مطلب ارسالی کاربران
وضعیت قرمز
هفت سال است که فوتبال ایران قرمز شده است و آبی پوشان جایگاهی در آن ندارند. هفت سال است که استقلال حال و روز خوشی ندارد و آشکارترین نشانه این بدحالی نرسیدن به قهرمانی در لیگ برتر فوتبال ایران در این مدت است. رسانه ها و مطبوعات بارها به این موضوع پرداخته اند و تقریباً این اجماع شکل گرفته است که نگاه تبعیض آمیز وزارت ورزش، تزلزل فاحش جایگاه مدیرتی استقلال، بی مسئولیتی مدیران، نفوذ دلالان به ساختار این باشگاه و پراکندگی و افتراق و انفعال در هواداران، پیشکسوتان و بازیکنان استقلال اساسی ترین دلایل این ناکامی است. تداوم هفت ساله این وضعیت شأن و هویت این باشگاه مردمی و پُرطرفدار را با آسیب های جدی و جبران ناپذیری مواجه کرده است و این باشگاه را به بحران کشانده و در آستانه فروپاشی هویّتی قرار داده است.
اینک همه آبی پوشان باید این وضعیت قرمز را درک کنند و در جهت مقابله با آن برآیند. متاسفانه در این شرایط سکان عملیات میدانی استقلال دست ودلبازانه به فرهاد مجیدی سپرده شده است که نه تجربه لازم را دارد و نه گوش شنوایی و نه همراهان کارآزموده و مجرّبی. مجیدی باید بداند که هر حرکت ناسنجیده او بر عمق بحران می افزاید و چاره را ناچار می کند. با شروع دوباره لیگ برتر آنچه از فرهاد مجیدی می بینیم خامی و عصبانیت و بی تدبیری است. او حساب خود را از همه هواداران و پیشکسوتان جدا و قلمرو پهناور استقلال را به جزیرهای خشک تبدیل کرده است. در این شرایط یک سرپرست باتجربه و کاردان در کنار فرهاد مجیدی می توانست کمک فراوانی به تصمیم گیریهای صحیح و عقلانی بکند که متاسفانه تمامیت خواهی فرهاد مجیدی مانع از آن شده است.
آخرین تصمیم نابجا بحران سازی به بهانه کرونا است. استقلال مگر یک تیم درمانده یا محلی است که متوصل به این ترفندها می شود. رفتار این روزهای کادر مربیگری و سرپرستی استقلال مانند رفتار دانش آموز درس ناخواندهای است که برای رهایی از امتحان به دنبال گرفتن گواهی پزشک است. این رفتار دور از شأن تیم بزرگ استقلال است. اگر ابتلای تیم استقلال به کرونا بزرگنمایی شده و بهانه ای بیش نیست، ضروری است استقلال این فرار روبهکانه را کنار بگذارد و شیرمردانه و با روحیه در میدان رقابت ها باقی بماند و به پشتوانه سابقه تاریخی، انبوه هواداران و پیشکسوتان نامدار و بازیکنان شایسته خود با همه ناملایمات بجنگد و سربلند بیرون آید، اما اگر واقعاً تیم استقلال گرفتار ویروس کرونا شده است، این دیگر عذر بدتر از گناه و بیانگر ضعف و سستی و ناکارآمدی مجموعه سرپرستی استقلال است. چرا در میان شانزده تیم، استقلال نخستین تیمی است که در برابر ویروس کرونا از پا درآمده است؟ چرا تدابیر پیشگیری و سلامت به درستی برای این تیم لحاظ نشده است؟ گویی اینان نمی دانند در چه تیم بزرگی مسئولیت دارند!
آنچه در این هفت سال و به خصوص در یک سال اخیر و بالاخص در یک ماه جاری از استقلال می بینیم دور از شأن و منزلت و عظمت این تیم است. استقلال با این راهبرد بهانه گیری انفعالی راه به جایی نمی برد و باید از آن دست بردارد و به راهبرد فعال و پویا و بالنده روی آورد. مجموعه مربیان و مدیران استقلال باید به دامان هواداران و پیشکسوتان استقلال برگردند و خود را تافته جدابافته ندانند. باید استقلال یکپارچه شود و هواداران، پیشکسوتان و همه اهالی استقلال با تشکیل یک کمپین به وحدت برسند و یکصدا استقلال و مطالبات آن را فریاد کنند. استقلال برای رسیدن به قهرمانی ابتدا باید روحیه قهرمانی را در خود احیا کند.
