طرفداری - عجیب و قابل توجه است که بعضی از باشگاه های ایتالیایی هویتی دارند که به طور قاطع و درشت بر روی جوهر ذاتی آنها درج شده است و به نظر می رسد این قابل تغییر نیست؛ مهم نیست چه تعداد مربی، بازیکن یا مدیر و مالک در این باشگاه ها تغییر کنند. اینتر، پاتزا (دیوانه) است و پتانسل آن را دارد تا از یک پیروزی باشکوه، به یک شکست خنده دار برسد. آ اس رم همیشه راهی برای ایجاد هرج و مرج و درام پیدا می کند. لاتزیو در حومه شهر زندگی می کند و مثل همیشه نهایت نگاهش به پسرعمویش است تا از او بهتر باشد. یوونتوس نتایج را درو می کند زیرا پیروزی برای آنها تنها چیزی است که اهمیت دارد. آتالانتا مثل الهه ای در باد، زیبا و ساده است.
شکست 2-1 مقابل بولونیای 10 نفره، اینتر دیوانه واقعی را نشان داد. آنتونیو کونته نمی تواند ذات باشگاه را تغییر دهد و مهم نیست چقدر با استایل یوونتوسی اش در مورد ذهنیت پیروز، سر و صدا راه بیندازد. آنها یا در اوج هستند یا در افت. چیزی بین آن وجود ندارد. رنگ پیراهن آنها آبی و مشکی است؛ مثل یک کبودی؛ آنجا جایی برای رنگ خاکستری نیست.
رم، قرمز و زرد است؛ رنگ های آتش؛ مثل رفتارها و تغییرات نرون (امپراطور روم)؛ آنها تا ابد سوزان هستند. باشگاه هر کسی را که در آن قرار بگیرد، می سوزاند؛ از مربی گرفته تا بازیکنان و روسا. وقتی زمین زیر پای شما از شدت گرما در حال آبپز و تاول زدن است، نمی توانید حتی یک لحظه هم آرام باشید و تمام مدت باید روی انگشتان پا بپرید و هر لحظه روی یک پای خود لی لی کنید؛ از یک ایده به سوی ایده ای دیگر؛ چهار مدافع یا سه مدافع؟ اما آنها همیشه به شیر آتشنشانی ادین ژکو اعتماد می کنند. اگر مرد بوسنیایی گلزنی نکند، بقیه اعضای تیم و حتی باشگاه به ستون هایی از خاکستر تبدیل می شوند.
لاتزیو، آبی و سفید، مثل آسمان شهر رم است که هواداران آن تمایل دارند از حومه شهر آن را تماشا کنند. این معروف است که هواداران بیانکوچلستی در اطراف شهر ابدی زندگی می کنند و هواداران رم بیشتر در مرکز شهر هستند و این روی رویکرد لاتزیو به فوتبال هم اثر می گذارد! پس از آنکه سرجیو کرانیوتی خرج زیادی برای باشگاه کرد و موفقیت هایی در ایتالیا و اروپا داشت، کلودیو لوتیتو عقاب ها را از ورشکستگی نجات داد اما او انتظار دارد با حداقل ابزار به بزرگترین موفقیت ها برسد. لاتزیوی لوتیتو، مظهر جنگ با اسلحه کوچک و در نهایت عقب نشینی است. آنها برای سیمونه اینزاگی استخوان های بزرگی مهیا کرده اند اما هیچ گوشتی به آن استخوان ها نچسبیده است تا آنها را به تیم بزرگی تبدیل کند. اگر شرایط این فصل نرمال بود و تیم های دیگر هفته ای دو بازی در رقابت های مختلف انجام می دادند و لاتزیو برخلاف سایرین قرار بود فقط روی سری آ تمرکز کند، شرایط می توانست متفاوت باشد اما مشکل وقتی به وجود می آید که پلن A کار نکند و شما فقط یک پلن داشته باشید.
یوونتوس، مائوریتزیو ساری را آورد و امیدوار بود مرزهای همیشگی باشگاه شکسته شود و تیم، خلاقیت و هیجان به خود بگیرد اما نه. آنها سیاه و سفید هستند. از شر فانتزی های خود خلاص شوید زیرا بانوی پیر همین است که هست. مربیان و بازیکنان نمی توانند یوونتوس را تحت تاثیر قرار دهند و تغییر زیادی ایجاد کنند. برعکس، یوونتوس آنها را تغییر می دهد. صخره بیانکونری، مجسمه ای سنگی از برنامه ریزی، استحکام و عمل گرا بودن است. شاید بعضی ها آن را کدر بدانند و حتی متعهدترین و متعصب ترین هوادار یوونتوس هم قبول دارد که این یک ارزیابی عادلانه است. مثل همیشه هواداران از نتایج خوب لذت می برند و ته دلشان کیفیت بهتری می خواهند.
پیروزی بی وقفه، هزینه های بسیار بالاتر از رقبا؛ آنها تمام عناصر لازم را دارند تا قدرت خود را بیشتر و رقبا را ضعیف تر کنند. ساری در مسیر کسب اسکودتو است و همچنان از چهار گوشه، انتقاد دریافت می کند و حتی پتانسیل اخراج شدن در این تابستان را دارد و شاید حتی خودش استعفا بدهد. طبق گفته خودش در این هفته، او مجبور بوده مدت ها برای متقاعد کردن پائولو دیبالا تلاش کند تا بیشتر از حرکات دفاعی، روی حرکات هجومی تمرکز کند. او تمام تلاشش را می کند تا یوونتوس به تفکر همیشگی اش بازنگردد و کمک کند تا تیم تغییری داشته باشد. لاخویا در زبان اسپانیایی به معنی جواهر است و ساری به شدت دوست دارد این جواهر با درخشش خود چشم همه را ببندد؛ نه سوسوی ضعیفی در یک شبکه زینتی آهنی.
سمبل باشگاه آتالانتا، الهه ای است که موهایش در باد جریان دارد زیرا به راحتی از دست هر موجود دوپایی که بخواد با او ازدواج کند، فرار می کند و در نهایت آزاد است. جانپیرو گاسپرینی و شاگردانش فقط یک نگرش را در فوتبال می شناسند: بدو!
و اما آنها در دو بازی اخیر خود کلین شیت کرده اند و فقط یک یا دو گل زده اند. شاید ما اشتباه می کنیم و یک پلنگ در نهایت بتواند دید خود را تغییر دهد؛ یا حداقل مهارت های جدیدی یاد بگیرد. دقیقا مانند یوونتوس که سعی می کند شباهت بیشتری به آتالانتا پیدا کند، الهه نیز نکات مهمی از بانوی پیر یاد بگیرد.
