مالاوی با نام رسمی جمهوری مالاوی کشوری است در جنوب شرق آفریقا. جمعیت مالاوی ۱۹،۰۴۸،۰۰۰ نفر برآورد می‌شود و پایتخت آن لیلونگوه است. جمهوری مالاوی کشوری است محصور در خشکی واقع در جنوب شرق آفریقا، شمال موزامبیک و شرق زامبیا. جمهوری مالاوی تا سال ۱۹۶۴ مستعمره بریتانیا بود. نام مالاوی از نام ماراوی که نام قدیمی قوم نیانجا است و از ساکنان اصلی این ناحیه هستند گرفته شده‌است. نام سابق این کشور نیاسالند بوده است.
زبان رسمی مالاوی زبان انگلیسی است و زبان چچوا نیز به عنوان زبان محلی رسمیت دارد. اقوام اصلی مالاوی عبارتند از چچوا (۳۲٫۶۷ درصد جمعیت کشور)، یائو (۲۰٫۵ درصد)، و لوموه (۱۷٫۶ درصد). واحد پول این کشور کواچای مالاوی است. این کشور دارای حکومت، جمهوری چند حزبی با یک مجلس است. در مورد دین مردم مالاوی آمار دقیقی در دست نیست اما پژوهش‌ها نشان می‌دهد که حدود ۶۸ درصد از مردم این کشور مسیحی، ۲۵ درصد مسلمان هستند و ۵ درصد نیز پیرو ادیان دیگر می‌باشند.
محدوده مالاوی امروز پیش از اینکه موجی از مهاجران بانتوزبان به این سرزمین بیایند جمعیت اندکی از شکارچیان و گردآوران داشت. مردمان بانتو در سده دهم از سوی شمال وارد این منطقه و دیگر مناطق جنوبی‌تر آفریقا شدند. هرچند بیشتر بانتوها به راه خود به سوی جنوب ادامه دادند، گروه‌هایی از آن‌ها در مالاوی مانده و گروه‌های قومی مختلفی را با نیای مشترک در این منطقه تشکیل دادند. در سال ۱۵۰۰ میلادی قبایل این ناحیه مملکتی به نام پادشاهی «ماراوی» تشکیل دادند که از سوی شمال از انخوتاکوتای امروزی شروع می‌شد و تا رودخانه زامبزی ادامه می‌یافت و از جهت دیگر از دریاچه مالاوی تا رود لوآنگوا، در زامبیای امروزی، ادامه داشت. کمی پس از سال ۱۶۰۰، یعنی زمانی که بیشتر این منطقه تحت فرمان یک حاکم محلی درآمده بود، افراد قبایل محل با بازرگانان پرتغالی مواجه شده و به دادوستد و ایجاد ائتلاف با آن‌ها پرداختند. در سال ۱۷۰۰ میلادی اما، پادشاهی مستقر در محدوده مالاوی از هم پاشید و قبایل گوناگون هر یک کنترل بخشی از این محدوده را به‌دست گرفتند. از اواسط دهه ۱۸۰۰ میلادی، فروشندگان عرب و سواحلی برده، به اوج فعالیت خود در این منطقه رسیدند و هر ساله در حدود ۲۰ هزار نفر از مردم مالاوی را به بردگی کشیده و در انخوتاکوتا و کیلوه به فروش رساندند.
مالاوی، در ادامه تاریخ خود، از جمله مستعمرات بریتانیا بوده‌است، این کشور در سال ۱۸۹۱ به صورت مستعمرهٔ بریتانیا درآمد و در سال ۱۹۰۷ به سبب قرار داشتن در کنار دریاچهٔ نیاسا، نیاسالند خوانده شد. از سال ۱۹۵۳ تا سال ۱۹۶۴ این کشور به رودزیای شمالی و جنوبی پیوست و فدراسیون رودزیا و نیاسالند را تشکیل داد. مالاوی در ۶ ژوئیه ۱۹۶۴ از این فدراسیون جدا و به عنوان کشوری مستقل رسماً از بریتانیا اعلام استقلال کرد.
پایه‌های دموکراسی در کشوری که از زمان استقلال در سال ۱۳۴۳ تا سال ۱۳۷۲ فقط با وجود یک حزب اداره می‌شد، هنوز چندان محکم نشده‌است. در چنین شرایطی، بیش از ۷۵۰ هزار آواره موزامبیکی در این کشور نیز زمینه ایجاد مشکلات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی را بیش از پیش فراهم می‌کند. در سال ۱۹۶۴ دکتر هاستینگز کاموزو باندا رئیس‌جمهور مالاوی شد و تنها حزب سیاسی تا سال ۱۹۹۳ حزب کنگرهٔ مالاوی بود. برای اولین بار انتخابات به صورت چند حزبی در سال ۱۹۹۴ برگزار شد. باکیلی مولوزی از حزب اتحاد دموکراتیک پیشرو به عنوان رئیس‌جمهور برگزیده شد. در سال ۲۰۰۴ میلادی نیز بینگو وا موتاریکا به سمت رئیس‌جمهور مالاوی انتخاب شد. برداشت دولت از ذخایر ارزی در خردادماه سال ۹۰، بر بحران کمبود سوخت در این کشور دامن زد و اعتراض‌های ضد دولتی را سبب شد. در حالی که به دلیل کشته و زخمی شدن برخی معترضان به سیاست‌های دولتی، به موتاریکا پیشنهاد شده بود از قدرت کناره‌گیری کند اما وی سی ام تیرماه با رد خواسته مخالفان تأکید کرد 'کمبود ذخایر ارزی با کمبود سوخت نباید به عنوان نشانه‌ای از زمامداری بد یا شکست حکومت تلقی شود'. موتاریکا، مخالفان و رهبران سازمان‌های جامعه مدنی مالاوی را به اجیر کردن آشوب‌طلبان برای غارت اموال در شهرها به منظور دامن زدن به این آشوب‌ها متهم کرد و یک روز بعد گزارش شد که در خونبارترین تظاهرات دولتی در سال‌های اخیر، ۱۸ نفر به دلیل شلیک تیرهای واقعی از سوی پلیس کشته شدند و ۲۷۵ نفر نیز به زندان افتادند.
ناآرامی‌ها که بیش از یک ماه به طول انجامید، سرانجام با میانجیگری سازمان ملل متحد و برخی سران اتحادیه آفریقا خاتمه یافت. اما همین امر، سبب افزایش نارضایتی‌های مردم و گروه‌های سیاسی مخالف از دولت موتاریکا شده بود. از سوی دیگر، تعلیق فعالیت‌های کمیسیون ملی انتخابات از سوی موتاریکا در سیزدهم آذرماه ۱۳۸۹ به دلیل مفقود شدن ۹ میلیون دلار هزینه انتخابات منطقه‌ای که قرار بود در فروردین ماه برگزار شود، نشان از ضعف سیستم مالی و نظارتی در این کشور دارد. رئیس‌جمهوری پیش از موتاریکا نیز برای رسیدگی به پرونده اختلاس ۱۲ میلیون دلاری و فساد مالی خود به دادگاه می‌رود. در سال ۲۰۱۲ انتقال قدرت به جویس باندا در مالاوی به دلیل درگذشت موتاریکا، رئیس‌جمهوری پیشین، سرنوشت این کشور فقیر را در دستان نخستین رئیس دولت زن در جنوب آفریقا قرار داد. بینگو وا موتاریکا، رئیس‌جمهوری ۷۸ ساله مالاوی، هفدهم فروردین ماه ۹۱، ۵ آوریل ۲۰۱۲، به دلیل عارضه قلبی درگذشت و بر اساس قانون اساسی این کشور، معاون او باید ریاست دولت را بر عهده بگیرد.
جویس باندا دختر یک افسر پلیس بوده و به علت تلاش‌های خود در زمینه آموزش دختران محروم در سطح بین‌المللی شناخته شده‌است. انتقادهای سال ۱۳۸۹ باندا دربارهٔ مسئله جانشینی، سبب اخراج او از حزب ترقی‌خواه دموکراتیک موتاریکا شد. روی کار آمدن باندا به عنوان یکی از فعالان حقوق بشری و مسائل زنان که از حمایت کشورهای غربی نیز برخوردار است، راه دریافت کمک‌های مالی بیشتر را برای این کشور فراهم می‌کند. در سال ۱۳۵۰ روابط ایران و کشور مالاوی در جنوب آفریقا آغاز و سفیر ایران در کنیا در مالاوی نیز آکرودیته شد. پس از انقلاب ۵۷ در ایران، به دلیل نوع رابطه مالاوی با اسرائیل، دولت جمهوری اسلامی ایران از معرفی سفیر خود در نایروبی به عنوان آکرودیته در مالاوی خودداری کرد. اما به دنبال تغییر رئیس‌جمهور و شروع به کار خانم باندا رئیس‌جمهور مالاوی و دگرگونی سیاست خارجی این کشور، روابط دوکشور مجدداً برقرار و این کشور به صورت آکرودیته سفارت جمهوری اسلامی ایران در تانزانیا - دارالسلام می‌باشد.
مالاوی کشوری است محصور به خشکی در جنوب شرق قاره آفریقا. پایتخت این کشور شهر لیلونگوه (Lilongwe) با ۶۴۶ هزار نفر می‌باشد. مساحت مالاوی ۱۱۸٫۴۸۴ کیلومتر مربع و جمعیت آن حدود ۱۹ میلیون نفر می‌باشد. مالاوی از کوچک‌ترین کشورهای آفریقا است.
شهر بلانتایر پایتخت تجاری مالاوی است که در حدود ۳۵۰ کیلومتری جنوب شهر لیلنگوه پایتخت سیاسی این کشور قرار دارد. دره بزرگ آفریقا از شمال به جنوب از خاک مالاوی می‌گذرد و در شرق این دره، دریاچه مالاوی واقع شده‌است. دریاچه مالاوی (نام دیگر: دریاچه نیاسا) حدود یک‌سوم از مساحت این کشور را پوشانده‌است. رودخانه شایر از انتهای جنوبی این دریاچه جریان می‌یابد و ۴۰۰ کیلومتر جلوتر، در خاک موزامبیک، به رودخانه زامبزی می‌پیوندد. دریاچه مالاوی، دوازدهمین دریاچه بزرگ آب شیرین در جهان است. آب‌وهوای مالاوی در مناطق پست جنوب کشور بسیار گرم و در بلندی‌های شمالی معتدل است. دمای هوا بین ماه‌های نوامبر و آوریل بالا است و بین این ماه‌ها باران‌های استوایی می‌بارد و رعد و برق زیادی رخ می‌دهد. بارش زیاد در اواخر ماه مارس به اوج خود می‌رسد.
مالاوی در میان کم‌توسعه‌یافته‌ترین و متراکم‌ترین کشورها از نظر جمعیت است. حدود ۸۲ درصد از جمعیت این کشور در روستاها زندگی می‌کنند و اقتصاد مالاوی بر کشاورزی استوار شده‌است و فراورده‌های کشاورزی ۹۰ درصد از صادرات آن را تشکیل می‌دهند. واحد پول مالاوی، کواچا، با واحد جزء (تامبالا) نام دارد. صادرات مالاوی را، تنباکو، چای و شکر تشکیل می‌دهند. مالاوی از اعضای کشورهای همسود و اتحادیهٔ آفریقاست. بر اساس گزارش سازمان ملل متحد و برنامه جهانی غذا، طی سال‌های ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۵، حدود ۲۹ درصد جمعیت حدود ۱۳ میلیونی مالاوی، دچار سوء تغذیه بودند که این کشور را در رتبه بیست و یکم جهانی قرار می‌داد. از سوی دیگر، سرانه تولید ناخالص داخلی مالاوی بر اساس گزارش سال ۱۳۸۹ صندوق بین‌المللی پول ۳۲۲ دلار بود (یکصد و هشتادم جهان). گزارش سال ۱۳۸۸ بانک جهانی این رقم را ۳۱۰ ذکر کرد (یکصد و هفتاد و هشتم جهان).
به نوشته وبگاه سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا)، 'از سال ۱۳۸۵ مالاوی در برنامه تسهیل برای کشورهای مقروض گنجانده شد و از اواخر سال ۱۳۸۷ نیز آمریکا، این کشور را واجد شرایط دریافت حمایت‌های مالی در برنامه ابتکار چالش هزاره دانست. مشکلات اقتصادی مالاوی از سال ۲۰۱۱ پس از اینکه نهادهای بین‌المللی که معمولاً ۴۰ درصد از بودجه این کشور را پشتیبانی می‌کردند، کمک خود را به دلیل نگرانی‌های مربوط به حقوق بشر در این کشور متوقف کردند، وخیم‌تر شد. صندوق بین‌المللی پول برنامه ۷۹ میلیون دلاری خود برای مالاوی را بر سر سیاست اقتصادی رئیس‌جمهوری پیشین این کشور متوقف کرده بود. توقف کمک موجب کمبود شدید دلار شد که به دلیل کاهش چشمگیر فروش دخانیات که منبع اصلی درآمد خارجی مالاوی است، به وجود آمد. با روی کار آمدن یک رئیس‌جمهوری جدید در این کشور و اقدامات وی برای ترمیم روابط مالاوی با حامیان بین‌المللی‌اش، صندوق بین‌المللی پول در سال ۲۰۱۲ اعلام کرد سرگرم مذاکره با مالاوی در مورد یک برنامه اقتصادی جدید است که با یک وام از سوی این سازمان مورد پشتیبانی قرار می‌گیرد.
زبان رسمی مالاوی زبان انگلیسی است و زبان چیوا نیز به عنوان زبان محلی رسمیت دارد. اقوام اصلی مالاوی عبارتند از چیوا (۳۲٫۶۷ درصد جمعیت کشور)، یائو (۲۰٫۵ درصد)، و لوموه (۱۷٫۶ درصد). در مورد دین مردم مالاوی آمار دقیقی در دست نیست اما پژوهش‌ها نشان می‌دهد که حدود ۶۸ درصد از مردم این کشور مسیحی، ۲۵ درصد مسلمان هستند و ۵ درصد نیز پیرو ادیان دیگر می‌باشند. قبایل ناراضی مسیحی که اکثریت آن‌ها در شمال کشور اقامت داشتند از نتایج انتخابات که رئیس‌جمهوری مسلمان از جنوب را سرکار آورده بود راضی نبوده و در نتیجه ستادی خشونت‌آمیز علیه مسلمانان به راه انداختند. در سال ۱۹۹۹ شورشی‌های مسیحی حدود ۲۰۰ مسجد را در مالاوی به آتش کشیده شده بودند که هشت سال پس از آن، بینگو وا موتاریکه رئیس‌جمهور این کشور که پیرو مذهب کاتولیک مسیحیت است ستادی برای بازسازی و مرمت مساجد به آتش کشیده شده راه‌اندازی کرد.
در برخی مناطق این کشور سنت پاکسازی جنسی اجرا می‌شود؛ که در آن دختران پس از نخستین قاعدگی خود به عنوان نشان بلوغ خود باید با مردی رابطه جنسی انجام دهند. برخی از این دختران تنها ۱۲ ساله دارند .سنت‌های مربوط به پاکسازی جنسی کوساسا فومبی: «پاکسازی جنسی» دختران تازه بالغ درست پس از اولین عادت ماهانه. کولووا کوف: «پاکسازی جنسی» زنان و مردان تازه بیوه پس از مرگ همسرشان. فیسی یا هینئا: به مردی اطلاق می‌شود که در مواردی که یک زوج برای بچه دار شدن مشکل دارند به جای شوهر با زن همبستر می‌شود. در سال‌های اخیر این لقب برای همه مردانی که در اجرای سنت‌های جنسی مشارکت می‌کنند به کار برده می‌شود.
مردم کشور مالاوی فرهنگ زندگی با پدربزرگ و مادر بزرگ را بسیار جدی گرفته اند در این کشور مردم سعی می کنند با بزرگترهای خود بسیار احترام بگذارند و این فرهنگ نسل به نسل و دست به دست چرخیده است. بانوان اغلب حجاب و طرز پوشش را از مادران خود یاد می گیرند و حجاب کشور مالاوی به صورت سنتی دنبال شده است. در این کشور در حدود 14 میلیون نفر زندگی می کنند و فرهنگ های مختلفی نیز رویت شده است مثلاً کودکان اغلب در سنین کودکی یاد می گیرند که چطور باید در یک قبیله و یا فضای گروهی زندگی کنند کودکان در این کشور امید به زندگی مشخصی دارند البته که زندگی برای بانوان در این کشور وابسته به شرایط پیشرفته تری دنبال می شود. در کشور مالاوی آقایان علاقه به کار کردن بانوان ندارند اما روند کاری برای بانوان فراهم است و چون اقتصاد این کشور تحت تأثیر است بانوان نیز مجبور به کار کردن هستند.
کشور مالاوی تنها در زمینه کشاورزی بسیار پیشرفت کرده است دستگاه ها مکانیزه شده اندو مسیر کشاورزی در این کشور نیز رشد زیادی داشته است به طور کلی مردم در این کشور سعی خود را می کنند که پیشرفت دقیق و درستی داشته باشند کشاورزی در کشور مالاوی یکی از روش های خوب محسوب می شود تا بتوانید به رشد اقتصادی خوبی برسید. آموزش و پرورش در کشور مالاوی با پیشرفت بهتری همراه بوده است مردم برای تحصیلات درست در این کشور می بایست یک سری شرایط را پیش بینی کنند و بودجه کافی داشته باشند اما پیشرفت تحصیلی در این زمینه وابستگی های مخصوص به خود را شامل می شود و بخشی از هزینه ها نیز توسط دولت تعیین می شود. پیشرفت در بخش بانکداری در کشور مالاوی از دیگر موضوعاتی است که شاید هنوز بسیار محدود است اما به بهترین نحو مدیریت می شود وضعیت مالی در بخش بانکداری این کشور رشد کرده است بانکداری در این کشور می تواند یک مسیر قابل تمدید باشد البته که سرویس های بانکی برای گردشگران جدید نیز می تواند شانس ورود سرمایه را بیشتر کند. پیشرفت زیادی در این کشور در زمینه سیاسی رخ داده است مثلاً بخش هایی که تنها با رضایت و کنترل رئیس جمهور صورت می گرفت با نظر مردم نیز ارزیابی می شود و این موضوع به پیشرفت بهتر کشور مالاوی نیز منجر شده است مشخص است که پیشرفت در این کشور از اولویت های مهم دولت است.
دریاچه مالاوی یکی از مهمترین جاذبه های گردشگری کشور مالاوی محسوب می شود این دریاچه بسیار زیبا بوده و از بزرگترین دریاچه های دنیا محسوب می شود. این دریاچه دارای گونه های ماهی گسترده ای است و به طور کلی یک مکان خوب گردشگری محسوب می شود. تفریحات آبی زیادی در این دریاچه وجود دارد قایق سواری بخش مهمی از این تفریحات بوده و یک منبع درآمدزا نیز خواهد بود.
پارک ملی لیوندا یکی از جاذبه های طبیعی بسیار ارزشمند در کشور مالاوی است. این پارک به طور کلی بسیار زیبا طراحی شده است تورهای سافاری آن نیز به صورت چند بخشی فعالیت خود را دنبال می کنند این پارک به واسطه فیل و حیوانات بومی گسترده ای که دارد شناسایی می شود. طبیعت این پارک روز به روز پیشرفته تر از قبل است. پارک ملی نیکا از پارک های بسیار مهم کشور مالاوی است که دارای موقعیت وسیع و حفاظت شده می باشد این پارک به طور کلی به دلیل شکار های غیر قانونی که دارد در شرایط محیط زیستی نامناسبی قرار گرفته است. موقعیت مکانی این پارک بسیار ارزشمند است و برای عکاسی بی نظیر است. جزیره لیکوما در نزدیکی مرز موزامبیک قرار دارد و خانه های بومی ساحلی زیادی در این بخش دیده می شود به طور کلی تفریحات زیادی در این منطقه دیده می شود و البته که می تواند بهترین مکان گردشگری محسوب شود. این منطقه گردشگری به طور کلی یکی از بهترین مکان هایی است که افراد می توانند در ایام تابستان مورد مشاهده قرار دهند.
فکت های مالاوی
1- اختلاف عمده ای بین تانزانیا و مالاوی وجود دارد که آیا مرز این دو کشور تا وسط دریاچه مالاوی جریان داشته باشد یا در امتداد لبه آن واقع شود.
2- دریاچه مالاوی که دریاچه نیاسا هم نامیده می‌شود یکی از دریاچه‌های بزرگ آفریقا است. این دریاچه سومین دریاچه بزرگ قاره آفریقا و نهمین دریاچه بزرگ زمین است. دریاچه مالاوی از نظر عمق دومین دریاچه عمیق در آفریقا به‌شمار می‌آید.
3- تعداد گونه‌های ماهی در دریاچه مالاوی از همه دریاچه‌های جهان بیشتر است. در این دریاچه دست‌کم ۷۰۰ گونه از ماهیان گروه سیکلید زندگی می‌کنند.
4- دریاچه مالاوی یک دریاچه پاره‌آمیز است یعنی لایه‌هایی از آب در آن وجود دارد که با دیگر لایه‌ها گردش و آمیختگی ندارد.
5- Pumulani Lodge یک استراحتگاه ساحلی ساحلی در انتهای جنوبی دریاچه مالاوی می باشد که در آن می توانید به وضوح ستاره ها و صورتهای فلکی را بررسی کنید.
6- مالاوی تقریبا یکی از بالاترین میزان ازدواج کودکان در جهان را دارد.
7- مالاوی چهارمین کشور فقیر آفریقا است و بیش از 40 درصد از مردم با کمتر از 1 دلار در روز زندگی می کنند.
8- رقص بخش مهمی از فرهنگ مالاوی است. گروه رقص ملی در سال 1987 توسط دولت تشکیل شد.
...................................................
آشنایی با کشورها (105) : پاپوا گینه نو
آشنایی با کشورها (104) : میانمار
آرشیو مطالب
