طرفداری- حسین بادامکی یکی از هافبک های مطرح پرسپولیس در دهه اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 پرسپولیس در مورد مسائل این روزهای فوتبال ایران و باشگاه پرسپولیس با خبرنگار طرفداری به گفت و گو نشست.
دیروز سالگرد قهرمانی پرسپولیس در لیگ برتر بود. سال دوم حضورت در پرسپولیس.
بله.من سال اول زیر نظر دنیزلی کار کردم و سال دوم با افشین قطبی
تیم پرحاشیه ای داشتید. قبول داری؟
حاشیه ای را قبول ندارم اما انصافا تیم خوبی داشتیم. هر چند شرایط خیلی سخت بود، اما مهم این است که در ابتدای فصل نفرات خیلی خوبی به ما اضافه شدند که هم از نظر فنی و هم اخلاقی چهره های بزرگی بودند.
گویا به رغم این که پس از 7 سال پرسپولیس را قهرمان کردید اما پاداش چندانی هم نگرفتید؟
پاداش که نگرفتیم هیچ، 10 درصد هم ما را جریمه کردند. بخاطر بازی با استقلال اهواز و شکست مقابل این تیم ما را جریمه کردند. پاداش هم 2 سکه بود. که در آن مقطع 200 تومان بود. البته به کسانی تعلق گرفت که اخراج نشده بودند.
اما تیم پرحاشیه ای داشتید.
جو تیم عالی بود و واقعا دنبال پاداش و این چیزها نبودیم. درست است که خیلی حاشیه داشتیم اما واقعا تیم خوب و یک دستی داشتیم. همه می خواستیم پرسپولیس را قهرمان کنیم.
تو در کدام باند بودی؟ باند استیلی یا قطبی؟
من در باند پرسپولیس بودم. این خبرها نبود انصافا. حاشیه داشتیم اما نه این طور که شما می گویید.
خب به هرحال در آن مقطع گفته می شد بازیکنان به دو گروه تقسیم شده اند. گروهی به خلیلی پاس نمی دادند و گروهی به نیکبخت.
همیشه از این حرف ها هست.اما واقعا آن طور که در رسانه ها پیاز داغش را زیاد می کردند نبود. هم و غم همه ما قهرمانی تیم بود. شما هم دیدی که چطور در چند بازی آخر همه متحد شدیم برای قهرمانی.
پرسپولیس گویا آن سال برای قهرمانی بسته شده بود.
هیچ تیمی بهتر از ما نبود. ما در هفته های اول هم خوب نتیجه گرفتیم. در 9 هفته اول همه تیم ها را بردیم. پس تیمی که این همه حاشیه داشته باشد نمی تواند قهرمان شود.نمیگویم حاشیه نداشتیم. اما در این حدی که گفته می شد نبود. هفته های آخر هم دیدید که چه کردیم و به رغم کسر شش امتیار باز هم با قدرت قهرمان شدیم.
بهترین سالی که در پرسپولیس بودی، همان سال بود؟
ببینید من با دینزلی هم بازی های خوبی انجام دادم اما چون تیم نتیجه نمی گرفت به چشم نمی آمدم. اما در زمان قطبی تیم تر بودیم. به رغم این که در پست اصلی هم بازی نمی کردم اما تیم تر بودیم و عملکردم به چشم آمد.
تو روزهای خوبی در پرسپولیس داشتی اما با خاطره بدی تیم را ترک کردی. قبول داری؟
گذشته ها گذشته. مهم این است که من پرسپولیس را از صمیم قلب دوست دارم.
خیلی از همدوره ای هایت معتقد بوند تو در پرسپولیس به جایگاهی که شایسته ات بود نرسیدی. از این که پرسپولیس را انتخاب کردی پشیمان نیستی؟
پشیمان که نمی توانم باشم. مگر می شود کسی بخاطر بازی در تیمی که همیشه دوست داشته در آن بازی کند پشیمان شود.من مثل خیلی ها نمی گویم از بچگی پرسپولیسی بودم و عکس علی پروین در اتاقم بوده و بعد هم پشت سر پرسپولیس و هوادارانش حرف بزنم. اما می توانم این ادعا را داشته باشم که پرسپولیس را از ته دل دوست داشتم و دیده اید که در تمام این سال ها هم هیچ وقت علیه این تیم و هواداران موضع گیری نکرده ام.
گویا هنوز هم از پرسپولیس طلبکاری.
بگذریم.
نه جدی طلبکاری؟
بله. هنوز حدود 120 میلیون تومان از باشگاه طلب دارم اما هیچ وقت نه در مورد آن صحبت کرده ام و نه شکایت کرده ام.
اهل شکایت نیستی؟
چرا اتقاقا. از بقیه تیم ها که طلبکار بوده ام شکایت کرده ام اما از پرسپولیس نه. نیازی هم نبوده در تمام این سال ها این موضوع را بر زبان بیاورم. چون منتی سر این تیم ندارم و به جرات می گویم که مدیون پرسپولیس و هوادارانش هستم.
به رغم اتفاقاتی که در چند بازی آخر روی سکوها رخ داد و برخی علیه تو موضع گیری کردند؟
اشکالی ندارد. هوادار همیشه حق دارد. چون بی چشمداشت به فکر موفقیت تیم اش است. حالا که سال ها از آن اتفاق گذشته و خارج از فوتبال هستم می توانم به خوبی قضایا را تحلیل کنم. برای همین هم هیچ دلگیری از هواداران ندارم. چون می بینم که اگرچه برخی هنوز طرفدار من نیستند اما بخش اعظمی از هواداران پرسپولیس من را دوست دارند و هر وقت من را می بینند از پاس گل هایم در دربی 10 نفره به ایمون زائد یاد می کنند.همین برای من کافی است.
اگر به چند سال قبل برگردی چه اشتباهی را دیگر مرتکب نمی شوی.
اشتباه که نه. اما اگر به آن دوران برگردم قطعا ارتباط بهتری با رسانه ها و سکوها برقرار می کردم.
یادم هست که در آن دوران هم زیاد اهل مصاحبه نبودی و جز با یکی دو خبرنگار با کس دیگری صحبت نمی کردی. همیشه هم می گفتی من باید در زمین فوتبال حرف بزنم نه در روزنامه ها.
هنوز هم به این قضیه معتقدم اما اگر به آن دوران برگردم سعی می کردم کمی متعادل تر برخورد کنم. من بازیکنی بودم که بعد از تمرین بلافاصله به خانه بر میگشتم و کاری به مسائل دیگری نداشتم. در حالی که برخی مسائل در تیم بزرگی مثل پرسپولیس خیلی مهم است.
مثل سکوها؟
آفرین. مثل سکوها.
پس تو هم معتقدی سکوها نقش زیادی در ماندگاری یک بازیکن دارند.
صد در صد. نه این که باج بدهی، نه. اما باید برخی مسائل را مدیریت کرد. بازیکن پرسپولیس باید یک سری ارتباط ها داشته باشد. همانطور که گفتم من تمرین می کردم و می رفتم خانه. این اشتباه است. البته خیلی از بازیکنان حال حاضر و حتی زمان ما این کارها را به مدیر برنامه هایشان سپرده بودند اما من کلا اهل این حرف ها نبودم و ضربه خوردم.
یکی دیگر از مسائلی که به تو ضربه زد تغییر پست پیاپی و بازی در پست های غیر تخصصی بود.
بله درست است. پست اصلی من هافبک نفوذی بود اما در پرسپولیس در هر پستی بازی کردم. زمان دنیزلی بخاطر کمبود بازیکن در پست های غیر تخصصی بازی کردم. زمان قطبی هم وینگر بودم. چون در پست هافبک هجومی آقا کریم و عباس آقایی حاضر بودند. بعد هم آقای حسین عبدی که ارادت بسیار زیادی به ایشان داشته و از نظر علم فوتبالی بسیار قبول شان دارم با من صحبت کردند و گفتند در پست هافبک دفاعی بازی کن.
بعد هم که کرانچار آمد.
بله.خب برای من که سال ها میل به هجوم داشتم حضور در پست هافبک دفاعی خیلی سخت بود اما پذیرفتم. چون همان طور که گفتم پرسپولیس را از ته دل دوست داشتم. کرانچار هم که آمد شناختی از ما و بازیکنان ایرانی نداشت. برای همین من در همان پست هافبک دفاعی به میدان رفتم. خب برای من خیلی سخت بود اما قبول کردم.
خب می تواسنتی نپذیری. مثل خیلی از بازیکنان امروزی.
نه اتفاقا. من بازیکن تیم بودم و باید هرنقشی سرمربی می داد اجرا می کردم. در لیگ همین امسال متوجه شدم یکی دو بازیکن پرسپولیس دستور سرمربی را برای بازی کردن در یک پست غیرتخصصی نپذیرفته اند. شاید هم حق داشته باشند. من هم می توانستم آن زمان قبول نکنم اما من به رغم تمام تغییر پست هایی که در پرسپولیس داشتم و در چند مقطع هم به همین دلیل تیم ملی را از دست دادم، اما هرگز اعتراض نکردم. همان طور که گفتم منتی هم ندارم.
به مربیگری فکر می کنی؟
صد در صد. مدرک B آسیا را گرفته ام و قرار بود در کلاس های A شرکت کنم که خوردیم به کرونا. تمام تلاشم این است همان طور که در زمان بازیگری با بهترین مربیان خارجی و داخلی کار کرده ام در مربیگری هم دستایری مربیان بزرگ را در کارنامه داشته باشم و به مرور خودم را نشان دهم.
بالاخره لیگ باید برگزار شود یا نه؟
متاسفانه در فوتبال ما هرکسی بخاطر منافعی که دارد اظهارنظر غیر منطقی می کند و افراد کمی هستند که بی غرض حرف می زنند. منطق این را می گوید که یا باید مثل کشورهای صاحب فوتبال لیگ را ادامه دهیم یا اگر هم قرار است لیگ تعطیل شود پرسپولیس به عنوان قهرمان معرفی شود. چون با 10 امتیاز اختلاف صدرنشین است.
اما خیلی ها معتقدند 9 بازی دیگر باقی مانده و ممکن است هر تیمی با کسی هر 27 امتیاز قهرمان شود.
این چه حرفی است؟ این هم از همان حرف های غیر منطقی است. مگر می شود پرسپولیس تمام بازی ها را ببازد و تیمی هر 9 بازی را ببرد؟ پرسپولیس بازی های سخت اش را انجام داده و شک نکنید در بدترین حالت از 9 بازی 5 بازی را می برد. در حالی که تیم های بالای جدول طبق قرعه باید با هم بازی کنند. پس عملا نمی توانند 27 امتیاز ممکن را بگیرند.
