می گویند: ( آغاز ها خوش است، اما پایان ها غم انگیز! ) بله، متاسفانه درست است؛ زندگی هیچ وقت آن طور که می خواهیم پیش نمی رود؛ مثل زندگی ورزشی مارسل فن باستن...
دوران بازیگری
مارسل ملقب به مارکو، دوران ورزشی خود را از 6 سالگی در آکادمی اوترخت آغاز کرد؛ تیم شهر اوترخت، که مارکو در آن متولد شده بود... او در آکادمی اوترخت به اندازه ای درخشید که مربی تیم جوانان اوترخت، او را ستاره ی جدید فوتبال هلند نامید! ... همین درخشش ها بود که باعث شد، توجه یوهان کرایوف فقید به او جلب شود؛ چی بهتر از این که وارث خود را به تیم دوست داشتنی خود منتقل کرد?? بله، یوهان کرایوف تصمیم گرفت، او را به آژاکس منتقل کند؛ آن هم در 16 سالگی! ... طبیعتا در آن سن، فقط باید از روی نیمکت ذخیره ها بازی ها را نظاره کرد، چون که برای فیکس شدن در تیم کرایوف، ابتدا او باید شما را بر طبق الگو های سختگیرانه خود، تربیت کند!
روز ها بدون تغییر می گذشت؛ تا اینکه در بازی با نایمیخن، تابلوی تعویض چیز عجیبی را نشان داد! هوادارانی که در ورزشگاه حضور داشتند، مات و مبهوت مانده بودند؛ قرار است چه اتفاقی رخ دهد?? تعویض کرایوف ( بازیکن-مربی) با فن باستن جوان?? غیر قابل تصور برای فن باستن اما واقعی! ... در پایان بازی مشخص شد، کرایوف بی دلیل این کار را نکرده است، چون که فن باستن در همان بازی اول، یک سوپر گل را به ثمر رساند؛ صبر کنید! فکر نکنید او بعد از این بازی فیکس شد؛ نه، کرایوف باز هم ویم کیفت را به او ترجیح می داد، اما با صبر فن باستن و با انتقال ویم کیفت به سری آ، فن باستن در ترکیب تیم آژاکس فیکس شد و گلزنی های خود را آغاز کرد، گل های خارق العاده ای که در دنیای فوتبال کم نظیر بود! با فیکس شدن در ترکیب آژاکس، او توانست هم برای خود و هم برای آژاکس افتخار آفرینی کند؛ از جمله، چهار سال متوالی آقای گل شدن در سال های 1984، 1985، 1986 و 1987.
این درخشش‌ها، سیلویو برلوسکونی را به وسوسه انداخت تا این مهاجم هلندی را برای میلان جذب کند تا بلکه شاید او بتواند وضعیت نه چندان مساعد میلان را تغییر بدهد... با پیوستن گولیت و فن باستن به میلان، جنگ صدرنشینی بیش از پیش داغ شد، حالا دیگر اینتر، یووه و ناپولی یک رقیب جدی به نام آث میلان دارند، رقیبی که با ورود فن باستن و گولیت، هر تیمی را اسیر خود می کرد! ... دیگر حتی مارادونا هم نمی تواند از گل خوردن های زیاد ناپولی از میلان جلوگیری کند!
این بازیکن در سال هایی که در میلان فعالیت داشت، سه بار به عنوان مرد سال اروپا برگزیده شد و در دومین دوره انتخابات فیفا هم به عنوان بهترین بازیکن جهان برگزیده شد، همه چیز خوب پیش می رفت تا اینکه چند ماه بعد، بر اثر خشونت های مدافعان حریف، دچار آسیب دیدگی شدیدی شد و به ناچار از فوتبال کنار رفت...
آخرین بازی فن باستن که فوتبال دوستان از این اعجوبه به یاد دارند، بازی خداحافظی فرانکو بارزی بود که در آن، فن باستن در حضور نیم ساعته ی خود، خود را بهترین بازیکن زمین نشان داد و ضمن زدن ضربه ای آکروباتیک، دقایقی بعد از آن، پس از دریبل چند بازیکن و دروازه بان، به دلیل کوتاه شدن یکی از پاهای خود در عمل جراحی، در یک قدمی دروازه، تعادل خود را از دست داد و به زمین خورد تا با ناراحتی، دیگر به زمین فوتبال برنگردد...
عناوین و موفقیت‌ها:
به عنوان بازیکن تیم ملی
قهرمانی در جام ملت‌های اروپا: 1988
....................................................................................
به عنوان بازیکن باشگاهی
قهرمانی در جام در جام اروپا: 1987
قهرمانی در باشگاه های هلند: 1982، 1983، 1985
قهرمانی در جام آمستل: 1983، 1986، 1987
قهرمانی در جام باشگاه‌های اروپا: 1989، 1990
قهرمانی در جام باشگاه‌های جهان: 1989، 1990
قهرمانی در سوپر جام اروپا: 1989، 1990
قهرمانی در باشگاه‌های ایتالیا: 1988، 1992، 1993
قهرمانی در سوپر جام ایتالیا: 1988، 1992، 1993
....................................................................................
افتخارات شخصی:
آقای گل باشگاه های هلند: 1984، 1985، 1986، 1987
مرد سال فوتبال هلند: 1985
برنده کفش طلای یوفا به عنوان بهترین گلزن اروپا: 1986
آقای گل و بهترین بازیکن جام ملت‌های اروپا: 1988
مرد سال فوتبال اروپا: 1988، 1989، 1992
آقای گل سری A ایتالیا: 1990، 1992
مرد سال فوتبال جهان: 1992
مرد سال فوتبال به انتخاب ورلد ساکر: 1988، 1992
