به نام آنکه جان را فکرت آموخت
سلام رفقا و دوستان جدیدالورود
امروز یکم ناراحت بودم و این متنو نوشتم :
دیگه دارم کم کم مطمن میشم هیچکس اون نکات و نقد ها هرقسمت رو نمیخونه و فقط صرفا میاد ی چرخی میزنه
باز لاقل دم اونایی گرم ک اگه حتی نمیخونن ی دو سه خط نظر مینویسن
واقعا درد داره وقتی میبینم این قضیه فقط مربوط ب فیلم نیس
وقتی میبینم طرف (اسم نمیبرم)مطلب گذاشته راجب فوتبال یا ی بازی بخصوص انقدر هم با ذوق اینکار کرده(حتی اگه کپی باش) ک لذت میبری ن بازدید میخوره ن فالوور داره ن کامنت میخوره
اونوقت یکی دیگ میاد عکس ی دختر میزاره یا نظرسنجی تموم نشدنی میزاره یا فحش و فحش کشی شده برا بعضیا شاخ
نمیخام مث بابا بزرگا حرف بزنم مخالف شادی و ...نیستم اما لاقل اگه ی نگاه ب اون پستهای ک واقعا چیزی بهتون اضافه نمیکنه میزنین ب چارتا پست درست درمون هم نگاهی بکنیم
واقعا وقتش از خودمون بپرسیم تا کی؟تا کی میخایم ...کلک بازی کنیم
کی میخایم چارتا چیز یاد بگیریم؟
پ ن: ببخشید یکم دلم پر بود
**** ضمنا من بعد مواظب سخنانتون تو کافه فیلم باشین چون آقای هژبری هم بطور نامحسوس بما اضافه شدن****
دانلود فیلم زندانیان 2013
-------------------
نام اثر : زندانیان 2013 -prisoners
کارگردان : دنیس ولنیو
بازیگران : جیک جیلنهال - هیو جک من و...
-----------------------------
خلاصه داستان
زندانیان، فیلمی مهیج به کارگردانی دنیس ویلنیو است. در این فیلم بازیگرانی چون هیو جکمن، جیک جیلنهال، ماریا بلو، ترنس هاوارد، ملیسا لئو و دیلان مینت به ایفای نقش پرداختند. زندانیان اولین فیلم دنیس ویلنیو است که با سرمایه بالا و بازیگران مشهور ساخته شده‌است. همچون فیلم‌های قبلی ویلنیو این فیلم هم بحث‌هایی جدی دربارهٔ موضوع انتقام-عدالت طلبی و مرز باریک میان این دو بیان می‌کند. کلر دوور (هیو جکمن) نجاریست که در مراسم روز شکرگزاری به همراه خانواده‌اش به خانه همسایه خود فرانکلین و نانسی بریچ می‌رود اما در همین حین، فرزند وی و فرزند صاحب خانه ناگهان ناپدید می‌شوند. کاراگاه دیوید لوکی (جیک جیلنهال) وارد ماجرا می‌شود اما کلر دوور شخصا سعی در پیدا کردن فرزندش دارد. اما چقدر این پدر نا امید میتواند در حفاظت از خانواده اش موفق باشد؟
---------------------------
نقد و بررسی
فیلم Prisoners 2013 نام پروژه ای بود که در سالهای اخیر افراد زیادی تمایل به ساخت و بازی در آن داشتند اما به دلایل مختلف،مرحله پیش تولید این فیلم با تاخیر مواجه شد. بیشترین حجم تغییرات در پیش تولید این فیلم مربوط به پروسه انتخاب بازیگران بود که ورود و خروج افراد زیادی را به خود دید. براساس اطلاعاتی که از مراحل پیش تولید این اثر منتشر شده بود، اولین بار قرار بود تا لئوناردو دیکاپریو در این فیلم نقشی داشته باشد، سپس نوبت به مارک والبرگ و کریستین بیل رسید که با کارگردانی بریان سینگر ، این پروژه را به مرحله تولید برسانند اما به دلیل تداخل زمان کاری، هر سه این افراد از این پروژه کناره گیری کردند و در نهایت فیلمنامه این اثر به دست کارگردانی افتاد که حداقل در هالیوود و در آن زمان تجربه چندان ارزشمندی در فیلمسازی نداشت یعنی دنیس ویلنیو.
داستان فیلم به جز آغازش هیچ نکته ساده و سر راستی ندارد. دو خانواده همسایه در غرب پنسیلوانیا برای شام عید شکر گزاری دور هم جمع می شوند. خانواده دووِر به سرپرستی کلر (هیو جکمن)،پدر خانواده و گریس (ماریا بلو)،مادر خانواده به ملاقات خانواده برچ می روند در حالی که زوج فرانکلین (ترنس هاوارد) و نانسی برچ (ویولا دیویس) شام مفصلی ترتیب داده اند. بعد از صرف شام هم چنان که بزرگترها گرم صحبت و بچه ها مشغول تماشای تلویزیون هستند دو بچه نوجوان، آنا (ارین گراسیموویچ) و جوی (کایلا درو سیمنز) از خانه بیرون می روند و بر نمی گردند. در ابتدا هیچ یک متوجه نمی شوند اما بعد از جست و جویی در محله و پیدا نشدن بچه ها،آن ها به پلیس اطلاع می دهند و کاراگاه لوکی، کاراگاهی تنها که در حل کردن پرونده ها تبحر دارد وارد ماجرا می شود. سر نخ های اولیه به مظنونی به نام الکس جونز (پل دانو) منتهی می شوند اما مشخص می شود که این فرد توانایی ذهنی انجام چنین آدم ربایی را ندارد. با این وجود مدارک همگی به دخالت او دلالت دارند و کلر که غم و اندوه بر او فائق شده تصمیم می گیرد که خود به جای پلیس از الکس اعتراف بگیرد.
قبلا مواردی شبیه این را دیده ایم،این که چگونه تلاش مردم عادی برای حل کردن جرایم منجر به اشتباه گرفتن فرد بی گناه می شود که نمونه بارز آن مستندهای “Paradise Lost/بهشت گم شده” هستند. بسته شدن پرونده همیشه نیازمند پیدا شدن مجرم است اما مشکل این است که گاهی هر قدر هم که شواهد ضد یک نفر باشد باز ممکن است آن فرد گناه کار نباشد و حقیقت در قطعات گم شده معما نهفته باشد.قانع کننده ترین دلیل بر ضد مجازات اعدام همین نکته است که شما نمی توانید کسی که به اشتباه اعدام شده را به زندگی برگردانید و این نکته به نوعی در فیلم Prisoners 2013 به چشم می خورد.
خط داستانی پر از سر نخ های به ظاهر بی ربط و سوال های بی پاسخ است. آیا الکس در آن برخورد چیزی در گوش کلر زمزمه کرد؟ اگر این طور بود او چه گفت؟ چه کسی در خانه نزدیک محل احتمالی ربوده شدن بچه ها زندگی می کند؟ کشیش چه رازی را مخفی می کند؟ چهره اسرار آمیز حاضر در مراسم کلیسا کیست؟ا همیت هزارتوها و مارها در چیست؟ و نقش خدا و دین در تمام این مسائل چیست؟ فیلم نامه گوزیکاوسکی تمام این ها را با ظرافت خاصی به هم پیوند می زند. مسائل فیلم در چهار چوب منطق قرار دارند و نکته غیر منطقی و بی هدفی در فیلم وجود ندارد.
بازیگران فیلم زندانیان 2013 چشم گیر هستند. پنج تا از هفت بازیگر اصلی سابقه نامزدی اسکار دارند.(به جز ماریا بلو و پل دانو) با چنین بازیگرانی مطمئنا باید منتظر بازی هایی قوی بود، انتظاری که بیهوده هم نبوده است. در این میان به خصوص بازی هیو جکمن بسیار دیدنی است و او آن چنان عمقی به شخصیتش داده که در هیچ یک از نقش های قبلی او حتی در فیلم بینوایان 2012 که بابتش نامزد اسکار شد سابقه نداشته است. جیک جیلنهال هنر بازیگری خود را به سطح جدیدی برده و نمونه کاراگاه خسته از دنیایی که او ترسیم کرده را تنها در فیلم های نوآر (فیلم نوآر (معادل فرانسوی فیلم سیاه) اصطلاحی است که توسط منتقدان فرانسوی ابداع شد تا بتوانند نوع خاصی از فیلم های آمریکایی را که دارای مشخصاتی مانند تیرگی،داشتن دید بد بینانه نسبت به همه چیز و … بود را تعریف کنند) می شود دید.بلو،دانو،ویولا دیویس،ترنس هاوارد و ملیسا لیو همگی در نقش های مکمل حضوری موثر داشته اند.اگر اشکالی در فیلم باشد،که البته اشکال کوچکی هم هست،گریمی است که برای پیر کردن ملیسا لیو به کار رفته است.
فیلم Prisoners 2013 تریلری برای بزرگ سالان است. فیلم به حداقل ها قناعت نکرده، از پرسیدن سوال های سخت ترسی نداشته و از بررسی مسائل ناراحت کننده شانه خالی نکرده است. فیلم زندانیان 2013 از برانگیختن احساسات بینندگان عبایی نداشته ولی به بازی دادن آن ها برای برانگیختن این احساسات متوسل نشده است و از همه مهم تر به نارضایتی که ممکن است پایان غیر قطعی فیلم ایجاد کند اهمیتی نداده است. دنیس ویلنیو فیلمی را ساخته که می خواسته، فیلمی که بسیاری از اصول رایج هالیوود در راضی نگه داشتن عامه بینندگان را زیر پا می گذارد. فیلم های قوی معمولا ناراحت کننده هستند و فیلم Prisoners 2013 هم از این قاعده مستثنی نیست.
