زندگی هیچ وقت آن طور که فکرش را می کنیم، پیش نمی رود؛ بعضی وقت ها، بعضی چیز ها دست به دست هم می دهند، تا موفق نشویم. زندگی ورزشی آباته در همین دو جمله خلاصه می شود.
دوران بازیگری آباته
آباته که کار خود را از آکادمی اینتر آغاز کرده بود، ابتدای ورود به آکادمی اینتر، وضع خوبی را سپری نمی کرد. حق هم دارد. بر تن کردن پیراهن اینتر، سنگینی های خاص خودش را دارد!
اما با گذر زمان، اوضاع کم کم بر وفق مراد آباته شد. او توانست، با غلبه کردن بر استرس و نگرانی هایش، بازی کردن خود را بهتر از قبل کند و توجه مدیران اینتر را، به خود جلب کند. مدیران اینتر، به معنای واقعی کلمه، شیفته ی استعداد آباته شده بودند و می خواستند، هر چه سریع تر با او یک قرارداد طولانی مدت امضا کنند. اما برخلاف اینتر، آباته به دنبال امضای قرارداد بلند مدت نبود. او تصمیم گرفت، به جای امضای قرارداد بلند مدت با اینتر، (در سال 2009) به تیم آث میلان منتقل بشود.
بعد از اضافه شدن آباته به جمع میلانی ها، لئوناردو سرمربی میلان، تصمیم گرفت او را به پریماورا منتقل کند. جایی که برای مدتی، محل رشد ستاره ای به نام اینیاتزیو آباته شد. روز ها مثل همیشه، معمولی برای آباته می گذشت؛ تا اینکه بالاخره یک اتفاق مهم افتاد. اتفاقی که بعد ها به نفع آباته شد. بگذارید دقیق تر بگویم. منظورم اخراج لئوناردو از سمت سرمربی گری میلان، و به دست گرفتن سکان هدایت میلان توسط آلگری است. با آمدن آلگری، آباته در ترکیب میلان فیکس شد و به یکی از تاثیرگذارترین بازیکنان میلان تبدیل شد. با استارت های وحشتناک آباته، سمت راست میلان، جان تازه ای گرفت. همین استارت های وحشتناک بود که، آباته را نسبت به دیگر مدافعان زمان خودش، متمایز می کرد. بازی کردن آباته زیر نظر آلگری، به حدی خوب شده بود که، به همه نوید ظهور یک ستاره جدید می داد. اما همان طور که در اول متن اشاره شد، بعضی وقت ها، بعضی چیز ها دست به دست هم می دهند، تا موفق نشویم. (مصدومیت) درست است که مصدومیت ها اجازه ی ستاره شدن به آباته ندادند، اما نتوانستند، مانعی بر سر راه به حقیقت پیوستن آرزو های او شوند! آباته، در تیکه ای از مصاحبه ی کوتاهی که در سال 2013 انجام شده است، می گوید: (خیلی دوست دارم که بتوانم روزی بازوبند کاپیتانی میلان را بر روی بازوهایم ببندم؛ البته فقط در صورتی که، لایق بستن آن روی بازوهایم باشم!)
حال، که دیگر کمتر بازیکنی پیدا می شود که بی حاشیه باشد، آباته می تواند، الگوی مناسبی برای فوتبالیست های جوان باشد...
در حال حاضر، این پسر دوست داشتنی، در تیمی مشغول به فعالیت نیست و آینده ای نامشخص دارد...
در پایان، مهم ترین افتخارات آباته
باشگاهی:
میلان
قهرمانی در سری آ در فصل 11-2010
قهرمانی در سوپر جام ایتالیا در سال های 2011, 2016
ملی:
زیر 21 سال ایتالیا
قهرمانی در مسابقات تولون در سال 2008
بزرگسالان ایتالیا
نایب قهرمانی در مسابقات جام ملت های اروپا در سال 2012
