اسواتینی یا سوازیلند (/swɑːzᵻlænd/ یا /swɑːzᵻlənd/ به صورت رسمی پادشاهی اسواتینی Kingdom of Eswatini ; Swazi: Umbuso weSwatini ; sometimes called kaNgwane or Eswatini]) کشوری است در جنوب آفریقا. پایتخت سلطنتی و قانونی آن لوبامبا و پایتخت اداری آن شهر مبابانه است.
نژاد بانتو در قرن ۱۶ میلادی به سمت جنوب غرب حرکت کرده و به ناحیهٔ موزامبیک فعلی مهاجرت نمودند، تعدادی از خاندان بانتو از هم نژادان خود جدا شده و در قرن ۱۸ میلادی در سوازیلند اقامت گزیدند. در قرن ۱۹ میلادی، خاندان بانتو برای دفاع در مقابل عناصر خارجی به صورت یک قبیله سازماندهی شدند، مهمترین دشمن آنها طایفهٔ زولو نام داشت که گهگاهی با یکدیگر درگیری‌هایی داشتند. در آن زمان امساوزی که رهبری قبیلهٔ بانتو را بر عهده داشت در سال ۱۸۴۰میلادی برای مقابله با زولوها از بریتانیا کمک خواست. در سال ۱۸۸۱ بریتانیا استقلال سوازیلند را تضمین کرد. سوازیلند در بین سال‌های ۱۸۹۴ تا ۱۸۹۹ به صورت تحت‌الحمایهٔ آفریقای جنوبی درآمد، پس از جنگ بوئر در سال ۱۹۰۲، سوازیلند تحت حکومت بریتانیا اداره شد، عاقبت در ۶ سپتامبر ۱۹۶۸، سوازیلند از بریتانیا اعلام استقلال کرد. مزواتی سوم، پادشاه سوازیلند، در ۱۸ آوریل ۲۰۱۸ در مراسم پنجاهمین سالگرد استقلال کشورش اعلام کرد اسم کشورش را به «پادشاهی اسواتینی» تغییر داده‌است. او یکی از معدود پادشاهان جهان است که قدرت چنین تغییری را یک تنه دارد.
تا سال ۱۹۸۶ پادشاه مسواتی دوم بر سوازیلند حکومت می‌کرد، پس از او پسرش مسواتی سوم در ۲۵ آوریل ۱۹۸۶ جایگزین پدر شد. مسواتی سوم فعالیت احزاب سیاسی را ممنوع اعلام کرد، او ۱۰ نماینده از ۶۵ نمایندهٔ پارلمان را انتخاب می‌کرد، همچنین انتصاب نخست‌وزیر نیز وظیفهٔ او بود. مسواتی هرگونه قوانینی را که کوچکترین اختیاری را از او سلب می‌نمود، وتو می‌کرد، او در سوازیلند یک نظام دیکتاتوری مطلق بنا نهاد. در سال ۲۰۰۲ صدها هزار سوازیلندی در معرض قحطی شدید قرار گرفتند. دو سال خشکسالی، بی‌برنامگی دولت برای کمک به مردم، همچنین کشاورزی فقیر سوازیلند به شدت بحران، هرچه بیشتر می‌افزود. در همین حال پادشاه سوازیلند دستور خرید یک جت شخصی لوکس را برای خود صادر کرد، این جت به قیمت ۵۰ میلیون دلار، در آن زمان یک چهارم بودجهٔ کشور بود. با تلاش چند قاضی برای این قضیه پرونده‌ای تشکیل شد تا در محاکم قضایی به آن رسیدگی شود که چرا پادشاه در حالی که مردم در فقر و فلاکت و گرسنگی زندگی می‌کنند، در فکر خرید جت شخصی است، پس از رد حکم دادگاه توسط پادشاه، مبنی بر عدم اجازه برای خرید جت، تمامی قضات کشور از سمت خود استعفا کردند. در آوریل ۲۰۰۳ وزیر اطلاعات سوازیلند به تمام رسانه‌ها دربارهٔ هرگونه اظهار نظر منفی دربارهٔ دولت هشدار داد، او تأکید کرد دولت هیچ گونه دیدگاه منفی را در مورد جت جدید پادشاه تحمل نخواهد کرد. در سال ۲۰۰۴، سومین سال خشکسالی، سوازیلند را در معرض یک فاجعهٔ انسانی قرار داد. پادشاه خوشگذران و عشرت طلب، بی‌تفاوت به فرورفتن مردم کشورش در باتلاق گرسنگی و بیچارگی در سال ۲۰۰۴ مبلغ ۲۰ میلیون دلار را برای ساخت کاخ برای ۱۱ همسرش اختصاص داد، این واقعه با محکومیت بین‌المللی نهادهای خیریه و سازمان‌های حقوق بشری همراه بود. پادشاه سوازیلند در اوت ۲۰۰۵ اولین قانون اساسی کشور را امضا کرد که به موجب آن: فعالیت کلیهٔ احزاب مخالف، ممنوع است و پادشاه، حائز قدرت مطلقهٔ کشور است. از ۱۴ نوامبر ۲۰۰۳، آبسولوم تمبا دلامینی به عنوان نخست‌وزیر سوازیلند منصوب شد. فعالان حقوق بشری بارها رهبران این کشور را متهم کرده‌اند که احزاب سیاسی را محدود می‌کنند و علیه زنان رفتار تبعیض‌آمیز دارند. این کشور بالاترین نرخ ابتلا به بیماری ایدز را دارد. امید به زندگی برای مردان در این کشور ۵۴ سال است و برای زنان ۶۰ سال. سوازیلند تنها کشور آفریقایی است که پادشاهی مطلق دارد. پادشاه کنونی، پسر سوبهوزای دوم است، مردی که بیش از ۸۲ سال سلطنت کرد و ۱۲۵ زن داشت. مزواتی سوم در ۳۲ سال سلطنتش ۱۵ همسر برگزیده است. مزواتی سوم به «شیر» شهرت دارد. هم به دلیل همسران زیادی که اختیار می‌کند و علاقه‌ای که به لباس‌های سنتی دارد.
پادشاهی سوازیلند کشوری است واقع در قارهٔ آفریقا، بین آفریقای جنوبی و موزامبیک (طول مرز سوازیلند با آفریقای جنوبی (۱۰۵ کیلومتر)، بیشتر از طول مرز با موزامبیک (۳۰ کیلومتر) است). پایتخت سوازیلند، شهر امبابان با ۹۵٬۰۰۰ نفر جمعیت می‌باشد. مساحت سوازیلند ۱۷٬۳۶۴ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۱٬۱۴۱٬۰۰۰ نفر است. از مهمترین شهرهای سوازیلند می‌توان به مانزینی ۷۳۰۰۰ نفر، بیگ بند ۹۰۰۰ نفر، ملومه ۱۰۰۰ نفر، مالکرنز ۶ هزار نفر و لوبامبا ۵۸۰۰ نفر اشاره کرد.
واحد پول سوازیلند نیز، لیلانگنی با واحد جزء (سنت) نام دارد. از مهمترین صادرات سوازیلند نیز می‌توان به شکر، چوب، پنبه و مرکبات اشاره کرد. سوازیلند از اعضای کشورهای مشترک‌المنافع و اتحادیهٔ آفریقاست؛ و اقتصاد آن به شدت وابسته است. بیشتر مردم کشور از قوم سوازی هستند که با اقلیت کوچکی از زولوها و آفریقایی‌های سفیدپوست که عمدتاً تبار بریتانیایی یا آفریکانر (بوئر) دارند ترکیب شده‌اند.
۸۳ درصد مردم سوازیلند پیرو دین مسیحی هستند. ۱۵ درصد مردم پیرو آئین‌های سنتی و قبیله‌ای، ۱ درصد مسلمان، نیم درصد بهایی و ۰٫۲ درصد هندو هستند. زبان رسمی سوازیلند، زبان‌های انگلیسی و سوازی زبان‌های رسمی این کشور هستند. سوازی از خانواده زبان‌های بانتو است و در آفریقای جنوبی هم یکی از زبان‌های رسمی است. این زبان در مدارس نیز آموخته می‌شود اما زبان ارتباطات در مدارس، تجارت و رسانه‌ها انگلیسی است. حدود ۷۶ هزار نفر به زبان زولو و ۱۹ هزار نفر نیز به زبان تسونگا صحبت می‌کنند. آفریکانس نیز در بین برخی از افراد با تبار بوئر صحبت می‌شود. سوازیلند بالاترین شیوع ایدز را در دنیا دارد. بر اساس برآورد سال ۲۰۱۲ سیا ورلد فکت‌بوک ۲۵٫۸٪ از مردم بالغ به ویروس اچ‌آی‌وی مبتلا هستند (در گزارش‌های دیگر رقم‌های بالاتری ذکر شده) و همین باعث شده تا امید به زندگی در سوازیلند ۵۰ سال باشد که یکی از کمترین‌ها در دنیاست. بر اساس آمار سال ۲۰۰۲ سازمان بهداشت جهانی ۶۴ درصد کل مرگ‌ها در کشور به دلیل ایدز بوده‌است.
سوازیلند یکی از فقیرترین کشورهای آفریقا و جهان است که بیش از یک چهارم جمعیت این کشور به ویروس " اچ ای وی" مبتلا هستند. این کشور بیش از 17 هزار کیلومتر مربع مساحت و نزدیک به 1 میلیون و 300 هزار نفر جمعیت دارد. پادشاه سوازیلند یک مقام مطلقه است که اختیارات گسترده‌ای دارد که از جمله اختیارات مطلقه او انتخاب نخست وزیر و اعضای کابینه و نیز مسئولان قوه قضاییه است. شاه مسواتی سوم ثروتمندترین فرد در این کشور محسوب می شود که نزدیک به 65 میلیون یورو ثروت دارد و مالکیت نزدیک به 60 درصد از خاک این کشور را دارد. او 13 زن و 23 فرزند دارد. مسواتی سوم روز 18 آوریل و در جریان جشن‌های پنجاهمین سالگرد استقلال کشورش طی یک سخنرانی در استادیومی ورزشی در شهر "مانزینی"- دومین شهر بزرگ این کشور- تغییر نام کشورش را اعلام کرده است. او گفت از این پس نام کشور سوازیلند – که یک نام ترکیبی از انگلیسی و زبان سوازی است- به نام اصلی در زبان سوازی یعنی" اسواتینی" تغییر کرده و از این پس نام رسمی و بین‌المللی کشورش" پادشاهی اسواتینی" خواهد بود. گفتنی است در دهه‌های گذشته پس از استقلال برخی کشورهای آفریقایی از بریتانیا، این کشورها برای نشان دادن استقلال و تاکید بر هویت ملی و فرهنگی متمایز خود نام‌های رسمی سابق خود در دوران استعمار را که از سوی بریتانیایی‌ها انتخاب شده بود، تغییر دادند. برای مثال نام "رودزیا" به "زیمبابوه"، " نیاسالند" به " مالاوی " و " بچانالند" به " بوتسوانا" تغییر یافت.
نواحی شمال شرقی، استپی و نواحی جنوبی آن، جنگلی است. در این کشور، در حدود 600/2 گیاه گل‌دار وجود دارد که بعضی از آنها تنها در سوازیلند و یا اطراف آن یافت می‌شوند. مرز غربی کشور از کوه‌ها، رودها و آبشارها تشکیل شده است و پوشش‌گیاهی این منطقه، چمنزار به همراه درخت‌هایی اندک است. هرچه از این سمت به شرق می‌رویم، جنگل‌ها بیشتر می‌شود. پستانداران، پرندگان، خزندگان و حشره‌های بسیاری در این کشور زندگی می‌کنند. این کشور، 107 گونه پستاندار و 507 گونه پرنده دارد. بعضی از این گونه حیوانات در معرض خطر انقراض قرار دارند. مناطق حفاظت شده در سرتاسر کشور برای مراقبت از این گونه‌ها ایجاد شده است. به‌عنوان مثال، منطقه حفاظت شده مخایا (Mkhaya) یکی از این مناطق شده است. این منطقه در جنوب شرقی کشور قرار دارد و در سال 1979 برای نجات نوعی گاو (Nguni Cattle) ایجاد شد. از جمله حیوانات این منطقه، می‌توان به این نمونه‌ها اشاره کرد: کرگدن سیاه (Black Rhinoceros)، بز کوهی روان (Roan Antelope)، بز کوهی سیبل (Sable Antelope)، کرگدن سفید (White Rhinoceros) و فیل.
این پرچم در اول اکتبر 1968 به رسمیت در آمد و دو نوار آبی افقی و زرد در بالا و پایینش دارد. در میانه آن نوار افقی قرمز رنگی است. رنگ قرمز آن، نمادی از جنگ‌های گذشته است. آبی، نمادی برای صلح و ثبات در این کشور است. در مرکز آن (در بخش قرمز رنگ)، یک سپر سیاه و سفید و دو نیزه قرار دارد؛ این شکل، نمادی از حفاظت این کشور در برابر دشمنان است. رنگ آن هم، نماد زندگی مسالمت‌آمیز سفیدپوستان و سیاه‌پوستان این کشور است. این پرچم برگرفته شده از پرچمی است که شاه سوبهوزای دوم (Sobhuza II) در سال 1941 به سربازانش داد.
در جامعه سنتی این کشور چند همسری امری رایج است و فرزند، مهمترین دلیل یک ازدواج محسوب می‌شود. تا سه ماهگی کودکان، نامی ندارند و مردان نباید آنها را لمس کنند و پسران، بیشترین توجه پدر را به خود جلب می‌کنند. معمولاً زنان، سه کلبه دارند: یکی برای خواب، دومی برای پخت و پز و سومی برای تولید نوشیدنی. مردان می‌توانند تا حدی که می‌خواهند، همسر اختیار کنند؛ به‌شرطی‌که بتوانند این سه کلبه را برای همسرشان فراهم کنند و هزینه‌های وی را بپردازند. معمولاً دختران در سن 18سالگی ازدواج می‌کنند، اما مردان تا 35 سالگی ازدواج نمی‌کنند (تا زمانی که هزینه کافی برای پرداخت جهیزیه را پس‌انداز کنند) زمانی که مرد خانواده می‌میرد، همسرش دو سال عزاداری می‌کند و کار سختی به او واگذار نمی‌شود. بعد از این دو سال، به همسری برادر شوهرش در می‌آید، البته تنها درصورتی که آن برادر قبلاً ازدواج کرده باشد. در این کشور، بنا به سنت دیرینشان زنان اجازه ندارند زبان یا سر و پای حیوانات را بخورند؛ شاید این مسئله به‌این دلیل است که مردان گمان می‌کنند با خوردن سر، زنان، بیش‌از حد باهوش، با خوردن زبان، بیش‌از حد پُر حرف و با خوردن پا، از دست آنها می‌گریزند.
خوراک های سوازیلند، تابعی از فصل‌های منطقه جغرافیایی آن است. خوراک اصلی در سوازیلند، شامل سورگوم (Sorghum) (گیاهی از خانواده غلات که در ایران به آن، ذرت خوشه‌ای نیز می‌گویند) و ذرت است و اغلب با گوشت بز تهیه می‌شود. یکی از خوراک‌های محبوب این کشور، چیکن‌داست (Chicken Dust) نام دارد که شامل: جوجه کبابی، سالاد تازه و گوشت است که گاهی با ترشی انبه و آب لیمو و سالاد کلم، آوکادو و زنجبیل خورده می‌شود. از دیگر خوراک‌های سنتی این کشور می‌توان این خوراک‌ها را نام برد:
- سیشوالا (Sishwala)
فرنی غلیظ که با گوشت یا سبزی خورده می‌شود.
- تینخوبه (Tinkhobe)
نامی است که به ذرتی داده می‌شود که به‌طورکامل جوشانده شود.
- آمخانسو (Umkhunsu)
این خوراک، همان گوشت پخته و خشک شده‌است.
این کشور، نویسندگان شناخته شده ای دارد. به‌عنوان مثال سیفو تشیبایلالا Sipho Tshabalala (1888 تا 1939) اولین رمان‌نویس سوازی است. این نویسنده، پنج رمان نوشته است. مهمترین اثر وی در میان شجاعان (Kati Ya Shujaa) است. این اثر، توصیف‌های دقیقی از احساس مردم این کشور درباره دخالت‌های کشورهای اروپایی است. این نویسنده مشهور، در اوایل جنگ جهانی دوم از دنیا رفت.
پاتریکیا مکفادین (Patricia McFadden) (1952)، زن جامعه‌شناس، نویسنده، پژوهشگر و ناشر سوازیلندی در رشد و آگاهی زنان این کشور تاثیر بسیار عمیقی داشته است. این نویسنده در کنفرانس‌های بین‌المللی بسیاری شرکت داشته و در سال 1999، جایزه دیدبان حقوق بشر (Human Right Watch) را دریافت کرده‌است.
مودیسون سالیدوا ماگاگولا (Modison Salayedvwa Magagula) (1958)، نمایش‌نامه‌نویس، شاعر و داستان‌نویس، از سال 1986 کارش را آغاز کرده است. وی در سال 2008، به دلیل آثارش، جایزه‌ای از شورای فرهنگ و هنر ملی سوازیلند دریافت کرد.
سوازی، قومی هستند که در آفریقای جنوبی و سوازیلند زندگی می‌کنند و به دلیل موسیقی بومی متنوع و راک مدرن، پاپ و هیپ‌هاپشان بسیار مشهورند؛ البته بسیاری از این موسیقی‌ها با نام آفریقای جنوبی مشهور شده‌اند. ابزارهای سنتی موسیقی این کشور شامل: کودو هورن (Kudu Horn)، کالاباش (Calabash)، راتلیس (Rattles) و رید فلوت (Reed Flute) می‌شود. مجموعه متنوعی از حرکات موزون در این کشور اجرا می‌شود و اغلب رقص‌های سنتی و مدرن این کشور محبوب همگان است و همیشه اجرا می‌شوند. اوم‌هالانگا (Umhalanga)یا رقص رید (Reed)، یک جشن سالانه در این کشور است. این مراسم در ماه آگوست یا سپتامبر برگزار می‌شود و هزاران دختر و زن و حتی دختران خانواده سلطنتی در آن شرکت می‌کنند. در این جشن هشت‌روزه، دختران، شاخه‌های گیاه رید (Reed) را می‌برند و آن را به ملکه تحویل می‌دهند و سپس می‌رقصند. در این مراسم هیچ رقابت رسمی وجود ندارد. تنها زنان مجرد و بدون بچه می‌توانند در این مراسم شرکت کنند. خانواده سلطنتی دختری را به‌عنوان ایندونا (رهبر) (Induna) برای دختران انتخاب می‌کند. این فرد، تاریخ این جشن را اعلام می‌کند. زنان در این جشن لباس سنتی بر تن می‌کنند و می‌رقصند. این مراسم، هر ساله گردشگران بسیاری را به این کشور می‌کشاند.
کشاورزی این کشور شامل محصولاتی مانند: ذرت، غلات، نیشکر، چوب، مرکبات، پنبه، برنج، آناناس، پرتقال، گریپ‌فروت، محصلات غده‌ای، ریشه‌ای و بادام زمینی می‌شود. بر اساس آمار بانک جهانی در سال 2011، این کشور با حدود شش میلیارد دلار تولید ناخالص ملی، در رتبه 155 جهان قرار گرفت. سهم بخش کشاورزی از تولید ناخالص ملی، معادل 8/7 درصد، بخش صنعت، 8/50 درصد و بخش خدمات، 4/41 درصد گزارش شده است. واحد پول این کشور، لیلانگنی (Lilangeni) است و ارزش هر یازده واحد پول آن، حدوداً معادل یک دلار آمریکاست.
مبابانه (Mbabane) ، پایتخت اداری کشور بوده که در 16 کیلومتری شمال غرب لوبامبا و در ناحیه ههوهو (Hhohho)، در غرب کشور و با مختصات جغرافیایی 26 درجه و 19دقیقه جنوبی و 31 درجه و 8 دقیقه شرقی قرار دارد. ارتفاع متوسط آن از سطح دریا 1243 متر است. این شهر بر اساس نام رئیس منطقه، در زمان ورود بریتانیایی‌ها به آن، یعنی مبابانه کونیا (Mbabane Kunene)، نام‌گذاری شد. جمعیت آن در سال 2003 برابر با 95 هزار نفر بوده است. اقتصاد شهر، به گردشگری و صادرات شکر وابسته است و معدن‌های آهن و قلع در اطراف آن قرار دارد. سه پردیس از دانشگاه سوازیلند (University of Swaziland) و همچنین، کالج سازمان جهانی واتیرفورد کامهلابا (Waterford KaMhlaba United World College) در این شهر قرار دارد. گالری هنری ایندینگیلیزی (Indingilizi Gallery) در سال 1982 در این شهر تأسیس شد که در آن، مجموعه‌ای از نقاشی‌ها و مجسمه‌ها و موهر و جواهرات و غیره به نمایش گذاشته شده است.
لوبامبا، پایتخت سلطنتی و قانونی سوازیلند است که در غرب آن قرار دارد. این شهر مقر پارلمان و محل سکونت ملکه مادر است. این شهر در ناحیه ههوهو و در مختصات جغرافیایی 26 درجه و 28 دقیقه جنوبی و 31 درجه و 12 دقیقه شرقی قرار دارد. جمعیت آن 5،800 نفر است. آب و هوای لوبامبا در تابستان ملایم و همراه با بارندگی و در زمستان خشک است. در سال 1968، استادیوم ملی سومهولو (Somhlolo National Stadium) با ظرفیت بیست هزار نفر ساخته شد که از آن بیشتر، برای مسابقه‌های فوتبال استفاده می‌شود. موزه اختصاصی سوبهوزا دوم (Sobhuza II)، شاه سوازیلند، و موزه ملی سوازی (Swazi National Museum) ازجمله مکان‌های فرهنگی این شهر است. از دیگر ساختمان‌های این شهر می‌توان به قصر امبو استیت (Embo State Palace) و ساختمان پارلمان اشاره کرد. منطقه حیات‌وحش میلوانی (Milwane Wildlife Sanctuary) مساحتی در حدود 4،560 هکتار از دره ازولوینی (Ezulwini) یا دره بهشت را به خود اختصاص داده‌است. بخش شمالی این پارک که مرتفع ترین قسمت در ناحیه ههوهو است، میزبان بیشترین تعداد گردشگر است. دو جشن مشهور این شهر عبارتند از: رقص رید (Reed Dance) که در ماه آگوست و سپتامبر برگزار می‌شود و جشنواره اینسوالا (Incwala) که در دسامبر و ژانویه برای بزرگداشت پادشاه برگزار می‌شود. این جشنواره را جشن نخستین میوه‌ها (Festival of the First Fruits) نیز می‌نامند و مدت آن هشت هفته است.
پارک هلانی، بزرگ‌ترین منطقه حفاظت شده و بزرگ‌ترین پارک کشور است که در 67 کیلومتری شهر مانزینی (Manzini) قرار دارد. این پارک، در ابتدا زمین شکار خانواده سلطنتی بود. حیوانات بسیاری مانند: شیر، فیل، کرگدن سفید، گاو وحشی، گورخر، ایمپالا (Impala) و همچنین گونه‌های مختلفی از پرندگان در این پارک زندگی می‌کنند. در سال 1960، بزرگراهی در کنار این پارک ساخته شد که اگر چه ادعا می‌شد لطمه‌ای به محیط زیست نمی‌زند، اما سالانه، حیوانات بسیاری در این بزرگراه کشته می‌شوند.
فکت های اسواتینی(سوازیلند)
1- صنایع این کشور شامل: صنایع‌دستی، صنایع غذایی و نوشیدنی، صنایع شیمیایی، صنایع فلزی، کاغذ و چوب می‌شود.
2- طلا، الماس، ذغال‌سنگ و پنبه نسوز از جمله منابع طبیعی این کشور است.
3- مبابانه پایتخت اسواتین ، آب و هوای معتدل و گرمی دارد و در آن به‌ندرت برف می‌بارد؛ تاآنجاکه از سال 1900، تنها 3 بار در این شهر برف باریده است.
4- فوتبال یکی از ورزش‌های محبوب این کشور است؛ همچنین، این کشور، در سال 1972، برای اولین بار در مسابقه‌های المپیک شرکت کرد؛ سپس در دور المپیک بعدی حضور نداشت و از سال 1984، به‌طور مرتب در این مسابقه‌ها شرکت کرده‌است؛ گرچه آنها هنوز مدالی در این مسابقه‌ها به‌دست نیاورده‌اند.
5- زنان متاهل به طور سنتی گواتکسین (Goatskin) می‌پوشند. این لباس، معادلی برای حلقه ازدواج است که از پوست بز تهیه می‌شود و مانند یک پیشبند بسته می‌شود. لباس سنّتی مردان و پسران از پوست حیوانات وحشی است. زنان هم لباسی از پوست گاو و دختران لباس‌هایی بافته‌شده از علف دارند.
6- سوازیلند در سال 1968 به عضویت سازمان‌ملل متحد در آمد. علاوه بر این، در سازمان‌هایی نظیر: اونکتاد، یونیسف، فائو، سازمان تجارت جهانی، سازمان وحدت آفریقا، آکپ، جنبش عدم تعهد و کشورهای مشترک المنافع عضو است.
7- پادشاه این کشور مسواتی سوم دارای 15 همسر است و پدرش سبحوزا دوم دارای 70 همسر بوده است.
8- این کشور با وجود جدایی از انگلستان اما پیوندهای محکمی با این کشور دارد علاوه بر اینکه انگلیسی به همراه سوازی زبان رسمی این کشور است رسومی مانند چای بعد از ظهر انگلیسی ها در این کشور نیز رعایت می شود.
9- این کشور در بین کشورهای آفریقایی به داشتن زنان زیبا مشهور است.
.................................
آشنایی با کشورها (93) : السالوادور
آشنایی با کشورها (92) : یونان
آرشیو مطالب
