 و یکی از بهترین هافبک های تاریخ فوتبال و بارسلونا. در سال 1954 به بارسلونا پیوست و 7 فصل فوق العاده را در این تیم سپری کرد. آنقدر درخشان بود که آلفردو دی استفانو به او لقب آرشیتکت داده بود. او در یورو 1964 با درخشش خود نقش زیادی در قهرمانی اسپانیا ایفا کرد. سوارز در بارسلونا به 2 قهرمانی لالیگا، 2 قهرمانی کوپا دل ژنرالیسمو و 2 قهرمانی اینتر-سیتیز فیرز کاپ رسید. جدایی او از بارسلونا با شکست در فینال جام باشگاه های اروپا همراه شد و با خاطره‌ای بد از بارسلونا به اینتر رفت.
هافبک چپ: فرانسیسکو خنتو
فرانسیسکو خنتو بازیکنی پر از افتخارات و جام در تاریخ رئال مادرید است او در سال 1953 از رایسینگ سانتاندر به رئال مادرید پیوست و 18 سال برای این تیم بازی کرد. از او به عنوان یکی از بهترین وینگر چپ های تاریخ یاد می شود. او در تعداد قهرمانی لالیگا (12)، تعداد قهرمانی جام باشگاه های اروپا (6)، تعداد بازی در فینال های جام باشگاه های اروپا (8) و تعداد جام بدست آورده در تاریخ رئال مادرید (23) رکوردار است. خنتو سه بار در سال 1960 ،1961 و 1962 در تیم منتخب سال مجله World Soccer قرار گرفت همچنین در سال 2004 جایزه Golden Foot را بدست آورد. پاکو خنتو با رئال مادرید به 12 قهرمانی لالیگا، 2 قهرمانی کوپا دل ژنرالیسمو، 6 قهرمانی جام باشگاه های اروپا، 1 قهرمانی جام بین قاره ای و 2 قهرمانی لاتین کاپ رسید.
هافبک راست: ریموند کوپا
ریموند کوپا وینگر و هافبک خلاق و تکنیکی رئال مادرید در دهه 50 بود. او سال 1956 از رنس فرانسه به رئال مادرید پیوست و سه فصل درخشان را در این تیم گذراند. درخشش او به قدری زیاد بود که در سه فصل حضور او در رئال مادرید او سه بار متوالی بین سه نامزد توپ طلا قرار گرفت و در سال 1958 برنده‌ی توپ طلا شد. او در رئال مادرید به 2 قهرمانی لالیگا و 3 قهرمانی جام باشگاه های اروپا رسید و در سال 1959 دوباره به رنس بازگشت. با تیم ملی فرانسه نیز او در جام جهانی 1958 شرکت کرد و به مقام سومی جهان رسید در پایان تورنمنت نیز در تیم منتخب جام جهانی قرار گرفت.
هافبک تهاجمی: آلفردو دی استفانو
آلفردو دی استفانو نیاز به تعریف زیادی ندارد؛ یکی از بهترین بازیکنان تاریخ و نماد باشگاه رئال مادرید. دی استفانو در سال 53 طی یک کشمکش و جنگ نقل و انتقلاتی بین بارسلونا و رئال مادرید سر انجام به تیم مادریدی پیوست. تا قبل از دی استفانو رئال بسیار کم افتخار تر از بارسلونا و حتی بیلبائو و والنسیا بود و 2 قهرمانی لالیگا در تاریخ خود کسب کرده بود که آن ها هم برای 20 سال پیش بودند. اما این تیم با درخشش دی استفانو جام ها را یکی پس دیگری فتح کرد و بهترین تیم باشگاهی دهه 50 لقب گرفت. هلنیو هررا درباره دی استفانو میگوید: اگر پله ويولنيست اركستر است، دي استفانو كل سمفوني است. دی استفانو دو بار در سال 1957 و 1959 برنده توپ طلا شد همچنین تنها بازیکن تاریخ است که در پنج فینال متوالی جام باشگاه های اروپا گلزنی کرده است. دی استفانو در رئال به 8 قهرمانی لالیگا، 1 قهرمانی کوپا دل ژنرالیسمو، 5 قهرمانی جام باشگاه های اروپا، 1 قهرمانی اسمال کلوپ وورلد کاپ، 1 قهرمانی جام بین قاره ای، 2 قهرمانی لاتین کاپ رسید.
مهاجم نوک: لاژلو کوبالا
لاژلو کوبالا فوق ستاره و اسطوره مجارستانی بارسلونا در سال 1950 به این تیم پیوست و 11 فصل فوق العاده را در بارسلونا گذراند. زمانی که به لالیگا آمد همه را تحت تاثیر مهارت هایش قرار داده بود و به عقیده اسپانیایی ها تا آن مقطع کوبالا بهترین بازیکنی بود که تا به حال به لالیگا آمده بود. شاید اگر او نبود نیوکمپ هیچوقت ساخته نمیشد زیرا افزایش هواداران بارسلونا موجب ساخت نیوکمپ شده بود چیزی بدون کوبالا احتمالا به وقوع نمی پیوست. اگر رئال دی استفانو را داشت؛ بارسلونا هم کوبالا را داشت که برایش میدرخشید. بارسلونا با درخشش کوبالا در جام های داخلی در دهه 50 بسیار موفق تر از رئال مادرید عمل کرد. ولی در اروپا رئال مادرید پادشاهی میکرد. کوبالا تا سال 1961 در بارسلونا ماند جدایی او از بارسلونا با شکست تلخ مقابل بنفیکا در فینال جام باشگاه های اروپا همراه بود. او در بارسلونا به 4 قهرمانی لالیگا، 5 قهرمانی کوپا دل ژنرالیسمو، 2 اینتر-سیتیز فیرز کاپ، 1 قهرمانی لاتین کاپ، 2 قهرمانی کوپا اوا دوارته رسید و در 256 بازی، 194 گل به ثمر رساند او هم اکنون چهارمین گلزن برتر تاریخ بارسلونا است.
مهاجم نوک: فرانس پوشکاش
فرانس پوشکاش قاتل مجارستانی در سال 1958 پس از 13 فصل درخشان در بوداپست هونود به دلیل انقلاب 1956 مجارستان به رئال مادرید پیوست. شاید برایتان جالب باشد پوشکاش در 31 سالگی به رئال مادرید پیوست و تا 40 سالگی در 262 بازی، 242 گل به ثمر رساند و هم اکنون ششمین گلزن برتر تاریخ باشگاه رئال مادرید هست. در تیم ملی هم پوشکاش عملکرد فوق العاده‌ای داشت؛ 85 بازی ملی برای مجارستان و 84 گل ملی. او به همراه مجارستان به 1 قهرمانی جام بالکان، 1 قهرمانی المپیک 1952، 1 قهرمانی جام قهرمانی اروپای مرکزی رسید. اما بدترین لحظه‌ی دوران ورزشی پوشکاش شکست در فینال برن مقابل آلمان در جام جهانی 1954 میباشد. جایی که مجارستان با نتیجه 3-2 از آلمان غربی و یاران فریتز والتر شکست خورد. اما در نهایت بهترین بازیکن جام لقب گرفت. پوشکاش در فصل اول حضورش در لالیگا موفق به ثبت چهار هتریک شد و در کل دوران حضورش در رئال مادرید برنده 4 جایزه پیچیچی شد. او عملکرد درخشانی در جام باشگاه های اروپا با رئال مادرید نیز داشت و دو بار هم آقای گل جام باشگاه های اروپا شد و در فینال جام باشگاه های اروپا 1960 مقابل فرانکفورت موفق به ثبت پوکر شد. پوشکاش در رئال مادرید به 5 قهرمانی لالیگا، 1 قهرمانی کوپا دل ژنرالیسمو، 3 قهرمانی جام باشگاه های اروپا و 1 قهرمانی جام بین قاره ای رسید. از پوشکاش میتوان به عنوان بزرگترین بازیکن اروپایی تاریخ نام برد که نتوانسته فاتح توپ طلا شود.
سرمربی: خوزه ویالونگا یورنته
خوزه ویالونگا یورنته پر افتخارترین مربی رئال مادرید در دهه 50 بود. او در سال 1955 سرمربی رئال مادرید شد تا سال 1957 سرمربی این تیم باقی ماند. ویالونگا همچنین در اتلتیکو مادرید و تیم ملی اسپانیا عملکرد بسیار خوبی داشت. او اتلتیکو را 2 بار قهرمان کوپا دل ژانرالیسمو و 1 بار قهرمان جام برندگان جام اروپا کرد؛ همچنین با تیم ملی اسپانیا در یورو 1964 به مقام قهرمانی رسید. رئال مادرید با خوزه ویالونگا یورنته به 2 قهرمانی جام باشگاه های اروپا، 2 قهرمانی لالیگا و 2 قهرمانی لاتین کاپ رسید.
چینش ترکیب منتخب:
با تشکر از Hooman Abedini
