❤ مجتبی ❤سلام
اینطور نیست که شما میگید
اینکه میگید چرا اسلام دوس داره از همون کودکی به انسان جهت بده؟ برای اینه که انسان در دوران کودکی و نوجوانی به دلیل نزدیک بودن به مبدأ فطرت و داشتن ذهن و دلی پاک و بی آلایش، زمینه بسیار مناسبی را برای تربیت پذیری درست دارد و اسلام این برنامه درست زندگی رو در همان سنین کم در اختیار افراد قرار میدهد تا عمر کسی هم تلف نشه و به بیراهه نره؛ شما اگه نگاه کنید سخته که یه انسان ۵۰ ساله که شخصیت و تربیت و فرهنگ زندگیش شکل گرفته بخواد تغییر و تحولی اساسی در زندگیش ایجاد کنه اونوقت همان شخص ۵۰ ساله اگه عمر خودش رو تباه کرده باشه و راه غلطی رفته باشه؛ دیگه فرصت جبران برای آن شخص تا حدود زیادی از دست رفته و اراده و قلبش برای پذیرش حق و جبران کردن؛ سخت و بی میل یا کم میل است
اما برای تغییر و تحول؛ نوجوان و جوان شاخ و برگ افکاری و شخصیتیشون نرم است معمولا نوجوان در همان سن ها؛ شور و علاقه خاصی برای اموزش و تربیت و ایجاد رابطه اجتماعی و ارتباط با دیگر افراد نشان می دهد، افراد در این سن و سال تا حدودی خوبی ها و بدی ها را درک می کنند، ولی از آن جا که هنوز به رشد کافی عقلانی برای تشخیص مصلحت خود نرسیده اند، نیازمند آگاهی و تربیت مستقیم و درست هستند. نمی شود که بدون برنامه و فرهنگ تربیتی و اخلاقی درست در جامعه رها شوند اونوقت در میانسالی و پیری انتظار پیمودن راه درست رو از آن شخص داشت !!
پس اسلام الگوی تربیت و راه درست رو به همه افراد در همان سن کودکی و نوجوانی و جوانی نشان داده که عمر و وقت کسی بیهوده از بین نره؛ و شخصیت وجودیش برای پذیرفتن حق و راه درست آماده باشه و وقتی به سن جوانی و میانسالی میرسه بتونه با چشم و گوش بازتر کار درست انجام بده و راه درست رو انتخاب و طی کنه و فرصتی هم از دست نداده است ؛ اما اگه اسلام بدون برنامه بود همان شخص که راه رو اشتباه رفته ممکنه در قیامت طلبکار بشه که خدایا چرا به من برنامه زندگی درست در سن کم ندادی و نیاموختی تا عمرم رو بیهوده از بین نبرم و راه حق و درست رو بتونم پیدا کنم ؟ اما حالا در حالت کلی با وجود اموزش ها و احکام و تربیت و فرهنگ پاک و درست اسلام کسی نمیتونه فردای قیامت بهانه تراشی کنه که من برنامه صحیح زندگی رو نداشتم
