اختصاصی طرفداری- باشگاه آنژی ماخاچ قلعه در سال 1991 و یک سال پس از فروپاشی شوروی تاسیس شد. ماخاچ قلعه، شهری 600 هزار نفری در حاشیه دریای خزر واقع در جمهوری داغستان روسیه است. آنژی ماخاچ قلعه، معمولا تیمی آسانسوری میان لیگ برتر و لیگ دسته دوم روسیه بود اما در فصل 02-2001 آنژی با موفقیت در لیگ برتر روسیه توانست به یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای تاریخ خود یعنی صعود به جام یوفا برسد. در پایان فصل 03-2002، آنژی به دسته پایین‌تر سقوط کرد و تا سال 2010 که به مقام قهرمانی لیگ دسته دوم روسیه رسید، از لیگ برتر روسیه دور بود.
در ابتدای سال 2011 و بیست سال پس از تاسیس آنژی، نقطه عطف مهمی در تاریخ این باشگاه که برای فوتبال‌دوستان تیمی نسبتا ناشناخته بود، اتفاق افتاد. با شروع موج سرمایه‌گذاری افراد ثروتمند در فوتبال مثل باشگاه‌های منچسترسیتی و پاری سن ژرمن در همان برهه، یک تاجر داغستانی به نام سلیمان کریموف باشگاه آنژی ماخاچ قلعه را خریداری کرد. عمده شهرت این تاجر و میلیاردر روس اهل ماخاچ قلعه به مالکیت در کارخانه اورال کالی، بزرگ‌ترین تولیدکننده کود پتاس دنیا و حضور در عضو هیئت مدیره شرکت گازپروم، غول صادرات نفت و گاز دنیا بود. سلیمان کریموف، همچون ناصرالخلیفی و شیخ زاید رویاهای جاه‌طلبانه‌ای در سر داشت و می‌خواست آنژی را به بزرگ‌ترین باشگاه روسیه و تیمی مدعی در لیگ قهرمانان اروپا تبدیل کند و برای این کار، هزینه‌های مهمی انجام داد.
رویای کریموف این بود که تا سال 2018 یعنی زمان برگزاری جام جهانی در روسیه، آنژی بتواند در زمره برترین باشگاه‌های دنیای فوتبال قرار گیرد و از همان سال 2011، سرمایه‌گذاری خود را آغاز کرد. اولین خرید بزرگ آنژی، روبرتو کارلوس بود. اسطوره فوتبال برزیل در 38 سالگی پس از جدایی از کورینتیانس، با امضای قراردادی 2.5 ساله و دستمزد سالانه 9 میلیون یورویی به آنژی پیوست و بازوبند کاپیتانی این باشگاه به او داده شد. آنژی در همان پنجره نقل و انتقالاتی، برای جذب دو بازیکن برزیلی دیگر ژوسیلی و دیگو تاردلی مجموعا 15 میلیون یورو هزینه کرد اما در آن فصل کارش را در رده دوازدهم لیگ برتر روسیه به اتمام رساند. از فصل 12-2011، لیگ فوتبال روسیه همچون سایر لیگ‌های اروپا به جای یک سال میلادی در دو سال میلادی برگزار می‌شود. پس از شروع خوب در تابستان، آنژی در لیگ روسیه فقط زسکامسکو را بالاتر از خود می‌دید. این مسئله کریموف را مصمم‌تر کرد تا سرمایه‌گذاری‌های بیشتری انجام دهد. در همین راستا، آنژی چندین بمب نقل و انتقالاتی در تابستان 2011 منفجر کرد.
یوری ژیرکوف از چلسی و بالاس ژوژاک از آیندهوون مجموعا به ارزش 30 میلیون یورو راهی آنژی شدند اما ساموئل اتوئو، مهم‌ترین خرید آنژی در آن تابستان بود. باشگاه روس برای جذب مهاجم کامرونی اینتر، 28 میلیون یورو به نراتزوری پرداخت کرد و دستمزد 21 میلیون یورویی اتوئو، او را در آن مقطع به پردرآمدترین بازیکن فوتبال دنیا تبدیل کرد. میروسلاو اسلاووف، مهاجم اوکراینی شهرخودرو از دیگر بازیکنان آن فصل آنژی بود. در زمستان 2011 آنژی با وجود داشتن ستارگان بزرگ، در رده هشتم لیگ روسیه قرار داشت و قاضی قاضیف، سرمربی وقت آنژی اخراج شد. کریموف در ابتدای سال 2012 تصمیم گرفت یک سرمربی بزرگ و باتجربه را روی کار بیاورد و هدایت تیمش را به گاس هیدینک هلندی سپرد. با حفظ سمت، هیدینک نایب رییس باشگاه نیز شد تا عملا امورات ورزشی باشگاه به او سپرده شود. هیدینک برای این چالش دشوار، سالانه ده میلیون یورو دستمزد دریافت می‌کرد. آنژی در اولین فصل حضور کریموف در رتبه پنجم به کارش پایان داد و توانست سهمیه مرحله مقدماتی لیگ اروپا را کسب کند.
در فصل 13-2012 آنژی بازیکنانی چون لاسانا دیارا، کریستوفر سامبا، لاسینا ترائوره را در تابستان و ویلیان را با 35 میلیون یورو در زمستان به خدمت گرفت اما رقبای آنژی چون زنیت، بیکار ننشستند. در همان تابستان، زنیت دو بازیکن مطرح فوتبال اروپا یعنی هالک و اکسل ویتسل را به ترکیبش اضافه کرده بود. آنژی با وجود کسب رتبه سوم در فصل 13-2012 نتوانست خواسته کریموف یعنی کسب سهمیه لیگ قهرمانان را عملی کند زیرا سهمیه روسیه برای لیگ قهرمانان فقط دو تیم بود و زسکامسکو و زنیت به ترتیب اول و دوم شدند. ماجراجویی اروپایی آنژی در آن فصل نیز تقریبا جالب بود. پس از شکست دادن لیورپول و صعود از گروه لیورپول، اودینزه و یانگ بویز، در مرحله حذفی توانستند هانوفر را شکست دهند اما تیم شهر ماخاچ قلعه با شکست مقابل نیوکاسل، در دور یک هشتم نهایی لیگ اروپا حذف شد.
در تابستان 2013 و در حالی که فصل فوتبالی لیگ روسیه جریان داشت دلایلی غیرفوتبالی باعث شد کریموف از سرمایه‌گذاری در حوزه فوتبال دل‌سرد شود. شرکت اورال کالی که تحت مالکیت کریموف قرار داشت، پس از روبرو شدن با پیگردهای قضایی در کشورهای روسیه، بلاروس و فرانسه دچار بحران مالی شدیدی شد. در تابستان 2013 کریموف برای صرفه جویی و جبران ضررهای مالی به کارکنان باشگاه آنژی ماخاچ قلعه اعلام کرد که دو سوم دستمزد آن‌ها کاهش یابد. این در حالی بود که فقط یک هفته از انتقال 20 میلیون یورویی الکساندر کوکورین از دینامومسکو به آنژی می‌گذشت. بحران شرکت اورال کالی کاهش 70 درصدی دستمزدهای بازیکنان آنژی یعنی پروژه جاه طلبانه کریموف به خط پایان رسیده بود. گاس هیدینک در 22 جولای استعفا کرد و به دنبال او لاسانا دیارا، مبارک بوصوفه، یوری ژیرکوف، لاسینا ترائوره، روبرتو کارلوس، ساموئل اتوئو، دیگو تاردلی، ژوسیلی و ویلیان همگی از آنژی جدا شدند. الکساندر کوکورین نیز پس از دو هفته با همان قیمت خرید به دینامومسکو برگشت!
بحران اورال کالی، منبع اصلی سرمایه‌های کریموف باعث شد رویاهای او در حوزه فوتبال نابود شود. آنژی در فصل 14-2013 با وجود از دست دادن بازیکنانش، توانست دوباره تا مرحله یک هشتم نهایی لیگ اروپا پیشروی کند اما با قرارگیری در رده آخر لیگ برتر روسیه، به دسته پایین‌تر سقوط کرد. در فصل 15-2014 آنژی در لیگ دسته دوم روسیه به رده دوم رسید و به لیگ برتر روسیه برگشت. با این وجود، سلیمان کریموف که ناامید شده بود، باشگاه آنژی ماخاچ قلعه را به عثمان قادیف از داغستان فروخت.
آنژی در ادامه به دسته دوم و سپس به دسته سوم فوتبال روسیه سقوط کرد. در فصل جاری (20-2019) آنژی در رده شانزدهم بخش جنوب لیگ دسته سوم روسیه است و در خطر سقوط به لیگ محلات روسیه قرار دارد. همیشه سرمایه‌گذاری‌های بزرگ دنیای فوتبال مثل منچسترسیتی و پاری سن ژرمن، موفق و جذاب نیست. داستان آنژی، آن روی سکه و تجربه ناموفقی از ورود پول زیاد به دنیای فوتبال است، درست مثل مالاگای اسپانیا که پس از راهیابی به یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا، حالا در دسته پایین تر فوتبال اسپانیاست.
