دنیای غرب با یک جهش سریع دین و معنویت را کنار گذاشت و به بهانه توسعه علمی و اقتصادی و به موازات آن تحریف آیین مسیحیت و کارکرد غلط کلیسا که نتوانست پاسخی به نیازهای مادی و معنوی آنها بدهد، آن را (دین) خرافه پنداشته و وهمیّات عدّه ای انسان ضعیف دانست؛ امّا هر چه جلو آمد و احساس کمبود غنای معنوی نمود، به این باور رسید که چیزی ماورای مادّیات وجود دارد و انسان بدان نیازمند است؛ امّا چون نمیخواست نام دین را بر زبان آورد، آن را با مارک «اخلاق و انسانیت» عرضه نمود.
✍️ دین من انسانیت!مهم این است که انسان باشیم.
انسانیت تعریف مشخصی نداره هر کی یه تعریف از انسانیت داره مثلا بعضی ها همجنسگرایی رو عین انسانیت میدونن و بعضی اون رو خلاف ارزش های انسانی! و از این دست تناقض ها زیاده.
هدف انسان از زندگی چیه؟خوردن و چریدن و خوابیدن؟پس ما چه تفاوتی با حیوانات داریم؟ دین به انسانیت هدف میده؛خدا همون ابتدای خلقت مسیر رو برای انسان مشخص کرد بعد اون رو به زمین فرستاد مانند این که ابتدا ریل رو میسازیم و بعد قطار رو روی ریل قرار میدیم.هر وقت هدف رسیدن به خدا باشه و برای اون تلاش کنیم انسانیت معنی پیدا میکنه.
نکته ی آخر این که همه ی کارهایی که میگن نشانه ی انسانیت هست مثل مهربان بودن با حیوانات و محیط زیست ؛مهربان بودن و.... از دستورات ابتدایی دین هست.
در واقع روشنفکران ضد دین همان دستورات دین را با مارک جدید "اخلاق و انسانیت" به خورد مردم میدهند.
پ.ن:البته این بحث تازه نیست و سابقه ی آن به ۷۰ و ۸۰ میلادی باز میگردد اما به تازگی عمومی شده و بین مردم ایران رواج پیدا کرده است.
