کامِرون با نام رسمی جمهوری کامِرون (به انگلیسی: the Republic of Cameroon)، (به فرانسوی: République du Cameroun) کشوری است در غرب آفریقا و پایتخت آن یائونده است. جمعیت این کشور درحدود ۲۶،۵۴۶،۰۰۰ نفر است و زبانهای رسمی آن فرانسوی و انگلیسی است. واحد پول این کشور فرانک آفریقای مرکزی است. یائونده پایتخت کشور، ۱٬۸۰۰٬۰۰۰ نفر جمعیت دارد؛ بزرگترین شهر کامرون اما دوالا با ۱٬۹۰۶٬۰۰۰ نفر جمعیت است. در کامرون در حدود ۲۰۰ گروه زبانی مختلف زندگی می‌کنند.
کامرون در سال ۱۸۸۴ مستعمره آلمان شد. پس از جنگ جهانی اول منطقه کامرون میان فرانسه و بریتانیا تقسیم شد. بخش تحت کنترل فرانسه در تاریخ یکم ژانویه ۱۹۶۰ از این کشور مستقل شده و جمهوری کامرون نام گرفت و بخش جنوبی که در کنترل بریتانیا بود در سال ۱۹۶۱ به جمهوری کامرون پیوست. کامرون در مقایسه با دیگر کشورهای آفریقایی از ثبات اقتصادی و اجتماعی نسبی برخوردار است. این امر باعث شده تا کشاورزی، راهسازی، راه‌آهن، و صنایع بزرگ نفت و چوب پیشرفت داشته باشد. با این وجود بخش بزرگی از شهروندان این کشور هم‌چنان در فقر به‌سر می‌برند. قدرت در این کشور از سال ۱۹۸۲ در دست پل بیا، رئیس‌جمهوری تمامیت‌خواه کشور است که با حزب جنبش دموکراتیک خلق خود حکومت می‌کند.
نخستین ساکنان کامرون، از اهالی قبیلهٔ بانتو بوده‌اند، پس از آن در سدهٔ ۱۸ و ۱۹ میلادی قبایل عمدتاً مسلمان فولانی در کامرون ساکن شدند. در ۱۸۸۴، آلمان کامرون را تحت‌الحمایهٔ خود اعلام کرد؛ ولی پس از جنگ جهانی اول، اتحادیهٔ ملل سرپرستی ۸۰٪ از خاک کامرون را به فرانسه و ۲۰٪ همسایه با مرز نیجریه را به بریتانیا واگذار کرد. کامرون فرانسوی در ۱۹۶۰ استقلال یافت. به دنبال همه‌پرسی در ۱۹۶۱ قسمت شمالی کامرون بریتانیا با نیجریه ادغام شد؛ قسمت جنوبی با سرزمین فرانسوی سابق حکومتی فدرال تشکیل داد. در ۱۹۷۲ کشوری واحد جایگزین فدراسیون شد. در ۱۹۹۲ زمانی که انتخابات چند حزبی برگزار گردید، کثرت گرایی سیاسی مجدداً فعال شد.
در سال ۱۹۴۶ و تأسیس سازمان ملل متحد، کامرون تحت تولیت این سازمان دارای خودگردانی داخلی شد. در میان سال‌های ۱۹۵۵ تا ۱۹۵۸ کامرون عرصهٔ درگیری‌های خونین برای بدست آوردن استقلال کامل از فرانسه بود، رهبری جنبش استقلال طلبانهٔ کامرون را، جان فونچا از حزب دموکراتیک ملی کامرون بر دوش داشت. سرانجام پس از نزدیک به یک دهه خشونت و خونزیزی، در ۱ ژانویهٔ ۱۹۶۰ کامرون از فرانسه اعلام استقلال کرد و احمدو آهیجو در ۲۰ مه ۱۹۷۲ به عنوان نخستین رئیس‌جمهور کامرون برگزیده شد. هم‌اکنون روز ۲۰ مه در کامرون به عنوان «روز جمهوری» شناخته می‌شود و پس از احمدو آهیجو در سال ۱۹۸۲ پُل بیا بر جای او نشست.
در ژوئن ۲۰۰۰، بانک جهانی با اختصاص ۳٫۷ میلیارد دلار به کامرون به منظور احداث خط لولهٔ نفت از چاد به میادین نفتی کامرون واقع در سواحل غربی این کشور موافقت کرد. در اوت ۲۰۰۶، کامرون و نیجریه بر سر مالکیت شبه جزیرهٔ نفت خیز باکاسی با یکدیگر اختلاف پیدا کردند که این مشکل توسط دادگاه داوری بین‌المللی با اعلام رای رعایت تساوی طرفین در تملک شبه جزیرهٔ باکاسی پایان یافت. در حال حاضر نیز کامرون اختلافاتی مرزی با چاد بر سر سهم هر کدام بر دریاچهٔ چاد دارد. در ۶ نوامبر ۱۹۸۲، پُل بیا به عنوان رئیس‌جمهور و در ۸ دسامبر ۲۰۰۴ نیز افرائیم اینونی به سمت نخست‌وزیر کامرون انتخاب شدند.
کامرون کشوری است با اکثریت زبانی فرانسه، اما جدایی‌طلبی بخش انگلیسی‌زبان کامرون از اکتبر ۲۰۱۶ با ایجاد بحرانی موسوم به «بحران انگلیسی‌زبانان»، تمام کشور را در چرخه‌ای از خشونت‌های مرگبار در شمال غربی و جنوب غربی گرفتار کرده‌است. کامرون در پایان جنگ جهانی اول به دو بخش فرانسوی و انگلیسی تقسیم شد و در یکم ماه اکتبر سال ۱۹۶۱ با پیوستن دو بخش فرانسه‌زبان و انگلیسی‌زبان، کشور کامرون تأسیس شد. کامرونی‌های انگلیسی‌زبان یک‌پنجم جمعیت ۲۲ میلیونی کامرون را تشکیل می‌دهند.
جنوب کامرون در ۱۹۶۱ از طریق همه‌پرسی به کامرون پیوست اما گروه‌های حامی استقلال تأکید دارند که قطعنامه ۱۶۰۸ سازمان ملل که شرایط این اتحاد را تبیین کرده بود، هرگز به درستی اجرا نشد. علاوه بر این، در ۱۹۷۲ زمانی که کامرون از یک سیستم فدرالی به سمت یک سیستم متمرکز حرکت کرد، قدرت عمدتاً در پایتخت ماند و مناطق انگلیسی‌زبان می‌گویند که بیش از پیش نادیده گرفته شدند.
مناطق انگلیسی زبان کامرون اواخر سال ۲۰۱۶ به علت تشدید گرایش‌های استقلال‌طلبانه و افزایش اعتراضات به کانون بحران تبدیل شد. انگلیسی‌زبان‌ها که حدود بیست درصد از جمعیت بیست میلیون نفری کامرون را تشکیل می‌دهند، معتقدند در تقسیم قدرت و ثروت‌های ملی کامرون و همچنین در بخش‌هایی از قبیل: آموزش و نظام قضایی به انزوا رانده شده‌اند به همین علت به اقدامات اعتراضی روی آورده‌اند.
گروه جدایی‌طلب «جبهه متحد کنسرسیوم آمازونیای جنوب کامرون» (SCACUF) در مهرماه ۱۳۹۶ به‌طور نمادین اعلام استقلال کرد. این استقلال‌طلبی و اعتراضات در سال‌روز استقلال جنوب کامرون از انگلیس در سال ۱۹۶۱ انجام شد. آنها همواره دولت مرکزی را به تبعیض علیه جامعه خود متهم کرده و می‌گویند از استخدام‌های دولتی مستثنی می‌شوند و مجبورند برای کسب و کار و امور رسمی به فرانسوی صحبت کنند؛ این در حالی است که انگلیسی هم یکی از زبانهای رسمی کامرون است. جدایی‌طلبان کامرون همچنین تأکید دارند که نفت که محصول مناطق جنوب‌غرب است، به نفع دولت بهره‌برداری می‌شود و ایالت‌های نفت‌خیز از آن سودی نمی‌برند.برخی گروه‌های ناراضی این مناطق بازگشت به نظام فدرالیسم را به منظور حل و فصل قطعی بحران کنونی در مناطق انگلیسی‌زبان کامرون خواستار هستند با این حال دولت کامرون به صراحت اعلام کرده‌است که درخواست بازگشت به نظام فدرالی در کشور غیرقابل قبول است. مقامات کامرون برای مقابله با ناامنی و خشونت در مناطق انگلیسی‌زبان ده‌ها نفر را بازداشت کرده‌اند که پرونده آنها در دادگاه نظامی یائونده بررسی می‌شود.کومبا در جنوب غربی این کشور یکی از اصلی‌ترین مناطقی است که از سال ۲۰۱۶ تاکنون آماج خشونت‌های گروه‌های جدایی‌طلب قرار گرفته‌است. از اول اکتبر ۲۰۱۷ و در پی اعلام یکجانبه استقلال از سوی آنچه «جمهوری فدرال آمبازونی» نامیده شده‌است، خشم و ناشکیبایی دولت دو چندان شده‌است.
جدایی‌طلبان چندین بار تحریم موسسات آموزشی را خواستار شدند. در شمال غربی و جنوب غربی کامرون، درگیری‌ها بین نیروهای امنیتی کامرون و افراد مسلح تقریباً به صورت روزانه درآمده است. این در حالی است که دو طرف همدیگر را به خشونت و انتشار اطلاعات نادرست متهم می‌کنند. بنا بر اعلام سازمان ملل متحد در پی خشونت‌ها در کامرون، حدود ۱۶۰ هزار نفر مجبور شده‌اند از منازل خود فرار کنند و به مکان‌های امن پناه ببرند. این در حالی است که ۳۴ هزار نفر دیگر مجبور شده‌اند به نیجریه پناه ببرند. کامرون در آفریقای مرکزی و غربی واقع شده و از نظر جغرافیایی به عنوان لولای آفریقا معروف است. کامرون کشوری است در کنار خلیج بیافرا که از غرب با نیجریه از شمال با چاد از شرق با آفریقای مرکزی، گینهٔ استوایی، گابن و از جنوب با جمهوری دموکراتیک کنگو همسایه است.
مساحت کامرون ۴۷۵٫۴۴۰ کیلومتر مربع یعنی حدوداً به اندازه پاپوآ گینه نو است. کامرون ۱۲ مایل دریایی از اقیانوس اطلس را کنترل می‌کند. آب و هوای کامرون استوایی و در ساحل داغ و بارانی و مناطق دور از ساحل خشک‌تر است. کتاب‌های راهنمای گردشگری کامرون را به عنوان «مینیاتوری از آفریقا» توصیف می‌کند؛ زیرا همه اقلیم‌ها و انواع پوشش‌های گیاهی این قاره را شامل می‌شود: ساحل، بیابان، کوهستان، جنگل‌های بارانی و گرم‌دشت (ساوانا). در غرب سلسله‌ای از زمین‌های بلند تا قلهٔ آتشفشانی کامرون ارتفاع می‌گیرند. در شمال جلگه‌های علفزار استوایی به طرف دریاچهٔ چاد متمایل است. جلگه‌های ساحلی و فلات‌های جنوب و مرکز پوشیده از جنگل‌های استوایی است. سه رود در خور توجه کامرون عبارتند از: بنو، نیونگ و ساناگا. بلندترین نقطهٔ کامرون، کوه مونت کامرون و قلهٔ فاکو با بلندی ۴۰۹۵ متر است که در کنار ساحل اقیانوس اطلس شمالی جای دارد.
کامرون به پنج حوزه عمده جغرافیایی تقسیم می‌شود که ویژگی‌های فیزیکی، آب و هوایی و رویشی متمایزی دارند. دشت ساحلی که از خلیج گینه از ۱۵ تا ۱۵۰ کیلومتر به سمت داخله کشور ادامه دارد متوسط ارتفاع آن ۹۰ متر است. این منطقه به‌شدت گرم و مرطوب و جنگلی است، فصل خشک در آن کوتاه است و برخی از مرطوب‌ترین مکان‌های روی زمین در آن قرار دارد. فلات کامرون جنوبی از ناحیه دشت ساحلی تا ارتفاع متوسط ۶۵۰ متر ادامه می‌یابد. جنگل‌های بارانی استوایی در این منطقه غالب می‌شود، هرچند تناوب بین فصل‌های مرطوب و خشک باعث می‌شود رطوبت آن کمتر از ساحل باشد. زنجیره نامنظمی از کوه‌ها، تپه‌ها و فلات‌ها که به نام «کوهستان کامرون» معروفند، از کوه کامرون (۴٬۹۵۳ متر) تا حدود دریاچه چاد در مرز شمالی کامرون ادامه می‌یابد.
این منطقه دارای آب و هوای ملایمی است، به ویژه در فلات بلند غربی، گرچه بارندگی در آن زیاد است. خاک آن ازجمله حاصلخیزترین خاک‌های کامرون است، به ویژه در اطراف کوه آتشفشانی کامرون. فعالیت آتشفشانی در اینجا دریاچه‌های دهانه‌ای ایجاد کرده‌است. در ۲۱ اوت ۱۹۸۶، از یکی از این دریاچه‌ها به نام دریاچه نیوس، دی‌اکسید کربن متصاعد شد و جان ۱۷۰۰ تا ۲۰۰۰ نفر از ساکنان را گرفت.
فلات جنوبی این کشور به سمت شمال ارتفاع می‌گیرد و به فلات ناهموار و سبز آداماوا می‌رسد. این فلات مانعی بین شمال و جنوب کشور ایجاد کرده‌است. میانگین ارتفاع آن ۱۱۰۰ متر و دمای متوسط آن از ۲۲ تا ۲۵ درجه سانتی‌گراد است. در فلات جنوبی بارش بین ماه‌های آوریل و اکتبر زیاد و اوج آن در ماه‌های ژوئیه و اوت است. منطقه پست شمالی با ارتفاع متوسط ۳۰۰ تا ۳۵۰ متر از کناره آداماوا تا دریاچه چاد گسترش می‌یابد. پوشش گیاهی آن از نوع درختچه و علف‌های گرم‌دشتی است. این یک منطقه خشک با بارندگی‌های کم و متوسط دمای بالا است.
۱۸۰ نماینده مجمع ملی برای دوره‌ای پنج ساله با رأی تمامی افراد بالغ انتخاب می‌شوند. رئیس‌جمهور – که وی نیز برای دوره‌ای پنج ساله مستقیماً انتخاب می‌گردد – شورای وزیران و نخست‌وزیر را انتصاب می‌کند. این کشور در سازمان ملل متحد و سازمان وحدت آفریقا عضو است. کامرون با معضل فساد فراگیر در تمامی سطوح حکومت روبه‌رو است. در سال ۱۹۹۷، کامرون در ۲۹ وزارتخانه ادارات مبارزه با فساد اداری ایجاد کرد، اما تنها ۲۵ درصد از آنها عملیاتی شدند. در آبان‌ماه ۱۳۹۶، پارلمان کامرون در شهر یائونده دچار آتش‌سوزی شد. در این حادثه چهار طبقه از هفت طبقه ساختمان پارلمان در آتش سوخت. افراد و گروه‌های مسلح پیوسته از مرزهای آفریقای مرکزی به مناطق شرقی کامرون نفوذ می‌کنند و در خاک این کشور مرتکب حملات مسلحانه خونین، دزدی و غارت و آدم‌ربایی می‌شوند. گروه تروریستی اسلام‌گرای بوکوحرام نیز در بخش‌هایی از این کشور قتل و غارت انجام داده‌است. منطقه شمال دور کامرون که هم‌مرز با نیجریه است شاهد حملات مکرر بوکوحرام بوده و نزدیک به ۲۰۰ هزار تن از شهروندان کامرونی به خاطر ترس از این ناآرامی‌ها از منطقه شمال دور فرار کرده‌اند.
امید به زندگی برای زنان ۵۳٫۶ سال و برای مردان ۵۲٫۲ سال است. دین ۴۰٪ مردم کامرون، عقاید بومی و سنتی، ۴۰٪ مسیحی و ۲۰٪ نیز مسلمان هستند. همچنین طی دو دههٔ اخیر گروه‌های زیادی از مردم این کشور در شهرهای دوالا، فومبن، فومبت و یائونده به مذهب شیعه دوازده امامی گرویده‌اند. شیعیان بومی دارای مدرسه و مسجدی به نام اهل بیت در شهر دوالا هستند. همچنین بیش از ۷۰۰ خانواده لبنانی در این کشور زندگی می‌کنند که بیشتر آنان را شیعیان تشکیل می‌دهند.بر اساس آمارهای سال ۲۰۰۳، ۹٫۶٪ از مردم این کشور به بیماری ایدز مبتلا هستند. علاوه بر زبانهای انگلیسی و فرانسوی که زبانهای رسمی این کشور هستند، ۲۴ زبان محلی آفریقایی نیز در این کشور رایج است.
۳۱ درصد از کامرونی‌ها را، کوهستان‌نشینان کامرون، ۱۹٪ را بانتوهای استوایی، ۱۱٪ را کِردی، ۱۰٪ را فولانی، ۸٪ را بانتوهای شمال غربی، ۷٪ را سیاهان شرقی، ۱۳٪ را دیگر آفریقایی‌ها و کمتر از ۱٪ را نیز غیر آفریقایی‌ها تشکیل می‌دهند. واحد پول کامرون، فرانک سی‌اف‌آبا واحد جزء آن سانتیم نام دارد. در طی سال‌های اخیر با گسترش صادرات نفت، الوار و قهوه اقتصاد کامرون رو به بهبود است، علاوه بر این سه محصول از دیگر صادرات کامرون می‌توان به، کاکائو، پنبه، کائوچو، موز، دانه‌های روغنی، فراورده‌های نفتی و صنایع آلومینیومی اشاره کرد. کامرون از اعضای کشورهای اتحادیهٔ آفریقا است. گوناگونی کشاورزی و گسترش سریع صنعت نفت باعث شده مردم این کشور از سطح زندگی به نسبت بالایی در آفریقای استوایی برخوردار باشند. تولید ناخالص داخلی سرانه در کامرون در سال ۲۰۰۸ میلادی ۲۳۰۰ دلار تخمین زده شد که در این زمینه جزو ۱۰ کشور با وضعیت بهتر در آفریقای جنوب صحرا بود. بازارهای عمده صادرات کامرون عبارتند از: فرانسه، ایتالیا، کره جنوبی، اسپانیا و بریتانیا. کامرون قصد دارد تا سال ۲۰۳۵ به یک اقتصاد در حال ظهور تبدیل شود.
کامرون یک دهه عملکرد اقتصادی قوی را پشت سر گذاشته و تولید ناخالص داخلی سالانه آن به‌طور متوسط ۴ درصد افزایش نشان می‌دهد. بین سال‌های ۲۰۰۴–۲۰۰۸، بدهی عمومی از بیش از ۶۰ درصد از تولید ناخالص داخلی به ۱۰ درصد کاهش یافت و ذخایر رسمی چهار برابر شده و به بیش از ۳ میلیارد دلار رسید. در سال ۲۰۱۴ نرخ بیکاری در کامرون ۴٫۴ درصد بود و حدود یک سوم جمعیت در سال ۲۰۰۹ زیر خط فقر بین‌المللی یعنی با کمتر از ۱٬۲۵ دلار در روز زندگی می‌کردند. از اواخر دهه ۱۹۸۰، کامرون برنامه‌های حمایت‌شده از سوی بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول را برای کاهش فقر، خصوصی‌سازی صنایع و افزایش رشد اقتصادی دنبال کرده‌است. دولت اقداماتی را نیز برای تشویق گردشگری در کشور انجام داده‌است.
منابع طبیعی کامرون بسیار مناسب برای کشاورزی و باغبانی هستند. در مناطق ساحلی کشور، خاک و آب‌وهوا برای کشت تجاری و گستردهٔ موز، کاکائو، نخل‌های روغنی، لاستیک و چای مناسب است. در داخلهٔ کشور در فلات جنوبی کامرون، محصولاتی چون قهوه، شکر و تنباکو کشت می‌شود. قهوه یک محصول مهم درآمدزا در بلندی‌های غرب کشور است و در شمال، شرایط طبیعی به رویش اقلام کشاورزی مانند پنبه، دانه‌های زمینی، و برنج کمک می‌کند. اتکا به صادرات فراورده‌های کشاورزی باعث شده که اقتصاد کامرون نسبت تغییر قیمت‌های این محصولات آسیب‌پذیر باشد.
میزان با سوادی: ۵۴٪ (تخمین ۱۹۸۵). سنین تحصیل اجباری: (فرضاً) ۶ تا ۱۲ سال (در کامرون شرقی؛ ۶ تا ۱۳ سال و در کامرون غربی بدون آنکه اجباری باشد). تعداد دانشگاه: ۱ به علاوهٔ ۵ کالج دانشگاهی. کل نیروهای مسلح: ۷٫۷۰۰ (۱۹۹۱). به علاوهٔ ۴٫۰۰۰ شبه نظامی. خدمت سربازی: ندارد.
تولید ناخالص داخلی این کشور ۴۰.۰۱ میلیادر دلار است و ۶ میلیون و ۶۸۰ هزار نفر نیروی کار آن را تشکیل می‌دهند. نرخ بیکاری در این کشور ۳۰ درصد است و ۴۸ درصد از مردم آن زیر خط فقر زندگی می‌کنند. صادرات این کشور شامل نفت خام و محصولات پتروشیمی، الوار، دانه‌های کاکائو، آلومینیوم، قهوه و پنبه است که به کشورهای اسپانیا ، ایتالیا ، فرانسه، کره جنوبی، هلند ، آمریکا و بلژیک صادر می‌شود. واردات این کشور شامل ماشین‌آلات، تجهیزات الکترونیک، تجهیزات حمل و نقل، سوخت و مواد غذایی است که از کشورهای فرانسه، نیجریه، چین ، بلژیک و آمریکا وارد می‌شود.
دیدن فیل ها و شیر ها در عکس ها بسیار لذت بخش است اما اگر آنها در مقابل شما رفت و آمد کنند و فرصتی برای بازدید نزدیک با حیوانات داشته باشید چه حسی خواهید داشت ؟! کشور کامرون از آن دسته کشورهایی است که جاذبه های طبیعی و حیات وحش آن ماجراجویان بسیاری را به چالش می کشد. برای لذت بردن ازجاذبه های بکر و منحصر به فرد آماده باشید.
گردش در پارک ملی وازا Waza National Park : پارک ملی وازا در کامرون یکی از مکان هایی است که بیشترین بازدید را در کشور داشته و گونه های بسیاری از حیوانات را در معرض دید گردشگران قرار می دهد. وازا از مهم ترین پارک های ملی در کشور کامرون و از مهم ترین های آفریقا می باشد. دیدن فیل ها هنگام آب بازی یا زرافه هایی که برای بچه هایشان خم می شوند بسیار هیجان انگیز و لذت بخش است. در این پارک شما مجاز به گردش در کل پارک با وسیلهی نقلیه ای به اسم رووینگ roving هستید که کاملا محافظت شده است. تنها ممکن است گیاهان در برخی از مناطق مانع دید شما شوند که برای داشتن دیدی وسیع مناطق بسیاری وجود دارد.
پارک ملی کروپ Korup National Park : پارک ملی کروپ نزدیک مرز کامرون با نیجریه و بین شهرهای Eyumojock و Mundemba واقع شده است. این پارک که به عنوان گالری فضای سبز شناخته می شود چند رودخانه نیز دارد که بر جذابیت آن افزوده است. محوطه ی جنگلی کروپ که یکی از قدیمی ترین جنگل های آفریقاست سرشار از گونه های مختلف گیاهی است و طبق امار بیش از 4509 گیاه دارویی و 600 گونه درخت در آن رشد می کنند. و اما حیات وحش این پارک ملی بیش از 100 گونه پستاندار، 435 گونه پرنده، 170 گونهخزنده و 140 نوع ماهی دارد که می تواند برای علاقه مندان جذاب باشد. از هیجان انگیز ترین کارهای ممکن در این پارک ملی وجود پل معلقی است که بر روی روی رودخانه مایا آویزان است و امکان بازدید میمون ها روی درختان را به شما می دهد. تعدادی اردوگاه در پارک نیز وجود دارد که برای گردشگران، دانشمندان و محققان یک شب اقامت و سرویس پذیرائی ارائه می کند. کمپ شامپانزه یکی از محبوب ترین اقامتگاه های محوطه شناخته می شود.
موزه مانکون Mankon Museum : در این موزه، تاریخچه پادشاهی مانکون باستان به نمایش گذاشته می شود. در محوطه ی باز موزه، نمایشگاه موقتی نیز برپا می شود که می تواند سرگرم کننده و جذاب باشد. نمایشگاه دائمی از شش بخش تقسیم شده است چون لباس های قدیمی، سلاح ها، مبلمان، آلات موسیقی، لوازم زنان و آثار هنری چون ماسک ها ومجسمه های سنتی که فرهنگ گذشته را ارائه می کند. ای موزه نیز از دیدنی های مهم کشور کامرون شناخته می شود.
کوه کامرون Mount Cameroon : کوه کامرون از بزرگترین آتشفشان های فعال در قاره ی آفریقاست با ارتفاع 4095 که در طول تاریخ فوران های انفجاری بسیاری از آن دیده شده است. یکی از مشهورترین انفجارهای آن در سال 1922 اتفاق افتاد که گدازه های آن به سواحل اطلس نیز رسید و در سال 1999 نیز آتشفشانی فوران شد که تنها در نزدیکی 200 متری از دریا متوقف شد. مسیرهایی از این کوه قابل کوهنوردی هستند.
همانطور که میدانید هر کشوری غذا و میوه های محلی مخصوص به خود را دارد همراه اصفهان تور باشید تا بیشتر با این کشور آشنا شوید..کامرون یک کشور فقیر، واقع در آفریقای مرکزی است،که در امتداد کوه های Tibesti در شمال تا حوضه جنگل های وسیع از رودخانه کامرون، قرار گرفته است و در نتیجه تا تا قرن ۱۹th، تاحد زیادی از تأثیرات آشپزی جهان بیگانه، عاری بوده است، به استثنای استفاده گسترده از گیاهانی مانند مانیوک، بادام زمینی و فلفل chilli که همراه با تجارت برده در اوایل دهه ۱۵۰۰ به کامرون وارد شده بود. این غذاها با طعم خاص خود تاثیر بسیار زیادی بر غذاهای محلی داشته است. غذاهای کامرون عمدتا سنتی باقی مانده است و مجموعه ای از غذاهای عجیب و غریب است. این غذاها نشان دهنده سنت های بومی، و همچنین تحت تاثیر قرار گرفتن از اعراب، اروپایی ها و آسیایی هاست.قاره آفریقا دومین قاره وسیع بر روی این سیاره است و خانه هزاران نفر از قبایل، گروه های قومی و اجتماعی است. این تنوع در غذاهای کامرون در استفاده از مواد اولیه و همچنین در نحوه آماده سازی و تکنیک های پخت و پزمنعکس شده است.
به طور سنتی، همانند سایر نقاط جهان، غذاهای کامرون با استفاده از ترکیبی از میوه های محلی در دسترس، حبوبات و سبزیجات، شیر و محصولات گوشت تهیه می شود. بسیاری از رستوران ها در کامرون مخلوطی از غذاهای سنتی خود را به عنوان جزیی از غذاهای فرانسوی سرو می کنند. ماهی، صدف های غول پیکر و میگو بخشی از غذاهای کامرون است.تعدادی از محبوب ترین غذاهای کامرون عبارتند از Piri Piri، (با فلفل)، مرغ Mouamba در روغن نخل، که با سالاد کلم و برگ های مانیوک(کاساوا) سرو می شود، saka saka (برگ های زمینی کاساوا پخته شده با روغن خرما و خمیر بادام زمینی) و Maboke معروف (ماهی آب شیرین پخته شده در برگ marantacee). بسیاری از غذاهای که شما در غذاسراهای کامرون پیدا می کنید عمدتا تحت تاثیر آداب مرسوم در منطقه قرار گرفته است.
میوه ها و سبزیجات محلی خریداری شده را باید با پوست کندن و یا پختن برای استفاده در آشپزی به روش کنگویی آماده نمود. برای انجام یک آشپزی خوب باید به مقدار کافی از فلفل و سایر ادویه جات استفاده نمایید.
برای تهیه یک سوپ به روش کنگویی باید ظرف خود را بر روی سه سنگ که به حالت مثلث در کنار هم قرار گرفته اند، قرار داده و زیر آن آتشی از چوب قرار دهید. در صورت در دسترس نبودن یک قابلمه استیل بر روی اجاق نیز مناسب است! برای تهیه سوپ محلی باید اطمینان حاصل کنید که سطح آتش بالا نباشد؛ زیرا تهیه یک سوپ خوشمزه مستلزم آن است که به آرامی به جوش بیاید و با حرارت ملایم طبخ شود. روش های آشپزی کامرون بسیار ساده و شامل آب پز کردن، بخار پز کردن و کباب کردن و … است.
سوپ بادام زمینی افریقایی : سوپ بادام زمینی را می توان یا به عنوان یک سوپ و یا با تکه های سبزیجات به عنوان خورش استفاده نمود.
فکت های کامرون
1- بیش از 1700 گروه زبانی مختلف در کشور کامرون وجود دارند و 230 زبان دیگر به غیر از زبانهای رسمی آن - فرانسوی و انگلیسی - در مناطق مختلف آن صحبت می شوند.
2- کامرون در هر سال بارندگی های فراوانی را تجربه می کند و این امر کامرون را به یکی از مرطوب ترین مناطق روی زمین تبدیل می کند.
3- کوه کامرون با 13.500 فوت بالاترین نقطه کشور است.
4- این کشور در قرن پانزدهم میلادی توسط کاشفان پرتغالی "Rio dos Camarões" نامگذاری شد.
5- در جام جهانی 1990 ، کامرون اولین کشور آفریقایی بود که وارد مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی فیفا شد.
6- کامرون به خاطر پرورش قهوه ، پنبه ، موز ، دانه های روغنی و کاکائو معروف است.
7- دریاچه نیوس در کامرون ، گازهای مسموم از خود ساطع می کند ، که دلیل مرگ 1746 از روستاییان آن محل در سال 1986 شد.
......................................
آشنایی با کشورها (188) : کره جنوبی
آشنایی با کشورها (187) : بورکینافاسو
آرشیو مطالب
