ولز i/ˈweɪlz/ (به انگلیسی: Wales، تلفظ: ولز؛ به ولزی: Cymru) از پادشاهی‌های پیشین است که امروزه به همراه انگلستان و اسکاتلند و ایرلند شمالی کشور بریتانیا را تشکیل می‌دهند. مرکز ولز شهر کاردیف است. ولز در جنوب غربی جزیره بریتانیا واقع است و از سوی شرق با انگلستان هم‌مرز است. ولز در غرب رودخانه سورن (Severn) واقع شده‌است.جمعیت ولز در حدود سه میلیون نفر است و به دو زبان انگلیسی و ولزی سخن می‌گویند. ولز زبان ویژه خود را دارد که از ریشه سلتی است و منطقه‌ای است خودگردان با پرچم جداگانه خود اما اداره امور خارجه آن در دست بریتانیا است؛ بنابراین ولز، در معنای واقعی کلمه یک «کشور» نیست اما یک واحد سیاسی به‌شمار می‌آید که در امور داخلی خود خودگردانی دارد.
ولزی‌ها از ریشه هندواروپایی و زبان آنها نیز از خانواده هندواروپایی است. نام ولز از واژه ژرمنی والها (Walha) آمده که خود آن نیز احتمالاً از نام قوم سلتی ولکی‌ها (Volcae) گرفته شده‌است. نام والونی در بلژیک، والاچیا در رومانی و والیس در سوئیس نیز از نام همین قوم گرفته شده‌است. گرچه ولز با بقیه بریتانیای کبیر تاریخ مشترک سیاسی و اجتماعی تنگاتنگی دارد اما هویت فرهنگی جداگانه‌ای برای خود حفظ کرده‌است که بیشتر بر مبنای زبان شکل گرفته‌است. ولز رسماً دوزبانه است و زبان‌های ولزی و انگلیسی در سطحی برابر رسمیت دارند. بیش از ۵۸۰ هزار ولزی‌زبان در ولز زندگی می‌کنند که حدود ۲۰ درصد از جمعیت ولز را تشکیل می‌دهند.
با برگزاری یک همه‌پرسی در ۱۸ سپتامبر ۱۹۹۷ و رای شهروندان ولز به تشکیل یک مجمع ملی در این منطقه، در سال ۱۹۹۹ تونی بلر از اعطای خودمختاری به ولز حمایت کرد، در یکم ژوئیه ۱۹۹۹ مجمع ملی نیز در ولز گشایش یافت و نخستین حکومت خودگردان ولز پس از ۶۰۰ سال در این ناحیه به وجود آمد. در سال ۲۰۰۰، رودری مورگان به عنوان رئیس مجمع ملی ولز انتخاب شد. از زمان آغاز به کار مجلس ملی ولز، تمایل برای آموزش زبان ولزی به کودکان این منطقه و احیاء فرهنگ ولزی رو به افزایش بوده‌است. با این وجود از میان جمعیت ولز تنها یک پنجم جمعیت قادر به تکلم زبان ولز هستند. سطح پایین‌تر قیمت مسکن و مواد غذایی در ولز، کم‌هزینه‌تر بودن تحصیلات دانشگاهی و همچنین رایگان بودن دارو از تفاوت‌های میان ولز و انگلستان است.
مذاهب رایج در ولز شاخه‌های کالوینیست متدیست، کلیسای ولز، انگلیکان و کاتولیک از دین مسیحیت می‌باشد. واحد پول ولز نیز، پوند استرلینگ با واحد جزء (پنی) نام دارد. ولز در سده‌های گذشته وابسته به معادن فلزات و متالورژی و صنایع دیگر بود. از مهمترین صادرات ولز می‌توان به ماهی، فراورده‌های کشاورزی و دامی اشاره کرد.
از مهمترین شهرهای ولز می‌توان سوانزی، نیوپورت، پمبروک، نیگو، کردبستان ،ابریستویت و هالی هد را نام برد. شمال و مرکز ولز را رشته‌کوه‌های کامبرین فراگرفته، بقیهٔ نقاط نیز عموماً تپه‌ای می‌باشد. بلندترین نقطهٔ ولز، قلهٔ اسنودون با ۱۰۹۰ متر ارتفاع در شمال ولز واقع شده‌است. شاهزاده چارلز هنگامی که ۹ ساله بود عنوان شاهزاده ولز به او اعطا شد. دیلان توماس از ادیبان نامدار ولز است. کاردیف به عنوان مرکز ولز در دهه گذشته شاهد اجرای طرح‌های ساختمانی عمده‌ای بوده که ساختمان جدید مجلس و همچنین یک مرکز خرید مدرن در مرکز شهر، از جمله آنهاست. ساختمان مجلس ملی ولز از جمله ساختمان‌هایی است که نمای خلیج کاردیف را تغییر داده‌است.
ولز از دوران باستان زیستگاه مردم سلت بوده، رومی‌ها با حمله به بریتانیا از سده ۱ تا ۵ میلادی ولز را در اختیار خود داشتند. سپس آنگل‌ها، ساکسون‌ها و ژوت‌ها به جزیرهٔ بریتانیا یورش بردند ولی دستشان به ولز نرسید، در آغاز قرن ۸ میلادی قبایل گوناگون ولز با همسایگان شرقی خود آنگلوساکسون‌ها وارد جنگ شدند ولی ولزی‌ها که قبایل جنگجویی به‌شمار می‌آمدند قادر بودند حملهٔ دشمنان را خنثی کنند. در سال ۱۰۶۶ میلادی، ویلیام فاتح انگلستان را مقهور قدرت خود ساخت، ارتش نرماندی او در سال ۱۰۹۳ به ولز حمله برد و در آن را اشغال کرد. در سال ۱۲۸۲ انگلیس کاملاً ولز را به تصرف درآورد؛ و در سال ۱۲۸۴، اساسنامهٔ رودلان Statute of Rhuddlan حکومت انگلیس را بر ولز رسمی اعلام کرد.
در سال ۱۳۰۱ ادوارد اول ولز را به پسرش واگذار کرد، او بعداً به عنوان ادوارد دوم پادشاه انگلستان شد. در سال ۱۴۰۰ میلادی شاهزادهٔ ولز، اوون گلندوور (Owen Glendower) شورشی را علیه انگلیس رهبری کرد، او چهار سال بعد از قدرت جدا شد. هرچند در سال ۱۴۱۰ قیام او سرکوب شد. در سال ۱۴۸۵ هنری هفتم پادشاه انگلیس شد، او اولین ولزی بود که در تاریخ پادشاهی انگلیس به این سمت می‌رسید. پسر او، هنری هشتم انگلیس و ولز را به وسیلهٔ «قانون اتحاد» در سال ۱۵۳۶ به یکدیگر پیوند داد. انقلاب صنعتی اقتصاد سنتی ولز را که مبتنی بر کشاورزی و چوپانی بود تهدید می‌کرد. در قرن بیستم، اقتصاد ولز بر پایهٔ تولید زغال‌سنگ بنا نهاده شد. پس از جنگ جهانی اول قیمت زغال سنگ افت و سقوط چشمگیری داشت، همین مسئله موجب کسادی اقتصاد و بیکاری گسترده در ولز شد. طی سالهای اخیر تجدید حیات زبان و فرهنگ ولزی در میان مردم ولز، قدرت و هویت فرهنگ مردم ولز را اثبات کرده‌است. با برگزاری یک همه‌پرسی در ۱۸ سپتامبر ۱۹۹۷ و رای اتباع ولز به تشکیل یک مجمع ملی در این منطقه نخستین حکومت خودمختار ولز پس از ۶۰۰ سال در این ناحیه به وجود آمد. در سال ۲۰۰۰، رودری مورگان به عنوان رئیس مجمع ملی ولز انتخاب شد.
ولز کماکان فرایند قدرت‌سپاری Devolution از سوی حکومت مرکزی را طی می‌کند و چشم‌انداز استقلال کامل آن از بریتانیا مشخص نیست؛ گرچه به نظر هم نمی‌رسد که بیشتر مردم این کشور در شرایط کنونی خواستار استقلال باشند. از سال ۱۹۹۹ که با تأیید مجلس عوام بریتانیا، مجلس شورای ملی ولز فعالیت خود را آغاز کرد، به تدریج روند واگذاری اختیارات از پارلمان در لندن به مجلس در کاردیف آغاز شد. هم‌اینک لندن علاوه بر تعیین بودجه سالانه ولز، مسئولیت تصمیم‌گیری دربارهٔ مسائل ملی مانند سیاست خارجی، امنیت و دفاع را برعهده دارد و حق تصمیم‌گیری دربارهٔ مواردی مانند آموزش، بهداشت، و خدمات اجتماعی به مجلس کاردیف اعطاء شده، هرچند کاردیف کماکان حق قانونگذاری ندارد و مفاد قانونی جهت تأیید به شکل پیشنهاد به مجلس عوام ارائه می‌شوند. از اقدامات مجلس ملی ولز طرحی منحصر به ولز، موسوم به «بازفعالی» React است که به کارفرماهایی که قصد استخدام کارمند جدید را دارند، بودجه‌ای اختصاص داده تا از طریق آن افراد بیکار شده را آموزش بدهند و جذب کنند. ولز از سال ۱۹۹۶ به ۲۲ بخش تقسیم شده‌است. بخشداری‌ها در این بخش‌ها مسئولیت آموزش، امور اجتماعی، خدمات زیست‌محیطی و راهداری را برعهده دارند.
شش درصد از جمعیت ولز در صنعت گردشگری و صنایع مرتبط به کار اشتغال دارند. از سالها پیش دولت این کشور با احداث ۵۰ زمین گلف استاندارد، دعوت از گلف‌بازان بین‌المللی و برگزاری تورنمنت‌های بین‌المللی به توسعه گردشگری گلف و جذب گردشگران ثروتمند گلف‌باز پرداخته‌است. دولت ولز قصد دارد با معرفی کلیساهای این کشور در کشورهای گوناگون جهان به ویژه کشورهای اروپایی، این کشور را به یک مقصد گردشگری مذهبی تبدیل کند که در این مسیر بر روی جذب گردشگر به کلیسای مشهور «سن وینفرد» برنامه‌ریزی شده‌است. این کلیسا که قدمتی در حدود ۶۰۰ سال دارد، هرساله ۳۰ تا ۷۰ هزار بازدیدکننده دارد.
فوتبال در ولز بسیار محبوب است و تیم های معروف این کشور در لیگ انگلستان کاردیف و سوانسی سیتی نام دارند. گری اسپید در دسامبر ۲۰۱۰ سرمربی تیم ملی فوتبال ولز شد. پیروزی ۴ بر یک تیم او در دیدار دوستانه با تیم ملی فوتبال نروژ در تاریخ ۱۲ نوامبر، سومین پیروزی پیاپی برای ولز بود. بسیاری از کارشناسان فوتبال امید داشتند که تیم ملی ولز با مربیگری گری اسپید، جایگاه و موقعیت بهتری در عرصه فوتبال جهان دست یابد و پنج پیروزی این تیم در دوران کوتاهی که اسپید هدایت ولز را به عهده گرفت، این خوشبینی را تشدید می‌کرد. اما گری اسپید روز یکشنبه، ۲۷ نوامبر ۲۰۱۱ در خانه‌اش در چستر خودکشی کرد. رایان گیگز اسطوره تیم فوتبال منچستر یونایتد و گرت بیل ستاره کنونی تیم فوتبال رئال مادرید اهل کشور ولز هستند. دوچرخه‌سواری مرداب از ورزش‌هایی است که در ولز انجام می‌شود و چهاردهمین دوره مسابقه‌های دوچرخه‌سواری مرداب در ژوئیه ۲۰۱۱ در ولز برگزار شد. جو کلزاگی قهرمان مشتزنی میان‌وزن جهان از ولز جایزه بزرگ «بهترین شخصیت ورزشی» سال ۲۰۰۷ میلادی را از آن خود کرد.
این کشور با وجود زیبایی ها و قدمتی که دارد کمتر توانسته نام خود را در زمینه گردشگری بر سر زبانها بیندازد. شش درصد از جمعیت ولز در صنعت گردشگری و صنایع مرتبط به این کار اشتغال دارند. ز سالها پیش دولت این کشور با احداث ۵۰ زمین گلف استاندارد، دعوت از گلف‌بازان بین‌المللی و برگزاری تورنمنت‌های بین‌المللی به توسعه گردشگری گلف و جذب گردشگران ثروتمند گلف‌باز پرداخته‌است. اما ولز فقط زمین گلف نیست ، این کشور زیبایی های طبیعی متعدد و همچنین تاریخی منحصر به فردی دارد. از جمله کلیساها و قلعه هایی که به خوبی از گذشته باقی مانده اند و می توانند جاذبه های گردشگری پرترددی باشند. شاید امروز ولز همانند کشورهای اروپایی فرانسه ، ایتالیا یا اسپانیا پراز گردشگر نباشد اما اینگونه نخواهد ماند. اگر بیشتر درباره این کشور بدانید بیشتر تمایل پیدا می کنید به آن سفر کنید. ولز شامل دو منطقه ولز شمالی و ولز جنوبی می شود. بخش شمالی این کشور بیشتر شامل طبیعتی سرسبز و بکر و جاذبه های دیدنی ثبت شده در یونسکو است. اما پایتخت این کشور در ولز جنوبی واقع شده است ، بخش جنوبی برای علاقه مندان به ورزش ، تفریح و کارهای فرهنگی مناسب است. در این قسمت علاوه بر زمین های گلف می توان موزه ها و فروشگاههای درجه خوبی را یافت.
آب و هوای این منطقه ، ولز شمالی را مقصدی مناسب برای فصل تابستان می سازد. می توان گفت هر کسی با هر سلیقه ای می تواند تعطیلات خود را در این مناطق بگذراند. در شمال ولز سواحل جذاب و پرشور ، صخره های زیبا و فرش شده ، تپه های سرسبز و خارق العاده ، ریزورت های سرزنده و با امکانات ، روستاهای کوچک ماهیگیران و پارک هایی مفرح وجود دارد که به خوبی می توانند ذهن گردشگران را از مشغله های روزانه شان آزاد سازند. مناظر طبیعی این منطقه گردشگران را به دنیای دیگری وارد می کند ، دنیایی که در آن ذهنی آزاد ، آرام و صلح آمیز خواهند داشت.
بلندترین کوه ولز با نام کوه اسنودون ( Snowdon ) شناخته شده است که 3560 فوت ارتفاع دارد. این کوه ، مقصد محبوب گردشگرانیست که به کوهنوردی ، دوچرخه سواری در میان کوهها و حتی پیاده روی علاقه مند هستند. سالانه هزاران نفر در فصل تابستان برای کوهنوردی در این منطقه زیبا و رویایی می آیند. این کوه در پارک ملی اسنودونیا واقع شده است. اسنودونیا به خودی خود طبیعتی بکر و جادویی دارد. همچنین چند دهکده کوچک جذاب ، منطقه تاریخی و حوضچه های طبیعی عمیق و زیبا نیز در این پارک ملی وسیع وجود دارد که این منطقه را به یک مقصد محبوب و دیدنی برای گردشگران تبدیل کرده است. قلعه کانوی یک شاهکار شناخته شده از معماری قرون وسطی است که ساخت آن توسط 2000 کارگر بین سالهای 1283 الی 1289 صورت گرفته است. این قلعه یکی از جذاب ترین و خوش منظره ترین قلعه ها و دژها به شمار می رود. علاوه بر اینها ، بخاطر قرار گرفتن این قلعه در سطحی بالاتر از سطح شهر ، از بالای دیوارهای آن به خوبی می توان چشم اندازی از شهر را دید. پورتماداگ یک شهر بندری و ساحلی است که در کنار رودخانه Glaslyn واقع شده است. این شهر بهمراه شهر ترماداگ (Tremadog ) دو شهر صنعتی هستند که بخاطر بندرگاهی که دارند شناخته شده اند. به این دو شهر که در کنار هم واقع شده اند شهرهای دوقلو گفته می شود. امروزه این دو به ریزورت های کنار دریا تبدیل شده است که برای گردشگرانی که علاقه مند به دریا و گذراندن اوقاتشان کنار ساحل هستند بسیار مناسب است بخصوص مناظر طبیعی زیبا و بی نظیری که دارد تفاوت آن را با ریزورت های ساحلی دیگر به خوبی نشان می دهد.
لندودنو بین نواحی سنگ آهکی اورم بزرگ (Orme) و کوچک در شمال ولز قرار گرفته است. لندودنو بیشترین میزان رفت و آمد ساحلی را داشته و قطعا یکی از جاذبه های دیدنی ولز خواهد بود. این ناحیه در دهه ۱۹۵۰ توسط خانواده ای ثروتمند ساخته شده و اینجا دارای تمام ویژگی هایی است که ویکتوریای ثروتمند در یک سفر تابستانی به دنبال آن بوده است. در امتداد خط ساحلی شمالی می توان از طریق اسکله در حدود ۷۰۰ متر درون خلیج پیش روی نمود. در سال ۱۹۰۲ تراموای اورم که می توانست ۲۰۰ متر به بخش های بالایی این منطقه صعود کند راه اندازی شد. البته که بازدیدکنندگان می بایست کلاه های ایمنی خود را در هنگام عبور از معدن قدیمی مس نگه دارند. تنها پارک ملی ساحلی ولز، منطقه پمبروک شایر بوده که شامل شبه جزیره ای در جنوب غربی کشور و جزایر دریایی آن است. این پارک ملی هر ساله بیش از ۴ میلیون بازدیدکننده را به سوی خود جلب کرده و بیشتر به عنوان مسیر ساحلی پمبروک شایر شناخته می شود. زیرا باد با سرعتی معادل ۳۰۰ کیلومتر در ساعت در میان صخره های ناحیه ساحلی می پیچد. شهرت این منطقه به دلیل حیات وحش آن می باشد. فوک ها بر روی سنگ ها قرار گرفته و صدها گونه پرنده در این اطراف در حال پرواز خواهند بود. علاوه بر این می توان از گشت و گذار در این منطقه و یا بادبادک بازی لذت برده و نیز از روستاهای ماهیگیری و قلعه های اطراف نیز بازدید کرد. های روی وی | Hay-on-Wye یک شهر کوچک بر روی رودخانه وی (Wye) می باشد که به مرز انگلستان بسیار نزدیک بوده و از طرفی درون مرز پارک ملی برکون بیکون (Brecon Beacons) قرار گرفته است. کتابخانه ملی این شهر بیش از ۲۰ کتابفروشی را در خود جای داده است. این شهر که از جمله جاذبه های دیدنی ولز به شمار می رود احتمالا شهرت خود را به دلیل برگزاری سالانه جشنواره Hay به دست آورده است. این جشنواره توسط روزنامه مشهور به نام گاردین حمایت می گردد. این رویداد در سال ۱۹۸۸ آغاز به کار کرده و امروزه ۸۰ هزار نفر را سالانه برای بحث در مورد هنر، نویسندگان فیلسوفان و هنرمندان به این منطقه می کشاند.
ولز كمتر از انگلستان توسعه یافته و ثروتمند است اما سرزمینی است كه با كیلومترها سرسبزی، خط ساحلی زیبا و مرز سه‌جانبه‌اش گردشگران بسیاری را به‌خود فرا می‌خواند. در این منطقه شما با قلعه‌های تاریخی، جاذبه‌های طبیعی و فرهنگ مردم ولز آشنا خواهید شد. گوش خود را به شنیدن آوای گویش مردم تیز كنید؛ زیرا زبان مردم این سرزمین یكی از قدیمی‌ترین زبان‌های اروپایی است كه هنوز زنده است. قدم زدن در كنار قلعه، شمردن گوسفندان مزرعه، بو كردن یك شاخه گل و لذت بردن از آرامشی كه در ولز وجود دارد باعث شده گردشگران بسیاری برای بار دوم به این منطقه برگردند. پر جمعیت‌ترین و نزدیك‌ترین منطقه به آداب و رسوم انگلستان بخش جنوبی ولز است كه شخصیت متمایزی دارد. فرهنگ بریتانیایی، پیشینه صنعتی و سنت‌های باستانی، اعتقادات مردم این منطقه آنها را در مقایسه با اسكاتلند و ایرلند متفاوت كرده است. در بخش شمالی و غربی گرچه دیگر معادن زغال سنگ فعال نیستند اما شما می‌توانید شهرهای مستحكمی را بیابید كه میراث طبقه كارگری در آنها زنده‌اند و موزه‌ها و تورهای معدن از جذابیت آنها به شمار می‌رود. در دره‌های پایینی ساحل می‌توانید بندرهای بزرگی را ببینید كه زمانی از ولز به تمام دنیا كالا صادر می‌كردند. بندر كاردیف یكی از سرمایه‌های ولز است كه باید حتما از آن دیدن كنید. ولز زیبایی‌های بسیاری را در مساحت كوچكی گردهم آورده است كه برای طبیعت دوستان و علاقه‌مندان به تاریخ جذابیت دارد. ولز در سالهای اخیر اعتماد به نفس خوبی پیدا كرده است؛ با توجه به رشد هنر به‌ویژه موسیقی و فیلم، این سرزمین توانسته برای خود چهره هنری مستقلی ایجاد كند.ولز با ایجاد نخستین مجلس ملی در سال 1999پس از قرن‌ها توانست روحیه استقلال طلبانه خود را تا حد زیادی تقویت كند. با مشاهده اژدهای قرمز؛ نماد ولز روی پرچم‌هایی كه این روزها در هر گوشه‌ای وجود دارد، به عظمت این منطقه پی خواهید برد.
اگر موسیقی، غذا، ورزش و جشن شما را به هیجان می‌آورند، باید سری به ولز بزنید؛ جایی كه برای هر كدام از این موارد جشنواره‌های جداگانه‌ای برپا می‌شود. مردم این منطقه خندیدن را به خوبی می‌دانند و همینطور قدر زمان را. به همین دلیل در هر فصلی از سال آیین‌ها و مراسمی برای افزایش نشاط و بزرگداشت سنت‌ها برگزار می‌كنند. در ادامه شما را با بخشی از جشنواره‌های این سرزمین آشنا می‌كنیم تا با توجه به تاریخ سفرتان بتوانید برای حضور در آنها برنامه‌ریزی كنید.دستور غذایی و سبك آشپزی مردم ولز به تاریخ این سرزمین و مواد غذایی كه در منطقه وجود داشته گره خورده است. غذاهای این سرزمین در عین ساده بودن، می‌بایست نیروی كارگری كه مشاغل سختی را داشتند سیر می‌كرد. به همین دلیل به‌تدریج فاكتور مقوی بودن هم به خوراك‌های این منطقه افزوده شد. غذاهای سنتی بخش جدایی ناپذیری از فرهنگ این منطقه محسوب می‌شوند و هنوز هم اهمیت ویژه‌ای دارند. امروز بازارها و رستوران‌های با كیفیتی وجود دارند كه فقط به غذاهای سنتی اختصاص دارند. در بخشی از یكی از آهنگ‌های معروف سنتی ولز آمده:« به قدری به من غذا بده كه دیگر میلی نداشته باشم» این جمله در واقع فلسفه غذایی این سرزمین را آشكار می‌كند.
بشقاب‌های غذایی در ولز به شكل هنرمندانه‌ای تزئین می‌شود و جشنواره‌های غذایی و رستوران‌های چند ستاره همه نشان از اهمیت غذا در فرهنگ این سرزمین دارد. كوه‌ها و دره‌های سرسبز باعث شده ولز منبعی غنی از مواد غذایی تازه باشد. كشاورزی و ماهیگیری در روستاهای این سرزمین رونق بسیار دارد. پنیر یكی از غذاهای سنتی ولز محسوب می‌شود تا جایی كه بشقاب‌های پنیر این سرزمین در دنیا شهرت دارد. شما می‌توانید تخته‌های پنیر را در رستوران‌ها و هتل‌های مختلف سفارش دهید و از طعم‌های متفاوت پنیر این سرزمین شگفت زده شوید. معروف‌ترین مارك‌های پنیر ولز، تینترن(Tintern)، كارفیلی(Caerphilly) و فنی(Fenni) است كه طرفداران پر و پا قرصی دارند. كیك ولز هم یكی از سنت‌های معروف آشپزی این سرزمین است. این كیك پس از نفوذ مهاجران ایتالیایی دراواسط قرن 18و 19به این سرزمین وارد شد و طی سالهای مختلف با تركیبات گوناگون، شكل لذیذی پیدا كرده است.
فکت های ولز
1- سگ کورگی (مورد علاقه ملکه!) از ولز سرچشمه می گیرد. این سگ از نوع سگ های کوتوله است.
2- ولز در هر مایل مربع قلعه های بیشتری نسبت به سایر کشور های اروپایی دارد که Caerphilly بزرگترین قلعه در ولز و دومین قلعه بزرگ اروپا بعد از ویندزور است.
3- دهکده ای ولزی به نام Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllantysiliogogogoch دومین محلی در جهان است که طولانی ترین نام را دارد.
4- بیل فراست مخترع ولزی است که گفته می شود هشت سال قبل از برادران رایت ماشین پرنده یا هواپیما را اختراع کرد که قبل از تصادف با درخت در هوا به پرواز درآمده بود.
5- ولزی ها هم زبان خود را دارند که Welsh یا Cymraeg نامیده می شود که در سال 2014 تنها 23 درصد می توانستند این زبان را صحبت کنند.
6- علیرغم سالها استخراج معادن در این کشور ، ولز هنوز منبع عظیمی از بسیاری از مواد طبیعی دارد و مسئولیت تأمین زغال سنگ و تخته سنگ و مس و فولاد بسیاری از کشورهای جهان را در اختیار دارد.
7- راگبی ورزش ملی ولز است. اولین بازی بین المللی در سال 1881 بین ولز و انگلیس برگزار شد. در طول سالهای 1907 و 1910 ، ولزی ها شکست ناپذیر بودند.
8- آنتونی هاپکینز بازیگر معروف در سال 1937 در ولز متولد شد.
9- مایکروسافت برای ولزی ها نسخه خاصی از ویندوز را به نام Welsh Windows ارائه می دهد.
10- همه ساله جشنواره Eisteddfod، جشنواره شعر ، ادبیات و موسیقی ، در سراسر ولز برگزار می شود که اولین بار توسط لرد رایس در قلعه کاردیجیان در سال 1176 برگزار شده بود.
..........................................
آشنایی با کشورها (129) : باربادوس
آشنایی با کشورها (128) : هائیتی
آرشیو مطالب
