وحید طالبلو 5 خرداد 1361 به دنیا آمد. او را بعد از ناصر خان حجازی محبوب ترین گلر تاریخ استقلال خطاب می کنند. این عنوان در باشگاهی که در تاریخ خود به داشتن بهترین گلرها شهرت دارد افتخار بزرگی است.
وحید در مجموع 16 سال برای تیم های پایه و بزرگسالان استقلال بازی کرد و نزدیک به 200 بار پیراهن استقلال را در میادین مختلف بر تن کرد.
از افتخارت او با استقلال می توان به:
قهرمانی لیگ امیدها در سال 1380 (در دوران مربیگری مرحوم رضا احدی)
قهرمانی لیگ ایران در سال های 1385 و 1388
و قهرمانی جام حذفی ایران در سال 1387 اشاره کرد.
وحید طالبلو به دلیل دروازبانی های به یاد ماندنی و شاید از آن مهمتر اخلاق خوب و شرافتمندانه اش شخصیت محبوب بین فوتبالی ها و هواداران بوده و هست.
اما لقب دست طلایی از سال 1387 کاملا به او چسبید و دیگر رهایش نکرد. در فصلی که استقلال بدترین دوران خود را در ادوار لیگ سپری کرد. سه مربی عوض کرد (ناصر حجازی – فیروز کریمی و بازی آخر اصغر حاجیلو) و در پایان در رده نازل سیزدهم ایستاد. اما ماجرای حذفی چیز دیگری بود.
در جام حذفی آن سال استقلال ابتدا تربیت یزد را با مربیگری فیروز کریمی 5 – 3 شکست داد. سپس در مرحله یک هشتم در فولادشهر و باز با مربیگری کریمی به مصاف ذوب اهن رفت. بازی در 90 دقیقه 1 – 1 مساوی شد و در ضربات پنالتی طالبلو هر سه ضربه پنالتی ذوبی ها را مهار کرد و استقلال صعود کرد. استقلال در مرحله بعد به مصاف راه آهن رفت و طالبلو باز با مهار 2 پنالتی استقلال را به مرحله ی نیمه نهایی فرستاد. در نیمه نهایی و در اهواز و با مربیگری قلعه نویی تازه از راه رسیده برای سومین بازی پیاپی بازی استقلال به پنالتی کشید و طالبلو در گرمای کشنده اهواز 3 پنالتی دیگر را مهار کرد و مجموع پنالتی های مهار کرده اش را به عدد عجیب 8 رساند تا یک تنه استقلال را به فینال جام حذفی رسانده باشد. استقلال در فینال هم پگاه گیلان را شکست داد و قهرمان جام حذفی شد.
