مطلب از صفحه اینستاگرامی فوتبال‌باز به آدرس futballbaz@
اینجا، بدون فوتبال/ خیلی از کسانی که فوتبال را عاشقانه دنبال می‌کنند، عاشقانه سینما را هم دنبال می‌کنند. به عبارتی دیگر می‌توان گفت، هر فوتبال‌بازی، قطعا فیلم‌باز نیز است اما برعکسش خیر! من هم از این قاعده مستثنی نیستم. عاشقانه فوتبال و اخبار آن را دنبال می‌کردم و می‌کنم و عاشق سینما هم هستم. البته حقیقتش تا چند سال قبل، فقط فکر می‌کردم عاشق سینما هستم؛ اما انگار اشتباه می‌کردم و سینما و فیلم دیدن را فقط دوست داشتم. نقطه شروع عشق من به سینما، بعد از دیدن فیلم «سینما پارادیزو» بود. همان موقع بود که فهمیدم تا قبل از آن فقط ادای عاشقان سینما را در می‌آوردم.سینما پارادیزو، یکی از فیلم‌های موردعلاقه‌ی من در تاریخ سینماست؛ محبوبترین نیست اما بعد از دیدن این فیلم بود که عشق خام من به سینما، تبدیل به یک عشق پخته شد.
غریبه‌ی آشنا/ بعد از شنیدن نام سینما پارادیزو اولین چیزی که به یادم میآید موسیقی فیلم و اولین اسم، انیو موریکونه، آهنگساز فیلم است. در سینما کم پیش میآید که به جز نام کارگردان یا بازیگران، نام یکی از عوامل دیگر فیلم در یادها بماند. یادم است اولین بار که فیلم را دیدم، پیش از آنکه به دنبال اسم کارگردان (جوزپه تورناتوره) یا بازیگران فیلم باشم، دنبال نام آهنگساز فیلم بودم. بعد از آنکه نامش را پیدا کردم شروع به شنیدن سایر آثارش کردم. تازه فهمیدم این آثار غریبه، چقدر برایم آشنا هستند. آهنگ‌هایش را اینجا و آنجا شنیده بودم ولی نمی‌دانستم این آثار متعلق به اوست. از همان موقع بود که نام انیو موریکونه برای من در کنار نام هانس زیمر و جان ویلیامز قرار گرفت و دیدن نام این آهنگسازان در تیزر تبلیغاتی یک فیلم، توجیه مناسبی بود برای دیدن خود فیلم.
تنها صداست که می‌ماند/ ۶ جولای ۲۰۲۰، ایستگاه آخر برای موتسارت سینما بود. انیو موریکونه در ۹۱ سالگی در آ رامشی ابدی چشم از جهان فروبست و میراث او، آثاری هستند که برای جان و روح ما، تضمین‌کننده‌ی آرامشی ابدی خواهند بود. از موسیقی فیلم «سینما پارادیزو» و «روزی روزگاری در آمریکا» گرفته تا فیلم «خوب، بد، زشت» و موسیقی سحرآمیز و خارق‌العاده‌ی فیلم «حرفه‌ایی» به نام Chi Mai. این مورد آخر را هر وقت که فرصت کردید دانلود کنید و گوش کنید تا متوجه شوید چرا به او لقب موتسارت سینما داده‌اند.
روزی روزگاری در فوتبال/ مسئولین لیگ ایتالیا نیز تصمیم گرفتند تا قبل از شروع تمام بازی‌های هفته‌ی ۳۱، به نشان احترام به روح فقید انیو موریکونه‌ی ایتالیایی، قطعه‌ی شاهکار «دبورا» از فیلم «روزی روزگاری در آمریکا» در استادیوم‌های فوتبال پخش شود که اینگونه نیز شد و فوتبال، باز هم کارکردهای فراورزشی خود را به رخ جهانیان کشید. زیباتر از این هم داریم؟ پخش موسیقی دبورا در استادیوم فوتبال! مرسی مسئولین فوتبال ایتالیا، مرسی فوتبال و مرسی جناب موریکونه!
فوتبال و انیو؛ برخورد از نوع نزدیک/ گویا انیو موریکونه خیلی هم بی‌ارتباط به دنیای فوتبال نبوده است. در حین بررسی اخبار پیرامون فوت انیو موریکونه متوجه شدم او آهنگساز آهنگ رسمی رقابت‌های جام‌جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین نیز بوده است، همان جام‌جهانی‌ایی که ما نیز در آن حاضر بودیم؛ قطعه‌ی «ال موندیال» که برای بسیاری از آرژانتینی‌ها، این آهنگ به خاطر اولین قهرمانی‌شان آن هم در خاک خودشان، تبدیل به اثری فراموش‌نشدنی شد. هرچند بعضی از طرفداران افراطی آرژانیتنی عقیده دارند انیو موریکونه، عامدانه اثری معمولی و فاقد احساس را برایشان ساخته است.
اما و اگرهای اسپانیا/ اگر از ۱۰۰ نفر اهل فوتبال از کشورهای مختلف بپرسید جذابت‌ترین لیگ دنیا کدام است در بدبینانه‌ترین حالت ممکن هم، بیش از ۸۰ نفر لیگ جزیره را انتخاب می‌کنند. البته که من هم بر این عقیده هستم. علت این انتخاب هم کاملا معقولانه است ؛ وقتی در عصر خرج‌های میلیونی و میلیاردی در فوتبال تیمی چون لسترسیتی قهرمان می‌شود یا لیورپول بعد از ۳۰ سال مجددا بر بام فوتبال انگلیس قرار می‌گیرد می‌توان این لیگ را جذاب‌ترین و غیرقابل‌پیشبینی‌ترین لیگ دنیا نامید. اما شاید بین همه‌ی لیگ‌های اروپایی، تنها لیگ اسپانیا باشد که هرفصل تا هفته‌های آخر تکلیف قهرمان مشخص نباشد و کار به اما و اگر و حساب و کتاب برسد. درست است که رقابت قهرمانی در اسپانیا بین بارسلونا و رئال‌مادرید است اما خوبی آن، در این است که هر دو غول اسپانیا تا آخرین بازی لیگ و آخرین دقیقه‌اش می‌جنگند.
شمارش معکوس/ سه بازی آخر بارسلونا و رئال مادرید. ۴ امتیاز اختلاف و نگاه کاتالان‌ها به معجزه‌ایی از جانب گرانادا و ویارئال که برای کسب سهمیه‌ی اروپایی می‌جنگند و لگانس برای بقا در لیگ.
پیش‌بینی غیرمحتمل/ با اینکه در پیش‌بینی کردن هیچ استعدادی ندارم، پیش‌بینی کرده بودم دو تیم در پایان فصل هم‌امتیاز می‌شوند. هنوز هم احتمالش هست هرچند کم.
لیگ را آب ببرد، بیل را خواب می‌برد/ این روزها، «خدایا این حال خوش را از ما نگیر» خاصی در رفتار بیل روی نیمکت مادرید مشهود است. با ۱۵ میلیون یورو در سال برای حضور در نیمکت قطعا ما را هم خواب می‌برد! بیل حتی بعد از کرونا و قانون ۵ تعویضی هم، جایی بین بازیکنان تعویضی ندارد.
لاتزیو رفوزه‌ی بعد از کرونا/ امسال که لاتزیو با سرمربی‌گری سیمونه اینزاگی درخشید و یاد لاتزیوی دوست‌داشتنی اوایل سال ۲۰۰۰ را زنده کرد، همه‌ی ضدیوونتوسی‌ها امیدوار شدند که امسال نوار قهرمانی‌های متوالی یوونتوس با قیچی لاتزیوی اینزاگی پاره شود اما امان از کرونا. ۳ باخت از ۵ بازی بعد از کرونا تا لحظه‌ی نگارش این مطلب، باعث شد اختلاف لاتزیو تیم دوم جدول با یوونتوس به عدد ۷ برسد و ۷ هفته مانده به پایان لیگ عملا شانس چندانی نداشته باشد.
پیش‌بینی شکست‌خورده/ در ابتدای فصل پیش‌بینی کرده بودم لاتزیو امسال جام را از چنگ یوونتوس در میآورد اما نشد که بشود. گفته بودم در پیش‌بینی افتضاح هستم. لاتزیو حتی در هفته‌ایی که یوونتوس می‌بازد هم از فرصت استفاده نمی‌کند و به لچه تیم ۱۷ام جدول ۲۰ تیمی می‌بازد و هدیه‌ی تورینی‌ها را وا نکرده پس می‌فرستد.
یک مربی معمولی برای یک تیم کهکشانی/ شاید لاتزیو با نتایج بعد از کرونا نشان داد شخصیت قهرمانی را ندارد اما قطعا یوونتوس مائوریتسیو ساری هم امسال این شخصیت را نداشت. به فهرست بازیکنان یوونتوس که نگاه می‌کنیم متوجه می‌شویم با بازیکنانی سر و کار داریم که از دل آن‌ها می‌توان دو تیم مدعی در سطح اروپا را شکل داد. این واقعیت غیرقابل انکار است که این مربی کوچکتر از ترکیب فعلی بازیکنان یوونتوس است.
کونته و ماموریت نیمه‌تمام/ آنتونیو کونته که به عنوان مربی در یوونتوس توانایی‌های خود را نشان داده بود به اینتر بحران‌زده آمد و در روزهای ابتدایی همه را امیدوار کرد. اما در ادامه از فرم خوب خود خارج شدند و حالا آتالانتای دوست‌داشتنی را بالای سر خود در رتبه‌ی سوم می‌بینند. به نظرم فصل بعد فصل کونته و اینتر خواهد بود.
انتظارها به پایان می‌رسد/ یوفا بالاخره برنامه‌ی کامل مسابقات باقی‌مانده‌ی برگشت مرحله‌ی یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا و همچنین قرعه‌ی بعدی حریفان در صورت صعود به مرحله‌ی یک چهارم نهایی را نیز اعلام کرد. از همین حالا تا ۱۷ مرداد باید در انتظار دیدن بازی‌های دیدنی چمپیونزلیگ بود. همیشه انتظار برای بازی‌های لیگ قهرمانان اروپا از سخت‌ترین انتظارهاست. به قول شاعر بزرگ شاملو: چه بی‌تابانه می‌خواهمت ای دوری‌ات آزمون تلخ زنده به گوری!
یادتان هست؟/ رئال‌مادرید به شهر منچستر می‌رود تا انتقام شکست دو بر یک در مادرید را از سیتی در اتحاد بگیرد. بارسلونا در نیوکمپ به مصاف ناپولی آماده‌ی گتوزو خواهد رفت که در بازی رفت در ناپل به تساوی یک بر یک رسیدند. یوونتوس در تورین درصدد جبران شکست یک گله مقابل لیون فرانسه خواهد بود. آسان‌ترین کار هم برای بایرن است که در لندن، چلسی را با سه گل مغلوب کرده بود.
دلتنگی/ حالا که در ابتدای مجله از موسیقی سخن گفتیم باید اعتراف کنم دلم برای شنیدن موسیقی مسحورکننده‌ی لیگ قهرمانان اروپا هم تنگ شده است. استنلی کوبریک کارگردان بزرگ سینما یک فیلم را بیشتر از آنکه شبیه یک داستان بداند، آن را قطعه‌ایی موسیقیایی می‌پندارد که دنباله‌ایی از حالات روحی و احساسات ماست، فوتبال و در این مورد خاص، لیگ قهرمانان اروپا هم شبیه همان قطعه‌ی موسیقی مدنظر کوبریک است که بعد از پخش آهنگش، روح و احساسات ما را زنجیروار دنبال خود می‌کشد.
ذوق و شوق وصف‌ناپذیر/ شک ندارم که ذوق دیدن اولین مسابقه‌ی لیگ قهرمانان اروپا برای من اندازه‌ی ذوق توتو بعد از دیدن نوار سکانس‌های سانسورشده‌ی فیلم‌ها در سینما خواهد بود. تمام!
