ترانه: ایرج جنتی عطایی
آهنگساز: بزرگ لشگری
آواز : بانو مرضیه
دو سه شبه که چشمام به دره»
خدا کنه که خوابم نبره
تو این قفس که زندون منه
دلم گرفته و منتظره
خدا کنه که خوابم نبره
می‌خوام که دل به دریا بزنم
یه سینه حرفو یک‌جا بزنم
چرا کسی نمی‌گه به من
عشق و امیدم به کجا رفته
شبا اگه که تنها بمونم
با غصه‌ها تو دنیا بمونم
به کی آخه می‌تونه بگه
او که پشیمونه چرا رفته
دو سه شبه که چشمام به دره
خدا کنه که خوابم نبره
تو این قفس که زندون منه
دلم گرفته و منتظره
فردا دوباره پاییز می‌شه باز
دلش ز غصه لبریز می‌شه باز
ای آسمون بهش بگو پشیمون می‌شی
به سوز عاشقی قسم که دلخون می‌شی
دو سه شبه که چشمام به دره
خدا کنه که خوابم نبره
تو این قفس که زندون منه
دلم گرفته و منتظره
خدا کنه که خوابم نبره
«خدا کنه که خوابم نبره
ای عشق نا فرجام من رفتی کجا؟
